
رسول خدا(صلی الله علیه و آله) فرمود:«ستدفن بضعة منی بخراسان ما زارها مکروب الا نفس الله کربته ولا مذنب الا غفرالله ذنوبه»(1)؛ پاره تن من در خراسان دفن خواهد شد، هیچ گرفتار و گنهکاری او را زیارت نکند جز این که خداوند گرفتاری او را برطرف سازد و گناهانش را ببخشاید.


از مهم ترین وظایف پیشوایان دینی و امامان معصوم علیهم السلام هدایت و ارشاد مردم و جهت دهی آنان به سوی پروردگار و نشان دادن خط و مشی و شیوه های عملی در جهت اجرای تعالیم مکتب پروردگار می باشد و در این جهت فعالیت ها به گوه ای بوده که همه ی جوانب و ابعاد زندگی آنان را در برمی گرفته است.



امام صادق علیه السلام فرمود: خداوند زیبایى و آراستگى را دوست مىدارد و ژولیدگى و فقیرنمایى را نمىپسندد؛ چون نعمتى به بنده خویش عطا كند، دوست دارد اثر آن را بر وى ببیند. پرسیدند: چگونه؟ فرمود: یُنَظِّفُ ثَوْبَهُ وَ یُطَیِّبُ رِیحَه و ...با نظیف پوشى، استفاده از عطر و ... [1]

در فرهنگ اسلامی و روایات اهل بیت (ع) آب از اهمیت بالایی برخوردار بوده و از آن به عنوان مایه زندگی و عامل پایداری زمین و برکت زندگی و همچنین اساسی ترین نیاز انسان یاد شده است.
آب، مبدأ آفرینش اهمیت آب از آن نظر است که به نوعی مبدأ آفرینش انسان و حیات بوده است. در منابع دینی کراراً به نقش حیاتی «آب» و حفاظت از آن توجه عمده ای مبذول شده و از آلوده کردن آب و منابع آن نهی گردیده است. قرآن کریم حیات همه موجودات زنده، اعم از گیاهان و حیوانات را به آب مربوط می داند و می فرماید:
