، رادیو زمانه

3. سرخک
   آی‌سی‌دی-۱۰	B05
   آی‌سی‌دی-۹	055
   دادگان بیماری‌ها	۷۸۹۰
   مدلاین پلاس	001569
   ای‌مدیسین	derm/259 emerg/389 ped/1388
   پیشنت پلاس	سرخک
   سمپ	D008457

   سُرخَک نوعی عفونت سیستم تنفسی است که یک ویروس آر.ان.آ از خانواده پارامیکسوویریده آن را ایجاد می‌کند. علائم سرخک شامل تب، سرفه، آبریزش بینی، و راش پوستی در نقاط مختلف بدن است.

   سرخک از طریق تنفس منتقل می‌شود و به‌شدت واگیردار است. در واقع ۹۰٪ افراد فاقد ایمنی که با بیمار مبتلا به سرخک زندگی می‌کنند این بیماری را از او می‌گیرند. دورهٔ نهفتگی به‌طور میانگین ۱۴ روز است و دو تا چهار روز پیش از آغاز بیماری قابلیت سرایت خود را از دست می‌دهد.

   احتمال مرگ بر اثر سرخک در کشورهای توسعه‌نیافته با سوء تغذیه شایع و شرایط بهداشتی نامناسب تا ۲۸٪ است، اما در مناطق دیگر بسیار پائین است و در ایالات متحده از سال ۱۹۸۷ تا ۲۰۰۰ فقط ۰٫۳٪ (۱۷۷ مرگ از ۶۷٬۰۳۲ مورد) بوده‌است.

   محتویات

   • ۱ علائم
   • ۲ عوارض
   • ۳ واکسیناسیون
   • ۴ درمان
   • ۵ نگارخانه
   • ۶ منابع

   علائم

   بیمار مبتلا به سرخک تب دار بوده بد حال به نظر میرسدبیمار معمولاً دچار سرفه خشک بوده و ملحمه چشم بیمار قرمز میباشد^[۱]. دانه های پوستی در سرخک در حدود روز چهارم پس از شروع تب نمایان میشوند دانه های پوستی و سرخی پوست (راش ) از محل رویش موها در پیشانی شروع شده و به سایر نقاط بدن گسترش میابد.گاهی کف دستها و پاها هم دانه می‌زند این دانه ها چهار تا شش روز پس از پدیدار شدن شروع به همان ترتیبی که نمایان شده اند شروع به ار بین رفتن میکنند. (دانه ها از محل رستنگاه موها در پیشانی به پایین از بین میروند). ^[۲]. لکه کوپلیک از مشخصه های بیماری است.

   

    
   لکه کوپلیک در داخل گونه بیمار مبتلا به سرخک

   عوارض

   سرخک در مبتلایانی که سن کمی داشته باشند، نوزادان، کودکان دچار سوءتغذیه، افراد که سیستم ایمنی بدنشان خوب کار نمی‌کند، منجر به عوارض جدی از جمله کوری، التهاب مغز یا آنسفالیت، اسهال شدید، عفونت گوش و ذات‌الریه می‌شود. مجموعه این عوارض می‌تواند منجر به مرگ شوند.^[۳]

   واکسیناسیون

   واکسیناسیون نقش مهمی در کاهش شدید موارد ابتلا به این بیماری داشته است. در کشورهای توسعه‌یافته معمولاً واکسن دو بار یکی در ۱۲-۱۵ ماهگی (کودکان زیر ۱۲ ماه معمولاً ایمنی بالایی نسبت به بیماری دارند) و یکی در ۴ یا ۵ سالگی زده می‌شود. در صورت مشاهدهٔ سرخک در یک مدرسهٔ شبانه‌روزی یا جایی شبیه به آن نیز تمام افراد واکسیناسیون می‌شوند.

   

    
   ویروس سرخک

   سازمان بهداشت جهانی توصیه کرده که در کشورهای توسعه‌نیافته‌ای که سرخک بسیار شایع است، واکسن دو بار در سنین ۶ و ۹ ماهگی تزریق شود.^{[نیازمند منبع]} انجام واکسیناسیون سرخک در این سنین معمولاً برای آن است که خدمات بهداشتی دیگر مانند پشه‌بند برای جلوگیری از مالاریا، داروهای ضد انگل و مکمل‌های ویتامین آ نیز به کودکان داده شود.^{[نیازمند منبع]}

   درمان

   سرخک درمان خاصی ندارد. اما برای کاهش تب بیمار از استامینوفن و ایبوبروفن استفاده می‌شود. برخی تحقیقات هم تأثیر خفیف ویتامین آ در کاهش علایم و کاهش مرگ و میر مبتلایان به سرخک را نشان داده‌است. برخی افراد هم ممکن است به سینه‌پهلو و بیماری‌های عفونی مبتلا شوند که در آن صورت داروهای آن بیماری‌ها برایشان تجویز خواهد شد.

   نگارخانه

   • 
   • 
   • 
   • 

   منابع

   1.  
4. http://www.patient.co.uk/doctor/measles-pro
5.  
6. http://www.aafp.org/afp/2000/0815/p804.html
7.  

سِتَبراُستِخوانی^[۱] (Acropachy) بزرگی یا رشد یک اندام یا بخشی از اندام، ناشی از رشد اندازه سلول‌های سازنده آن است.^[۲]

در تعریفی دیگر ستبراستخوانی یکی از وضعیت‌های پزشکی است که در آن تشکیل استخوان تازه زیرضریعی^[۳] رخ می‌دهد.

چماقی شدن^[۴] انگشتان دست و پا در نتیجه باد کردن بافت‌های نرم از رایج‌ترین انواع ستبراستخوانی است. ستبراستخوانی را معمولاً با بیماری گریو^[۵] مرتبط می‌دانند ولی احتمالاً پرکاری تیروئید^[۶] و سرطان خون^[۷] نیز با آن مرتبط است. درمان مؤثری برای بیماری ستبراستخوانی یافت نشده‌است.

Gelder, Michael (2005). "Psychiatry", P. 12. Oxford University Press Inc., New York. .

2.  

