آسکاریازیس
آسکاریس لومبریکوئیدس
آی‌سی‌دی-۱۰	B77
آی‌سی‌دی-۹	127.0
اُمیم	604291
دادگان بیماری‌ها	934
مدلاین پلاس	000628
ای‌مدیسین	article/212510
سمپ	D001196

آسکاریازیس (به انگلیسی: Ascariasis) یک بیماری است که عامل آن انگل رودهٔ آسکاریس لومریکوئیدساست.^[۱]در بیش از ۸۵٪ موارد، این عفونت نشانگانی را به همراه ندارد، به ویژه اگر تعداد کرم‌ها اندک باشد.^[۱] با افزایش تعداد کرم‌ها، علائم نیز افزایش می‌یابند. این علائم می‌توانند شامل تنگی نفس و تب در آغاز بیماری باشند^[۱]ممکن است بعداً علائمی چون تورم شکم، درد شکم، و اسهال پدید بیایند.^[۱] بیشتر، کودکان مبتلا به این عفونت می‌شوند. در این گروه سنی، این عفونت می‌تواند موجب افزایش وزن کم، سوء تغذیه و مشکلات یادگیری گردد.^[۱][۲][۳]

این عفونت با خوردن یا آشامیدن غذای آلوده به تخم‌های آسکاریس از مدفوع منتقل می‌شود.^[۲] تخم‌ها درون روده باز می‌شوند، از طریق ایجاد حفره در دیوارهٔ روده به شش‌ها راه می‌یابند که این امر از طریق خون رخ می‌دهد.^[۲] از آن جا به آلوئول مهاجرت می‌کنند. از نای بالا می‌روند و از آن جا نیز به واسطهٔ سرفه بالا می‌آیند و بلعیده می‌شوند^[۲] سپس، کرم‌ها برای بار دوم از معده رد می‌شوند و وارد روده می‌شوند. در آن جا به کرم‌های بالغ تبدیل می‌شود.^[۲]

محتویات

همه گیر شناسی

حدود ۰/۸ تا ۱/۲ میلیارد انسان در دنیا دچار آسکاریازیس هستند که بیشتر آن‌ها در کشورهای جنوب صحرای آفریقا، آمریکای لاتین و آسیا هستند.^[۱][۴][۵] از این رو آسکاریازیس شایع ترین گونهٔ عفونت کرمی منتقل‌شونده از طریق خاک است.^[۴] در سال ۲۰۱۰، این بیماری عامل مرگ ۲۷۰۰ نفر شد که نسبت به سال ۱۹۹۰ که تعداد تلفاتش ۳۴۰۰ بود، کاهش داشته است.^[۶] نوع دیگری از آسکاریس خوک‌ها را هدف قرار می‌دهد.^[۱]

پیشگیری

پیشگیری از طریق بهداشت عمومی میسر می‌گردد شامل دسترسی بهتر به دستشویی‌ها و دفع کامل مدفوع می‌شود.^[۱][۷] شستن دست‌ها به نظر یکی از عوامل مهم پیشگیری است.^[۸] در مناطقی که بیش از ۲۰٪ جمعیت آلوده به این بیماریست، پیشنهاد می‌شود که هر کس در بازه‌های منظم مورد درمان قرار بگیرد.^[۱] رخداد دوبارهٔ عفونت‌ها مسأله‌ای رایج است.^[۲][۹] برای این عفونت واکسن وجود ندارد.^[۲]

درمان

درمان‌هایی را که سازمان بهداشت جهانی پیشنهاد داده است شامل داروهای ضدانگل آلبندازول، مبندازول، لوامیزول یا پیرانتل پاموآت می‌باشد.^[۲] عامل‌های مؤثر دیگر نیز شامل تری بیندمیدین، پی پیرازین و نیتازوکساناید هستند.^[۲]

انجام آزمایش مدفوع اغلب برای تشخیص مفید است.

آستیگماتیسم یکی از شایع‌ترین مشکلات اپتیکی چشم است، و معمولاً علت آن نامنظمی شکل و انحنای قرنیه‌ است. گاهی نیز علت آن نامنظمی شکل و انحنای لنز که در پشت عنبیه قرار دارد است.^[۱]

آستیگماتیسم حالتی است که چند تا از دیوپترهای چشم کرویت خود را از دست داده‌است.^[۲]

اگر چشم را به عنوان یک عدسی کروی در نظر بگیریم. هرگاه این عدسی از حالت کروی خارج شود و به سمت حالت بیضوی برود (شبیه خربزه). در این صورت دارای دو کانون خطی به جای یک کانون نقطه‌ایی خواهد بود. در نتیجه تصاویر بدلیل انکسار نامساوی در قسمت‌های مختلف قرنیه کاملا بر روی شبکیه متمرکز نمی‌شوند و تصاویر چه دور و چه نزدیک تار می‌شوند. بنابراین افرادیکه دچار درجات بالایی از آستیگماتیسم هستند نه تنها همانند افراد نزدیک‌بین اشیای دور را تار می‌بینند، بلکه اشیای نزدیک را هم تار می‌بینند.

