سه شرطی که امام علی (ع) برای مهمانی رفتن گذاشت

مردی حضرت علی علیه السلام را به خانه دعوت کرد. حضرت فرمود: به سه شرط می آیم. آن مرد پرسید: آن شرایط چیست؟ و امام پاسخ دادند.

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ کودکان در خانواده‌ها معمولا خوشحال‌ترین اعضایی هستند که بعد از حضور میهمان به خوشحالی‌های کودکانه می‌پردازند. شاید برای شما هم پیش آمده باشد که به دیدن یکی از اقوام خود می‌روید و با حضور شما کودکان رفتارهای هیجانی از خود بروز می‌دهند و به نوعی می‌خواهند نشان دهند که از حضور شما خوشحالند. 
  
به ویژه اگر اقوام نزدیک آن ها باشید، این هیجان و موج مثبت از سوی کودکان بیشتر به شما منتقل می شود. 
  
صله رحم در قرآن کریم بسیار مورد تاکید قرار گرفته است. خداوند متعال در آیه 22 سوره مبارکه محمد (ص) می فرماید: 
  
اگر (از این دستورها) روی گردان شوید، جز این انتظار می‌رود که در زمین فساد و قطع پیوند خویشاوندی کنید؟! 
  
دستورات قرآن در هر آیه‌ای و هرچه که باشد، اگر کسی از آن ها روی گردان شود باید منتظر فساد در زمین باشد و خداوند انسان مفسد را در این آیه هم رده افرادی قرار می دهد که بدون دلیل شرعی به قطع صله رحم می پردازند. اما برای اطلاع دقیق از معنی این آیه باید به مفسران رجوع کرد. 
  
در تفسیر این آیه از کتاب المیزان علامه طباطبایی جلد 18 صفحات 361 و 362 می خوانیم : 
  
خطاب در این آیه به همان کسانى است که فرمود: در دلهایشان مرض هست، و از رفتن به جهاد در راه خدا بهانه‏ جویى می‌کردند و به همین جهت خطاب را به ایشان کرد تا توبیخ و سرزنش شدیدتر کند و استفهام در آیه استفهام تقریرى است. مى‏خواهد بفرماید شما این طورید. 
 
 و معناى آیه این است که: آیا از شما توقع مى‏رفت که از کتاب خدا و عمل به آنچه در آن است که یکى از آنها جهاد در راه خدا است اعراض نموده و در نتیجه دست به فساد در زمین بزنید و با قتل و غارت و هتک عرض و به علت تکالب بر سر جیفه دنیا قطع رحم کنید؟ مى‏خواهد بفرماید: در صورتى که اعراض کنید توقع همه این انحرافها از شما مى‏رود. 
 
اهمیت انسان در صله رحم در آموزه های قرآنی و اسلامی بسیار مورد توجه است اما مهمتر از آن رعایت نکات کلیدی هنگام میهمانی رفتن است. 
 
در کتاب رهنمون صفحه 748 از قابوس نامه اینگونه نقل می کند : 
 
"چون میهمان کنی، از خوبی و بدیِ خوردنی ها عذر مخواه که این طبع بازاریان باشد. هر ساعت مگوی که فلان چیز بخور، خوب است ! یا چرا نمی خوری؟ یا من نتوانستم سزای تو کنم که این ها سخن کسانی است که یک بار میهمانی کنند." 
همچنین خداوند در سوره احزاب ، آیه 53 یکی دیگر از آداب میهمانی را به مومنان یادآور می شود و از آنان می خواهد به وقت میزبان احترام بگذارند : 
 
"ای کسانی که ایمان آورده اید، بدون اذن و اجازه و دعوت برای طعام، وارد خانه ی پیامبر نشوید، و هر گاه دعوت شدید، داخل شوید، و چون غذا خوردید، پخش شوید (و بروید) و برای حرف زدن (وگپ زدن) ننشینید، این کار شما سبب اذیت پیامبر است و از شما خجالت می کشد، ولی خداوند از گفتن حق، حیا نمی کند!" 
 
یکی دیگر از آداب میهمانی رفتن چه در آموزه های اسلامی و چه آموزه های ایرانی ، برگزاری مراسم ساده میهمانی است. 
 