   روان‌پریشی
   آی‌سی‌دی-۱۰	F20- F29[۱]
   آی‌سی‌دی-۹	290-299
   اُمیم	603342 608923 603175 192430
   مدلاین پلاس	001553
   سمپ	F03.700.675

   روان‌پریشی یا سایکوز (به انگلیسی: Psychosis) به معنای وضعیت روانی غیرطبیعی است و اصطلاحی است که در روان‌پزشکی برای حالتی روانی به کار می‌رود که اغلب به صورت «از دست دادن تماس با واقعیت» توصیف می‌شود. سایکوز به انواع جدی اختلالات روانی اطلاق می‌شود که در طول آن‌ها بیمار ممکن است دچار توهم و هذیان شود. گاه افراد سایکوتیک اختلال شخصیت نیز دارند.^[۲] جنون یا سایکوز نوعی قطع ارتباط با واقعیت است، که بطور مشخص شامل هذیان (عقاید نادرست درباره وقایع یا اشخاص) و توهم (دیدن یا شنیدن چیزهایی که وجود خارجی ندارند) می باشد.

   محتویات

   • ۱ تعریف
   • ۲ تاریخچه
   • ۳ همه‌گیرشناسی
   • ۴ علل
   • ۵ پاتوفیزیولوژی
   • ۶ علایم و نشانه‌ها
     • ۶.۱ هذیان
     • ۶.۲ توهم
   • ۷ درمان
     • ۷.۱ دارودرمانی در سایکوز
     • ۷.۲ روان‌درمانی
   • ۸ پیش آگهی
   • ۹ عوارض
   • ۱۰ پیشگیری
   • ۱۱ جنون و مسئولیت حقوقی افراد
   • ۱۲ جستارهای وابسته
   • ۱۳ منابع

   تعریف

   واژه سایکوز از ترکیب دو کلمه یونانی "psyche" به معنای روان و "-osis" به معنای وضعیت غیرطبیعی تشکیل شده است. وبه معنی وضعیت روانی غیرطبیعی است که حالتهای مختلفی را دربر میگیرد ولی اصلیترین ویژگی آنها نوعی قطع ارتباط با واقعیت است.

   تاریخچه

   علایم این بیماری در گذشته‌های دور نیز شناخته شده بود. ولی پیشینیان تعبیرهای اسطوره‌ای برای آن داشتند. در گذشته به روان‌گسیختگی ((جنون جوانی)) می‌گفتند که امروزه چندان مورد پسند روان‌پزشکان و روان‌شناسان نیست. پیشینیان می‌گفتند دیوانه کسی است که دیو را می‌بیند و مجنون کسی است که جن را می‌بیند.

   همه‌گیرشناسی

   علل

   عوامل ارثی - ژنتیکی، فشار های خیلی شدید روانی، جسمی و محیطی که به دلیل آمادگی از قبل در عوامل ژنتیکی، باعث ظهور بیماری می شوند، الکل و داروهای خاص می توانند سبب جنون شوند، اسکیزوافکتیو، تومورهای مغزی، صرع، افسردگی سایکوتیک، اختلال دوقطبی، اسکیزوفرنی، زوال عقل(مانند آلزایمر)، سکته مغزی

   پاتوفیزیولوژی

   علایم و نشانه‌ها

   علایم اصلی که در جنون دیده می‌شود عبارتند از:

   • هذیان
   • توهم
   • فقدان بینش
   • اختلال قضاوت

   هذیان

   توهم

   درمان

   درمان بسته به علت جنون متفاوت است. بستری شدن در بیمارستان اغلب برای اطمینان از ایمنی بیمار لازم است. داروهایی که توهمات شنوایی ("صداهای شنیده شده")و هذیانها را کاهش می دهند، و تفکر و رفتار را پایدار می کنند(داروهای ضدروان‌پریشی) کمک کننده هستند. گروه درمانی یا مشاوره روانی نیز کمک کننده است.

   دارودرمانی در سایکوز

   نسل اول آنتی سایکوتیک‌ها

   1. بوتیروفنون ها مانند هالوپریدول و دروپردیول

   2. فنوتیازین ها مانند کلرپرومازین، فلوفنازین، تیوریدازین، تری فلوپرازین و پرومتازین

   3. تیوگزانتین ها مانند تیوتیکسن و فلوپنتیکسول

   نسل دوم آنتی سایکوتیک‌ها (جدیدترند) مانند الانزاپین ، کلوزاپین ، ریسپریدون ، کوئتیاپین ، زیپراسیدون و

   نسل سوم مانند آری پیپرازول

   روان‌درمانی

   پیش آگهی

   اصولاً پیش آگهی این بیماری خوب نیست به خصوص اگر زمینه ژنتیکی داشته باشد و در سنین پایین شروع شده باشد و زمان زیادی بدون درمان گذشته باشد.

   عوارض

   پیشگیری

   جنون و مسئولیت حقوقی افراد

   دیوانه در مقابل عاقل به کسی گفته می‌شود که نمی‌تواند به درستی از عقل استفاده کند. به حالت چنین فردی جنون گفته می شود؛ روان‌پریشی‌ها در اصطلاح عامه دیوانگی و در اصطلاح فقهی و حقوقی جزو انواع جنون خوانده می‌شوند.[۱]

   از نظر ریشه‌شناسی واژگان ، دیوانه یعنی دیوگونه یا بسان دیو. از آن جایی که در افسانه‌های ایرانی، دیو نماد نادرستی، زشتی و پلیدی و وارونه کاری است؛ دیوانه هم کسی است که کارهایی خلاف دیگران می‌کند.

   در ادبیات فارسی لغت عربی «مجنون» هم به‌عنوان مترادف واژهٔ دیوانه کاربرد دارد. در حقوق کیفری به دلیل عدم درک و آگاهی صحیح فرد دیوانه از رفتار و عدم توانایی در ارزیابی عملکرد خود، جنون از علل رافع مسئولیت کیفری به حساب می‌آید و از نظر حقوقی این افراد محجور هستند که این امر دارای آثار حقوقی قابل توجهی است. باید توجه داشت که جنون با سفه تفاوت دارد و آثار جنون نیز با سفاهت متفاوت است. دیوانگی یا جنون -از نظر شدت و ضعف، دائم یا ادواری بودن و...- مصادیق متعددی دارد به همین دلیل در بسیاری از موارد تعیین حدود مسئولیت مجنون با مشکلات زیادی همراه است و نیاز به کارشناسی دقیق متخصصین دارد.

   جستارهای وابسته

   • توهم
   • هذیان
   • داروهای ضدروان‌پریشی
   • جنون جوانی
   • جنون بعد از زایمان
   • دیوانه
   • جیمز کریکتون براون (روانپزشک)

   منابع

   1.  
3. http://apps.who.int/classifications/apps/icd/icd10online/
4.  

سالک
سالک بر روی دست.
آی‌سی‌دی-۱۰	B55.1
آی‌سی‌دی-۹	085.1-085.4
دادگان بیماری‌ها	۳۲۶۶ 29171
سمپ	D016773

سالَک یا لیشمانیوز پوستی (نام‌های رایج در افغانستان: سال‌دانه یا دانه‌سال) شایع‌ترین نوع بیماری پوستی لیشمانیاز است که بر اثر گزش جنس ماده نوعی پشه خاکی به انسان منتقل می‌شود. عامل این بیماری انگلی به نام لیشمانیا است.^[۱]

سالک در کشورهای گرمسیری از جمله چین، سوریه، عربستان سعودی ، عراق، ایران، فلسطین، قفقاز و جنوب‌شرقی روسیه، پاکستان، افغانستان و هند شایع است.^[۲] سالانه ۱۹ هزار مورد ابتلا به سالک در ایران ثبت می‌شود که سه هزار مورد آن مربوط به استان فارس است.^[۳]

محتویات

انواع

سالک یک بیماری پوستی طولانی‌مدت که گاهی همراه بادرد(خود زخم) است که به دو شکل زیر وجود دارد:

نوع شهری یا سالک خشک

حدود ۲ تا ۸ ماه پس از گزش، ورم سرخ رنگ و بدون درد در محل گزش پیدا شده و کم کم بزرگ و زخمی می‌شود. اندازه زخم چند میلی‌متر تا چند سانتی‌متر می‌باشد که معمولاً در مناطق باز بدن مانند صورت، دست و پا دیده می‌شود. ضایعه به آهستگی و طی مدت ۶ ماه تا یک سال بهبود می‌یابد که درصورت عدم درمان مناسب، در محل زخم یک جوشگاه فرورفته و دائمی باقی می‌ماند که به زیبایی لطمه می‌زند. مخزن بیماری در نوع شهری انسان است و سگ نیز به طور اتفاقی مبتلا و می‌تواند به عنوان مخزن عمل نماید.

نوع روستایی یا سالک مرطوب

چند هفته پس از گزش پشه (بسته به تعداد محل گزش) زخم‌های متعددی در نقاط باز بدن که مورد گزش قرار گرفته‌اند پیدا می‌شود. ضایعات معمولاً ترشح دار و مرطوب هستند و معمولاً پس از ۶-۴ ماه بهبود می‌یابند و از خود جوشگاه آثار پوستی پایدار و نامناسبی به جا می‌گذارند. مخزن اصلی بیماری سالک روستایی برخی انواع جوندگان هستند که مهمترین آنان در ایران جربیل بزرگ (رومبومیس اوپیموس) است. جوندگان دیگری نیز بعنوان مخزن لیشمانیوز جلدی نوع روستایی در ایران مورد بررسی و تائید قرار گرفته‌اند که از آن جمله جرد لیبیایی (مریونس لیبیکوس) در شهرستان نطنز استان اصفهان، جرد صحرایی هندی (مریونس هوریانه) در سیستان و بلوچستان و جربیل هندی (تاترا ایندیکا) در خوزستان را می‌توان نام برد.^[۴]

انگل لیشمانیوز در فرم آماسیتگوت در بدن میزبان مهره دار مثل انسان و حیوان قرار دارد و اغلب در داخل ماکروفاژها یعنی سلولهای بیگانه خوار زندگی می‌کند. پشه خاکی جنس ماده خونخوار است و با مکیدن خون این انگل را می‌بلعد و سپس با نیش زدن پشه خاکی ماده آلوده این انگل به انسان یا حیوان سالم منتقل شده و باعث بروز زخم سالک می‌گردد.

روش‌های پیشگیری

هنگام خوابیدن در فضای آزاد از پشه بند استفاده شود. روی درها و پنجره‌های ورودی تورهای بسیار ریز نصب شود. از نگهداری دام و طیور در منازل خودداری شود. از انباشتن و ریختن خاکروبه و نخالهٔ ساختمانی زباله و کودهای حیوانی در مناطق مسکونی اجتناب شود. بهسازی محیط و ترمیم محل استراحت و رشد و تکثیر پشه (شکاف دیوارها) بطور دقیق و صحیح صورت پذیرد. از رها شدن فاضلاب‌ها در معابر خودداری گردد. جمع آوری و درمان سگ‌های ولگرد و مبارزه با جوندگان به روش صحیح. برای درمان آن فریز کردن ویاتزریق آمپول گلوکانتین توصیه میشود.

جستارهای وابسته

لیشمانیاز احشایی

سارکوم
سلولهای سرطانی از نوع Ewing Sarcoma متاستیزه شده
آی‌سی‌دی-اُ:	M8800/3
سمپ	D012509

سارکوم (به انگلیسی: Sarcoma) یا چنگار گوشتی به هر یک از گروه تومورهای بدخیم که سلولهای با پایه مزودرم یا بافت همبندی (و هرنوع بافت با قابلیت جایگزینی به‌جای دیگر بافت‌ها)را هدف قرار دهد گفته می‌شود. این تومورها اگر به‌هنگام و زمان ابتدایی تشخیص داده شوند در حالت خوش‌خیم باقی می‌مانند اما به علت متاستازی سریع از راه مجاری خونی در زیرگروه بدخیم قرار دارند. در پزشکی برای ابتلای هر زیرگروه ویژه٬ یک نام ویژه نیز درنظر گرفته می‌شود مانند لنفوسارکوم که به نئوپلازی در دستگاه لنفاوی گفته شده و در گره‌های لنفاوی واقع در گردن٬ آکسیلا و کشاله نمود می‌یابند.

امروزه این اصطلاح را همچنین به برخی تومورها با منشا اپیتلیال نیز اطلاق می‌کنند.^[۱]

این تومورها اغلب بدخیم هستند.

جدول بافت‌شناسی

پیوند به بیرون

• اطلاعات در مورد سارکوما از روی موسسه ملی سرطان آمریکا

منابع

فرهنگ پزشکی دورلند. ویرایش بیست و پنجم. ص۸۷۱. لینک:

سارکوئیدوز
پرتونگاری سینه که در آن گره‌زایی مخصوص به سارکوئیدوز در قاعده شش‌ها دیده می‌شود.
آی‌سی‌دی-۱۰	D86
آی‌سی‌دی-۹	135
اُمیم	181000
دادگان بیماری‌ها	11797
مدلاین پلاس	000076
ای‌مدیسین	med/2063
پیشنت پلاس	سارکوئیدوز
سمپ	D012507

سارکوئیدوز (Sarcoidosis) یک بیماری با علت ناشناخته است که در آن التهاب در گره‌های لنفاوی، ریه‌ها، کبد، چشم‌ها، پوست و دیگر بافت‌ها رخ می‌دهد. واژه سارکوئیدوز به معنای «ناهنجاری گوشت‌مانند» است.

در این بیماری، توده کوچکی از بافت غیرطبیعی گرانولوما در اندام‌های خاص بدن شکل می‌گیرد. گرانولوماها، خوشه‌هایی از سلول‌های ایمنی هستند. در برخی مبتلایان، این گرانولوماها از بین نمی‌روند و در نتیجه موجب التهاب بافت و زخم شدن آن می‌شوند. این بیماری، تقریباً تمام اندام‌های بدن را مورد حمله قرار می‌دهد، اما اغلب بر ریه‌ها، چشم و پوست اثر دارد. این بیماری در سن ۲۰ تا ۴۰ سالگی شایع است. زنان بیشتر به این بیماری دچار می‌شوند. سارکوئیدوز در کودکان بسیار نادر است.

این عارضه به اشکال متفاوتی ظاهر می‌شود. گاهی اوقات تنها در یک قسمت از بدن علائمی ایجاد می‌کند و گاهی اوقات به طور همزمان در چندین قسمت از بدن علائمی ایجاد می‌کند.

این بیماری که همچنین سارکوئید و سارکوئیدوزیس نامیده می‌شود شامل تجمع غیر طبیعی سلول‌های التهابی مزمن بنام گرانولوما است که بصورت گره ندول در ارگانهای متعدد بدن تشکیل می‌شوند. این گرانولومها غیر کازئیفیه هستند و اغلب در ریه و غدد لنفاوی یافت می‌شوند، گرچه بالقوه هر اندامی در بدن می‌تواند درگیر شود. بروز بیماری اغلب تدریجی است. بیماری ممکن است بی‌نشانه و یا مزمن باشد. بیماران مبتلا به بیماری در مراحل اولیه بیماری بطور شایعی خود بخود یا با استفاده از داروهایی نظیر کورتون و متوتروکسات بهبود می‌یابند. در برخی موارد ندرتاً" بیماران مبتلا به فرم‌های شدید تر بیماری و درگیری شدید ریه و قلب درمان نشده و فوت می‌کنند.

ایجاد اسکار یا بافت جوشگاه در ریه در برخی موارد منجر به نارسایی تنفسی می‌شود. درگیری قلب در بیماران بصورت تپش قلب و درد سینه بروز یافته و در فرم شدید بیماری در ۵ تا ۱۰٪ مبتلایان تظاهر می‌کند. علت بیماری ناشناخته است ولی احتمالاً واکنش ایمنی بدن به یک عامل میکروبی یا شیمیائی سبب بروز علائم می‌گردد گرچه بیماری مسری و واگیردار نیست.

محتویات

بیماریزایی

سارکوئیدوز وضعیتی است که باعث التهاب عمومی بدن می‌گردد. این التهاب باعث می‌شود تا توده‌های کوچکی گرانولوما در قسمتهای مختلف بدن شکل گیرند. سارکوئیدوز بیشتر اوقات ریه‌ها و غدد لنفاوی ناحیه قفسه سینه را درگیر می‌کند (سارکوئیدوز ریوی). اگرچه می‌تواند تقریباً هر قسمتی از بدن مثل چشمها، پوست، قلب، کبد، کلیه‌ها، غدد لنفاوی، عضلات، بینی، سینوسها، مغز و اعصاب را درگیر نماید. در واقع وجود گرانولومهای شکل گرفته در پاسخ به التهاب است که باعث ایجاد علایم در قسمتهای مختلف بدن می‌گردد. متأسفانه علت سارکوئیدوز هنوز مشخص نشده است اما اعتقاد بر این است که یک عامل عفونی یا برخی عوامل محیطی ممکن است باعث بروز سارکوئیدوز در فردی شوند که نسبت به آن بطور ژنتیکی مستعد است.

علائم

علائم این بیماری بسیار متغیر است. غالباً به طور ناگهانی با احساس ضعف، تب، دردهای عضلانی و همچنین برآمدگی سرخ رنگ دردناک در ناحیه ساق پا شروع می‌شود. چشم‌ها گاهی دردناک و گاهی بینایی ضعیف می‌گردد. غده‌های لنفاوی ممکن است بزرگ شوند و آنها را به صورت توده‌های دردناک در گردن، زیر بغل و کشاله ران با دست احساس کرد. بزرگی گره‌های لنفاوی ناف ریه در قفسه سینه نیز شایع است. اگرچه هیچ گونه علائمی ندارد اما می‌توان آنها را در رادیوگرافی تشخیص داد. ریه غالباً درگیر است و معمولاً علائمی ندارد. اگرچه ممکن است تنگی نفس و سرفه خشک پیدا شود. گاهی میزان کلسیم خون این افراد نیز افزایش می‌یابد.

گرچه بیماری اغلب اوقات بدون علامت است اما علائم شایع آن شامل خستگی که با خواب بر طرف نمی‌شود – کمبود انرژی – کاهش وزن – دردهای بدنی و تورم مفاصل – خشکی چشم. تاری دید – تنگی نفس و سرفه خشک - ضایعات پوستی خارش‌دار و دردناک – اریتم ندوزوم می‌باشند. سارکوئیدوز و سرطان علائم همدیگر را تقلید کرده و تشخیص افتراقی را مشکل می‌سازند. ترکیبی از آدنوپاتی دو طرفه ناف ریه و درد مفاصل و اریتم نودوزا (ضایعات برجسته دردناک پوستی) نشانگان لوفگرن نام دارد و پیش‌آگهی نسبتاً خوبی دارد. درگیری کبد و طحال و کلیه‌ها و قلب و مفز وچشم نیز دربرخی مبتلایان به این دیده می‌شود بهمین دلیل آزمایش‌های تعیین آنزیم‌های کبدی و کلسیم خون و ادرار و نوار قلب و معاینات چشمی سالانه در مبتلایان به این بیماری ضرورت دارد.

شیوع

سارکوئیدوز در هر سنی رخ می‌دهد اما غالباً نزد جوانان دیده می‌شود و نزد کودکان بسیار نادر است. سارکوئیدوز اختلال نسبتاً نادری است و از هر ۱۰۰۰۰۰ نفر در انگلستان، ۲۰-۱۰ نفر به آن مبتلا می‌شوند. این بیماری در جنس مونث نسبت به جنس مذکر کمی بیشتر مشاهده می‌شود.

