خداکند تو بیایی

با چنين توضيحي روشن است كه يك منتظر واقعي امام زمان بايد رفتارش به گونه اي باشد كه هر لحظه منتظر ظهور امام زمان(عج) باشد. يعني در هر لحظه كه اين خبر را به او بدهند خوشحال شود و آماده باشد براي ياري امام زمان(عج) با مال و جان خويش جهاد نمايد و خود را درراه آن حضرت فدا نمايد. بنابراين يك منتظر واقعي اهل گناه و دلبستگي به دنيا نيست چرا كه چنين كسي نمي تواند از وابستگي ها و دلبستگي ها و آلودگي ها دست بردارد و آماده به خدمت در جهت اهداف مقدس امام زمان(ع) باشد.
با توجه به نكات ذكر شده مي توان برخي وظايف منتظر امام زمان(ع) را چنين ذكر كرد:
1. اولين شرط انتظار؛ معرفت است تا انسان ميهمان خود را نشناسد و از خصوصيات خوب او مطلع نباشد منتظر او نخواهد شد. تنها هنگامي انسان در انتظار كسي مي نشيند كه او را خوب بشناسد اما اگر انسان كسي را نشناسد ولو بداند كه آن شخص خواهد آمد برايش اهميتي نخواهد داشت و منتظر او نخواهد ماند. در مورد انتظار امام زمان هم چنين است. كساني كه آن حضرت را نمي شناسند مانند كفار و يا اهل اديان ديگر، هرگز انتظار او را نمي كشند اما كساني كه او را مي شناسند و ارزش او را مي شناسند و مقام او رامي دانند منتظر او مي مانند.
كساني كه امام زمان(عج) را نمي شناسند اگر چه به ظاهر مسلمان باشند چنانچه در اين حال بميرند در حال جاهليت از دنيا رفته اند. چنانكه پيامبر اكرم(ص) فرمود: «من مات و لم يعرف امام زمانه مات ميته جاهليه؛ هر كس بميرد و امام زمانش را نشناسد به مردن جاهليت از دنيا رفته است» (بحارالانوار، ج 32، ص 331).
بنابراين اولين شرط انتظار، ايجاد معرفت در مورد امام زمان است و طبيعي است كه هر مقدار معرفت انسان نسبت به امام زمان بيشتر باشد انسان ارزش او را بيشتر درك خواهد كرد و به عظمت او بيشتر پي خواهد برد و بيشتر تشنه وجود آن حضرت خواهد شد. در حالي كه افراد جاهل و ناآگاه به ارزش آن حضرت هرگز احساس تشنگي و عطش نسبت به وجود مقدس آن حضرت نخواهند داشت و بدين جهت از زمره منتظران او بيرون هستند. آري:
وصل خورشيد به شب پره اعمي نرسد
كه در اين آينه صاحب نظران حيرانند
البته شناخت امام زمان دو گونه است. اول، شناخت تاريخي وجود آن حضرت مانند اينكه امام دوازدهم است و تاريخ ولادتش در چه سالي است و مانند آن. اما گونه ديگر شناخت امام زمان(ع)، شناخت مقام نورانيت آن حضرت است كه اين شناخت كار هر كسينيست و ظرفيت و لياقت زيادي مي خواهد. و در حقيقت اصحاب خاص امام زمان(ع) كساني هستند كه آن حضرت را به مقام نورانيت شناخته اند براي آگاهي از مقام عظيم امامت رجوع به زيارت جامعه كبيره و تأمل در معاني عميق و عجيب آن توصيه مي شود.
همچنين خواندن كتب معتبري كه در مورد امام زمان(ع) نوشته شده است مي تواند انسان را تا حدي به مقام و عظمت امام زمان(ع) آشنا سازد.
