دانشنامه‌ی سیاسی- داریوش آشوری-نشر مروارید- چاپ شانزدهم 1387- ص

3. بخشی از سلسله مقاله‌های سیاسی
   انتخابات
   گونه‌های پایه
   برکناری بینادوره‌ای دوره‌ای ثابت سراسری قرعه‌کشی (تخصیصی) مستقیم / غیرمستقیم مقدماتی میان‌دوره‌ای نمایشی
   اصطلاح‌ها
   گزینندهٔ بی‌نام تسهیم مرزنگاری (مرزبندی حوزه‌ها) Crossover voting Election silence Gerrymandering Initiative انتخابات‌پژوهی (بررسی و واکاوی انتخابات) رأی مخفی حق رأی دومرحله‌ای
   زیررسته‌ها
   حزب سیاسی رأی‌گیری نظام‌های انتخاباتی
   فهرست‌ها
   انتخابات بر پایه کشورها اخیر انتخابات‌های سراسری آینده تقویم انتخابات‌های ۲۰۱۶ میلادی فراملی ملی محلی
   همبسته
   انتقاد از سیاست‌های انتخاباتی تقلب انتخاباتی همه‌پرسی (بر پایه کشورها)
   درگاه سیاست ‏(en)‏
   ن ب و

   

    
   صندوق رای

   انتخابات یا گزیدمان ، جریانی رسمی است که هر گام آن از پیش تعیین شده می باشد. انتخابات برای تصمیم گیری مردم یا بخشی از مردم است که شخص یا اشخاصی را برای مقام، پست یا مسولیتی و برای مدتی معلوم با ریختن رای خود به صندوق‌های انتخاباتی می گزینند.^[۱]. هدف اصلی از انتخابات سیاسی انتخاب نمایندگان مردم می‌باشد که به آن دموکراسی نمایندگی^[۲] می گویند.

   

    
   برگه انتخاباتی دور دوم مجلس ایران

   محتویات

   • ۱ پارسی واژه انتخابات
   • ۲ نمایندگان مردم
   • ۳ شرایط انتخابات
   • ۴ قانون انتخابات
   • ۵ شرایط انتخاب کنندگان و انتخاب شوندگان
   • ۶ شمار نمایندگان
   • ۷ انواع انتخابات
   • ۸ انتخابات زود هنگام
   • ۹ کتاب‌ها
   • ۱۰ جستارهای وابسته
   • ۱۱ منابع

   پارسی واژه انتخابات

   پوروهیت puruhit(سنسکريت: پوروهيتَ)

   نمایندگان مردم

   کسانی را که مردم از جانب خود انتخاب می کنند نماینده خوانده می شوند. همه نمایندگان با هم تشکیل پارلمان می دهند. کسانی که برای انتخاب شدن اعلام آمادگی می کنند کاندیدا نامیده می شوند. رای، عبارت از تصمیم یک شخص برای انتخاب کاندیدای مورد علاقه می باشد.

   در جریان انتخابات نمایندگان برای پارلمان، شرایطی اعلام می شود، که بسیار لازم هستند تا انتخابات نمایانگر اراده و تصمیم مردم باشد.

   شرایط انتخابات

   ۱ - یک رای : کسانی که واجد شرایط برای انتخاب کردن هستند می توانند یک رای به صندوق بیندازند.
   ۲ - برابری: هر انتخاب کننده تنها می تواند یک بار یک رای بدهد و همه رای‌ها برابر می باشند و یکسان شمرده می شوند.
   ۳ - مخفی بودن رای: در جریان و پس از انتخابات می باید همه انتخاب کنندگان اطمینان داشته باشند که این که به چه کسی رای داده اند مخفی می ماند.
   ۴ - تقلب در رای: آرای داده شده مردم را نمی توان تغییر داد، نمی توان نابود کرد و هیچ رایی را نمی توان پس از پایان انتخابات به آرای داده شده اضافه کرد.
   ۵ - کنترل انتخابات: هر انتخاب کننده حق این را دارد که هر زمان که بخواهد درستی شرایط نام برده در ۱ تا ۴ را برای اطمینان خود کنترل کند.

   قانون انتخابات

   برای رسیدن به انتخاباتی که در آن نمایندگان مردم به نمایندگی اشان گزیده شوند، قانون انتخابات نوشته می شود. بر اساس قانون انتخابات هر فرد تابع آن کشور که به سن تعیین شده در قانون انتخابات رسیده باشد، حق این را دارد که یک رای بدهد و یا این که خود را کاندیدا ی انتخابات کند. این قانون عمومی انتخابات خوانده می شود. هر انتخاب کننده ای یک کاندیدا را مستقیم انتخاب می کند. انتخاب کنندگان در دادن رای خود آزاد هستند. آرا برابر شمرده می شود. انتخابات مخفی است. انتخابات شفاف و قابل کنترل برای هر انتخاب کننده می باشد.

   شرایط انتخاب کنندگان و انتخاب شوندگان

   انتخاب کنندگان و کاندیداها بر اساس قانون انتخابات آزاد می باید بدون توجه به نژاد، جنسیت، عقیده مذهبی، ثروت، و یا موقعیت اجتماعی می تواند انتخاب کنند و یا انتخاب بشوند. هم چنین محدویت هایی بر اساس قانون انتخابات دربارهٔ سن، سلامتی روان و مجرمان وجود دارد.