تشخیص

گاهی اوقات تشخیص بیماری با توجه به علائم آسان است. اما گاهی تشخیص مشکل می‌باشد. چون بیماریهای دیگری نیز هستند که می‌توانند علائمی شبیه سارکوئیدوز نشان دهند، انجام آزمایشهای اختصاصی در این گونه موارد ضرورت پیدا می‌کند. عکسبرداری از قفسه سینه برای بررسی بافت‌های ریه و به ویژه غددهای لنفاوی برای تشخیص کمک می‌کنند. آزمایش‌های خون و آزمایش‌های ظرفیت عمل تنفسی خاص برای بررسی چگونگی عملکرد ریه نیز انجام می‌گیرد. یک نمونه برداری کوچک بهترین روش برای تشخیص این بیماری است. در مورد درگیری ریه‌ها از نایژه‌بینی (برونکوسکوپی) و بافت‌برداری استفاده می‌شود. در برخی موارد تشخیص سارکوئیدوز از طریق یک آزمایش پوستی خاص انجام می‌گیرد. اما معمولاً ۴ تا ۶ هفته زمان لازم است تا جواب آزمایش مشخص گردد.

با انجام نمونه‌برداری بافتی از ضایعات پوستی و غدد لنفاوی درگبر می‌باشد. در برخی موارد بیماری فقط با عکس ساده سینه مشکوک تشخیص داده شده و سپس سی تی اسکن و برونکوسکوپی با انجام بیوپسی تشخیص قطعی را مسجل می‌سازد. تشخیص افتراقی ضایعات بیماری با سل، سرطان متاستاتیک، لنفوم و عفونت‌های غیر معمول ریه می‌باشد.

مدت بیماری

اگر چه برخی علائم سارکوئیدوز به نظر کاملاً هشدار دهنده می‌آیند، اما معمولاً همه آنها طی چندین هفته از بین می‌رود. ماه‌ها حتی سالها طول می‌کشد تا گره‌های بزرگ لنفاوی قفسه سینه به اندازه طبیعی اش برگردد اما این مسئله هیچ گونه مشکل خاصی را برای بیمار همراه ندارد زیرا قبل از کوچک شدن گره‌ها حال عمومی بیمار بهبود پیدا می‌کند. گاهی اوقات به جای بهتر شدن بر شدت بیماری افزوده می‌گردد و حال شخصی بدتر می‌شود. دراین موارد تشدید علائم بیماری خیلی آرام صورت می‌گیرد. اگر روند بیماری کنترل نشود، سبب تشکیل بافت التیامی پایدار در ریه‌ها می گرددکه منجر به تنگی نفس دائم می‌شود. در چنین مواردی است که به منظور جلوگیری از عوارض بافتی، درمان‌های اختصاصی ضروری است. معمولاً به منظور بررسی بهبودی وضعیت بیمار، عکسبرداری با اشعه و آزمایش‌های منظم تنفسی و خون تکرار می‌گردد و اگر علائم از بین نرود و عکسبرداری و آزمایشهای تنفسی پیشرفت بیماری را تایید کند در این صورت درمان باید انجام گیرد.

درمان

اگر بیماری خفیف باشد پزشک احتمالا دارویی را تجویز نخواهد کرد و با یک رژیم غذایی به روند بهبود بیماری کمک می کند.اما اگر بیماری پیشرفته تر باشد از داروهایی به نام کورتیکواستروئیدها استفاده خواهد کرد^[۱] استفاده از استروئیدها (کورتون) در درمان سارکوئیدوز بسیار موفقیت آمیز است و در واقع این داروها تنها فراورده‌هایی هستند که اثر بخشی خوبی دارند. در مورد ضایعات موضعی مثلاً در چشم می‌توان دارو را به صورت موضعی مانند قطره بکار برد اما معمولاً درمان به صورت خوراکی تجویز می‌شود. مصرف کورتون با اندازه‌های تجویز شده معمولاً بی خطر است. اما اگر دارو در اندازه زیاد و به مدت طولانی مصرف شود ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند. بنا براین درمان شامل یک دوره کوتاه مدت با مصرف دارو در اندازه زیاد و به دنبال آن درمان به مدت طولانی با میزان کم ادامه خواهد داشت. اگر مصرف استروئید قطع شود احتمال برگشت بیماری زیاد است و ممکن است ضایعات التهابی بیشتری را ایجاد کند و به همین دلیل ادامه درمان تا ۱۲ ماه یا بیشتر ضروری است.

سیر بیماری

نزد بیشتر اشخاص مبتلا به سارکوئیدوز، عارضه بدون درمان فروکش می کندو هرگز برنمی گردد. برای آن دسته از افرادی که نیاز به درمان استروئید دارند بیماری معمولاً پس از قطع مصرف استروئید عود نمی‌کند اما در موارد نادر ممکن است دوره دیگری از درمان نیز ضروری باشد. فقط درصد کوچکی از افراد مبتلا به سارکوئیدوز هستند که نیاز به درمان طولانی مدت با استروئید دارند.

نشانگان لوفگرن

نشانگان لوفگرن (Löfgren) نوعی از سارکوئیدوز حاد است که ترکیبی از اریتم نودوزا همراه با تورم یا بزرگی غدد لنفاوی که در عکس قفسه سینه دیده می‌شود، التهاب چشمها و درد مفاصل می‌باشد. این سندرم بسرعت ظاهر شده و اغلب بدون درمان خاصی بهبود می‌یابد.

نگارخانه

جستارهای وابسته

اریتم گرهی

رینیت
گرده انواع گوناگونی از گیاهان معمول می‌توانند باعث زکام آلرژیک شوند.
آی‌سی‌دی-۱۰	J30
آی‌سی‌دی-۹	477
اُمیم	607154
دادگان بیماری‌ها	۳۱۱۴۰
مدلاین پلاس	000813
ای‌مدیسین	ent/194 med/104, ped/2560
سمپ	D012221

رینیت آلرژیک (به انگلیسی: Allergic rhinitis) التهاب مخاط بینی است که در اثر واکنش ازدیاد حساسیتی ایجاد می‌شود. هنگامیکه فرد دارای سیستم ایمنی حساس شده آلرژنی مانند هیره، فستوک، گرده گل یا گردو غبار را تنفس می‌کند واکنش ازدیاد حساسیتی آغاز می‌شود. این واکنش در بینی به صورت آبریزش بروز پیدا می‌کند.

محتویات

بیماری

ترکیب پادتن با آلرژن موجب آزاد شدن میانجیهای شیمیایی مانند هیستامین و لکوترینها می‌شود. این میانجیها با افزایش نفوذپذیری مویرگهای اطراف و سایر واکنشهای شیمیایی موجب احتقان بینی و قرمزی، آبریزش بینی، خارش، تورم گلو وسایر علائم آلرژی می‌شوند. علائم از فردی به فرد دیگری متفاوت است. رینیت آلرژیک عارضه بسیار شایعی است و نزدیک به ۱۰٪ مردم از این مشکل رنج می‌برند.