2. محبت به امام زمان(ع)؛ وظيفه ديگري است كه منتظران آن حضرت بايد در خود ايجاد كنند و آن را افزايش دهند. بديهي است كه تا انسان از ميهمان خويش خوشش نيايد و نسبت به او محبت نداشته باشد هر چند هم كه او رابشناسد نمي تواند واقعا منتظر آمدن او باشد اگر انسان از ميهمان خود بدش بيايد چگونه مي تواند منتظر قدم او باشد و خود را براي پذيرايي از او آماده كند؟ پس تا محبت به امام زمان در وجود انسان شكل نگرفته و شعله ور نشده باشد نمي تواند به وظايف منتظران واقعي عمل نمايد.محبت به امام زمان وظيفه اي است كه پيامبر اكرم(ص) نيز به دستور خدا از ما خواسته است. آنجا كه در قرآن كريم مي فرمايد: «قل لا اسئلكم عليه اجرا الا الموده في القربي» ؛ (شوري، آيه23).
3. ايجاد سنخيت با امام زمان(ع)؛ منتظران واقعي وضعيت روحي و فكري و عملي خود با به گونه اي سامان مي دهند كه سنخيت كاملي با امام زمان(ع) داشته باشند. آيا مي توان منتظر قدوم كسي بود و با او مشابهت و سنخيت نداشت؟ آيا مي توان محبت كسي را داشت اما با او هيچ سنخيت و مشابهتي نداشت؟ ايجاد سنخيت با امام زمان از طريق تقويت ايمان و تقوا و فضايل اخلاقي و درجات معنوي حاصل مي شود. و تنها در اين صورت است كه مي توان ادعاي محبت به امام زمان را داشت. در صورتي كه انسان رفتارش مطابق ميل امام زمان باشد شعله محبت او در دلش زبانه خواهد كشيد و عشق آن حضرت او را به فرياد خواهد آورد و دوري اش را بر او سخت و ناگوار خواهد ساخت.
طبيعي است كه هر چقدر اين سنخيت بيشتر باشد محبت آن حضرت به انسان بيشتر خواهد شد و محبت انسان نيز به آن حضرت افزون تر خواهد گشت.
4. ارتباط با منتظران ديگر؛ منتظر امام زمان مي داند كه برنامه آن حضرت يك برنامه جهاني است و بايد ياوران زيادي داشته باشد تا حركتش پيروز شود. بنابراين به فكر گسترش ياران و منتظران آن حضرت خواهد افتاد و باارتباط با آنها به تقويت روحيات ايماني خود و ديگران خواهد پرداخت تا بر اساس تعاونوا علي البرّ و التقوي به كمك مؤمنان منتظر ديگر خود را آماده ظهور حضرت بنمايد.
5. دعا براي تسريع در ظهور امام زمان(ع)؛ منتظر واقعي هر لحظه انتظار محبوب را مي كشد و از خدا مي خواهد كه هر چه زودتر او را برساند بنابراين دعاي فراوان براي فرج آن حضرت از وظايف هميشگي منتظرآن حضرتش مي باشد. دعاي براي تسريع در فرج امام زمان مورد توصيه آن حضرت نيز مي باشد.
6. ارتباط با امام زمان(ع) به شكل هاي مختلف؛ اگر انسان منتظر محبوب خويش را نيابد سعي مي كند عدم دوري محبوب خويش را از طريق ديگري مانند تلفن و نامه جبران نمايد تا اگر به ملاقات او موفق نشده است لا اقل ارتباط ضعيفي با او داشته باشد. همچنين منتظر امام زمان وقتي موفق به زيارت آن حضرت نمي شود از طريق خواندن دعاي ندبه، زيارت آل ياسين، دعاي عهد كه از طرف بزرگان بسيار توصيه شده است، و نيز از طريق رفتن به مسجد جمكران ارتباط خود را با آن حضرت حفظ مي كند.
7. ياد فراوان حضرت؛ ياد كردن از محبوب عادت ديرينه منتظران عاشق است كه چندي منتظر محبوب خويش هستند اما نتوانسته اند پس از مدتها انتظار او را ببينند و حال خود را لا اقل با ياد او و نام او آرام مي كنند. به ياد آوردن امام عصر و عنايت او به شيعيان با ذكر احاديث، كرامات، مقام امام و عنايت امام به شيعيان وظيفه ديگري است كه منتظران واقعي احساس مي كنند و بدين طريق همواره نام و ياد آن حضرت را زنده نگه مي دارند.
8. دادن صدقه براي سلامتي آن عزيز و يا حواله نمودن ثواب هايي براي آن حضرت
