حسن عسكري راد- چند صباحي است كه دغدغه اكثر دلسوزان از وضعيت نگران كننده از ظهور معني دار بدحجابي - خارج از شمول عفو و اغماض - در جامعه افزايش يافته است. رهبر مدبر انقلاب اخيرا در دو ديدار ويژه: ‪ -۱‬ديدار با مسوولان و فرماندهان مقتدر نيروي انتظامي ‪ -۲‬ديدار با گروه پرستاران فداكار، به لزوم حفظ و حراست از كيان حجاب بيانات مهمي ايراد فرمودند و مستقيم و غيرمستقيم از همه مسوولان خواستار تصميم‌سازي و برخورد قاطع شدند. وقتي سخنان رهبري از رسانه‌ها از جمله سيماي جمهوري اسلامي انتشار يافت، گويي مردم منتظر چنين رهنمود پيام گونه بودند تا به لطف خداوند، خون جديدي در رگ‌هاي امنيت سازان صبور و قدرتمند حكومتي جاري شود كه براي حل معضل اين پديده بدنمايي نوعي از حجاب، با تفكيك مقصر و قاصر و كشف نقش بازيگران و مزدبگيران و جدايي اين طيف از طيف ناآگاه، اقدام جدي شود كه اميد است چنين اتفاق مباركي صورت بگيرد. هرچند اكنون شاهديم مظاهر و مصاديق بدحجابي به عنوان يك پديده زشت و پيش آهنگ اكثر آسيب‌هاي اجتماعي زير ذره بين عامه به ويژه مسوولان قرار دارد اما همانطور كه رهبر معظم انقلاب در طول عمر دولت‌هاي پيشين خاصه پايان دوره دولت اصلاحات، بارها به هجمه همه جانبه دولت‌هاي استكباري هشدار داده بودند و در چند سال اخير با تاكيد مجدد كه با تغيير شگردها وشيوه‌هاي هدف‌گيري قدرت‌هاي سلطه در براندازي اصل حكومت كه مشهود است، دشمن به پايه‌هاي بنيادي و محوري نظام نشانه رفته است؟ جا داشت خيلي زودتر، همه دست اندركاران قواي سه گانه، به ويژه مديران فرهنگي دولت اصولگرا با داشتن اين همه تجربه خوشايند از خيانت‌ها يا كوتاهي‌هاي گذشتگان به موقع اقدام مي‌كردند تا نكند با اين ادعا كه اين امور به دقت بيشتر، پردازش و تصميم‌سازي فرهنگي نياز دارد مثل گذشته با سرگرم شدن به همايش ها، فرصت هاي در اختيارشان به تدريج تبديل به تهديد شود! نگارنده - از نسل اول انقلاب - با اندكي تجربه گذشته و داشتن توفيق ياري خدمت در كنار اكثر پيشكسوتان زمان، اكنون بنا ندارم توصيه كنم مديران اجرايي كشور يكباره براي درمان اين درد اجتماعي نسخه واحد بپيچند، فقط خواستم با نسل جديد بر حسب تكليف درد دل كنم كه كجا بوديم و چه شد به اينجاي ناكجاآباد رسيديم! و اكنون چه وظيفه‌اي بر دوش ماست. لطفا به اين چند خاطره زشت و زيبا دقت شود. ‪ -۱‬سه سال از شروع جنگ تحميلي مي‌گذشت. در بازگشتي كوتاه به كشور از سفر ماموريت، جابجايي يك خانم مسيحي در همرديفي صندليم توجهم را جلب كرد كه كه پيش از پرواز به مقصد تهران و حتي قبل از توصيه‌هاي خدمه هواپيما با رعايت حجاب درست با مقنعه حضور يافته بود. با احساس پاك، از وي پرسيدم با چه انگيزه‌اي خود را مقيد به اين پوشش اسلامي كرده‌اي در حالي كه هنوز در خاك كشور بيگانه ايم؟ او با ادب و احترام پاسخ داد: من در كشوري زندگي مي كنم كه نظامش اسلامي و مقرراتي دارد، از جمله پوشش زنان كه برايم قابل احترام است. درست است، هنوز در كشور بيگانه‌ايم اما من با هواپيمايي سفر مي كنم كه متعلق به كشور و وطنم است. پس من هم به كشورم ديني دارم كه بايد ادا كنم! ‪ -۲‬بعد از دولت كريمه شهيد رجايي، وزير محترمي كه در ارتباط با پاسداري از همين وظيفه، حضور جوانان بسيجي را كه به صورت نمايشي - گاهي در خيابان ها براي پيشگيري، عليه نوعي پلشتي‌ها و ظهور كمرنگ بدحجابي‌ها به صورت خودجوش رژه