   شمار نمایندگان

   شمار نمایندگان هر کشور با توجه به جمعیت آن در قانون اساسی و یا در قانون انتخابات آن کشور تعیین شده می باشد. بر اساس شمار نمایندگان، کشور به حوزه‌های انتخاباتی تقسیم می شود. برای تضمین برابری انتخابات، شمار کسانی که در انتخابات شرکت می کنند در حوزه‌های انتخاباتی تقریباً یکسان هستند. در یک حوزه انتخاباتی کاندیداهای آن منطقه برای خود و با پول خود تبلغ می کنند. کاندیدایی که بیشترین رای را آورده باشد به عنوان نماینده آن حوزه برگزیده می شود. در برخی از کشورها مانند فرانسه این روند دوبار برگزار می شود. بدین فرم که در دور نخست همه کاندیداها به آرای عمومی گذاشته می شوند سپس کسانی که بالاترین شمار رای را آورده اند دست چین شده و در دور دوم برای انتخابات نهایی به مبارزه با یکدیگر می روند و کسی که بالاترین رای را از آن خود کرده باشد به پارلمان راه می یابد.

   انواع انتخابات

   انتخابات انواع گوناگون دارد. هر رای‌دهنده ممکن است فقط به یک نامزد رای بدهد یا به چند نفر ( به شرط آنکه چند کسری نمایندگی وجود داشته باشد) یا نامزدها را به ترتیب شایستگی در لیست قرار دهد.در بعضی کشورهای دارای نظام توتالیتر (تمامیت‌خواه)، انتخاب‌هایی صورت گرفته است که در آنها فقط نام یک نامزد در برگه‌ی رای نوشته شده است. در این موارد رای‌دهنده باید یا به همان یک نامزد رای دهد یا رای ندهد. چنین انتخاباتی، «انتخابات» به معنای رایج کلمه نیست.^[۳]

   انتخابات زود هنگام

   انتخابات زود هنگام همه پرسی برای تعیین سرنوشت یک کابینه و یا دولت که هم اکنون در راس قدرت است اما بهر دلیلی (مثلاً انسداد سیاسی) و یا فساد مالی مورد اعتراض مردم واقع شده‌است همانند کابینه فواد سنیوره در بحران اخیر لبنان.

   عواملی که باعث برگزاری یک انتخابات زود هنگام می‌شود (البته این عوامل در کشور‌های مختلف دنیا با یکدیگر تفاوت دارد چراکه شیوه اجرای دموکراسی در کشورهای مختلف با یکدیگر متفاوت است):

   • تسلیم کابینه در برابر فشار افکار عمومی بین‌المللی و یا مردمی و صدور فرمان انتخابات زود هنگام توسط نخست وزیر و یا پذیرش فرمان انتخابات زودهنگام که توسط پارلمان و یا رئیس جمهور صادر شده‌است
   • انحلال کابینه به فرمان رییس جمهور و صدور فرمان انتخابات زودهنگام

   کتاب‌ها

   • Robin Farquharson: A theory of Voting، Yale University press، ۱۹۶۹
   • Denis C. Mueller: Constitutional Democracy: Oxford university Press، ۱۹۹۶
   • Dieter Nohlen: Wahl Recht und Pateiensystem، Opladen، ۲۰۰۴
   • Alan Ware: Citizens Parties and the State، Princeton University Press، ۱۹۸۷

   * 1394 ، مدیریت بازاریابی سیاسی / جنیفرلیز مارشمنت / ترجمه و ویرایش علمی پدرام باقرنژاد و بهرام خیری/انتشارات بهمن برنا

   جستارهای وابسته

   • انتخابات تک‌برنده
   • انتخابات چندبرنده
   • انتخابات زودهنگام
   • قانون انتخابات
   • هیئت مرکزی نظارت بر انتخابات
   • دهمین انتخابات ریاست جمهوری ایران (۱۳۸۸)
   • یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران (۱۳۹۲)
   • انتخابات ۲ خرداد ۱۳۷۶ (ایران)
   • انتخابات هفتمین مجلس شورای اسلامی
   • برگه انتخاباتی

   منابع

   1.  
4. Election (Political Science), The New Encyclopedia Britannica, vol IV, Chicago, 1988, p.423
5.  
6. Representative Democracy
7.  

رویکرد رئیس جمهور آمریکا در خاورمیانه فقط به قدرتمندتر شدن ایران و افزایش نگرانی و تنش در خاورمیانه کمک کرده است.

سفر نخست‌وزیر ترکیه به ایران، اهداف متعددی را دنبال می‌کند. مسائل منطقه‌ای و بین‌المللی و روابط دو و چندجانبه از جمله محورهای گفت‌وگوهای ایران و ترکیه خواهد بود. همچنین روابط اقتصادی و خرید نفت ایران توسط ترکیه برای دو کشور دارای اهمیت است. در این سفر دومین جرقه ایجاد شورای راهبردی که بین ایران و ترکیه با سفر روحانی به امضا رسیده بود، زده خواهد شد.

همچنین مسائل سیاسی و امنیتی و مبادلات فرهنگی، آموزشی و دانشگاهی در این سفر مطرح خواهند شد. سازمان ارتباطات اسلامی ایران با بنیاد آتاتورک هرسال یک‌بار در یک کشور جلسه فرهنگی دارند؛ که در آینده در شیراز برگزار خواهد شد. بی‌تردید اظهارات اخیر اردوغان درباره نقش ایران در سوریه، عراق و یمن بر این سفر سایه انداخته است و موضوع نفوذ ایران و ترکیه در بخش‌هایی از منطقه و چالش‌های سیاست‌های منطقه‌‌ای دو‌کشور، بیش‌از‌پیش مطرح شده است.