9. رفع شبهه و مبارزه با شبهه افكنان درباره وجود، طول عمر و آثار وجودي آن حضرت در بين منتظران.
10. اميدواري بر قيام و انقلاب آن يوسف زهرا(س) و اميد دادن به ديگران
11. ايجاد آمادگي دائم رزمي براي ظهور حضرت چنانكه در روايت آمده است: «ليعدن احدكم لخروج القائم و لو سهما؛ هر يك از شما براي قيام قائم(عج)بايد آماده گردد هر چند با تهيه يك تير باشد» (بحارالانوار، ج 52، ص 366، ح 146).
منتظران و ياوران مصلح جهاني بايد خود صالح باشند؛ بنابراين براي فراهم كردن زمينه ظهور حضرتشان، ما بايد از خود آغاز كنيم و با اراده اي محكم، عزمي راسخ و برنامه اي دقيق به اصلاح افكار و انديشه ها و نيز تغيير و اصلاح رفتار و كردارمان بپردازيم و با آگاهي ازوظايف عملي و گسترش شناخت خود از مباني ديني و معرفتي، در راه تقويت بنيه اعتقادي و اخلاقي خويش، تلاش و كوشش كنيم. و در يك جمله با اجتناب از معاصي، لغزش ها و گناهان و انجام دادن واجبات و وظايف ديني ـ در هر محيطي كه هستيم ـ به خودسازي اقدام كنيم و باتوبه از اعمال گذشته، قلب خويش را براي تجلّي نور الهي آماده سازيم. بنابراين گناهان گذشته ـ هر چند زياد باشد ـ نمي تواند مانع مهمي در راه رشد و كمال و پيوستن به جرگه منتظران و ياوران واقعي امام زمان(عج) باشد. پس با توبه واقعي، مي توان سيئات و بدي هاي گذشته را به حسنه و نيكي تبديل كرد و به اصلاح گذشته همت گماشت.
قرآن راجع به حضرت مهدي(ع) و اصحاب ايشان مي فرمايد: «الدين ان مكناهم في الارض اقاموا الصلاه و آتوا الزكاه و آمرو بالمعروف و نَهوا عن المنكر؛ كساني كه اگر در زمين به آنان توانايي دهيم، نماز را به پا داشته و زكات را [به مستحق [مي بخشند و به معروف امر نموده و از منكر نهيمي كنند (حج، آيه 41).
امام باقر(ع) در تفسير اين آيه مي فرمايد: «اين آيه براي آل محمد و مهدي(ع) و اصحاب او است».
در نتيجه اگر ما هم مي خواهيم از اصحاب و ياران آن حضرت باشيم، بايد به اين امور اهتمام ورزيم. در اين رابطه به راه كارهاي زير توجه فرماييد:
1. ارتباط معنوي خود را با خداي متعال تقويت كنيد؛
2. نمازهاي يوميه را در اول وقت و حتي المقدور به جماعت بخوانيد؛
3. سعي كنيد در نماز حضور قلب داشته باشيد و هميشه خود را در محضر خداوند متعال بدانيد؛
4. از هر گونه گناه و معصيتي اجتناب كنيد؛
5. حجاب، متانت و وقار خود را كاملاً رعايت كنيد؛
6. بدانيد كه هر هفته، نامه اعمال شما به حضور امام زمان(عج) عرضه مي شود و مورد بررسي قرار مي گيرد؛
7. اكنون كه در دوران تحصيل علم هستيد، بيشترين توجه خود را به درس و موفقيت تحصيلي داشته باشيد؛
8. با مطالعه كتاب هايي كه درباره امام زمان(ع)، آگاهي و شناخت خود را در اين زمينه تعميق و گسترش بخشيد؛
9. براي اصلاح اوضاع فرهنگي دانشگاه، به تنهايي يا به كمك ديگر دانشجويان متدين و دلسوز و يا به كمك بعضي از تشكل هاي مذهبي دانشگاه، امر به معروف و نهي از منكر كنيد و بدين وسيله جلو بعضي اعمال خلاف را بگيريد. در اين راه نهراسيد و خجالت هم نكشيد؛زيرا خشنودي و رضايت امام زمان(ع)، در گسترش ارزش هاي ديني و اخلاقي و اجتناب از گناه و خلاف است.