انواع آستیگماتیزم

در عمل چشم‌های آستیگمات به سه شکل خود را بروز می‌دهند:

• آستیگماتیسم ساده
• آستیگماتیسم مرکب
• آستیگماتیسم مخلوط^[۳]

در تقسیم‌بندی که بر مبنای محور دو خط کانونی انجام می‌شود:

• آستیگماتیسم منظم
• آستیگماتیسم غیر منظم

اصلاح آستیگماتیسم

برای اصلاح آستیگماتیزم، باید نقش عدسی استوانه‌ای غیرطبیعی ایجاد شده در چشم را از بین ببریم. این کار با اضافه کردن یک عدسی استوانه‌ای برعکس و جمع توانهای آنها عملی خواهد بود. مثلا اگر چشم در یک محور یک دیوپتر نزدیک بینی دارد یا یک عدسی محدب یک دیوپتر مثبت در همان محور یا یک عدسی مقعر یک دیوپتر منفی در محور عمود بر آن بر روی چشم قرار می‌دهیم . اصلاح دید در آستگماتیسم‌های غیر منظم دشوار و نیازمند عدسی‌های پیچیده‌است .

شیوع

بر اساس یک پژوهش در آمریکا، از هر ۱۰ کودک در سنین ۵ تا ۱۷ سالگی،۳ کودک مبتلا به آستیگماتیسم هستند.در بنگلادش ۳۲٫۴% افراد بالای سی سال مبتلا به این بیماری هستند. به طور کلی، پژوهش‌ها نشان داده‌اند که درجهٔ شیوع آستیگماتیسم با افزایش سن، رابطهٔ مستقیم دارد.

منابع

آزبستوز
عکاسی ریزنگاری of asbestosis showing the characteristic ferruginous bodies and marked interstitial fibrosis (or scarring). H&E stain.
آی‌سی‌دی-۱۰	J61
آی‌سی‌دی-۹	501
دادگان بیماری‌ها	928
مدلاین پلاس	000118
ای‌مدیسین	med/171 radio/52
سمپ	D001195

آزبستوز (به انگلیسی: Asbestosis) عبارت است از التهاب ریه‌ها به علت استنشاق طولانی مدت ذرات آزبست . چون این بیماری اغلب در کارگران صنعتی دیده می‌شود یک بیماری شغلی محسوب می‌شود ( شاید مهمترین بیماری شغلی ) .

علائم بیماری تنگی نفس ( کوتاهی تنفس ) سرفه و افزایش خطر سرطان ریه به خصوص نوع مزوتلیوما هستند . خطر بروز سرطان در مردان سیگاری باز هم افزایش می یابد .

علایم

تنگی نفس، سرفه های بدون خلط و خونی، احساس بی حالی و کسالت عمومی در بدن، بی اشتهایی، آبی شدن ناخن ها، درد در ناحیه قفسه سینه، نامنظم شدن خواب و نارسایی های احتمالی قلب^[۱]

تشخیص و درمان

برای تشخیص مهم‌ترین مساله شرح حال مواجهه با آزبست است . در ABG ما کاهش اکسیژن خون و در اسپیرومتری کاهش ظرفیت کل ریه ( TLC ) به دلیل فیبروز بافت بینابینی ریه را داریم .

بیماری درمان خاصی ندارد و شاید اکسیژن تراپی، فیزیوتراپی ریوی، ترک سیگار و بخور مفید باشند .

برای کارگرانی که در صنایع آزبست کار می‌کنند باید به طور منظم رادیوگرافی سینه انجام شود تا هرگونه سایه غیرطبیعی در ریه‌ها به موقع شناسایی شود .

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Asbestosis»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۴ اکتبر ۲۰۰۹).

 

آزارگری-آزارخواهی جنسی (به انگلیسی:sadomasochism؛ تلفظ: سادومازوخیسم) عبارت است از: آزار دادن و تحقیر دیگران و بی احترامی به آنها یا آزار دیدن و مورد بی احترامی و تحقیر دیگران قرار گرفتن که سبب ارضای جنسی می شود.این ناهنجاری به تعاملاتی اطلاق می شود که در آن یک شخص با آزار دادن فرد دیگری که از درد کشیدن لذت می برد ارضا می شود. بسیاری از افراد در روابط جنسی خود به اعمال دردناک خفیفی مثل گاز گرفتن،نیشکون گرفتن و سیلی زدن مبادرت می ورزند.وقتی هر دو شریک جنسی از این اعمال لذت می برند،این رفتارها لذت جنسی را افزایش می دهند.اما افراد آزارگر و آزارطلب غالباً نه تنها از اعمال دردآور خفیف پا را فراتر می گذارند بلکه تنها با توسل به این رفتار ها می توانند به لذت جنسی برسند.فرد آزارگر زمانی به اوج لذت جنسی می رسد که دیگران را تحقیر کند یا آنها را آزار دهد.غالباً به این کار "تأدیب" می گویند.ارضای جنسی فرد آزارطلب به دربند بودن-یعنی آزاردیدن،تحقیر شدن،درد کشیدن و برخورد بد از سوی دیگران-بستگی دارد.آزارگری و آزارطلبی هم در روابط دگر جنس گرایانه و هم در روابط همجنس گرایانه روی می دهند،ازارگری و ازار طلبی جنسی به طور کلی چندان شناخته شده نیست و هنوز تحقیقات بر روی ان ادامه دارد.

بسیاری از موارد دگرآزاری و آزارطلبی چهار ویژگی عمده دارند (سانتیلا و همکاران،۲۰۰۲ به نقل از ساراسون و ساراسون ۲۰۰۵)،که عبارتند از:

۱-منش بیش از حد مردانه و قلدری کردن.