به‌نظر می‌رسد بزرگ‌ترین مسئله، حمایت ترک‌ها از مخالفان اسد و جبهه النصره است. همچنین ترکیه از حمله عربستان به یمن پشتیبانی کرد اما از یاد نبریم که ترکیه نتوانسته بسیاری از سیاست‌های منطقه‌ای‌اش را به نحو مطلوب پیش ببرد. ترکیه در لیبی مداخله نظامی کرد که وضعیت امروز آن را شاهد هستیم. در مصر، ترکیه با کودتا علیه مرسی مواجه شد. همچنین روندها در تونس برخلاف انتظار ترکیه پیش رفت. بااین‌حال ترکیه، در کنار ایران و مصر، سه‌کشور منطقه هستند که قدرت طبیعی دارند؛ یعنی قدرت آنها متکی بر تاریخ است و مانند دیگر کشورها مصنوعی نیست.

ایران و ترکیه دارای استعداد، قدرت و ظرفیت «هژمون‌شدن» نیز هستند. ایران هرگز تلاش نکرده به حوزه‌های نفوذ ترکیه وارد شود و برعکس، این ترکیه بوده که سعی کرده حوزه‌های نفوذ ایران را، برای مثال در سوریه به چالش بکشد. نکته دیگر این است که حوزه نفوذ ایران طبیعی، غیرنظامی و فرهنگی است. ایران اگر هم در جایی وارد شده، برای برقراری نظم و ثبات بوده است. باید پرسید آیا ترک‌ها ترجیح می‌دهند که سوریه به دست داعش بیفتد؟

چگونه حزب عدالت و توسعه ترکیه که ادعای دموکراتیزاسیون دارد و اسلام را می‌خواهد می‌تواند با رژیم‌های سلطانی ائتلاف کند؟ به‌هر‌حال در این موارد باید به نقش سیستم مالی عربستان و قطر هم توجه کرد. ترکیه فقط مانند ترکیه قابل مطالعه است. ترکیه مانند پاکستان یا هیچ‌یک از دیگر کشورهای خاورمیانه نیست. نیروهای ناتو در چند‌شهر ترکیه مستقر هستند. ترکیه با رژیم اسرائیل روابط و همکاری دارد. تمامی این موضوعات، ترکیه جدید را شکل می‌دهند و باید آنها را مدنظر قرار داد. ایران و ترکیه از زمان پهلوی اول تا امروز درمجموع همکاری خوبی داشته‌اند.

دو کشور تجدد، دولت- ملت‌سازی و دموکراتیزاسیون را باهم آغاز کرده‌اند. مرزهای دو‌کشور در صلح و ثبات بوده است. عضو پیمان‌های متقابل همچون اکو بوده‌اند و درک خوبی هم از یکدیگر دارند. در زمینه مذاکرات هسته‌ای هم ترکیه با ایران همکاری داشته و گاه میزبان مذاکرات بوده است. وجود برخی اختلافات طبیعی است. در روابط دوجانبه، باوجود اینکه نوع سیستم‌ها متفاوت است و در هر دو‌کشور عواملی هستند که نمی‌خواهند ایران و ترکیه به هم نزدیک شوند، اما درک همسایگی خوب است. ترک‌ها در عمل، همسایگانی بهتر از عمان و عراق بوده‌اند. با توجه به پیامدهای تفاهم سیاسی هسته‌ای در سوئیس، سفر اردوغان به تهران اهمیت بیشتری می‌یابد. ترکیه، هم از پیامدهای سیاسی و هم از پیامدهای اقتصادی بیانیه هسته‌ای ایران متاثر خواهد شد.

با برداشته‌شدن تحریم‌‌ها، ایران دارای شرکای تجاری جدیدی خواهد بود. در شرایط جدیدی که ممکن است توافق هسته‌ای در آینده برای ایران ایجاد کند، ترکیه باید برای تجارت با ایران رقابت بیشتری کند و این یعنی رقابت با کشورهایی مانند آلمان یا شرکت‌های بین‌المللی. آنکارا از امکان صدور گاز ایران به اروپا از طریق خط لوله در خاک این کشور استقبال خواهد کرد و تداوم روابط حسنه با تهران را خواستار خواهد شد.