گاه علائم به دنبال استنشاق پاک کننده‌های کلردار نیز به وجود می‌آیند. رینیت آلرژیک دراثر مصرف شیر گاو در نوزادان نیز دیده شده است. حمله آسم در بیماران مبتلا به این بیماری ۴ برابر بیشتر است. در مراحل پیشرفته بیماری ممکن است پولیپ بینی ایجاد شود. رینیت آلرژیک در نوزادان و شیرخواران نیز دیده می‌شود. افتراق آن با سرماخوردگی ساده در طول مدت بیماری (سرماخوردگی کمتر از یک هفته طول می‌کشد)، عامل بیماریزا، مسری نبودن و عود آن است. (تشخیص بر اساس شرح حال است).

انواع رینیت آلرژیک

• نوع حاد و فصلی: حساسیت فصلی یا تب یونجه که بیشتر در فصل بهار و اواخر تابستان به دنبال برخورد با دانه‌های گرده درختان، علف‌ها و گل‌ها علایم بیمای ایجاد می‌شود که چند هفته طول می‌کشد وسپس از بین می‌رود و سال بعد دوباره عود می‌کند.
• انواع مزمن و همیشگی: در این نوع که رینیت آلرژیک غیر فصلی نیز نامیده می‌شود معمولاً شدّت علایم از نوع فصلی کمتر است. به دلیل اینکه عوامل آلرژی زا تقریباً همیشه در محیط زندگی بیمار وجود دارند بیماری در طول سال مرتّباً تکرار می‌شود ویا ممکن است علایم همیشه همراه بیمار باشد. این نوع می‌تواند ناشی از قارچ‌ها (Miteها)، گرد و غبار خانه، دود سیگار، خاکه گچ، روزنامه، مواد شوینده، پشم، پر، انواع خوراک همچون ماهی، توت فرنگی، تخم مرغ، خربزه وغیره و فضولات حیوانات خانگی باشد.

درمان

با تست پوستی اغلب می‌توان آلرژن عامل ازدیاد حساسیت را یافت. درمان علامتی با آنتی هیستامینها (مانند دیفن هیدرامین و پرومتازین)، مقلدهای سمپاتیک (مانند سودو افدرین و فنیل افرین)، کرومولین سدیم، تئوفیلین و گاه استروئیدها (به خصوص افشانه بینی) است. توصیه به اجتناب از آلرژنها (حتی گاه فیلتر هوا) ضروری است. گاه با ایمونوتراپی و حساسیت زدایی بیمارن درمان می‌شوند.

منابع

• دورلند فرهنگ پزشکی. تهران
• ویکی‌پدیای انگلیسی

عوامل

علل مختلفی مانند شل بودن اسفنگتر تحتانی مری یا زیاد بودن دفعات شل شدن این اسفنگتر یا ضعف مکانیسمهای دفاعی انتهای مری موجب این آسیب می‌شود. در واقع تغییرات دائمی یا ناپایدار در مانع بین معده و مری(اسوفاگوس) موجب این بیماری می شود. افرادیکه اضافه وزن دارند، وعده های غذایی حجیم می خورند، لباسهای تنگ می پوشند یا سیگار می کشند بیشتر در معرض خطر هستند.^[۲]

تشخیص

تشخیص با سنجش بیست و چهار ساعته PH مری و تطبیق زمانی آن با علائم بیمار یا ارزیابی پاسخ بیمار به درمان حدسی است.

نشانه‌ها و علایم

علایم متداول عبارتند از:

• سوزش سردل و جناغ سینه
• استفراغ
• نارسایی بلع

علایم کمتر متداول نیز عبارتند از:

• درد در هنگام بلع
• ترشح بیش از حد بزاق
• حالت تهوع
• درد در محل قفسهٔ سینه

ریفلاکس در نوزادان

ریفلاکس معده نوزادی و شیرخوارگی به عنوان شایعترین مشکل گوارشی در شیرخواران شناخته میشود اوج علایم مربوط به ریفلاکس حدود سه ماهگی شیرخوار میباشد و تا پایان دو سالگی بسیاری از کودکان علایم بهبودی کامل را نشان خواهند داد و درصدی از کودکان مبتلا به عوارض پایدار تنفسی و گوارشی میگردند که از شایعترین انها اسم کودکی . نرمی حنجره و حملات مکرر لارنژیت ( خروسک ) و زخمهای ناحیه انتهای مری میباشند . در واقع نیمی از کودکان مبتلا به آسم کودکی، سابقه ریفلاکس نوزادی را دارا میباشند. عملکرد نامناسب دریچه انتهای مری که وظیفه ی جلوگیری از برگشت محتوای معده به مری و متعاقبا” حنجره و نای را دارد به عنوان علت بروز این بیماری مورد کنکاش و بررسی قرار گرفته است . هرچند علت اصلی به وجود اورنده ی ان در بسیاری موارد ناشناخته است ولی زمینه ارثی به وجود اورنده ریفلاکس به خوبی شناخته شده میباشد بدین معنی که این بیماری از طریق ژنتیکی و با توارث غالب از والدین به فرزندان انتقال میابد . و در نوزادان یک خانواده تکرار میگردد . از سایر علل غیر ژنتیکی تایید شده مصرف لبنیات . گوجه فرنگی . شکلات . کافیین ( قهوه و نسکافه ) . مصرف دخانیات توسط مادر باردار و شیرده و ادویه جات تند مورد تایید قرار گرفته است و از مواد افزودنی و نگهدارنده و برخی انتی بیوتیکها مانند اریترومایسین نیز به عنوان عامل ایجاد کننده یا تشدید کننده نام برده میشود . ^[۳]

آسیب‌ها و عوارض

GERD یا همان ریفلاکس معده ای مروی در مری به آسیب هایی منجر خواهد شد، از جمله این آسیب ها:

• زخم در محل اتصال معده و مری(در اثر ورم کردن مری، بافت برون پوش ان دچار بافت مردگی می‌شود و به زخم منجر می شود)
• تنگ شدن مری به صورت مقاوم که تورم مری ان را منجر می شود(تورم مری که از همان خود ریفلاکس ایجاد می شود)
• مری بارت(تغییر بافت یا دگر بافتی مری انتهایی)
• آدنوکارسینوم مری (ازانواع سرطان مری می‌باشد و بین ۵۰ تا ۸۰ درصد این نوع سرطان‌ها را شامل می شود)

درمان و جلوگیری از تشدید بیماری

درمان دارویی ریفلاکس مروی با آنتی اسید، مهارکننده پمپ هیدروژنی مانند نگزیوم وامپرازول و داروهای افزایش دهنده تون عضلانی اسفنگتر تحتاتنی مری مانند دومپريدون و متوکلوپرامید و سیزاپراید است.