منبع: راسخون

نگاشته شده توسط حجت اله مومنی در چهارشنبه 9 دی 1388 ساعت 2:58 PM
| پیام منتظر 0 | لینک مطلب

آقا نیا !

نویسنده : محدثه رضایی
سلام! امروز هم تقویم‌ها ساکتند. منظورم جمعه‌های تقویم‌هاست. جمعه‌هایی که حتی در تقویم رنگ‌شان با رنگ روزهای دیگر فرق دارد. جمعه‌ها هنوز ساکتند. ساکت ساکت. عصرهای جمعه هنوز دل‌گیر است، دل‌گیرِ دل‌گیر. دعای سمات در فضا جاری است، بدون تو! این جمعه هم دارد بدون تو می‌گذرد ها! می‌آیی؟
شنبه‌ها، یک‌شنبه‌ها، دوشنبه‌ها، سه‌شنبه‌ها، چهارشنبه‌ها، پنج‌شنبه‌های من، همه جمعه است، یعنی من هر روز منتظرم، هر روز.
هر ساعت، هر دقیقه، هر ثانیه من به اندازه یک روز می‌گذرد، یک روز جمعه، هر ثانیه من یک روز جمعه است. در هر ثانیه که قلبم یک تاپ، همراه تیک ثانیه می‌زند، منتظرم که بیایی!

قلبم با هر ثانیه خودش را به در و دیوار سینه‌ام می‌کوبد: تیک تاپ! تیک تاپ! منتظرم که بیایی!
بیا بیا بیا. دیگر از تیک تاک و تاپ تاپ و تیک تاپ خبری نیست. قلبم می‌گوید: بیا بیا بیا. لحظه‌ها می‌خوانند: بیا بیا بیا.
می‌دانم یک روز می‌آیی، اما زودتر بیا، یک کمی زودتر! هر کس برای تو چیزی نوشته و گفته بیا. من هم برای تو این نامه را نوشته‌ام و من هم گفته‌ام بیا، هم‌صدا با همه آن‌ها، اما دیگر گفتن این‌که به تو بگوییم: بیا، تکراری شده است.
آرزو هیچ‌وقت تکراری نمی‌شود، اما اگر بخواهی این آرزو را بنویسی و مثل بقیه بنویسی، تکراری می‌شود. این‌که فقط بنویسی: بیا! این‌که فقط بنویسی و بگویی: بیا! اما کاری برای آمدن آن‌که می‌گویی بیا، نکنی، خیلی بد است.
آقا! یک چیزی بگویم؟ رویم نمی‌شود بگویم، اما می‌گویم: نیا! به دیگران کاری ندارم، اما خود من اصلاً کاری برای آمدنت نکرده‌ام. اصلاً خودم را برای آمدنت آماده نکرده‌ام! دلم را شست‌وشو نداده‌ام. هنوز هم کارهایی می‌کنم که می‌دانم اصلاً ‌خوشت نمی‌آید و دوست نداری انجام بدهم. می‌ترسم از آن روزی که بیایی و من هیچ کاری نکرده باشم. می‌ترسم آن‌قدر بار گناهم سنگین شود که توانم از جا بلند شوم و به یاری تو بیایم. می‌دانم تو سربازهای خوب می‌خواهی، می‌دانم دوست داری یارانت مثل یاران امام حسین(علیه السّلام) وفادار باشند، حتی اگر شمارشان کم باشد.
آقا! یک کم به من فرصت بده تا خودم را آماده کنم. می‌ترسم همین جمعه بیایی و من شرمنده گل روی تو شوم، می‌ترسم فقط گفته باشم بیا و هیچ ‌کاری نکرده باشم، می‌ترسم... .

