سوره فتح سوره ۴۸ام از قرآن است، ۲۹ آیه دارد، و سوره‌ای مدنی است. این سوره از نظر زمانی به زمان پس از صلح حدیبیه مربوط است؛ زمانی که پیامبر اسلام قصد حج عمره کرد ولی اهالی مکه مانع از ورود او و همراهانش به مسجد الحرام شدند و با محمد پیمان صلح بستند. درحالی که مسلمانان غمگین بودند در راه بازگشت پیامبر اسلام چهره‌اش شاد شد و گفت: «هم‌اکنون سورهٔ فتح بر من نازل شد». این سوره چنان‌که از نام آن پیدا است، خبر فتح و پیروزی را برای مسلمانان دارد:^[۱]

إِنَّا فَتَحْنَا لَكَ فَتْحًا مُّبِينًا ﴿١﴾
ما تو را پيروزى بخشيديم [چه‌] پيروزى درخشانى!^[۲]

سوره با نوید پیروزی آغاز می‌گردد و بر محقق‌شدن خواب پیامبر اسلام در مورد ورود به مسجدالحرام بشارت می‌دهد. سپس به مسائل مربوط به صلح حدیبیه و بیعت رضوان می‌پردازد و از مقام پیامبر اسلام و کارشکنی‌های منافقان سخن می‌گوید و کسانی را که می‌توانند در جهاد شرکت نکنند را معرفی می‌کند. سرانجام در مورد ویژگی‌های پیروان پیامبر اسلام بحث می‌کند.^[۱]

سوره محمد سوره ۴۷ از قرآن است، ۳۸ آیه دارد و سوره‌ای مدنی است. نامگذاری این سوره به دلیل بودن نام محمد، پیامبر اسلام، در آیهٔ دوم آن است و نام دیگر سوره قتال (به معنی جنگ) است. به دلیل بودن این سوره در بحبوحه جنگ احد، مسئلهٔ جهاد با دشمنان اسلام مهمترین موضوع این سوره است و دستورهایی در این مورد آمده‌است. از مباحث دیگر سوره می‌توان به منافقان و دستورهایی در مورد صلح با کافران اشاره کرد.[۱

سورهٔ احقاف سورهٔ ۴۶ام از قرآن است، ۳۵ آیه دارد، و سوره‌ای مکی است. کلمهٔ احقاف در آیه ۲۱ این سوره آمده‌است و به معنی شن‌زار است و سرزمین قوم عاد در جنوب عربستان را احقاف نامیده‌اند چرا که این سرزمین پوشیده از شن بود. محتوای این سوره پیرامون مقام قرآن، معاد، بیان داستان قوم عاد، عمومیت دعوت اسلام، تشویق مومنان و تهدید مشرکان، و دعوت پیامبر اسلام به صبر و شکیبایی و تبعیت از شیوهٔ پیامبران پیشین است.[

سوره دخان سوره ۴۴ از قرآن است و ۵۹ آیه دارد.

در دو کتاب «البرهان فی تفسیر القرآن» تألیف علامه بحرانی و «مصباح کفعمی» به نقل از امام صادق و پیامبر (ص) نقل شده‌است. البته درباره مورد سوم باید بگوییم اینکه نوشته‌اید «هر که ۷۰ بار جهت مهمات این سوره را بخواند، حاجتش روا گردد» در منابعی که در دسترس داشتیم نیافتیم. در تفسیر البرهان از رسول خدا (ص) نقل شده: «من قرأ هذه السورة کان له من الأجر بعدد کل حرف منها مائة ألف رقبة عتیق، و من قرأها لیلة الجمعة غفر الله له جمیع ذنوبه و من کتبها و علقها علیه أمن من کید الشیاطین و من جعلها تحت رأسه رأی فی منامه کل خیر، و أمن من قلقه فی اللیل و إذا شرب ماءها صاحب الشقیقة بریء و إذا کتبت و جعلت فی موضع فیه تجارة ربح صاحب الموضع، و کثر ماله سریعاً؛(۱) کسی که این سوره را قرائت نماید، به تعداد هر حرفی از آن، اجر آزاد نمودن هزار بنده را دارد. کسی که آن را در شب جمعه قرائت کند، خداوند متعال همه گناهان وی را ببخشد. کسی که آن را بنویسد و بر خود ببندند، از کید شیاطین در أمان است. کسی که آن را زیر سرش بگذارد، خواب‌های نیکو بیند. از اضطراب و پریشانی در شب در امان است. آب آن را بر کسی که درد سر دارد بنوشانند، خوب می‌شود. اگر نوشته شود و در جایی که تجارت می‌شود، قرار داده شود، صاحب آن مکان، سود فراوان خواهد نمود. مالش به سرعت زیاد می‌شود». همچنین به نقل از امام صادق (ع) آمده:«من کتبها و علقها علیه أمن من شر کل ملک، و کان مهابا فی وجه کل من یلقاه، و محبوبا عند الناس و إذا شرب ماءها نفع من انعصار البطن، و سهل المخرج بإذن الله؛(۲) کسی که این سوره را بنویسد و بر خود بندد، از شر هر حاکمی در امان است. نزد هر کسی که وی را ملاقات می‌کند، دارای هیبت می‌گردد. محبوب انسان‌ها می‌شود. به اذن الهی نوشیدن آب آن نیز مسهل معده‌است» همچنین در مصباح کفعمی نقل شده:«إن علقت علی طفل حین ظهوره أمن من الجن و الهوام؛ (۳) اگر بر نوزادی بسته شود، از شر جن و گزنده‌ها در امان خواهد بود».