۲-آزاردادن یا آزار دیدن.

۳-محدودسازی فیزیکی یک نفر توسط دیگری.

۴-تحقیر شدن یا تحقیر کردن.

آزارگری و آزارطلبی جنسی هر دو ماهیتی مزمن دارند.درحالت شدید این فعالیت، قربانی ممکن است متحمل جراحات جدی شده یا جان خود را از دست بدهد.برخی متخصصان روانشناسی و روانپزشکی بر این باورند که ریشه های آزارگری و آزارطلبی را باید در دوران کودکی جستجو کرد و برخی دیگر به نقش احتمالی عوامل زیستی اشاره کرده اند. فرد آزارطلب از طریق آزار دیدن،ترجیحاً تحقیر شدن و کتک خوردن،به برانگیختگی جنسی می رسد.افراد آزارطلب خیالپردازی هایی دارند که اغلب در دوران کودکی آغاز می شوند.در این خیالپردازی ها آنها به بند کشیده می شوند،شکنجه می شوند،مورد تجاوز قرار می گیرند،یا به طریق دیگری با آنها بدرفتاری می شود.فراوانی این خیالپردازی ها و اعمال در مردان خیلی بیشتر از زنان است. ^[۱]

تاریخچه

مازوخیسم (خودآزاری یا آزارخواهی جنسی) نام خود را از فعالیت‌های لئوپولد فون زاخر-مازوخ (۱۸۳۶-۱۸۹۵) رمان‌نویس اتریشی قرن نوزدهم گرفته است که شخصیت‌های داستان‌هایش از اینکه زنان با آنان بدرفتاری کنند و بر آنها تسلط یابند لذت جنسی می‌بردند. مازوخ در معروف ترین کتابش «ونوس خزپوش» داستان مرد دانشجوی جوانی به نام سِوِرین را روایت می‌کند که سر و وضعی مناسب و زندگی مرفهی دارد و در زمان دانشجویی در همسایگی خود با زن جوانی به نام واندا آشنا می‌شود، اشراف‌زاده‌ای بسیار زیبا که مرد جوان را اسیر خود می‌کند. مرد که در خود تمایل به بردگی و شکنجه شدن را پیش از این آشنایی کشف کرده بود فهمید که در هیأت این زن می‌تواند آرزوهایش را محقق سازد. به این ترتیب رابطه‌ی ارباب و برده بین واندا و سورین شکل می‌گیرد که کل روایت بر آن استوار است. واژه سادیسم (دیگرآزاری) نیز از نام مارکی دو ساد (۱۷۴۰-۱۸۱۴) نویسنده فرانسوی آثار اروتیک آغشته به فلسفه و خشونت برگرفته شده است.

دیدگاه روانکاوی

فروید معتقد بود، آزارخواهی ناشی از برگشت تخیلات تخریبی به طرف خود است. در برخی موارد فرد فقط وقتی می‌تواند احساس جنسی را تجربه کند که در پی آن تنبیهی در کار باشد. کارن هورنای و اریک فروم دو تن از روانشناسان نوفرویدی نیز این پدیده را مورد بررسی قرار دادند. از دیدگاه هورنای فرد مازوخیست خود را زیر چتر حمایت دیگران قرار می‌دهد و با زیر پا گذاشتن فردیت و مستهلک شدن در "طرف" تا حدی ایمنی به دست می‌آورد. اینگونه ایمنی بدان می‌ماند که کشوری کوچک با تسلیم حقوق و استقلال خود به کشور بزرگتر و متجاور به امنیت برسد و مورد پشتیبانی آن کشور قرار گیرد. ^[۲] اریک فروم با اینکه بیشتر از منظر اجتماعی به این پدیده نگاه می‌کرد اما نظری مشابه هورنای داشت. فروم بر این عقیده بود که در افراد مازوخیست هراسی عظیم از تنهایی و ناتوانی موج می‌زند از این رو برای رهایی از قید مسئولیت و تصمیم گیری می‌کوشند تا جزئی شوند از کل نیرومندتری که بیرون از آنها است. این کل نیرومند ممکن است یک شخص یا یک موسسه، خدا، ملت، وجدان یا وسواسی روانی باشد. فروم در رابطه با سادیسم که نقطه مقابل مازوخیسم می‌باشد معتقد بود ماهیت سائق‌های سادیستی لذتی است که از برتری و غلبه بر کسی دیگر حاصل می‌شود و همانگونه که تسلط، حالت انحرافی قدرت است، سادیسم جنسی نیز صورت منحرف محبت جنسی است چرا که عشق و محبت بر برابری و آزادی استوار است و اگر بر از دست رفتن تمامیت یکی از طرفین مبتنی شد، دیگر عشق نیست.^[۳]

دیدگاه فلاسفه و دیگر صاحب نظران

ژیل دلوز فیلسوف فرانسوی از معدود متفکرانی است که به طور جدی به آثار مازوخ از جمله رمان مشهور او «ونوس خزپوش» پرداخته. آلبر کامو نویسنده و فیلسوف الجزایری-فرانسوی در کتاب انسان طاغی (عصیانگر) به بررسی شخصیت مارکی دو ساد می‌پردازد. او می‌نویسد:

• «منطق ساد، او را به جهانی بی‌قانون هدایت می‌کند که در آن تنها فرمانروا میل جنسی است با قدرت بی‌کرانش.»
• «تصاحب کسی که قصد کشتنش را داریم، جفت‌گیری توأم با درد، این است آن لحظه آزادی کاملی که هدف تمامی تشکیلات قصرهای ساد است.»
• «داشتن حق نابود کردن، ایجاب می‌کند که خود شخص نیز در معرض نابودی قرار گیرد.»
• «لگام‌گسیخته‌ترین عصیان، یعنی مطالبه کامل آزادی به بردگی اکثریت می‌انجامد.»
• «خدا در اندیشه ساد، در هیئت خدایی جنایتکار مجسم می‌شود که بشر را نابود و نفی می‌کند. به عقیده ساد، این واقعیت را که قتل از ویژگی‌های ربوبیت است، می‌توان به روشنی در تاریخ مذاهب دید. در این صورت، بشر برای چه باید پرهیزگار باشد؟ نخستین حرکت ساد در مقام زندانی این است که با دست زدن به عملی افراط‌آمیز واکنش نشان دهد. حال که خدا انسان را می‌کشد و نفی می‌کند، هیچ چیز نمی‌تواند انسان را از کشتن و نفی همنوعانش بازدارد.»^[۴]

ژان پل سارتر فیلسوف و نویسنده فرانسوی در کتاب هستی و نیستی در رابطه با این پدیده می‌نویسد:

• «سادیسم دارای قدرتی جنون‌آسا و گستاخ‌آمیز است به طوری که دیگری را خلع اسلحه می‌کند و در حالی که در صدد است از بدن دیگری یک آلت بی جان بسازد، حاضر نیست بدن خود را در اختیار لذت او بگذارد و از رنج کشیدن و پایکوبی معشوق لذتی را می‌برد که عاشق از وصال معشوق بهره‌مند می‌شود.»
• «سادیسم به مفهوم کلی در تمام مدت عمل با آزادی می‌جنگد، یعنی در حالی که می‌خواهد آزادی را از دیگران بگیرد و او را به اسارت بکشد افراط در این اسارت کار را به جایی می‌رساند تا خودش را نیز نابود سازد.»
• «مازوخیسم یک نوع کوشش و تلاش خستگی ناپذیر و تقریباً همیشگی است که سعی می‌کند خود را در برابر دیگری در حقیرترین وضع قرار دهد و از آن لذت ببرد.»^[۵]

ویژگی های آزارگری -آزارطلبی جنسی

برای آزارگری و آزارطلبی پنج ویژگی را می توان شاهد بود: ۱-توافق در مورد اینکه کدام یک مسلط و کدام یک مطیع باشند. ۲-آگاهی هر دو شریک جنسی از نقشی که بر عهده دارند. ۳-رضایت هر دو طرف. ۴-حال و هوای جنسی. ۵-آگاهی هر دو طرف از اینکه رفتارشان ماهیتی آزارگرانه-آزارطلبانه دارد(واینبرگ و همکاران،۱۹۸۴ به نقل از ساراسون و ساراسون،۲۰۰۵ صفحه ۳۷۵).^[۶]

بیماری‌زایی

افراد دچار آزارخواهی جنسی، ممکن است در دوران کودکی تجاربی داشته‌اند که آنها را متقاعد کرده که درد کشیدن، پیش‌شرط لذت جنسی است.

حدود ۳۰٪ مبتلایان به آزارخواهی جنسی، تخیلات آزارگرایانه نیز دارند. آزارخواهی اخلاقی عبارتست از احساس نیاز به رنج کشیدن که همراه تخیلات جنسی نیست.

ملاک‌های تشخیص DSM-IV برای آزارخواهی جنسی

الف) در طول یک دوره حداقل شش ماهه بطور مکرر رفتارها، امیال و یا تخیلات قوی برانگیزنده جنسی مربوط به اعمال واقعی ( و نه وانمودی) تحقیر شدن، کتک خوردن، به بند کشیده شدن و یا هر عمل رنج‌آور دیگری دیده می‌شود. ب) رفتارها، تخیلات و اعمال جنسی سبب ناراحتی چشمگیر بالینی یا اختلال در کارکرد اجتماعی، شغلی یا سایر حوزه‌های مهم کارکردی مشخص می‌شوند.

جستارهای وابسته

• فتیش جنسی
• نابهنجاری های جنسی

پانویس

2. آریتمی قلب
   دادگان بیماری‌ها	۱۵۲۰۶
   مدلاین پلاس	001101
   سمپ	D۰۰۱۱۴۵

   آریتمی قلبی (به انگلیسی: Cardiac arrhythmia) به معنی غیرطبیعی بودن ریتم قلب است. ریتم طبیعی قلب از گره سینوسی آغاز شده و پس از انتقال به گره دهلیزی-بطنی در بطنها منتشر می‌شود. در نتیجه این نحو هدایت تحریک الکتریکی، ابتدا دهلیز و با فاصله کمی بطن‌ها منقبض می‌شوند. ریتم طبیعی قلب بین شصت تا صد ضربان در دقیقه‌است.

