چه انتظار عجیبی!

  تو بین منتظران هم، عزیز من، چه غریبی!

  عجیب تر که چه آسان، نبودنت شده عادت، چه بی خیال نشستیم

  نه کوششی نه وفایی

  فقط نشسته و گفتیم: خدا کند که بیایی ...!