در کتاب بحار الانوار ، جلد 72 صفحه 451 حدیث چهارم ، روایتی را از امیرالمونین علی (ع) درباره میهمانی رفتن حضرتش به منزل یکی از صحابه نقل می کنند : 
 
مردی حضرت علی علیه السلام را به خانه دعوت کرد. حضرت فرمود: به سه شرط می آیم. آن مرد پرسید: آن شرایط چیست؟ امام پاسخ داد: 
 
یکی این که از بیرون خانه چیزی برایم تهیه نکنی. 
دوم آن که آن چه را در خانه داری، پنهان و ذخیره نسازی (هرچه داری بیاوری( 
سوم آن که به خانواده ات اجحاف و فشار وارد نیاوری. 
مرد گفت: باشد، می پذیرم. 
حضرت قبول کرد و مهمانِ خانه ی او شد. 
 
رعایت آداب میهمانی و توجه به صله رحم یکی از مهمترین وظایف مومنان است و افرادی که پیوندشان را در صله رحم محکم می کنند ، محبوب خداوند متعال هستند. 
 
 
گزارش از  پوریا سلیمان زاده 
 
انتهای پیام/ 

رفتار مالیات بگیران با مردم چگونه باید باشد؟

امام علی (ع)به کارگزاران اقتصادی:در روابط خود با مردم انصاف داشته باشید و در برآوردن نیازهایشان شکیبا باشید.

به گزارش حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ امام علی (ع)در نامه 51 کتاب شریف نهج البلاغه به کارگزاران خود که برای جمع آوری خراج به میان مردم می‌رفتند، می‌فرماید:كسى كه از روز حساب ، روزى كه روى در آمدن دارد،بيم به دل راه ندهد ، چيزى كه در آن روز نگهبانش خواهد بود پيشاپيش نفرستد . بدانيد ، كه آنچه به انجام دادنش مكلف شده ايد ، اندك است و پاداش آن بسيار . اگر در آنچه خداوند شما را از آن نهى كرده ، چون ستم و تجاوز ، عقابى نبود كه مردم از آن بترسند ، در اجتناب از آنها آن قدر ثواب هست كه مردم را براى ترك آنها بهانه اى نباشد . پس خود ، داد مردم را بدهيد و در معاشرت با آنان انصاف را فرو مگذاريد و براى برآوردن نيازهايشان ، حوصله به خرج دهيد . 

امیرالمونین در این باره ادامه می‌دهد: شما خازنان رعيت هستيد و وكيلان امت و سفيران امامان . كسى را كه نيازى دارد ، در برآوردن آن درنگ مكنيد آن سان كه به خشم آيد و او را از مطلوبش باز نداريد و براى گرفتن خراج ، جامه تابستانى و زمستانى مردم را يا ستورى كه با آن كار مى كنند يا بنده آنها را مفروشيد و هيچكس را براى درهمى تازيانه نزنيد و دست به مال هيچكس ، چه مسلمان و چه ذمى نبريد ، مگر آنكه ، اسبى يا سلاحى نزد آنان بيابيد كه بدان بر مسلمانان تجاوز كنند و مسلمانان را شايسته نيست كه اينگونه چيزها را در دست دشمن اسلام واگذارد تا سبب نيرومندى او بر ضد اسلام گردد . 

امام علی در ادامه می فرماید:از خيرخواهى ديگران دريغ نكنيد و با سپاهيان رفتار نيكو را فرو مگذاريد و از يارى رعيت باز مايستيد و در تقويت دين درنگ روا مداريد . آنچه در راه خدا بر شما واجب است به جاى آريد ، زيرا خداوند سبحان از ما و شما خواسته است كه در سپاسگزاريش تا توانيم بكوشيم و تا توانمان هست ياريش كنيم . هيچ نيرويى جز از سوى خداوند نيست.

انتهای پیام/

آیه ای از قرآن که به فیزیک و شیمی می‌پردازد! + تفاسیر

خداوند تبارک و تعالی با مثال‌هایی در قرآن کریم علاوه بر اینکه قدرت خود را به بشر متذکر می‌شود، انسان را از گمراهی به سوی هدایتی آشکار سوق می‌دهد.

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در فصل بهار درختان زنده سبز می‌شوند .سلولز ، ماده‌ای است که از کربن ، ئیدروژن و اکسیژن بوجود می‌آید و این ماده با آب ترکیب شده و چوب درختان زنده را به وجود می‌آورد .
 