برکناری رئیس دستگاه اطلاعاتی عربستان حاکی از ضعف تصمیم‌گیری‌ها در نظام حاکمیتی نظام سعودی است.
این تحلیل را روزنامه گاردین در ارزیابی برکناری بندر بن ‌سلطان عنوان کرد و نوشت: بندر قدرت ایران در منطقه را کابوس می‌دانست.
گاردین با اشاره به افول قدرت «بندر» می‌نویسد: این لابی‌گر افسانه‌ای و جنگ‌طلب، به مدت 22 سال سفیر عربستان در ایالات متحده بوده است و به همین دلیل به «بندر بوش» معروف شد. فعالیت‌های عربستان برای ایجاد هماهنگی بیشتر در تامین سلاح شورشیان مخالف اسد در 18 ماه گذشته توسط بندر هدایت می‌شد. اما با توجه به پیامدهای پشتیبانی سعودی در دهه هشتاد از جهادگران عربستانی و تحت رهبری اسامه بن لادن در جریان جنگ آن‌ها با نیروهای شوروی در افغانستان، منتقدان بن‌سلطان اعتقاد دارند که حمایت از گروه‌های افراطی در آینده به تهدیدی برای خود عربستان تبدیل خواهد شد.
گاردین معتقد است: کنار گذاشته شدن بندر خیلی هم غیر منتظره نبود. در بحبوحه تنش‌های بی‌سابقه در روابط واشنگتن و ریاض، نشانه‌هایی از کاهش حمایت‌ها از او دیده می‌شد که این مسئله در وضعیت شورشیان سوری به شکل محسوسی اثر گذاشته است. یک ناظر عالی‌رتبه می‌گوید: «دیدگاه بندر به شدت سیاه و سفید است و به نظر می‌رسد که او در مورد اطمینان از براندازی اسد، به پادشاه قول‌های بیش از حدی داده بود.»
این روزنامه خاطر نشان کرده است: گفته می‌شود بندر بن سلطان ضمن بیماری، به شدت از افسردگی رنج می‌برد. او چند ماه پیش نتوانست در جلسه فوق‌العاده با دیوید کامرون راجع به سوریه که در ویلای کامرون برگزار ‌شد، شرکت کند.
روزنامه انگلیسی ادامه می‌دهد: انتقادات بی‌پرده بندر از باراک اوباما به خاطر امتناع دولت ایالات متحده از حمله به سوریه در پی حملات شیمیایی به حومه دمشق در آگوست گذشته، به شدت آمریکا را ناراحت کرده بود. اندکی بعد او در اعتراض به سیاست‌های واشنگتن در قبال سوریه، اسرائیل و از همه مهمتر آغاز بهبود روابط با تهران، از محدود کردن تعامل با آمریکا سخن گفته بود. از نظر این شاهزاده، ایران رقیب شماره یک عربستان در منطقه و به منزله کابوسی برای این کشور است. همچنین به ادعای یکی از چهره‌های شاخص عرب، بندر با امیر قطر به خاطر دست تنها گذاشتن همسایه بزرگ خود در حمایت از نیروهای مخالف اسد با عصبانیت برخورد کرده است.
گاردین فاش کرد: انجام مذاکرات برای قراردادهای تسلیحاتی عظیم عربستان، از جمله توافق معروف 43 میلیارد پوندی الیمامه با بریتانیا،  به عهده بندر بوده است. البته بندر متهم است که به طور مخفیانه یک میلیارد پوند از شرکت BAE دریافت کرده است.
این روزنامه با بیان اینکه «بندر غیر از جنگ سوریه، در سرنگونی محمد مرسی توسط نظامیان مصر نقش‌آفرینی کرده»، به بحران گسترده در حاکمیت سعودی پرداخت و نوشت: ناظران می‌گویند، تصمیم‌گیری‌ها در ریاض به شکل ضعیفی انجام می‌شود. ملک عبدالله 90 ساله و ضعیف است و شاهزاده سلمان، ولیعهد این کشور 78 سال دارد. انتخاب چند روز پیش شاهزاده مقرن 68 ساله به عنوان جانشین ولیعهد، مسئله جانشینی در عربستان را دوباره در کانون توجهات قرار داده است.
یزید سایق محقق بنیاد کارنگی می‌گوید: «ابهام در جانشینی شاه سعودی احتمالا بر عدم شفافیت و قطعیت در سیاست‌گذاری‌های خارجی این رژیم بیافزاید. تصمیم‌گیری‌های به شدت شخصی کنونی ممکن است به خاطر تعدد مراکز قدرت شاهزاده‌هایی باشد که خود را برای رقابت بر سر جانشینی ملک عبدالله آماده می‌کنند.»

1) برای نخستین بار هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا برای دستگیری «اسامه بن لادن» رهبر گروه تروریستی القاعده ساخته شدند.

نخستین بار در سال 1998 دولت «بیل کلینتون» رئیس‌جمهور وقت آمریکا عملیات پیدا کردن مخفیگاه بن‌لادن با استفاده از موشک‌های کروز، که خسارات جانبی بالغ بر 300 نفر زخمی بر جای گذاشته بود و تنها نزدیک به 50 درصد از انتظارات عملیات‌های اطلاعاتی را محقق کرده بود را متوقف کرد. بین سال‌های 2000 تا 2001، نیروی هوایی آمریکا تلاش کرد بتواند قابلیت موشک‌های ضد تانک را بر روی هواپیماهای بدون سرنشین که با اهداف جاسوسی مورد استفاده قرار می‌گرفتند اعمال کند. شورای امنیت ملی سازمان ملل متحد نیز در نشست خود یک هفته پیش از حوادث 11 سپتامبر سال 2001، با استقرار هواپیماهای بدون سرنشین در عملیات‌های جاسوسی موافقت کرد. نخستین بار در نوامبر سال 2001 میلادی، «محمد اتف» از فرماندهان ارشد القاعده افغانستان بوسیله هواپیماهای بدون سرنشین نظامی آمریکا کشته شد.

2) ره‌یابی و سقوط هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا  

در تاریخ چهارم دسامبر 2011، هواپیمای جاسوسی بدون سرنشین آمریکا با نام نظامی ار کیو-170، در ایران سقوط کرد؛ مقام‌های آمریکایی علت این سقوط را نقص نامشخصی در سیستم هواپیما، قطع ارتباط با مرکز داده‌ها و ره‌یابی آن از سوی مراکز اطلاعاتی ایران دانستند. دو هفته پس از آن یک هواپیمای دیگر بدون سرنشین غیر نظامی آمریکا در انتهای باند مسیر خود در جزیره «سیشل» در اقیانوس هند سقوط کرد.
 یک مقام وزارت دفاع آمریکا در توضیح این دو رخداد با اشاره به اینکه این دو اتفاق نباید باعث تعجب باشد گفت ایالات متحده آمریکا تاکنون 50 فروند از هواپیماهای بدون سرنشین خود را در عملیات‌های متعدد از دست داده است. در ژولای سال 2010، نیروی هوایی آمریکا از سقوط 79 هواپیمای بدون سرنشین خبر داد و ارزش خسارات وارده را در حدود یک میلیون دلار برآورد کرد. بر اساس آنچه نیروی هوایی آمریکا درباره سقوط این هواپیماها گفته است نخستین دلیل آن، فقدان و یا از بین رفتن خطوط ارتباطی و خطای انسانی خوانده شده است.ژنرال «دیوید دپتولا»، معاون سابق نیروی هوایی بخش اطلاعات آمریکا در این باره گفت بخش عمده‌ای از حوادثی که برای هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا رخ می‌دهد از تغییرات آب‌و‌هوایی و تغییرات محیطی نشات می‌گیرند.

3)هواپیماهای بدون سرنشین وارد آمریکا می‌شوند

نگرانی‌هایی از تجهیز نظامی بخش نظامی هوایی آمریکا به هواپیماهای بدون سرنشین وجود داشت؛ اداره فدرال هوایی  آمریکا از صدور 285 مجوز فعالیت برای 85 کاربر با هدف اداره و راه‌اندازی 82 هواپیمای بدون سرنشین خبر داد. این اداره هوایی از اعلام اسامی کسانی که در این بخش فعالیت می‌کنند خودداری کرد اما گفته می‌شود 35 درصد از این افراد از سوی پنتاگون، 11 درصد از سوی ناسا و پنج درصد افرادی از وزارت امنیت آمریکا هستند. هم‌اکنون هشت هواپیمای بدون سرنشین از مرزها و گمرکات آمریکا محافظت می‌کنند. با اعمال فشار انجمن هواپیماهای بدون سرنشین، هم‌اکنون کمیته هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا با عضویت 50 نفر از متخصصین این هواپیماها فعالیت می‌کند و با فرستادن یک هواپیمای بدون سرنشین به مرز مشترک آمریکا و کانادا با هدف گشت‌زنی برای نخستین بار از آنها برای بازداشت شهروندان آمریکایی استفاده شد.

4) گسترش دامنه استفاده آمریکا از هواپیماهای بدون سرنشین نظامی

استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین در آمریکا راهی طولانی سپری کرده است و نزدیک به یک دهه است که در عملیات‌های مختلف نظامی از آنها استفاده می‌شود. هم‌اکنون سربازان پیاده نظام آمریکایی از هواپیماهای بدون سرنشین پنج پوندی برای نظارت تاکتیکی در عملیات‌های مختلف نظامی استفاده می‌کنند و به زودی به آنچه سازنده آنها نام آن را  «گلوله جادویی» گذاشته است تجهیز خواهند شد. نیروهای عملیات ویژه آمریکا توانسته‌اند اکنون با تجهیز این هواپیماها به کلاهک های شلیک قابلیت‌های آن را افزایش دهند.

5) گسترش استفاده غیرنظامی از هواپیماهای بدون سرنشین

بازرسان ایمنی پس از حادثه نیروگاه هسته‌ای فوکوشیمای ژاپن پس از سونامی سال گذشته میلادی از هواپیماهای بدون سرنشین برای بررسی آسیب‌های وارده به این نیروگاه استفاده کردند. باستان‌شناسان در روسیه نیز از هواپیماهای بدون سرنشین کوچک مجهز به دوربین‌های مادون قرمز برای بازسازی مدل سومی از تپه‌های باستانی استفاده کردند. فعالان محیط زیست نیز از هواپیماهای بدون سرنشین برای ردیابی و نظارت بر کشتی‌های ژاپنی صید نهنگ استفاده می‌کنند.

6) بسیاری از هواپیماهای بدون سرنشین نظامی قابلیت بمباران کردن ندارند

با توجه به موارد استفاده از هواپیماهای بدون‌سرنشین که پیش از این گفته شد، عمده استفاده از این هواپیماها نظارت و شناسایی در عملیات‌های مختلف نظامی و غیرنظامی است. نخستین هواپیمای بدون سرنشین در ارتفاع بالای آمریکا توانست با تکیه بر عکس‌های سیاه و سفید تقریبا نیمی از خلیج فارس را به نمایش بگذارد؛ رادارهای پیشرفته «هاواک» که شهرت جهانی دارند نیز توانستند با ارسال تصاویر دقیق از زمین به شناسایی مواد شیمیایی و یا عوامل بیولوژیکی حاصل از سلاح‌های مخرب بپردازند.

7) استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین به خدمه بسیاری احتیاج دارد

بیشترین هواپیماهای بدون سرنشینی که مورد استفاده ارتش آمریکا است نه تنها به یک خلبان بر روی زمین اختیاج دارد بلکه به یک دسته از تحلیلگران ناظر، اپراتور حسگر و خدمه‌های بخش تعمیر و نگهداری نیز نیاز دارد. برای حفظ یک هواپیمای بدون سرنشین در فضا به 168 نفر خدمه و برای مدل پیشرفته‌تر آن «ریپر» 180 خدمه و برای نگهداری جت جنگنده اف 16 به بیش از 100 نفر کارمند نیاز است. برای پاسخ دادن به این نیازها، نیروی هوایی آمریکا طی دو سال گذشته بیشتر به آموزش اپراتورهای هواپیماهای بدون سرنشین نسبت به خلبانان پرداخته است.

8) هواپیماهای بدون سرنشین ؛در حال تبدیل شدن به سلاحی کشنده

در طول یک دهه گذشته هواپیماهای بدون سرنشین 300 ، در بسیاری از عملیات‌های نظامی در عراق، افغانستان و لیبی حضور داشتند. در میان این حملات، 95 درصد از میزان حضور این هواپیماها در کشور پاکستان و مابقی آنها در بیشتر در یمن و سومالی بوده است و در مجموع این هواپیماها به کشته شدن بیش از دو هزار نفر از افراد مشکوک به شبه نظامی و عضویت در گروه های تروریستی و تعداد زیادی از غیرنظامیان منجر شدند.

