یوسف | سورهٔ رعد | ابراهیم | |||||||||||||||||||||||
|
سوره رعد سوره ۱۳ از قرآن است و ۴۳ آیه دارد.
این سوره در مکه نازل شده و در آن به نکات زیادی اشاره گردیده است، از جمله مطالبی پیرامون، عظمت قرآن، توحید، آفرینش آسمانها و زمین، تسخیر ماه و خورشید، آفرینش میوهها و گیاهان، معاد و عدل الهی، مسئولیت مردم، وفای به عهد و صله رحم، صبر و ترک انتقامجویی، کسب آرامش واقعی در پرتو ایمان به خدا و سرنوشت شوم مخالفان انبیاء. (محسن قرائتی)
سوره مورد بحث، سیزدهمین سوره قرآن است و شماره آیات آن از ۴۳ تجاوز نمیکند و در مورد نزول آیات آن در مکه یا مدینه میان مفسران اختلاف وجود دارد، ولی دقت در مضامین آیات آن، که خود یکی از طرق شناسایی مکی و مدنی بودن سورههاست، روشن میسازد که آیات آن مکی است؛ زیرا در این سوره دربارهٔ موضوعاتی بحث و گفتگو شده است که تنها محیط مکه ایجاب میکرد چنین بحثهایی مطرح شود. برای نمونه کافی است آیه پنجم و هفتم آن را بررسی کنید؛ زیرا خداوند در آیه پنجم، گفتار منکران معاد را نقل میکند و میگوید: تعجب از گفتار کسانی است که میگویند: <آیا ما پس از خاک شدن بار دیگر زنده میشویم» (کانون گفتگوی قرآنی)
یکی از مزایای سوره، بیان سنن آفرینش و اسرار پیچیده خلقت است. در این سوره از روی نظام آفرینش و یک سلسه قوانین طبیعی و رموز جهان هستی، با بیانی متین و تعبیری استوار، پرده برداشته شده که با آخرین تحولات و حقایق ثابت علمی، کاملاً موافقت دارد و چنین شرح و بسط و عنایت کاملی به بیان حقایق و سنن جهان آفرینش از خصایص این سوره است. از این نظر، این سوره در قرآن مانندی ندارد و آیات مربوط به این قسمت را باید از <معجزات علمی» قرآن شمرد که شرح و تفسیر آنها کاملاً درخور دقت و اهمیت است و در حقیقت از دلایل رسالت پیامبر گرامی به شمار میرود. از این بیان، هدف سوره نیز روشن شد؛ زیرا هدف سوره به گواهی مضامین آیات آن، تشریح دلایل توحید و طرح براهین یگانگی وی، که اساس دعوت پیامبر را تشکیل میدهد، میباشد و در نتیجه، اثبات رسالت پیامبر و آسمانی بودن کتاب اوست. از این جهت در آغاز و پایان سوره، صحت رسالت و حقانیت کتاب وی مورد عنایت قرار گرفته است. در خلال سوره به مناسبتهایی دربارهٔ پارهای از موضوعات، سخن به میان آمده و برای مجسم ساختن منظره مبارزه حق و باطل و سرانجامِ این مبارزه دایمی، مثال بسیار جالبی زده شده که در محل خود به تفسیر آن خواهیم پرداخت و در اواخر سوره، رشته سخن به موضوع <بداء» و <کتاب محو و اثبات» کشیده شده که خود آن، یکی از معارف ممتاز عقلی قرآن است. (کانون گفتگوی قرآنی)