برای ایجاد کربن و ترکیب عناصر با یک دیگر نیاز است تا انرژی خورشید در درختان ذخیره شود و به گفته دانشمندان نور زغالی که از آتش زدن چوب های درختان بوجود می‌آید ، در واقع انرژی خورشیدی است که سال‌ها در آن درخت ذخیره شده و حالا با سوزاندن این انرژی به طبیعت بر می‌گردد؛ چراکه هنگام سوختن زغال در واقع «کربن» با «اکسیژن» هوا ترکیب شده و گاز کربن را تشکیل مى‌‏دهد، و اکسیژن و هیدروژن (مقدارى آب) آزاد می‌شود. به همین خاطر است که سوزاندن نهال جوان نور کمتری نسبت به زغال درختی کهن از خود متصاعد می‌کند.

این یکی از تفاسیر آیه 80 سوره مبارکه یس در قرآن کریم است.در کتاب تفسیر نمونه جلد هجدهم ، صفحات 462 تا  467 به تفصیل این آیه را با ادله علمی تفسیر کرده است و می‌گوید با دریافت‌های جدید دانشمندان می‌توان از این آیه این نتایج را کسب کرد.
 

آیه‌ای که به انسان بزرگی خداوند را متذکر می‌شود و می‌فرماید : همان توانمندى که براى شما از درخت سبز ( مَرْخ و عَفار ) که تروتازه است آتشى پدیدار کرد که شما بى درنگ از آن، آتش مى‌افروزید.

این آیه بعد از آیه هفتاد و نهم در پاسخ به کسانی است که قیامت را انکار می‌کنند، آمده است.در آیه 79 سوره مبارکه یس خداوند کریم خطاب به این افراد می‌فرماید : 
 

اى پیامبر(ص)، در پاسخ او بگو: همان توانمندى که نخستین بار آن استخوان‌ها را پدید آورد، آنها را زنده مى‌کند. او به هر آفریده‌اى بسى داناست. ویژگى‌هاى همه خلایق را چه پیش از مرگشان و چه پس از مرگشان مى‌داند، پس زنده کردن مردگان براى او سهل است.
 

برای توضیح بیشتر درباره آیه هشتاد این سوره مبارک و اینکه چرا خداوند به آتش گرفتن درختان سبز اشاره دارد ، به تفاسیر بیشتری خواهیم پرداخت.

حضرت آیت الله مکارم شیرازی در بخش دیگری از کتاب خود (تفسیر نمونه ) ج ‏18، ص 462، دار الکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۷۴خورشیدی ؛ می‌نویسد :

در زمان‌های قدیم در میان اعراب این امر رایج بود که براى آتش افروختن از چوب درختان مخصوص به نام «مرخ» و «عفار» که در بیابان‌هاى حجاز مى‌‏روئید استفاده مى‏‌کردند. مرخ و عفار دو نوع چوب آتش زنه بود که اولى را زیر قرار مى‌‏دادند و دومى را روى آن مى‌‏زدند، و مانند سنگ آتش‏‌زنه جرقه از آن تولید مى‌‏شد، در واقع به جاى کبریت امروز از آن استفاده مى‌‏کردند.
 

بنابر این تفسیر ، ایشان اینگونه توضیح می‌دهند :

 آب و آتش دو چیز متضادند، کسى که مى‏‌تواند آنها را در کنار هم قرار دهد! مسلماً براى او پوشانیدن لباس زندگى بر اندام انسان‌هاى مرده کار مشکلى نیست.
 

ایشان در صفحه 463 از همین کتاب ادامه می‌دهند و آتش گرفتن درختان سبز را اینطور تفسیر می‌کنند:

خاصیت آتش‌‏افروزى به وسیله چوب درختان، منحصر به چوب‌هاى «مرخ» و «عفار» نیست، بلکه این خاصیت در همه درختان و تمام اجسام عالم وجود دارد (هر چند دو چوب مزبور بر اثر مواد و وضع مخصوصشان آمادگى بیشترى براى این کار دارند).

خلاصه این‌که تمام چوب‌هاى درختان اگر محکم به هم بخورند جرقه مى‌‏دهند حتى چوب درختان سبزبه همین دلیل گاه آتش ‏سوزی‌هاى وسیع و وحشتناکى در دل جنگل‌ها روى مى‌‏دهد. این همان جرقه الکتریسته است که بر اثر اصطکاک و مالش آشکار مى‌شود.
 