سوره زُخْرُف سوره ۴۳ از قرآن است، ۸۹ آیه دارد و سوره‌ای مکی است. همانند سوره‌های مکی، مباحث این سوره پیرامون اعتقادات اساسی مسلمانان مانند توحید، معاد، نبوت، و داستان پیامبران، به ویژه ابراهیم، موسی، و عیسی است. این سوره به انتقاد از ارزش‌های حاکم بر افکار افراد بی‌ایمان می‌پردازد و نام آن نیز از آیهٔ ۳۵ آن گرفته شده‌است که در مورد ارزش‌های مادی و زُخْرُف (طلا و مانند آن) سخن می‌گوید.^[۱]

سوره شوری سوره ۴۲ از قرآن است و ۵۳ آیه دارد. این سوره به دلیل آنکه در آیهٔ ۳۸ مسلمانان را دعوت به مشورت در کارها می‌کند به این نام نامیده می‌شود. مشابه دیگر سوره‌های مکی، محتوای این سوره بیشتر پیرامون مبداء، معاد، و نبوت است. بخش اصلی این سوره پیرامون وحی و چگونگی ارتباط خدا با پیامبران است. مباحث اخلاقی مانند توبه، گذشت، و صبر نیز در این سوره مطرح شده‌اند.^[۱]

سوره فصلت سوره ۴۱ از قرآن است و ۵۴ آیه دارد در آیه ۳۷ آن سجده واجب دارد. همانند دیگر سوره‌های مکی، محتوای این سوره بیشتر پیرامون اعتقادات اصلی اسلام مانند مبداء و معاد و بشارت و انذار است. در این سوره بحث‌های خاصی پیرامون خود قرآن مطرح شده‌است: از جمله آیات آن آیه ۴۲ است که می‌گوید: «اين كتابى است شكست ناپذير كه باطل هرگز بر آن غلبه نخواهد كرد.» و مفسران آن را تعبیر به ادعای تحریف‌ناپذیری قرآن توسط قرآن کرده‌اند.^[۱]

سوره غافر سوره ۴۰ از قرآن است و ۸۵ آیه دارد. نام دیگر این سوره مومن است و اولین سوره از سوره‌های حوامیم است. مانند دیگر سوره‌های مکی، محتوای این سوره بیشتر پیرامون اعتقادات پایه‌ای اسلام است. این سوره داستان مومن آل فرعون را بیان می‌کند و به همین دلیل یکی از نام‌های آن مومن است. نام غافر برگرفته از آیهٔ سوم این سوره است.^[۱]

سوره زُمَر سوره ۳۹ از قرآن است و ۷۵ آیه دارد. به مانند دیگر سوره‌های مکی، این سوره در مورد اعتقادات پایه‌ای مسلمانان مانند توحید، معاد، اهمیت قرآن، و نبوت محمد سخن می‌گوید. دعوت به یکتاپرستی خالص شاخص‌ترین پیام این سوره است. بخشی از این سوره نیز در مورد توبه است. نام این سوره از آیهٔ ۷۱ و ۷۳ آن گرفته‌شده‌است و نام دیگر آن غُرَف است.^[۱]