   محتویات

   • ۱ انواع آریتمی
   • ۲ تشخیص
   • ۳ درمان
   • ۴ درمان دارویی
   • ۵ جستارهای وابسته
   • ۶ منابع
   • ۷ پانویس

   انواع آریتمی

   به کندی ریتم قلب برادی کاردی و به تندی ریتم قلب تاکی کاردی می‌گویند. برادیکاردی گاه فیزیولوژیک است مانند افراد ورزشکار و گاه پاتولوژیک است مانند برادیکاردی ناشی از سکته قلبی.تاکیکاردی نیز همینگونه است. همچنین ممکن است موج تحریک الکتریکی قلب در نقطه‌ای از مسیر کند یا متوقف شود که به آن بلوک قلبی می‌گویند. گاه ممکن است نقطهٔ دیگری از قلب جای گره سینوسی را به عنوان کانون شروع کننده موج تحریک الکتریکی قلب بگیرد که آن را ضربان اکتوپیک می‌نامند.

   فیبریلاسیون دهلیزی و فیبریلاسیون بطنی انوع دیگری از آریتمی قلبی هستند که تحریک الکتریکی مسیر مشخصی را در قلب طی نمی‌کند و سلولهای دهلیز یا بطن به صورت نامنظم تحریک می‌شوند. در نوع دیگری از آریتمی قلبی، ضربان دهلیز و بطن از هم منفک شده‌اند و هر کدام با ریتمهای مجزا و از مراکز مجزا تحریک می‌شوند (انفکاک دهلیزی بطنی).

   تشخیص

   گاهی آریتمی بر اثر مصرف مشروبات الکلی، استفاده زیاد از سیگار یا ورزش های سنگین رخ می دهد.پزشک در این مورد با سوالاتی به تشخیص خود می پردازدهمچنین ممکن است پزشک ازآزمایش ها و تست هایی کمک بگیرد مثل نوار قلب. تست های فیزیکی هم در حین نوار قلب احتمالا به پزشک در تشخیص آریتمی کمک می کند. از دیگر تست ها می توان به الكتروفیزیولوژیك یاد کرد^[۱]

   درمان

   • تغییر شیوه زندگی
   • داروهای ضد انعقاد خون جهت کاهش میزان خطر لخته شدن خون و سکته مغزی
   • داروهای پیشگیری وکنترل آریتمی و درمان شرایط مربوط به آن مانند پرفشاری خون، بیماری کروناری قلبی و نارسایی قلبی
   • ضربان‌ساز که از یک باتری جهت کمک به تنظیم ضربان قلب استفاده می کند
   • تحریک الکتریکی یا دفیبریلاسیون قلبی از طریق دفیبریلاتورهای قلبی کاشتنی یا الکتروشوک قلبی
   • جراحی
   • انهدام (تخریب )بافت قلبی ^[۲]

   درمان دارویی

   نوشتار اصلی: داروهای ضد آریتمی

   درمان با داروهای آنتی آریتمیک مانند دیگوکسین،بتابلوکرها، بلوک کننده‌های کانال کلسیم مانند وراپامیل، پروکائین آمید، کینیدین و... بستگی به نوع آریتمی و سایر شرایط بیمار دارد.

   جستارهای وابسته

   • الکتروشوک
   • ضربان‌ساز
   • سندرم ولف پارکینسون وایت
   • داروهای ضد آریتمی
   • ریتم طبیعی قلب
   • بلوک قلبی

   منابع

   • دورلند فرهنگ پزشکی. تهران
   • منبع جعبه ویکی‌پدیای انگلیسی-بازدید در ۲۱ اوت ۲۰۰۹

   پانویس

   1.  
3. http://www.webmd.boots.com/heart-disease/guide/heart-disease-abnormal-heart-rhythm ترجمه شده در http://familydoctor.ir/fa/page/190
4.  

آرنج تنیس‌بازان
Left elbow-joint, showing posterior and radial collateral ligaments. (Lateral epicondyle visible at center.)
آی‌سی‌دی-۱۰	M77.1
آی‌سی‌دی-۹	726.32
دادگان بیماری‌ها	۱۲۹۵۰
مدلاین پلاس	000449
ای‌مدیسین	orthoped/510 pmr/64 sports/59
پیشنت پلاس	آرنج تنیس‌بازان
سمپ	D013716

بیماری آرنج تنیس‌بازان (به انگلیسی: Tennis elbow) عبارت است از التهاب و درد قسمت خارجی آرنج. این بیماری عضلات، تاندون‌ها و اپی‌کوندیل (یک برجستگی استخوانی در سطح خارجیِ آرنج که در آنجا عضلات ساعد به استخوان بازو می‌چسبند) آرنج را درگیر می‌کند.

بیشتر بزرگسالان بالای سی سال که به ورزش تنیس به‌صورت مداوم می‌پردازند، مکانیک‌ها، نجارها و... مبتلا می‌شوند.

علایم بیماری

درد و حساسیت به لمس در اپی‌کوندیل، مشت ضعیف و درد هنگام مشت کردن، درد در هنگام حرکات پیچشیِ دست یا بازو، مثلاً هنگام استفاده از پیچ‌گوشتی یا بازی تنیس. در رادیوگرافی نکتهٔ خاصی مشهود نیست.