مي‌رفتند تحمل نكرد و عمل بي‌مزد و منت آن عزيزان را به باد انتقاد گرفت! به ايشان تذكر داده شد، بزرگوار! اين چه بي‌مهري است به جوانان بسيجي كه بخشي در جبهه‌ها جانشان را در دفاع از هويت انقلاب و سرزمين اسلامي سپر كرده و بخشي از همان‌ها با حضور آرام و هماهنگ با ايفاي نقش مثبت خويش مي‌خواهند برخي كج راهه رفته‌ها را بياگاهانند كه ثمره از مقررات اسلامي اجتماعي و بي‌حرمتي به خون شهيدان چه تبعاتي دارد و خدا نكند رفته رفته تا آنجا ادامه يابد كه با عبور از خط قرمز و بروز ولنگاري ها، جامعه به سمت سقوط اخلاقي پيش رود! شايد او يادش نبود امام بزرگوار در پاسخ خبرنگار محجبه‌اي كه حدود حجاب اسلامي را پرسيد، اما به او - كه همه موهاي سرش را كاملا در مقنعه‌اش مستور كرده بود - فرمود: همين است حجاب! و اگر همين وزير مسوول مي‌دانست چرا شهيد رجايي در آغاز كار دولتش تكليف حجاب درست را با دو نوع پوشش - چادر و مقنعه و مانتوي مناسب! - طي بخشنامه‌اي تعيين كرد، حداقل به آن روند پوشش خارج از شمول و معني دار برخي زنان جامعه كه اكثر اهل ايمان، آن را نوعي دهن كجي به حجاب تلقي مي كردند كم اعتنا نمي‌شد! و اگر اكنون احساس مي‌كنيم برخي مديران طرفدار سكولار - يا غافل - براي پيشگيري از شيوع بدحجابي آن روز همت نكردند، امروز ما براي درمان نشانه هايي از حجاب ناهنجار برخي زنان جامعه، چه وظيفه‌اي داريم؟ هرچند مقامات مسوول كشور با رهنمودهاي رهبر عزيز، كاملا به مسووليت جديد خويش واقف و دقيقا به دلشورگي جامعه آگاهند كه سرنخ همه اين پديده‌هاي زشت ولنگاري ها به بيرون از مرزها متصل است اما بايد براي معالجه اساسي اين نقطه سياه برآمده و رشد كرده بر چهره انقلاب و نظام، صرف وقت، هزينه و دقت لازم به عمل آيد و در همين آغاز، صف زنان سهل انگار ولي فريب خورده جامعه را از صف زنان لاابالي و مزدبگير اين جريان جدا كرد و با شروع مناسب هرچه زودتر به سراغ دلالان مد و مدل لباس‌هاي جلف و آرايش‌هاي زننده كه طرح‌هاي مختلف انواع مدهاي متنوع خود را از بيرون مرزها به داخل وارد و عرضه مي‌كنند رفت و با اخطار جدي - با اجراي انواع محروميت از خدمات عمومي دولت از جريمه، بازداشت و تعطيلي كارگاه‌هاي توليدي و سالن‌هاي آرايشي و... - تكليف آنها را قاطعانه يكسره كرد و رابطه توليد و تكثير ناهنجاري‌هاي آرايش و لباس را در جامعه اصلاح كرد. بديهي است زنان اجير شده و بي بندوبار جامعه بايد مدتي در كانون‌هاي تربيتي در يك دوره مفيد زير نظر انسان‌هاي صالح، تربيت، مداوا، اصلاح و حمايت مادي و معنوي شوند. همزمان مديران صداوسيما با برنامه‌هاي متنوع سازنده و همه مسوولان حوزه دانشگاه و نيز مديران سرشناس دولت با فراهم كردن تسهيلات لازم و اشتغال مفيد براي كمك به ازدواج به موقع جوانان و هشدار ائمه جمعه و جماعات و اصحاب رسانه و هركس اندك تواني دارد و احساس تكليف مي‌كند با عزم ملي و همت و تلاش مضاعف به پا خيزند و آخرين سخن اينكه آيا جز اين است كه براي حاكميت نظم، مقررات اجتماعي هر ملت مورد احترام همه جوامع زنده و پوياست. پس در شرايط موجود جبهه جنگ نرم نيز بايد با شرايطي خاص از تعهد بسيج و بي تكلفي، بي‌ريايي، كم هزينگي و توانايي‌هاي بسيج نه فقط در شهرهاي بزرگ كه در شهرهاي كوچك و روستاها و نه فقط براي اصلاح ناهنجاري حجاب كه همه ناهنجاري ها، خاصه مبارزه با اعتياد و تامين امنيت جان و مال جامعه كمك گرفت. همين!