خداوند تبارک و تعالی با مثال‌هایی از این دست علاوه بر اینکه قدرت خود را به بشر متذکر می‌شود و انسان را از گمراهی به سوی هدایتی آشکار سوق می‌دهد، به او می‌گوید که اگرچه این قرآن بیش از هزار و سیصد سال پیش نازل شده ، اما همچنان تازگی دارد و انسان‌ها با کشفیات جدید علمی ، می‌توانند تنها به گوشه‌ای از رموز این کتاب شریف پی ببرند.
 

گزارش از پوریا سلیمان زاده

 

انتهای پیام/

مزار یک بانوی امامزاده در باغ فیض تهران

امامزاده جعفر و حمیده خاتون در منطقه باغ فیض شهر تهران دیده می‌شود.

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت باشگاه خبرنگاران جوان ،آستان امامزادگان جعفر و حميده خاتون (علیهما السلام) در میان خیابان‌های ۲۲ بهمن (شمال) وشهید ناطق نوری (شرق) و بلوار اشرفی اصفهانی و شهید امیر ابراهیم(غرب) و در محله باغ فیض از منطقه ۵ شهرداری تهران دیده می شود. این بنا در محوطه ای وسیع و مشجربه مساحت حدود ۷۰۰۰ متر مربع، با ‏مساحتی بالغ بر یک هکتار و زیربنایی معادل ۶۰۰ متر مربع در دو طبقه، در ‏شمال حیات آن و مشرف بر درختان کهنسال و قنات قدیمی قرار گرفته است. ‏ از سال ۱۳۷۰ مورد بازسازی قرار گرفته است. 

چنانچه از بزرگراه همت و از بخش شمالی باغ فیض وارد ابتدای خیابان اصلی ‏آن شوید، در سمت راست خود دو گلدسته ی بلند زیبا با تاق نمای بین آن و ‏درب بزرگ، که ورودی اصلی امامزاده را تشکیل می‌دهد، خواهید دید.

پس ‏از عبور از این در و ورود به یک راهروی پهن و بزرگ، تعدادی مغازه و ‏دفتر کار در سمت چپ و راست آن دیده می‌شود. شورایاری، نمایندگی ستاد ‏بازسازی عتبات عالیات، انجمن خیریه، فروشگاه محصولات مذهبی و ‏فرهنگی. این فضا به یک سری پله عریض ختم می شود که به محوطه بزرگ ‏امامزاده خواهد رسید. در روبرو تعدادی درخت چنار چند صد ساله دیده می ‏شود که از زیر آن قنات باغ فیض که آب زیادی دارد، به سمت جنوب محوطه ‏و باغ باصفای آن جریان دارد. در سمت راست درختان چنار،  مقابل بقعه، گلزار شهدای ‏باغ فیض وجود دارد، که فضای معنوی خاصی به محوطه داده است، در سمت ‏چپ هم مرقد چند شهید گمنام جنگ تحمیلی قرار دارد. 

حیاط امامزاده جعفر و حمیده خاتون از ‏گذشته تاکنون آرامگاه بسیاری از اهالی محل بوده است،  برای ورود به صحن حرم، پس ازبالا آمدن از چند پله سنگی واقع در ‏شمال محوطه امامزاده، وارد ایوان صحن می‌شوید، که دارای یک در بزرگ ‏اصلی و دو در کوچک در سمت چپ و راست آن برای ورود جداگانه خواهران ‏و برادران در نظر گرفته شده است. معمولاً درب بزرگ به غیر از ایام مراسم ‏بزرگ، بسته است.‎این امامزاده یکی از معدود یادگار‌های بافت قدیمی ‏روستای باغ فیض محسوب می شود.. بنای امامزاده در گذشته به صورت بنایی ساده ‏خشتی و دو گنبد گلی در بین باغ‌های متعدد میوه و زمین‌های کشاورزی این ‏محله واقع شده بود. ‏

امامزادگان جعفر و حمیده خاتون (علیهما السلام) که از نوادگان امام موسی بن ‏جعفر علیه السلام هستند، به گفتهٔ اهالی قدیمی و مطلع باغ فیض این دو ‏بزرگوار که خواهر و برادر بوده‌اند، در کودکی برای دیدن امام رضا علیه ‏السلام راهی ایران شده بوده‌اند، که در بین راه در این روستا دچار بیماری ‏شده و رحلت می‌کنند و در همین محل دفن می‌شوند.‏

