مرتبط با:همت و کار مضاعف در مبارزه با فقر و فساد
|
|
| به كارگيرى كلمه «حجاب»(9) در خصوص پوشش زن اصطلاحى
نسبتاً جديد است و همين سبب گرديده بسيارى گمان كنند اسلام خواسته است زن
هميشه پشت پرده و در خانه محبوس باشد و بيرون نرود؛(10) يا مثل «ويل
دورانت» بگويند: «اين امر خود مبناى پرده پوشى در ميان مسلمانان به شمار
مىرود»؛(11) و يا مدّعى شوند حجاب به وسيله ايرانيان به مسلمانان و اعراب
سرايت كرده است؛ در حالى كه آيات مربوط به حجاب (پوشش اسلامى زنان در مقابل
نامحرمان) قبل از مسلمان شدن ايرانيان نازل شده است. در عهد جاهليت نيز -
همان طور كه ويل دورانت مىگويد(12) و كتب تفسير شيعه و سنى(13) تأييد
مىكند - اعراب چنين پوششى نداشتند و عادتشان تبرّج و خودنمايى بود كه
اسلام آن را ممنوع ساخت: «وَ لا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجاهِلِيَّةِ
الْأُولى.»(14) آنچه از قديم به ويژه نزد فقها در بحث نماز (كتاب الصلوة) و ازدواج (كتاب النكاح) رواج داشته، واژه «ستر» و «ساتر» به معناى پوشش و وسيله پوشش زن در مقابل نامحرمان بوده است. بنابراين، وظيفه پوشش اسلامى بانوان به معناى حبس و زندانى كردن و قرار دادن آنان پشت پرده و در نتيجه عدم مشاركت اين گروه عظيم در فعاليتهاى اجتماعى نيست. اين وظيفه بدان معنا است كه زن در معاشرت با مردان بدنش را بپوشاند و به جلوه گرى و خودنمايى نپردازد و مشاركتش در فعاليتها بر اصول انسانى و اسلامى استوار باشد پايگاه تخصصي حجاب |
نویسندگان :