بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
روزی شیخ ابو سعید (یکی از عارفان وارسته متوفی 440 ه ق) با جمعی از مریدان از کوچه‏ای عبور می‏کردند، زنی مقداری خاکستر از پشت‏بام می‏انداخت، بعضی از آن بر لباس شیخ ابوسعید افتاد، شیخ ناراحت نشد، ولی همراهان عصبانی شدند و خواستند آن زن را سرزنش کنند.
شیخ ابوسعید به همراهان گفت: «آرام باشید، کسی که سزاوار آتش بود، با او به اندکی خاکستر قناعت کردند، بنابراین بسی جای شکر است.
حاضران از سخن پرمعنای او، خوشحال شدند و تحت تأثیر قرار گرفتند، و هیچگونه آزاری به کسی نرساندند و از آنجا گذشتند.