نوشیدنی‌ها و خوراکی‌های دارای کافئین یا دارای اسید مثل کاکائو، قهوه، چای، نوشابه‌های گازدار و مرکبات (پرتقال، لیموترش و ...) باعث تشدید این بیماری می‌شود. همچنین مصرف الکل، کشیدن سیگار، مصرف مواد مخدر، دراز کشیدن بعد از غذا، مصرف حجم زیادی از مایعات همراه با غذا و مصرف غذاهای چرب، برگشت اسید را تشدید می‌کند. بیماران همچنین باید از مصرف غذاهای تند و سبزیجاتی مثل پیاز، سیر و نعناع اجتناب کنند. بالا بردن ارتفاع بالاتنه بدن نسبت به پایین‌تنه هنگام دراز کشیدن و خواب می‌تواند از برگشت اسید معده به مری جلوگیری کند.^[۴][۵]همچنین نبایستی کمربند و لباس تنگ پوشید^[۶].

منابع

آرتریت روماتوئید
دست آسیب دیده از آرتریت روماتوئید
آی‌سی‌دی-۱۰	M05-M06
آی‌سی‌دی-۹	714
اُمیم	۱۸۰۳۰۰
دادگان بیماری‌ها	۱۱۵۰۶
مدلاین پلاس	000431
ای‌مدیسین	article/۳۳۱۷۱۵ article/۱۲۶۶۱۹۵ article/۳۰۵۴۱۷ article/۴۰۱۲۷۱ article/۳۳۵۱۸۶ article/۸۰۸۴۱۹
پیشنت پلاس	آرتریت روماتوئید
سمپ	D001172

آرتریت روماتوئید (به انگلیسی: Rheumatoid arthritis) یا روماتیسم مفصلی یک بیماری سیستمیک و مزمن است.^[۱]

شیوع این بیماری در جهان حدود یک درصد است و معمولاً نوجوانان سنین میانسالی و در دهه‌های اول-سوم تا پنجم بروز می‌نماید و در زنان شایع‌تر است.

آرتریت روماتوئید مشخصاتی دارد که باعث تمایز آن با سایر انواع آرتریت‌ها (التهاب ودردمفاصل) می‌شود. بعنوان مثال آرتریت بصورت قرینه‌است یعنی اگر یک زانو یا دست درگیر باشد به احتمال زیاد طرف مقابل نیز درگیر است.

شیوع و ژنتیک

میزان شیوع آرتریت روماتوئید، در حدود ۰/۵ تا یک درصد در جمعیت است (بین ۳/۰ تا ۲/۱ درصد) و زنان تقریباً سه برابر مردان مبتلا می‌شوند. میزان شیوع با بالا رفتن سن افزایش می‌یابد و تفاوت ابتلای زنان و مردان در گروه‌های سنی بالاتر، کم می‌شود.

شروع بیماری در دهه‌های چهارم و پنجم زندگی شایع تر بوده، در ۸۰ درصد از کل بیماران، بین سنین ۳۵ و ۵۰ سالگی پدیدار می‌شود. میزان بروز آرتریت روماتوئید در زنان ۶۰ تا ۶۴ ساله، بیش از ۶ برابر زنان ۱۸ تا ۲۹ ساله‌است. اطلاعات جدید حاکی از روند کاهش یابنده بروز آرتریت روماتوئید می‌باشد. شیوع آن در آمریکای جنوبی و کشورهای بلوک شرق سابق بیشتر است.

بررسی‌های خانوادگی، نشانگر نوعی استعداد ژنتیکی هستند. به عنوان مثال، بستگان درجه یک افراد مبتلا (که بیماری آنها همراه با وجود آنتی بادی فاکتور روماتویید یا لاتکس است) ۴ برابر میزان مورد انتظار، دچار آرتریت روماتوئید شدید می‌شوند. در حدود ۱۰٪ بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید دارای یک خویشاوند درجه اول مبتلا هستند.

نشانه‌ها

 

در آغاز، ممکن است لوکالیزه کردن درد، تورم و حساسیت در لمس، به سختی امکان‌پذیر باشد. درد در مفاصل درگیر و تشدید در اثر حرکت، شایع‌ترین تظاهرات آرتریت روماتوئید تثبیت شده می‌باشد. الگوی درگیری مفصلی هماهنگ است، اما همیشه با درجه التهاب ظاهر شده، مطابقت نمی‌کند. خشکی عمومی شایع است و معمولاً پس از دوره‌های بی حرکتی، به بیشترین حد خود می‌رسد، خشکی صبحگاهی با مدتی بیش از یک ساعت تظاهری تقریباً تغییرناپذیر از آرتریت التهابی است و ممکن است در افتراق آن از انواع متعدد بیماری‌های مفصلی غیر التهابی، کمک کننده باشد.

در مجموع نشانه‌های آرتریت روماتوئید از این قرار اند:

• سفتی صبحگاهی مفاصل
• تورم مفاصل
• درد مفصلی
• ضعف و خستگی
• ندول‌های روماتوئید

عملکرد

 

سینوویت مزمن التهابی است که اکثراً مفاصل را درگیر می‌کند و باعث تخریب غضروف و ایجاد ضایعات استخوانی می‌شود. آرتریت روماتیسم مفصلی مشخصاتی دارد که باعث تمایز آن با سایر انواع آرتریت‌ها (التهاب مفاصل) می‌شود. بعنوان مثال آرتریت بصورت قرینه‌است یعنی اگر یک زانو یا دست درگیر باشد به احتمال زیاد طرف مقابل نیز درگیر است. مفاصل درگیر مفاصل متاکارپوفالنژیال، متاتارسوفالنژیال، مچ دست و مفاصل بین بندانگشتی اول هستند. در برخی بیماران بیماری از شدت کمی برخوردار بوده و با حداقل ضایعات مفصلی، در مدتی کوتاه همراه می‌باشد، در برخی دیگر ضایعات پیشرونده و مزمن، به صورت پلی آرتریت می‌باشند و باعث اختلال عملکرد مفاصل می‌شود.^[۲][۱]

پلی آرتریت قرینه التهابی، تظاهرات خارج مفصلی (ندولهای روماتوئید، فیبروز ریوی، واسکولیت و سروزیت) و فاکتور روماتوئید مثبت در خون ۸۰٪ بیماران مشخصه این بیماری است. ان تست است.