درمان

برای بیماران، کمپرسِ گرم یا سردِ موضعی، فیزیوتراپی، محدود کردن و آویزان کردن دستِ مبتلا به‌مدت سه تا هشت هفته بسته به شدت درگیری و کاهش فعالیت دست‌کم برای مدت یک ماه تجویز می‌شود. استفاده از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (مانند بروفن، ناپروکسن و غیره) و تزریق موضعیِ کورتون یا بی‌حس‌کننده در محل درگیر از سایر روش‌های درمانی و مداخله‌ای هستند. جراحی در موارد نادری مانند از بین رفتن کامل رباط (لیگامان لازم می‌شود.

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «elbow Tennis elbow»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۴ اکتبر ۲۰۰۹).

آرتریت تمپورال
The arteries of the face and scalp.
آی‌سی‌دی-۱۰	M31.5-M31.6
آی‌سی‌دی-۹	446.5
اُمیم	187360
دادگان بیماری‌ها	12938
مدلاین پلاس	000448
ای‌مدیسین	neuro/592
پیشنت پلاس	آرتریت تمپورال
سمپ	D013700

آرتریت تمپورال (به انگلیسی: Giant cell arteritis) یک نوع نادر واسکولیت است که اختلال اصلی در شریانهای بزرگ و متوسط سر است.

محتویات

علائم بیماری

این بیماری اصولا در زنان و در سنین بالای پنجاه سال شایعتر است و اغلب شریان تمپورال نیز درگیر است.علائم شایع بیماری بروئی شریان، تب، سردرد، حساسیت در لمس، درد فک هنگام جویدن غذا، مشکلات بینایی و... است.

درمان

اساس درمان بر داروهای سرکوب کننده ایمنی با دوز بالا (گلوکوکورتیکوئید)ها به خصوص پردنیزولون استوار است.

جستارهای وابسته

• واسکولیت
• گران‌یاخته

منابع

• ویکی پدیای انگلیسی

آرتریت جوانان با شروع سیستمیک

این نوع از بیماری در هر دو جنس شیوع یکسانی داشته و با علایم تب، بدحالی، ماکولهای اریتماتو در تنه و اندامها و بزرگی کبد و غدد لنفاوی مشخص می‌شود. همچنین بیماران دچار تحریک پذیری و دردهای عضلانی و مفصلی می شوند. ممکن است آرتریت در هفته‌های اول بروز بیماری و حتی تا ۶-۸ ماه پس از شروع جزو علایم دیده نشود. از عوارض دیگر بیماری پری کاردیت، پلوریت، سروزیت شکمی و تاخیر در رشد (به علت استفاده از استروئیدها در درمان) است.

تشخیص

در آزمایش خون ممکن است این علایم به نفع بیماری دیده شود:

• درجاتی از آنمی از نوع آنمی بیماری مزمن (نورموسیتوز، نورموکلر)
• لکوسیتوز و شیفت به چپ
• افزایش ESR، فریتین و پلاکت
• بدون وجود RF ، ANA

آرتریت جوانان چند مفصلی (Polyarticular)

در این نوع معمولن بیش از ۵ مفصل در مدت ۶ ماه درگیر هستند. این نوع خود دو حالت دارد حالت سرونگاتیو که پاسخ درمانی خوبی دارد و حالت سروپوزیتیو با پاسخ درمانی ضعیف. در ۵۰ درصد موارد این بیماری پیشرونده است. بیشترین مفاصل درگیر، شامل مفاصل کوچک دست و پا هستند.

آرتریت جوانان Pauciarticular

گرفتاری مفصلی در کمتر از ۴ مفصل دیده می شود. این نوع در سنین پایینتر دخترها را درگیر و در نهایت می تواند منجر به یوویت با سیر مزمن شود و در سنین بالاتر بیشتر پسرها را درگیر کرده و عارضه اسپوندیلیت آنکیلوزان را دارد. مفاصل درگیر در سنین کم شامل زانو، مچ پا و آرنج و در سنین بالاتر زانو، مچ و متاکارپوفالنژیال‌ها هستند. در ۵۰ درصد این بیماران ANA مثبت است.

منابع

آرتریت روماتوئید
دست آسیب دیده از آرتریت روماتوئید
آی‌سی‌دی-۱۰	M05-M06
آی‌سی‌دی-۹	714
اُمیم	۱۸۰۳۰۰
دادگان بیماری‌ها	۱۱۵۰۶
مدلاین پلاس	000431
ای‌مدیسین	article/۳۳۱۷۱۵ article/۱۲۶۶۱۹۵ article/۳۰۵۴۱۷ article/۴۰۱۲۷۱ article/۳۳۵۱۸۶ article/۸۰۸۴۱۹
پیشنت پلاس	آرتریت روماتوئید
سمپ	D001172

آرتریت روماتوئید (به انگلیسی: Rheumatoid arthritis) یا روماتیسم مفصلی یک بیماری سیستمیک و مزمن است.^[۱]

شیوع این بیماری در جهان حدود یک درصد است و معمولاً نوجوانان سنین میانسالی و در دهه‌های اول-سوم تا پنجم بروز می‌نماید و در زنان شایع‌تر است.

آرتریت روماتوئید مشخصاتی دارد که باعث تمایز آن با سایر انواع آرتریت‌ها (التهاب ودردمفاصل) می‌شود. بعنوان مثال آرتریت بصورت قرینه‌است یعنی اگر یک زانو یا دست درگیر باشد به احتمال زیاد طرف مقابل نیز درگیر است.

