سوره فتح سوره ۴۸ام از قرآن است، ۲۹ آیه دارد، و سوره‌ای مدنی است. این سوره از نظر زمانی به زمان پس از صلح حدیبیه مربوط است؛ زمانی که پیامبر اسلام قصد حج عمره کرد ولی اهالی مکه مانع از ورود او و همراهانش به مسجد الحرام شدند و با محمد پیمان صلح بستند. درحالی که مسلمانان غمگین بودند در راه بازگشت پیامبر اسلام چهره‌اش شاد شد و گفت: «هم‌اکنون سورهٔ فتح بر من نازل شد». این سوره چنان‌که از نام آن پیدا است، خبر فتح و پیروزی را برای مسلمانان دارد:^[۱]

إِنَّا فَتَحْنَا لَكَ فَتْحًا مُّبِينًا ﴿١﴾
ما تو را پيروزى بخشيديم [چه‌] پيروزى درخشانى!^[۲]

سوره با نوید پیروزی آغاز می‌گردد و بر محقق‌شدن خواب پیامبر اسلام در مورد ورود به مسجدالحرام بشارت می‌دهد. سپس به مسائل مربوط به صلح حدیبیه و بیعت رضوان می‌پردازد و از مقام پیامبر اسلام و کارشکنی‌های منافقان سخن می‌گوید و کسانی را که می‌توانند در جهاد شرکت نکنند را معرفی می‌کند. سرانجام در مورد ویژگی‌های پیروان پیامبر اسلام بحث می‌کند.^[۱]