به نام خداوند بخشنده بخشايشگر
در آن هنگام كه آسمان ( كرات آسمانى) شكافته شود، (1)
و تسليم فرمان پروردگارش شود -و سزاوار است چنين باشد- (2)
و در آن هنگام كه زمين گسترده شود، (3)
و آنچه در درون دارد بيرون افكنده و خالى شود، (4)
و تسليم فرمان پروردگارش گردد -و شايسته است كه چنين باشد- (5)
اى انسان! تو با تلاش و رنج بسوى پروردگارت مىروى و او را ملاقات خواهى كرد! (6)
پس كسى كه نامه اعمالش به دست راستش داده شود، (7)
بزودى حساب آسانى براى او مىشود، (8)
و خوشحال به اهل و خانوادهاش بازمىگردد. (9)
و اما كسى كه نامه اعمالش به پشت سرش داده شود، (10)
بزودى فرياد مىزند واى بر من كه هلاك شدم! (11)
و در شعلههاى سوزان آتش مىسوزد. (12)
چرا كه او در ميان خانوادهاش پيوسته (از كفر و گناه خود) مسرور بود! (13)
او گمان مىكرد هرگز بازگشت نمىكند! (14)
آرى، پروردگارش نسبت به او بينا بود (و اعمالش را براى حساب ثبت كرد)! (15)
سوگند به شفق، (16)
و سوگند به شب و آنچه را جمعآورى مىكند، (17)
و سوگند به ماه آنگاه كه بدر كامل مىشود، (18)
كه همه شما پيوسته از حالى به حال ديگر منتقل مىشويد (تا به كمال برسيد). (19)
پس چرا آنان ايمان نمىآورند؟! (20)
و هنگامى كه قرآن بر آنها خوانده مىشود سجده نمىكنند؟! (21)
بلكه كافران پيوسته آيات الهى را انكار مىكنند! (22)
و خداوند آنچه را در دل پنهان مىدارند بخوبى مىداند! (23)
پس آنها را به عذابى دردناك بشارت ده! (24)
مگر كسانى كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام دادهاند، كه براى آنان پاداشى است قطعنشدنى! (25)
