بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
هشام بن احمر می‏گوید: همراه امام کاظم (ع) در اطراف مدینه، سوار بر مرکب سیر می‏کردیم، ناگاه امام کاظم (ع)از بالای مرکب زانو خم کرد و به سجده افتاد، و مدتی طول داد و سپس سر بلند کرد و سوار بر مرکب خود شد .
عرض کردم: «قربانت گردم، سجده طولانی انجام دادی؟» فرمود:
اننی ذکرت نعمة انعم الله بها علی فاحببت ان اشکرربّی.
:«من هنگام سیر به یاد نعمتی افتادم که خداوند به من عطا فرموده است، دوست داشتم پرودگارم را به خاطر آن نعمت (با سجده) شکر کنم.»