9) دیگر کشورها به دنبال جلب نظر ایالات متحده آمریکا

همانطور که آمریکا بیشتر برنامه‌های نظامی را در خود جای داده است به نظر نمی‌رسد به دنبال توسعه فناوری هواپیماهای بدون سرنشین خود باشد، این در حالی است که این کشور برای دهه‌های آینده در نظر دارد با خرید 77 درصد از هواپیماهای بدون سرنشین مدل آر اند دی، 69 درصد از بودجه نظامی خود را هزینه کند. با این حال تخمین زده می‌شود آمارها درباره میزان استفاده دیگر کشورها از قابلیت‌های هواپیماهای بدون سرنشین در حال حاضر از رتبه 44 به 70 ارتقاء یافته است.

10)آینده هواپیماهای بدون سرشنین

پنتاگون در حال حاضر دارای ناوگانی در حدود هفت هزار و پانصد هواپیمای بدون سرنشین است در حالی که این آمار در یک دهه پیش تنها 50 فروند از این نوع هواپیما بوده است. پنتاگون در نظر دارد طی یک دهه آینده تعداد هواپیماهای بدون سرنشین چند منظوره خود با قابلیت اصابت ضربه و جاسوسی را نزدیک به چهار برابر و به تعداد 536 فروند افزایش دهد. در سال 2011 شرکت مشاوره‌ای «تل» با انشار گزارشی تخمین زد هزینه‌های کشورهای جهان در ارتباط با هواپیماهای بدون سرنشین طی یک دهه آینده دو برابر خواهد شد و مقدار آن از 5,9 میلیارد دلار به 11,3 میلارد دلار در سال افزایش پیدا می‌کند.

ساخت  سلاح های فوق مدرن از دوران جنگ سرد و آغاز رقابت تسلیحاتی بین آمریکا و شوروی سابق در دستور کار دو ابر قدرت بزرگ شرق و غرب قرار گرفت.

هر دو ابرقدرت برای اینکه در این مسابقه تسلیحاتی از یکدیگر عقب نمانند میلیارد ها دلار صرف تحقیقات علمی و نظامی برای ساخت جنگ افزارهای فوق مدرن کردند که به دلیل الزامات استراتژیک ،

بسیاری از این پروژه ها فوق سری بوده و هیچ گونه اخبار و اطلاعاتی راجع به انجام آن نباید به بیرون درز می کرد.

با این حال پس از پایان جنگ سرد و اتمام رقابت ژئو استراتژیک بین آمریکا وشوروی برخی از اسناد تحقیقات دفاعی محرمانه از هر دو طرف فاش شد و نشان داد که دو ابرقدرت تا چه میزان در فکر ساخت سلاح هایی بوده اند تا به حریف ضربه بزنند.

البته نا گفته نماند که آمریکا حتی پس از پایان دوران جنگ سرد هم به تحقیقات خود در بسیاری از حوزه های سابق ادامه داد و همه ساله بخش اعظمی از بودجه 60 میلیاردی تحقیقات دفاعی پنتاگون صرف تحقیقات پروژه هایی محرمانه می شود که قرار است مخوف ترین ، پیچیده ترین و در عین حال کم کشتار ترین سلاح ها را برای آمریکا تولید کنند.

" نیک بگیش " یکی از دو مولف کتاب  " فرشتگان این هارپ را نمی نوازند " در سال 1997 در مقاله ای در روزنامه واشنگتن پست آمریکا نوشت که  40 درصد بودجه تجهیزات نیروی هوایی آمریکا پروژه های مخفی است . این نویسنده مدعی شد که این پروژه ها آنقدر مخفی هستند که حتی کنگره آمریکا نیز از ابعاد و زوایای آن بی خبر است " .
در این نوشتار ، به معرفی برخی از سلاح های عجیب و نامتعارف می پردازیم.

هارپ  (HAARP)

بی گمان یکی از جنجالی ترین این پروژه ها پروژه ای به نام " هارپ " است که از   سال ۱۹۹۳ و برای بررسی و پژوهش درباره لایهٔ آیونوسفیر(Ionosphere) جو زمین  با استفاده از امواج رادیویی تاسیس شده‌است.

البته تنها آمریکا در این پروژه مطالعاتی تنها نیست و کشورهایی دیگر چون روسیه ،کانادا ، ژاپن و اتحادیه اروپا نیز پروژه هایی را برای مطالعه هارپ در دست دارند.

کار اصلی هارپ مطالعه بر روسی لایه  "آیونوسفیر" است .  این لایه از ارتفاع متوسط 48کیلومتری سطح زمین آغاز می شود و تا ارتفاع 600کیلومتری بالا می رود. لایه آیونوسفیر تشعشعات خطرناک «ماورای بنفش» و «اکس ری» خورشید را جذب کرده و مانند سقفی از ورود آنها به زمین جلوگیری می نماید تا زندگی بر روی کره زمین امکان پذیر گردد.

به دلیل محیط الکتریکی موجود در آیونوسفیر از این لایه برای انعکاس امواج رادیوئی به اطراف زمین نیزاستفاده می شود. اما تاثیر گذاری این لایه از آنجا می تواند بر روی زیست انسان در کره خاکی مضر باشد که این لایه بنا به هر دلیلی دچار اختلال شود . این تاثیرات گاه می تواند آن قدر خطرناک شود که زندگی انسان بر روی کره خاکی را به طور کامل مختل کند و کاری که سیستم هارپ می تواند انجام دهد ،
در واقع ایجاد تاثیر مستقیم بر روی همین لایه محافظ زمین است ، که  از نمونه های این تاثیرات ، می توان به قرمز و گداخته شدن و یا ذره بینی نمودن لایه  اشاره کرد.