نگاشته شده توسط حجت اله مومنی در چهارشنبه 8 مهر 1388 ساعت 1:10 PM
| عاشقانه های تو 2 | لینک مطلب

اهميت انتظار ظهور موعود

نويسنده: رقيه نديري

يکي از باورهاي اساسي و بالنده و زيبا، باور داشتن ظهور مصلحي بزرگه. کسي که تلاش هاي شبانه روزي ديگر مصلحان و مشعل داران هدايت رو به ثمر مي رسونه. او انسان ها رو نجات مي ده. اون هم در روزگاري که بشر گرفتار کج روي ها و دل خوشي هاي زودگذر و فريبنده شده و در هاله اي از اضطراب و حيرت به سر مي بره. به راستي، انتظار وجود چنين نجات بخشي دل هاي مرده رو زنده مي کنه و مردم رو از نااميدي نجات مي ده.(1)
انتظار يا چشم به راه بودن، اميد داشتن به باز شدن گره ها و راه هاست. انتظار ظهور، يعني تشکيل حکومت عدل جهاني و رسيدن به آزادي هاي فطري و منابع قدرت مادي و غير مادي. اين چشم به راهي، آرامش بخشه. انسان ها رو در برابر مشکلات و سختي ها مقاوم مي کنه.مي شه انتظار رو به دو صورت تعريف کرد: يکي از اون تعريف هاي سطحي و غير واقعيه. افرادي که فکر مي کنن بايد شرارت و زشتي به تبه کاري همه جا رو فرا بگيره و نقطه مثبتي تو دنيا باقي نمونه.
برخي مردم اعتقاد دارن روزگاري مي آد که محاسن و اعمال نيک به صفر مي رسه و کسي به دنبال خوبي واصلاح و شايستگي نمي ره. اون وقته که حجت خدا قيام مي کنه تا همه چيز رو تغيير بده. به اين دليل، سکوت در برابر جنايات و خيانت ها رو جايز مي دونن. با اين نظريه، حرکت اصلاحي همه آزادانديشان و پيامبران زير سؤال مي ره؛ نه تنها از اون ها تمجيد نمي شه، بلکه حتي سرزنش هم مي شن.
با اين فرض، حدود و مقررات اسلامي و انساني که به نوعي در شايستگي اخلاق بشري نقش دارن، بايد تعطيل بشه. غافل از اينکه اين برداشت ها با هيچ کدوم از موازين الهي و انساني و با هيچ يک از اديان آسماني سازگار نيست.
دومين تعريف، از انتظاري صحبت مي کنه که جامعه و فرد رو به تحرک و سازندگي وا مي داره. با چنين فرهنگي، افراد جامعه اي که در نظر داره براي گسترش عدل قيام کنه و اون رو جانشين محروميت ها و تجاوزها و ستم ها قرار بده، بايد تلاشي خستگي ناپذير و حرکتي مداوم رو پي بگيره. براي همين لازمه در برابر همه ناپاکي ها و کج روي ها بايستد و زشتي ها و منکرات رو دفن کنه تا قيامي خداپسندانه داشته باشه. اين انتظار، زمينه اجراي عدالت قائم آل محمد روفراهم مي کنه. امام جعفر صادق (عليه السلام)، چنين انتظاري رو بهترين اعمالي مي دونن و بر اون پافشاري مي کنن.
رابطه جمعه و امام زمان(عجل الله التعالي فرجه الشريف)
فکر کردن به رابطه بين جمعه و امام زمان(عجل الله التعالي فرجه الشريف)ذهن رو درگير مي کنه. ولادتش روز جمعه بود. امامتش از روز جمعه آغاز شد. يکي از نام هاي ايشان جمعه است. تو روايات مي خونيم که روز جمعه ظهور مي کنه و بر همين اساس بوده که شيعيان از قديم، حتي زماني که حکومت دست دشمنان دين بوده، روز جمعه؛ خودشون رو براي پذيرش امام زمان آماده مي کردن. گاهي سوار بر اسب مي شدن و مسلح به بيرون شهر مي رفتن و معتقد بودن چون امام زمان روز جمعه ظهور مي کنه، بايد آماده باشيم. همين طور مستحبه که امام جمعه، وقت ايراد خطبه به سلاح تکيه کنه. شايد به اين دليل که براي ظهور آماده باشه.(2)