تظاهرات خارج مفصلی

 

بیماری آرتریت روماتوئید با توجه به اینکه بیماری سیستمیک است جدا از ابتلای مفصلی، تظاهرات خارج مفصلی دارد که شیوع کمتری دارند. این تظاهرات عبارتند از:

۱. گره‌های روماتوئیدی (۳۰-۲۰ درصد) در سطح خلفی ساعدها و در نواحی در معرض فشار مکانیکی ایجاد می‌شود.

۲. تظاهرات ریوی: که در آن لایه‌های جداری و نیز نسج ریه مبتلا می‌شوند.

۳. تظاهرات قلبی: در بررسی پس از مرگ صورت گرفت حدود ۵۰٪ موارد مبتلا هستند.

۴. درگیری چشمی، عصبی و مغز استخوان با شیوع کمتری دیده می‌شود.

سیر بالینی و پیش آگهی

سیر آرتریت روماتوئید کاملاً متغیر و پیش بینی آن در هر بیمار، دشوار است. در بیشتر بیماران، فعالیت بیماری به صورت مداوم و در عین حال مواج بوده، همراه با درجات متغیری از ناهنجاری‌های مفصلی و اختلالات عملکردی می‌باشد. پس از ۱۰ تا ۱۲ سال، درکمتر از ۲۰ درصد بیماران، هیچ شواهدی از ناتوانی یا ناهنجاری مفصلی نخواهند داشت. میزان امید به زندگی در افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید با میانه‌ای معادل ۳ تا ۷ سال کاهش می‌یابد. میزان مرگ و میر، افزایشی ۵/۲ برابری دارد و آرتریت روماتوئید به خودی خود در ۱۵ تا ۳۰ درصد موارد آن سهیم است.

علت

علت دقیق روماتیسم مفصلی ناشناخته‌است ولی در ایجاد این بیماری ایمنی سلولی و ایمنی هومورال هر دو نقش دارند. از جمله علل احتمالی این بیماری عفونت‌ها را ذکر کرده‌اند در همین زمینه باکتری‌ها، مایکو باکتری‌ها، مایکو پلاسما و حتی ویروس‌ها به عنوان عوامل مسبب تحت بررسی قرار گرفته‌اند. در مدل‌های حیوانی روماتیسم مفصلی که وابسته به TLR2, TLR4, TLR9 می‌باشد، جوندگان تحت تزریق دیواره سلولی استرپتوکوک SCW قرار گرفتند و مشاهده شد که پلی ارتریت حاد شدیدی بوجود آمد که بهبود یافته و سپس توسط یک پلی‌ارتریت مزمن وابسته به سلول T ادامه یافت که بسیار شبیه روماتیسم مفصلی است.^[۳] گلو درد چرکی به عنوان یک عامل مسببه آن‌گونه که در تب روماتیسمی مطرح است در مورد روماتیسم مفصلی به اثبات نرسیده‌است هرچند که در یک زیر گروه خاصی از روماتیسم مفصلی بنام بیماری استیل با شروع بزرگسالی این رابطه مطرح است. در معیارهای تشخیصی این بیماری در سال ۱۹۸۷ توسط Cush فانژیت جزو معیارها نبود و در معیارهای سال ۱۹۹۲ که توسط Yamaguchi وضع شد، فارنژیت معیار مینور و در معیارهای سال ۲۰۰۸ توسط Fautrel، فارنژیت بصورت معیار ماژور در تشخیص این بیماری ذکر شده است.^[۴] همچنین پژوهشگران مرکز پزشکی دانشگاه جورج تاون آمریکا هشدار داده اند که مصرف زیاد چای خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید را افزایش می‌دهد. تحقیقات روی بیش از 76 هزار زن داوطلب نشان داده که مصرف زیاد چای خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید را افزایش می‌دهد در حالی که نوشیدن قهوه این تاثیر مضر را ندارد.

محققان مرکز پزشکی دانشگاه جورج تاون تاکید می کنند کسانی که بیش از چهار فنجان در روز چای می‌نوشند، 78 درصد بیشتر در معرض ابتلا به آرتریت روماتوئید (التهاب مفاصل) هستند.

به گفته آنان نوشیدن هفتگی هر مقدار چای، 40 درصد خطر بروز این بیماری را تشدید می‌کند. افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی، نسبت به دیگران شانس ابتلای بیشتری به بیماریهای مزمن مانند پوکی استخوان، آلرژی، بدخیمی‌ها، عفونت‌ها، بیماری‌های گوارشی، بیماریهای قلبی–عروقی و فشارخون دارند.^[۵]

تشخیص

میانگین تاخیری که از شروع بیماری تا تشخیص آن وجود دارد ۹ ماه‌است. این امر، غالباً مربوط به ماهیت غیر اختصاصی علایم آغازین می‌باشد. آرتریت روماتوئید، به راحتی در افرادی که دارای بیماری تثبیت شده تیپیک هستند، تشخیص داده می‌شود. در اکثر مبتلایان، تظاهرات بالینی مشخصه بیماری، ظرف ۱ تا ۲ سال پس از شروع آن دیده می‌شوند.

درمان

از آنجا که علت آرتریت روماتوئید ناشناخته‌است، پاتوژنز آن کاملاً مشخص نشده‌است و مکانیسم عمل بسیاری از عوامل درمانی مورد استفاده نیز قطعی نیست، درمان آن عمدتاً به صورت تجربی انجام می‌شود. هیچ‌یک از ملاحظات درمانی علاج بخش قطعی نیستند؛ بنابراین همه آنها را باید تسکین دهنده در جهت تخفیف علایم و نشانه‌های بیماری ومتوقف کننده بیماری قلمداد نمود.

اهداف درمان عبارتند از: ۱- تسکین درد ۲- کاهش التهاب ۳- محافظت ساختارهای مفصلی ۴- حفظ عملکرد و ۵- کنترل درگیری سیستمیک.

درمان شامل مصرف داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی(آسپرین، پیروکسیکام، سولفاسالازین، دیکلوفناک، ایندومتاسین، ناپروکسن و بروفن و...)است.

در موارد شدید از استروئیدها مانند پردنیزولون استفاده می‌شود که عوارض جانبی زیادی دارد. داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی که برای کنترل علائم مصرف می‌شود ممکن است عوارضی مانند مشکلات گوارشی ایجاد نمایند.^[۶] داروهای تعدیل کننده سیستم ایمنی مانند داروهای ضد مالاریا (هیدروکسی کلروکین)، سولفاسالازین و مینوکسی سیلین نیز به کار می‌روند.

پانویس

• واژه‌های مصوب فرهنگستان زبان وادب فارسی
• ویکی‌پدیای انگلیسی