این پروژه کاری مشترک است که از سوی نیروی دریایی و هوایی آمریکا به همراه دانشگاه آلاسکا در حال انجام است و طبق ادعای آمریکا قرار است روی لایه " آیونوسیفر" جو زمین تحقیق کند ، اما به گمان بسیاری از ناظران این پروژه می تواند به عنوان یک سلاح مخوف در آید و لایه فوقانی جو زمین را برای ایجاد تاثیرات اقلیمی و زلزله در سطح زمین تحریک کند.

طبق گزارش هایی که تا کنون درباره هارپ منتشر شده ، در حال حاضر برای انجام این پروژه ۱۸۰ برج آنتن آلومنیومی بر روی زمینی به مساحت 23 هزار متر مربع در آلاسکا نصب شده‌است. این آنتن‌ها امواج مافوق کوتاه  را با ۳٫۶ مگاوات تولید کرده و به یونوسفر می‌فرستند.

پس از اینکه در سال گذشته میلادی هوگو چاوز رییس جمهوری ونزوئلا که یکی از منتقدان سرسخت آمریکا است ، واشنگتن را متهم به کارگیری سلاح هارپ و ایجاد زلزله مرگبار هاییتی کرد ، بار دیگر موضوع استفاده از هارپ به عنوان یک سلاح ویرانگر برای ایجاد تغییرات اقلیمی و زلزله و آتشفشان در مناطق مورد نظر ، به سطح رسانه ها راه یافت .

از نظر باورمندان ، پروژه  "هارپ "  مکمل زمینی طرح معروف  "جنگ ستارگان " است که به دلیل ماهیت ویژه سیگنال انتشار خود می تواند یک "سلاح نهایی " در اختیارآمریکا باشد.
آمریکا تا کنون درباره استفاده از هارپ به عنوان یک سلاح سیاست سکوت را در پیش گرفته و این خبر را تایید یا تکذیب نمی کند و پرواضح است که هدف اصلی واشنگتن از این اقدام ایجاد " ابهام " به منظور بالا بردن امنیت ملی این کشور است.

گفته می شود روسیه نیز تاسیسات مشابه  تاسیسات آمریکا در آلاسکا در منطقه " نیژنی نووگورود " دارد ، اما دولت روسیه نیز همچون آمریکا در این زمینه سکوت کرده است ، اما روزنامه روسی پراودا در سال 2005 با انتشار گزارشی در این باره نوشت که تاسیسات روسیه حتی قدرتمند تر از تاسیسات آمریکا است .

گفتنی است طبق تصویب سازمان ملل متحد استفاده از سلاح های الکترو مغناطیس و نیز استفاده از فضا برای انجام تحقیقات نظامی ممنوع می باشد ، اما دولت ها همانگونه که بسیاری قطعنامه های سازمان ملل و شورای امنیت را نقض می کنند می توانند در این زمینه نیز پنهان کاری های زیادی داشته باشند.

با وجود گزارش های متعدد درباره پروژه هارپ و استفاده از آن به عنوان یک سلاح که عموما از سوی فعالان محیط زیست و نیز فعالان چپ در کشورهای مختلف دنیا مطرح می شود   ، اما کم نیستند کسانی چون " جسی ونتورا " که پروژه هارپ  و خبرسازی درباره آن را در قالب " تئوری توطئه " تحلیل می کنند و معتقدند که استفاده از هارپ به عنوان یک سلاح ، تنها ساخته و پرداخته ذهن های به شدت تخیلی و ضد آمریکایی است .

گفتنی است تا کنون هیچگونه سند یا مدرک مستدل علمی درباره تاثیرات "هارپ " و ادعاهای مربوطه در مجامع علمی مطرح و یا منتشر نگردیده است و بیشتر گزارش ها در این باره در سطح رسانه ها بوده است . 

به نظر عده ای از کارشناسان ، بحث ایجاد زلزله با استفاده از اساس منتفی است و از نظر این عده از کارشناسان  هارپ صرفا توانایی این را دارد که گرمای بسیار زیادی را در یک گوشه از زمین ایجاد کند و باعث سوختگی پوسته ای از زمین شود.

این گرما البته با زلزله بی ارتباط نیست اما عامل اصلی زلزله نمی تواند باشد و تنها می تواند آن را تحریک کند ، البته برخی دیگر از کارشناسان بر این باورند که پروژه هارپ در صورت تکمیل شدن می تواند چنین تاثیراتی را در ایجاد زلزله در مناطق دلخواه داشته باشد .

رویای مشترک 2020

از نظر برخی کارشناسان رد پای اصلی پروژه هایی چون هارپ را می توان در پروژه ای بزرگ تر به نام "رویای مشترک 2020 " ، سراغ گرفت . این پروژه عنوان برنامه مطالعات نظامی و محرمانه آمریکا تا سال 2020 است که هدف اصلی آن ساخت سلاح هایی با قدرت تاثیر گذاری گسترده است که موضوع در اختیار گرفتن " دانش دما " و "کنترل اندیشه " انسان ها به وسیله امواج الکترومغناطیس هدف اصلی آن است.

البته همان طور که پیشتر نیز اشاره شد ، تا کنون درباره پروژه هایی چون تاثیرات امواج الکترومغناطیس بر ذهن انسان و نیز دانش دما در کاربردهای نظامی هیچ مدرک و سند علمی قابل استنادی نیست ، اما برخی گزارش ها و نیز اظهارات برخی صاحب نظران درباره این پروژه ها رسانه ها را درباره آن حساس ساخته است .

تحقق رویای مشترک 2020 برای آمریکا به این معنا است که این کشور کنترل کامل شرایط اقلیمی برای ایجاد تغییرات دلخواه در گوشه و کنار جهان و نیز توانایی تاثیر گذاری بر ذهن انسان ها به منظور ایجاد تاثرات دلخواه را خواهد داشت.