پي نوشت :

1-احمد زماني، انديشه انتظار؛ شناخت امام عصر و چگونگي حکومت جهاني صالحان، مؤسسه بوستان کتاب، 1387، ص59.
2-مفيد فياضي، ذکر نور در حضور مشتاقان ظهور، انتشارات مسجد مقدس جمکران، چ1، 1385، ص 13.

منبع:اشارات، شماره 123

نگاشته شده توسط حجت اله مومنی در سه شنبه 17 شهریور 1388 ساعت 4:01 PM
| نظرات 1 | لینک مطلب

شرايط ظهور امام زمان (عليه السلام)

نويسنده: فائزه نجف زاده جمکراني

در احاديث متواتر اسلامي آمده است:
هنگامي که زمين را ظلم و جور و چهره اجتماع بشري را فساد و آلودگي فرا گيرد، آخرين حجت خداوند مهدي (عليه السلام) از پس پرده غيبت بيرون مي آيد و جهان را پر از عدل مي کند. در اين زمينه، افراد سودجو و فرصت طلب، اين عقيده را رواج داده اند که اگر ظهور آن حضرت بسته به اين است که جهان را فساد فرا گيرد، براي پديد آوردن زمينه اين انقلاب غيبي و خدايي ما نه تنها بايد مبارزه نکنيم، بلکه بايد در گسترش فساد و آلودگي کوشش کنيم. در غير اين صورت، با دست خود نهضت اين دادگر غيبي را به تأخير انداخته ايم؛ پس هنگامي که شرط ظهور حضرت مهدي(عجل الله التعالي فرجه الشريف)، گسترش فساد روي زمين است؛ چرا با فساد مبارزه کنيم؟ در پاسخ به اين القائات بايد توجه کرد که شرط ظهور امام، هرگز منحصر به گسترش فساد در اجتماع نيست، بلکه هر گاه مردم جهان از نظر رشد فکري و کمالات روحي به حدي برسند که بتوانند ارزش وجود امام را درک کنند، امام بدون هيچ قيدي و شرطي ظهور خواهد کرد. در کتاب عقايد و مذاهب به طور گسترده به اين موضوع پرداخته شده که مانع اساسي ظهور امام اخلاق و روحيات آماده نبودن جامعه انساني براي حکومت ايشان است.
از سوي ديگر، گسترش فساد در سطح جامعه، هدف نيست، بلکه زمينه را براي انقلاب عميق الهي که بر پايه عدل و داد استوار است، فراهم مي سازد؛ زيرا هنگامي که پيمانه هاي ظلم و ستيز در تمام لايه هاي زندگي بشر لبريز گشت زمينه فکري براي انقلاب اصلاحي در نوع مردم پديد مي آيد. تجربه هاي تلخ گذشته و شکست هر نوع تز اصلاحي صادر شده از سوي جامعه بشري، سبب مي شود انسان يقين پيدا کند که حکومت هاي مادي و نهضت هاي غير الهي، جامعه را نجات نخواهند داد. پس انقلاب برتري لازم است تا به تمام نابساماني ها خاتمه بخشد. اصولاً هيچ نهضت اصلاحي بدون زمينه فکري قبلي پا نمي گيرد. يک اصل اقتصادي نشان مي دهد که تا درخواست مردم نباشد، عرضه هر نوع کالاي مادي و معنوي، بي ارزش خواهد بود.
حال بايد ديد آيا اين زمينه فکري و آمادگي روحي، پشتوانه ديگري هم لازم دارد که اين دگرگوني فکري را به صورت انقلاب خارجي در آورد و هر نوع مانعي را از سر راه نهضت بردارد. نه تنها تجربه هاي بي شمار و آزمايش هاي پيوسته، اين مطلب را تصديق مي کند، «بلکه روايات و احاديث بسياري که درباره نهضت اين مصلح جهاني وارد شده است، آشکار مي سازد انقلاب آخرين حجت الهي پس از پديد آمدن زمينه فکري به نيرويي نياز دارد که در پرتو آن بتواند از زمينه هاي موجود بهره برداري کند. در روايات و احاديث اسلامي، به وجود ياران و تعداد آنها اشاره شده است. ما در اين زمان بايد در انديشه تأمين و تربيت سربازاني فداکار باشيم که جان بر کف، در راه آرمان الهي بجنگند.
در نتيجه، از بزرگ ترين وظايف مصلحان اجتماعي اين است که در اين زمان از هيچ گونه اقدامي در راه تربيت افراد مؤمن و متعهد دريغ نورزند. گذشته از تمام اينها، ما بايد جايگاه خود را در انقلاب مهدي(عجل الله التعالي فرجه الشريف) مشخص کنيم. بديهي است اگر ما به گسترش فساد کمک کنيم، از کساني خواهيم بود که انقلاب ولي عصر(عجل الله التعالي فرجه الشريف) براي نابودي آنها صورت مي پذيرد و اگر درصد اصلاح جامعه باشيم، از سربازان آن حضرت خواهيم بود.