‎ ‎قدمت و پیشینهٔ دقیق بنای این امامزاده مشخص نیست، اما وجود چند درخت ‏تنومند و کهنسال گردو، بید و چنار در صحن و حیاط این امامزاده که سن آن‌ها ‏به ۴۰۰ تا ۵۰۰ سال می ‌رسد و همچنین عبور قنات از وسط حیاط امامزاده، ‏حاکی از قدمت طولانی این بنا دارد.‏‎ ‎‏ از این دو امامزاده شجره نامه‌ای در ‏دست نیست، اما به گفته اهالی قدیمی محله باغ فیض زائرین امامزادگان جعفر و ‏حمیده خاتون (علیهما السلام) از ابتدای دفن این دو بزرگوار در این محل آثار و ‏برکاتی زیادی از ایشان دیده‌اند، که گواه آن است که آن‌ها از ذریه و فرزندان ‏ائمه معصومین (علیهما السلام) هستند و نفوذ معنوی که این بزرگواران در ‏بین اهالی منطقه دارند، نشانه‌ مراتب و کرامات ایشان است.

.‎

اکنون صحن متبرکه امامزادگان جعفر و حمیده خاتون (علیهما السلام)، ‏زیارتگاه دوستداران و عاشقان اهل بیت علیهما السلام شده است و سالانه ‏پذیرای صد‌ها هزار زائر مشتاق است که برای آرامش معنوی و رفع ‏مشکلاتشان به زیارت این محل مقدس می ‌آیند.‏پس از  انقلاب اسلامی بنای سنگی و گنبد گلی، که چندین بار مرمت و ‏بازسازی شده است، در سال ۱۳۶۸ بازسازی و تکمیل و بنای گلی آن به ‏صورت شیروانی و پیازی شکل می شود.‏‎ ‎ بنای آجری بقعه از سال ۱۳۷۰ مورد بازسازی مجدد قرار می گیرد. سقف ‏حرم تماماً آینه کاری و با نصب روشنایی بزرگی در سقف آن، جلوه خاصی به ‏صحن حرم داده است. ‏سال ۱۳۷۷ دو ضریح چهارگوشِ مشابه و مشبک با ترکیبی از نقره و آب طلا ‏به برای دو امامزاده که در فاصله ۵/۵ متراز همدیگر قرار دارند، ساخته شد ‏و روی دو سنگ مرمرین قرار گرفت.

 ضریح سمت راست امامزاده جعفر ‏‏(برادر) و ضریح سمت چپ مربوط به حمیده خاتون (خواهر) است‎. ‎بنای فعلی شامل یک ایوان، شبستان و فضای جانبی مسقف، زیبا و بزرگی ‏برای برگزاری مراسم بویژه در فصل سرما است. در ساقه گنبد ۸ پنجره آهنی ‏به نشانه ستاره هشت پر اسلامی کار گذاشته شده و معماری بنا کاملاً اسلامی و ‏سنتی است.‏‎

 ‎ ‎

در سال‌های اخیر این مکان مذهبی از نظر فعالیت‌های فرهنگی جزء ‏امامزادگان پویا و فعال بود و این مجموعه با یاری و هزینه‌های مردمی ‏توانسته است در خود کتابخانه، مجتمع فرهنگی ـ ورزشی ، سالن اجتماعات و... را ‏ایجاد کند.‏

انتهای پیام/

آیاتی از قرآن که انسان را به سفر فرمان می‌دهد !

اهمیت سیر و سفر و رشد اجتماعی انسان تا حدی است ، که خداوند متعال در آیاتی از قرآن انسان را به انجام این عمل مهم فرمان می‌دهد.

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ گردش می‌تواند فرصتی برای بالا بردن روحیه ، کسب مهارت و تجربه برای انسان مهیا کند. قرآن کریم در آیاتی انسان را به گردش تشویق می‌کند و حتی در بعضی آیات ترک جهانگردی را در انسان سرزنش می‌کند.

آثار تاریخی هر کشور ، علاوه بر معرفی تمدن و فرهنگ هر منطقه ، بیانگر اتفاقاتی است که در گذشته افتاده و گاه گردش در دل آثار باستانی سیاحتی است در دل هزاران سال تجربه.