این موضوع کمی رویایی به نظر می رسد و بیشتر به فیلم های تخیلی هالیوودی می ماند اما نباید از یاد برد که تنها 2 قرن پیش پرواز انسان در آسمان یک رویا بود و بسیاری از تکنولوژی ها و پیشرفت های علمی امروز برای انسان های چند دهه پیش در حد فراتر از رویا قرار داشت و انسان های چند دهه پیش حتی تصور برخی پیشرفت های امروز بشر را در مخیله خود هم نداشتند .
با این حال برای ارزیابی این ادعاها باید واقع گرا بود و از نگاه احساسی و بزرگ نمایی های اغوا گر دوری کرد .

طبق بسیاری از اسناد و شواهد وزارت دفاع آمریکا سالانه دهها میلیارد دلار صرف تحقیقات می کند و وقتی چنین امکان مالی و علمی وجود دارد چرا نباید تصور کرد که بخشی از این مطالعات که برای ساخت سلاح ها و ابزارهایی بسیار پیشرفته است  به صورت محرمانه انجام می شود ؟
و اتفاقا از نظر برخی محققان حتی پروژه هایی چون هارپ ذیل پروژه اصلی " رویای مشترک 2020 " دنبال می شود و هدف آن در اختیار گرفتن کلید جو زمین از سوی آمریکا است .

سلاح های الکترو مغناطیس

نور شدیدی ساطع می شود،در یک لحظه همه چیز در خاموشی فرو میرود،بوی سوختن وسایل الکتریکی در فضا می پیچد،پوشش سیمها سوخته و خطوط نازک تلفن قطع می شود و مهم تر از همه درون هیچ رایانه ای حتی  یک بیت اطلاعات باقی نمانده و در عین حال هیچ کس کوچکترین آسیبی ندیده است.

این خصوصیات انفجار بمبی است که از با عنوان " ویرانگر ترین سلاح و در عین حال با وجدان ترین آن " نام می برند .

تاثیرات گسترده بمب الکترو مغناطیس تنها روی شبکه الکتریک است و به مدتی مشخص در یک شعاع تنظیم شده تمامی خطوط ارتباطی الکترونیک و مخابرات را قطع می کند و دراین ویرانی گسترده سایبری حتی یک انسان نیز تلف نمی شود .

استفاده از امواج و خواص الکترومغناطیسی آنها سلاحی است که به شکلی وحشتناک مؤثر واقع می گردد. دکتر «روزالی برتل» تاکید دارد که آمریکایی ها آزمایشات خود پیرامون این گونه تسلیحات را از چهل سال پیش پنهان از دید همگان و با نادیده شمردن کنوانسیون های بین المللی آغاز کرده اند.

بدینسان، پروژه های متعددی شکل گرفته است که عبارتند از: «آرگوس» (1958، Argus)، «استارفیش» (1962، Starfish)، «سولار پاورساتلایت» (1968و 1967، Solar Power Satellite)، «اسپیس شاتل اکسپریمنتز (1985، Space Shuttle Experiments)، «مایتی اوکز» (1986، Mighty Oaks) و یا «دیزرت استورم» (1991، Desert Storm).

تاثیر گذاری بر ذهن انسان ها با استفاده از الکترو مغناطیس

ایده استفاده از امواج الکترو مغناطیسی برای تاثیر گذاری بر ذهن و روان انسان ها از دهه 1950 در آمریکا به وجود آمد . در سال 1952، دکتر «خوزه مانئول رودریگز دلگادو» استاد اسپانیایی تبار فیزیک دانشگاه  «ییل» آمریکا، به این مهم دست یافت که می توان با قرار دادن افراد در معرض برخی فرکانس ها و انواع موج ها، بر رفتار احساسی آنها تأثیر گذارد.

وی پس از انجام تحقیقات مقدماتی به همراه دکتر «رابرت بکر»   موفق شد تا ثابت کند که دو موج در کنار یکدیگر قرار داده شده که فرکانس یکی از آنها تغییر یافته باشد، اثراتی به بار می آورند که براساس آنها می توان عملکردهای مغزی عمیق انسان را از فاصله دور تحت کنترل درآورد.

در واقع، برخی امواج بسیار کوتاه (حدود 7 هرتز) می توانند سبب پیدایش عناصری شیمیایی در مغز گردند که «طیف وسیعی از پاسخ های احساسی و یا عقلانی» را برمی انگیزند.

بمب جنسی

بمب جنسی نیز یکی دیگر از سلاح های ممنوعه ای است که گزارش ها و اطلاعاتی درباره تحقیقات پنتاگون در زمینه ساخت آن به بیرون درز کرده است .

بر اساس این گزارش ها پیشنهاد ساخت این بمب از سوی پژوهشکده اوهایوی نیروی هوایی آمریکا ارایه شده است . گفته می شود این بمب حاوی مواد شیمیایی تحریک‌کننده نیروی جنسی سربازان دشمن می‌باشد.

در صورت استفاده از این بمب نظم آرایشی نیروهای دشمن از هم گسیخته  شده و سربازان دشمن به دلیل تحریک جنسی فوق العاده با همرزمان شان مشغول رابطه جنسی می شوند .

در سال ۲۰۰۵ میلادی، شبکه بی‌بی‌سی بریتانیا برای نخستین بار گزارشی از تحقیقات راجع به ساخت این بمب ارایه داد ، اما همان گونه که در دیگر سلاح های ممنوعه و مخفی نیز وجود دارد ، ساخت این بمب نیز تا کنون از سوی هیچ مرجع رسمی تایید نشده است .