شیوع و ژنتیک

میزان شیوع آرتریت روماتوئید، در حدود ۰/۵ تا یک درصد در جمعیت است (بین ۳/۰ تا ۲/۱ درصد) و زنان تقریباً سه برابر مردان مبتلا می‌شوند. میزان شیوع با بالا رفتن سن افزایش می‌یابد و تفاوت ابتلای زنان و مردان در گروه‌های سنی بالاتر، کم می‌شود.

شروع بیماری در دهه‌های چهارم و پنجم زندگی شایع تر بوده، در ۸۰ درصد از کل بیماران، بین سنین ۳۵ و ۵۰ سالگی پدیدار می‌شود. میزان بروز آرتریت روماتوئید در زنان ۶۰ تا ۶۴ ساله، بیش از ۶ برابر زنان ۱۸ تا ۲۹ ساله‌است. اطلاعات جدید حاکی از روند کاهش یابنده بروز آرتریت روماتوئید می‌باشد. شیوع آن در آمریکای جنوبی و کشورهای بلوک شرق سابق بیشتر است.

بررسی‌های خانوادگی، نشانگر نوعی استعداد ژنتیکی هستند. به عنوان مثال، بستگان درجه یک افراد مبتلا (که بیماری آنها همراه با وجود آنتی بادی فاکتور روماتویید یا لاتکس است) ۴ برابر میزان مورد انتظار، دچار آرتریت روماتوئید شدید می‌شوند. در حدود ۱۰٪ بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید دارای یک خویشاوند درجه اول مبتلا هستند.

نشانه‌ها

 

در آغاز، ممکن است لوکالیزه کردن درد، تورم و حساسیت در لمس، به سختی امکان‌پذیر باشد. درد در مفاصل درگیر و تشدید در اثر حرکت، شایع‌ترین تظاهرات آرتریت روماتوئید تثبیت شده می‌باشد. الگوی درگیری مفصلی هماهنگ است، اما همیشه با درجه التهاب ظاهر شده، مطابقت نمی‌کند. خشکی عمومی شایع است و معمولاً پس از دوره‌های بی حرکتی، به بیشترین حد خود می‌رسد، خشکی صبحگاهی با مدتی بیش از یک ساعت تظاهری تقریباً تغییرناپذیر از آرتریت التهابی است و ممکن است در افتراق آن از انواع متعدد بیماری‌های مفصلی غیر التهابی، کمک کننده باشد.

در مجموع نشانه‌های آرتریت روماتوئید از این قرار اند:

• سفتی صبحگاهی مفاصل
• تورم مفاصل
• درد مفصلی
• ضعف و خستگی
• ندول‌های روماتوئید

عملکرد

 

سینوویت مزمن التهابی است که اکثراً مفاصل را درگیر می‌کند و باعث تخریب غضروف و ایجاد ضایعات استخوانی می‌شود. آرتریت روماتیسم مفصلی مشخصاتی دارد که باعث تمایز آن با سایر انواع آرتریت‌ها (التهاب مفاصل) می‌شود. بعنوان مثال آرتریت بصورت قرینه‌است یعنی اگر یک زانو یا دست درگیر باشد به احتمال زیاد طرف مقابل نیز درگیر است. مفاصل درگیر مفاصل متاکارپوفالنژیال، متاتارسوفالنژیال، مچ دست و مفاصل بین بندانگشتی اول هستند. در برخی بیماران بیماری از شدت کمی برخوردار بوده و با حداقل ضایعات مفصلی، در مدتی کوتاه همراه می‌باشد، در برخی دیگر ضایعات پیشرونده و مزمن، به صورت پلی آرتریت می‌باشند و باعث اختلال عملکرد مفاصل می‌شود.^[۲][۱]

پلی آرتریت قرینه التهابی، تظاهرات خارج مفصلی (ندولهای روماتوئید، فیبروز ریوی، واسکولیت و سروزیت) و فاکتور روماتوئید مثبت در خون ۸۰٪ بیماران مشخصه این بیماری است. ان تست است.

تظاهرات خارج مفصلی

 

بیماری آرتریت روماتوئید با توجه به اینکه بیماری سیستمیک است جدا از ابتلای مفصلی، تظاهرات خارج مفصلی دارد که شیوع کمتری دارند. این تظاهرات عبارتند از:

۱. گره‌های روماتوئیدی (۳۰-۲۰ درصد) در سطح خلفی ساعدها و در نواحی در معرض فشار مکانیکی ایجاد می‌شود.

۲. تظاهرات ریوی: که در آن لایه‌های جداری و نیز نسج ریه مبتلا می‌شوند.

۳. تظاهرات قلبی: در بررسی پس از مرگ صورت گرفت حدود ۵۰٪ موارد مبتلا هستند.

۴. درگیری چشمی، عصبی و مغز استخوان با شیوع کمتری دیده می‌شود.

سیر بالینی و پیش آگهی

سیر آرتریت روماتوئید کاملاً متغیر و پیش بینی آن در هر بیمار، دشوار است. در بیشتر بیماران، فعالیت بیماری به صورت مداوم و در عین حال مواج بوده، همراه با درجات متغیری از ناهنجاری‌های مفصلی و اختلالات عملکردی می‌باشد. پس از ۱۰ تا ۱۲ سال، درکمتر از ۲۰ درصد بیماران، هیچ شواهدی از ناتوانی یا ناهنجاری مفصلی نخواهند داشت. میزان امید به زندگی در افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید با میانه‌ای معادل ۳ تا ۷ سال کاهش می‌یابد. میزان مرگ و میر، افزایشی ۵/۲ برابری دارد و آرتریت روماتوئید به خودی خود در ۱۵ تا ۳۰ درصد موارد آن سهیم است.

