سازمان جهانی بهداشت (WHO) میگرن را در رده یکی از ناتوان‌كننده‌ترین بیماری‌های انسانی قرار می‌دهد.
حدود چهار درصد كودكان پیش از بلوغ میگرن دارند. پس از بلوغ این میزان تا 6 درصد در مردان و 18 درصد در میان زنان افزایش می یابد و بعد به تدریج تا 40 سالگی شیوع میگرن كاهش می‌یابد.
میزان بالاتر شیوع میگرن در میان زنان با نوسانات میزان هورمون جنسی زنانه یا استروژن ارتباط داده شده است؛ كاهش میزان استروژن در پیش از قاعدگی ماهانه باعث تحریك بروز "میگرن قاعدگی" می‌شود، كه نسبت به اشكال دیگر میگرن شدیدتر و طولانی‌مدت‌تر است. این نوع میگرن معمولا در بارداری كه سطح استروژن بالاست فروكش می‌كند و با یائسگی و پایان نوسانات هورمونی پایان می‌پذیرد.
در برخی از مبتلایان میگرن آنقدر شدید است که باعث می‌شود موقتا كاركرد این افراد در محل كار یا خانه مختل شود.
میگرن عارضه‌ای بیشتر از سردرد صرف است. درد ضربان‌دار میگرن كه معمولا در یك طرف سر بروز می‌كند اغلب با تهوع، استفراغ و حساسیت شدید به نور همراه است و فرد احساس یك ناخوشی عمومی می‌كند.
برخی افراد پیش از شروع سردرد میگرنی علائمی بینایی، حسی یا حركتی به مدتی کمتر از یک ساعت تجربه می‌كنند كه به آن "اورا" می‌گویند. این علائم شامل دیدن جرقه‌های نورانی، بی‌حسی در دست، سرگیجه و ناتوانی در سخن گفتن است. به این نوع میگرن، میگرن "کلاسیک" می‌گویند. شکل شایع‌تر میگرن - میگرن عادی- اورا ندارد.
شواهد فزاینده حاكی‌از آن است كه تقریبا تمام موارد سردردهایی كه به سینوس‌ها نسبت داده می‌شوند، در واقع سردردهای میگرنی هستند؛ در نتیجه مصرف داروهای ضداحتقان(پرخونی مخاط) یا آنتی‌بیوتیك‌ها این سردردها را تسكین نمی‌بخشد.
خوشبختانه در حال حاضر داروهای بسیاری در دست است كه یا از حمله میگرن جلوگیری می‌كنند یا باعث فروكش‌كردن سردرد آغاز‌شده می‌شوند.
عوارض میگرن
مبتلایان به میگرن ممكن است دچار گرفتگی بینی، تاری دید، اسهال، دردهای چنگه‌ای شكم، احساس غیرطبیعی گرما یا سرما، اضطراب، افسردگی، تحریك‌پذیری و ناتوانی در تمركز شوند. اغلب مبتلایان به شكل شدید بیماری بدون درمان نمی‌توانند حتی از عهده انجام ساده‌ترین كارها برآیند و باید به تختخواب پناه ببرند تا حمله سردرد پایان یابد.
علت میگرن
پیشگیری از میگرن
مبتلایان به میگرن مدت‌هاست كه به اجتناب از خوردن غذاهایی مانند شكلات و پنیر كهنه توصیه می‌شدند. اما شواهد علمی چندانی در حمایت از این توصیه‌های غذایی وجود ندارد. علل شایع‌تر آغاز حمله میگرن شامل استرس(مثبت یا منفی)،تغییرات آب و هوایی ، خستگی و اختلالات خواب و نیز مصرف بیش از حد داروهای مسكن می شود.
درمان
داروهایی مختلفی برای پیشگیری و درمان میگرن وجود دارند. در صورت عدم تاثیر هر كدام آنها داروی دیگر امتحان می‌شود. اگر گاهگاه حمله میگرن دارید، استفاده از یك دارو از گروه تریپتان‌ها در شروع سردرد معمولا سردرد را خاموش می‌كند یا شدت و مدت آن را كاهش می دهد.
در موارد حملات مكرر میگرن بهتر است از داروهای پیشگیری كننده به همراه داروهای تسكین‌دهنده مانند استامینوفن، آسپیرین، تریپتان‌ها یا مسكن‌های شبه‌افیونی مانند كدئین در صورت بروز حمله استفاده كنید.
از جمله موثرترین داروهای پیشگیری كننده داروهای ضدافسردگی سه حلقه‌ای، مسدودكننده‌های گیرنده بتا مانند پروپرانولول و داروهای ضد صرع مانند گاباپنتین هستند. برخی از افراد از تكنیك‌های آرامش عضلانی، بازخورد زیستی، و مدیریت استرس سود می‌برند. بررسی‌ها تاثیر مفید مكمل‌های ریبوفلاوین، یكی از ویتامین‌های گروه B ،(چهارصد میلی‌گرم در روز) را در كاهش حملات میگرن نشان داده‌است.
شاید مهمترین چیز در خلاصی‌یافتن از میگرن مراجعه به پزشك باتجربه در تشخیص و درمان میگرن است. بسیاری از بیماران راه را عوضی می‌روند و گاهی با مصرف بیش از حد داروهایی كه بدون نسخه قابل تهیه است میگرن خود را بدتر می‌كنند. برخی دیگر هم پس از مراجعه به یك پزشك و نتیجه نگرفتن فكر می كنند كه بیماری آنها قابل درمان نیست.