خرابه کاخ‌های بزرگی که روزی تجلی امپراتوری‌های بزرگ زمین بودند و مردمان ، چنان این حکومت ها را پرتوان و شکست ناپذیر می‌پنداشتند ، که حتی در مخیله‌اشان هم نمی‌گنجید در گوشه ای از زمان ، جا خوش کنند و خاک بخورند.

خداوند در آیه 44 سوره مبارکه فاطر می‌فرماید: «آیا در زمین گردش نمی کنند تا بنگرند سرانجام کسانی که پیش از ایشان زندگی می کردند چگونه بود (با اینکه) آن گروه از ایشان قدرتمند تر بودند».

علی اکبر کلانتری ، در فصلنامه 14 فقه و صنعت جهانگردی چنین می‌نویسد :

خداوند در آیه 46 سوره حج ، سیر و سیاحت را سبب تعقل و اندیشه و بالا رفتن سطح آگاهی و بینش انسان دانسته است. یعنی همان عنصری که بی تردید سنگ بنا و شالوده رشد و توسعه زندگی انسان در ابعاد گوناگون فرهنگی ، سیاسی ، اقتصادی و... است. زیرا یک جامعه بسته و بی خبر از دیگر ملتها ، هیچ زمینه رشد شایسته و بایسته ندارد و از تجربیات و دست آوردهای علمی ، فکری و اجتماعی دیگران محروم است.

اهمیت سیر و سفر و رشد اجتماعی انسان تا حدی است ، که خداوند متعال در آیاتی از قرآن انسان را به انجام این امر فرمان می‌دهد.

قرآن در آیه 137 سوره مبارکه آل عمران نکته‌ای ظریف و تامل برانگیز را در گردش به انسان گوشزد می کند.در مثالی ساده و کاملا عینی ، انسان را به تفکر دعوت می‌کند و از او می خواهد تا با دیدن باقی مانده آثار به جا مانده از گذشتگان از آن‌ها عبرت بگیرد. 

«پیش از شما مللی بوند و رفتند ، در اطراف زمین گردش کنید و ببینید که آنان که وعده های خدا را تکذیب کردند چگونه هلاک شدند!».

خداوند نور هدایت را در مسیر همه انسان‌ها قرار داده است.حکومت‌های قدرتمندی در کشور ما هم حکمرانی می‌کردند و تا زمانی که از مسیر حق منحرف نشده بودند، پایدار ماندند ، اما پس از ظلمی که بر مردم خود و دیگران وارد آوردند ، به وسیله گروهی دیگر سرکوب شدند.شاید در آن دوران بسیاری از وعده‌های الهی به دست فراموشی سپرده شده بود و حتی بسیاری با غرور، این نشانه‌های عذاب را تکذیب کرده بودند. اما نتیجه‌ای جز نابودی برایشان نداشت و تنها چیزی که از آن‌ها باقی مانده است ، کاخ‌های مخروبه با ستون‌های سر به فلک کشیده‌ای است که هر انسانی را به این فکر وا می‌دارد که چنین حکومت بزرگی، چگونه در یک آن نابود می‌شود؟

البته در قرآن مجید آیاتی هم وجود دارند که بعضی مومنین را از سفر منع می کند.برای مثال خداوند کریم در آیه 122 سوره مبارکه توبه ، برخی از مومنان را از هجرت ، به جهت جهاد منع می کند: «مومنان همگی نتوانند سفر کنند ، از هر گروه ایشان دسته‌ای سفر نکنند تا در کار دین دانش اندوزند ، و چون بازگشتند قوم خویش را بیم دهند ، شاید آنان بترسند».

این آیه برای آموختن علم و دانش است .آیه این نکته را بیان می‌کند که برای مؤمنین سایر شهرهای غیر از مدینه جایز نیست که همگی به سوی جهاد بروند چراکه از شهری یک عده به سوی مدینه کوچ نمی‌کنند تا در آنجا احکام دین را یاد گرفته و عمل کنند و در مراجعت هموطنان خود را با نشر معارف دین انذار نموده ، آثار مخالفت با اصول و فروع دین را به ایشان گوشزد کنند شاید بترسند و به سوی تقوی بگروند.(تفسیر المیزان ، ج9 ، ص641 ، سوره توبه)

در احادیث منقول از پیامبر گرامی اسلام(ص) و ائمه اطهار(ع) هم بسیار به سفر تاکید شده و قرآن انسان را برای کسب تجربه به گردش تشویق می‌کند.