علت

علت دقیق روماتیسم مفصلی ناشناخته‌است ولی در ایجاد این بیماری ایمنی سلولی و ایمنی هومورال هر دو نقش دارند. از جمله علل احتمالی این بیماری عفونت‌ها را ذکر کرده‌اند در همین زمینه باکتری‌ها، مایکو باکتری‌ها، مایکو پلاسما و حتی ویروس‌ها به عنوان عوامل مسبب تحت بررسی قرار گرفته‌اند. در مدل‌های حیوانی روماتیسم مفصلی که وابسته به TLR2, TLR4, TLR9 می‌باشد، جوندگان تحت تزریق دیواره سلولی استرپتوکوک SCW قرار گرفتند و مشاهده شد که پلی ارتریت حاد شدیدی بوجود آمد که بهبود یافته و سپس توسط یک پلی‌ارتریت مزمن وابسته به سلول T ادامه یافت که بسیار شبیه روماتیسم مفصلی است.^[۳] گلو درد چرکی به عنوان یک عامل مسببه آن‌گونه که در تب روماتیسمی مطرح است در مورد روماتیسم مفصلی به اثبات نرسیده‌است هرچند که در یک زیر گروه خاصی از روماتیسم مفصلی بنام بیماری استیل با شروع بزرگسالی این رابطه مطرح است. در معیارهای تشخیصی این بیماری در سال ۱۹۸۷ توسط Cush فانژیت جزو معیارها نبود و در معیارهای سال ۱۹۹۲ که توسط Yamaguchi وضع شد، فارنژیت معیار مینور و در معیارهای سال ۲۰۰۸ توسط Fautrel، فارنژیت بصورت معیار ماژور در تشخیص این بیماری ذکر شده است.^[۴] همچنین پژوهشگران مرکز پزشکی دانشگاه جورج تاون آمریکا هشدار داده اند که مصرف زیاد چای خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید را افزایش می‌دهد. تحقیقات روی بیش از 76 هزار زن داوطلب نشان داده که مصرف زیاد چای خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید را افزایش می‌دهد در حالی که نوشیدن قهوه این تاثیر مضر را ندارد.

محققان مرکز پزشکی دانشگاه جورج تاون تاکید می کنند کسانی که بیش از چهار فنجان در روز چای می‌نوشند، 78 درصد بیشتر در معرض ابتلا به آرتریت روماتوئید (التهاب مفاصل) هستند.

به گفته آنان نوشیدن هفتگی هر مقدار چای، 40 درصد خطر بروز این بیماری را تشدید می‌کند. افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی، نسبت به دیگران شانس ابتلای بیشتری به بیماریهای مزمن مانند پوکی استخوان، آلرژی، بدخیمی‌ها، عفونت‌ها، بیماری‌های گوارشی، بیماریهای قلبی–عروقی و فشارخون دارند.^[۵]

تشخیص

میانگین تاخیری که از شروع بیماری تا تشخیص آن وجود دارد ۹ ماه‌است. این امر، غالباً مربوط به ماهیت غیر اختصاصی علایم آغازین می‌باشد. آرتریت روماتوئید، به راحتی در افرادی که دارای بیماری تثبیت شده تیپیک هستند، تشخیص داده می‌شود. در اکثر مبتلایان، تظاهرات بالینی مشخصه بیماری، ظرف ۱ تا ۲ سال پس از شروع آن دیده می‌شوند.

درمان

از آنجا که علت آرتریت روماتوئید ناشناخته‌است، پاتوژنز آن کاملاً مشخص نشده‌است و مکانیسم عمل بسیاری از عوامل درمانی مورد استفاده نیز قطعی نیست، درمان آن عمدتاً به صورت تجربی انجام می‌شود. هیچ‌یک از ملاحظات درمانی علاج بخش قطعی نیستند؛ بنابراین همه آنها را باید تسکین دهنده در جهت تخفیف علایم و نشانه‌های بیماری ومتوقف کننده بیماری قلمداد نمود.

اهداف درمان عبارتند از: ۱- تسکین درد ۲- کاهش التهاب ۳- محافظت ساختارهای مفصلی ۴- حفظ عملکرد و ۵- کنترل درگیری سیستمیک.

درمان شامل مصرف داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی(آسپرین، پیروکسیکام، سولفاسالازین، دیکلوفناک، ایندومتاسین، ناپروکسن و بروفن و...)است.

در موارد شدید از استروئیدها مانند پردنیزولون استفاده می‌شود که عوارض جانبی زیادی دارد. داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی که برای کنترل علائم مصرف می‌شود ممکن است عوارضی مانند مشکلات گوارشی ایجاد نمایند.^[۶] داروهای تعدیل کننده سیستم ایمنی مانند داروهای ضد مالاریا (هیدروکسی کلروکین)، سولفاسالازین و مینوکسی سیلین نیز به کار می‌روند.

پانویس