عوامل زمينه ساز ظهور

در ميان عوامل زمينه ساز ظهور مي توان ده عامل را از مهم ترين عوامل زير بنايي و ريشه اي براي انتظار و آمادگي در راستاي ظهور حضرت ولي عصر (عجل الله التعالي فرجه الشريف) برشمرد:
1-تکيه بر اسلام ناب و جدا کردن آن از اسلام ناسره؛
2-تکيه بر پيشرفت هاي علمي و رشد انديشه و افکار بلند؛
3-استقامت، شجاعت و قاطعيت؛
4-انقلاب اخلاقي؛
5-ايمان عميق وتوکل و رابطه تنگاتنگ با خدا؛
6-برخوردهاي صحيح (استفاده از شيوه منطقي و استدلالي در مباحث اعتقادي)؛
7-توجه به طبقه مستضعف و محروم؛
8-اتحاد و يکپارچگي مسلمانان؛
9-انتخاب رهبري صحيح؛
10-برنامه ريزي هاي راهبردي و جامع در همه عرصه ها.
پيامبر اسلام در پرتو اين عناصر، به پيروزي هاي چشم گيري دست يافت. اکنون نيز اگر مسلمانان اين عوامل را به طور عميق و وسيع به اجرا در آورند، گام هاي استواري در راستاي انتظار واقعي برداشته وبي شک، خود را به ظهور حضرت ولي عصر(عجل الله التعالي فرجه الشريف) نزديک ساخته اند. در اين ميان، عقل و استقامت در برابر حوادث، نقش مهمي خواهد داشت. از اين رو، پيامبر اسلام روزي به يادمنتظران صبور و بردبار در عصر غيبت حضرت مهدي(عجل الله التعالي فرجه الشريف) افتاد و خطاب به حاضران فرمود: «به زودي قومي خواهند آمد که پاداش هر يک از افراد آن قوم برابر پاداش پنجاه نفر از شماست.» حاضران گفتند : «اي رسول خدا! مگر نه اين است که ما در حضور شما در ميدان هاي بدر، احد و حنين شرکت کرديم و قرآن در شأن ما نازل شد؟» پيامبر فرمود: «اگر آنچه بر آنان روي خواهد داد، بر شما روي دهد، نمي توانيد همانند آنها صبر و استقامت کنيد».
منبع: اشارات، شماره 123

نگاشته شده توسط حجت اله مومنی در سه شنبه 17 شهریور 1388 ساعت 3:58 PM
| پیام منتظر 0 | لینک مطلب

خداکند تو بیایی

یه روزی آقامون می یاد

درباره وبلاگ