بسم الله الرحمن الرحیم

نکوهش ازغفلت زدگان:
یادمرگ ازدل های شمارفته،وآرزوهای فریبنده جای آن راگرفته است.ودنیابیش ازآخرت شماراتصاحب کرده ومتاع زودرس دنیا،بیش ازمتاع جاویدان آخرت درشمانفوذکرده است،ودنیازدگی،قیامت راازیادتان برده است.هماناشمابرادران دینی یکدیگرید؛چیزی جزدرون پلید،ونیّت زشت ،شماراازهم جدانساخته است.
نه یکدیگررایاری می دهید،نه خیرخواه یکدیگریدونه چیزی به یکدیگرمی بخشیدونه به یکدیگردوستی می کنید.شما راچه شده است که با به دست آوردن متاعی اندک ازدنیا شادمان می گردید!وازمتاع بسیارآخرت،که ازدست می دهید،اندوهناک نمی شوید!.
امّا باازدست دادن چیزی اندک ازدنیامضطرب شده که آثارپریشانی درچهره هاآشکارمی گرددوبی تابی می کنید،گویااین دنیا محلّزندگی جاودان شماووسایل آن برای همیشه ازآن شماست.چیزی شماراازعیب جویی برادردینی بازنمی دارد،جزآن که می ترسیدمانندآن عیب رادرشمابه رُخِتان کشند.دربی اعتنایی به آخرت ودوستی دنیا یک دل شده اید،وهریک ازشمادین راتنهابرسرزبان می آورید،وازاین کارخشنودیدهمانندکارگری که کارش رابه پایان رسانده وخشنودی مولای خودرافراهم کرده است.
نهج البلاغه.مــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــشکات ولایت.