بسیاری از سفرها ، حتی اگر به قصد تفریح باشد می‌تواند منجر به افزایش تجربه و بالا رفتن روحیه شود ، پیشنهاد می‌شود تا با تنظیم وقت ، اماکن و آثار تاریخی مربوط به شهرهای باستانی را در برنامه خود قرار دهید. نوروز فرصت مناسبی برای آشنایی با گذشتگانی است که سال‌های دور می زیستند و امروز تنها آثاری از آنان باقی مانده است.

گزارش از  پوریا سلیمان زاده

انتهای پیام/

پندهای جاودانه امام علی (ع)

کلام مولا علی (ع)سرشار از موضوعاتی است که لحظه لحظه زندگی ما می تواند تاثیر گذار باشد.

به گزارش حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ امام علی (ع)در نامه 47 کتاب شریف نهج البلاغه خطاب به امام حسن و امام حسین (علیهما سلام)می فرماید:

شما را به ترس از خدا وصيت مى‌كنم و وصيت مى‌كنم كه در طلب دنيا مباشيد. 

هر چند ، دنيا شما را طلب كند ، بر هر چه دنيايى است و آن را به دست نمى  آوريد يا از دست مى‌دهيد ، اندوه مخوريد . سخن حق بگوييد و براى پاداش آخرت كار كنيد . 

ظالم را دشمن و مظلوم را ياور باشيد . شما دو تن و همه فرزندان و خاندانم را و هركس را كه اين نوشته به او مى ‌رسد ، به ترس از خدا و انتظام كارها و آشتى با يكديگر سفارش مى  كنم . كه از رسول خدا (ص) شنيدم كه مى‌گفت : آشتى با يكديگر برتر است از يك سال نماز و روزه . 

خدا را ، خدا را ، درباره يتيمان . مباد آنها را روزى سير نگه داريد و ديگر روز گرسنه و مباد كه در نزد شما تباه شوند خدا را ، خدا را ، درباره همسايگان ، همسايگان ، سفارش شده پيامبرتان (ص) هستند . رسول الله (ص) همواره درباره آنان سفارش مى  كرد ، به گونه اى كه گمان برديم كه برايشان ميراث معين خواهد كرد . 

خدا را ، خدا را ، درباره قرآن ، مباد كه ديگران در عمل كردن به آن بر شما پيشى گيرند . 

خدا را ، خدا را ، درباره نماز ، كه نماز ستون دين شماست . 

خدا را ، خدا را ، درباره خانه پروردگارتان . مباد تا هستيد آن را خالى بگذاريد كه اگر زيارت خانه خدا ترك شود ، شما را در عذاب مهلت ندهند . 

خدا را ، خدا را ، درباره جهاد به مال و جان و زبان خود در راه خدا ، 

بر شما باد پيوند با يكديگر و بخشش به يكديگر و زنهار از پشت كردن به يكديگر و بريدن از يكديگر . 

امر به معروف و نهى از منكر را فرو مگذاريد ، كه بدترين كسانتان بر شما سرورى يابند و از آن پس ، هر چه دعا كنيد به اجابت نرسد .

انتهای پیام/

چگونه مزاح کنیم؟

روابط ما در جامعه می تواند طعم مزاح و شوخی را داشته باشد اما باید در آن حدود را رعایت کرد.

به گزارش حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ آیت الله مجتهدی تهرانی (ره)در مورد مزاح کردن با شرح حدیثی از امام صادق (ع)می گوید: روایت دارد که امام صادق (ع) از شخصی پرسید : مزاح هم می‌کنی؟ آن شخص گفت: نه. حضرت فرمودند: چرا؟ حتی دستور دادند که گاهی انسان یک مزاحی هم بکند. همه اش،خشک نباشد. اما کم، زیاد مزاح کردن ، تَذْهَبُ بِبَهاءِ المُؤمِن، قیمت مومن را می برد. آبروی مومن می رود. زیاد شوخی نکنید، اما گه گاهی عیب ندارد.

 مرحوم مجتهدی در ادامه با ذکر حدیثی ادامه می دهد:پیغمبر اکرم(ص) خرما می خورد و هسته های آن را جلوی امیرالمومنین (ع) می گذاشت. می خواست با امیرالمومنین شوخی کند و سر به سر امیرالمومنین بگذارد. بعد حضرت (ص) فرمودند:یاعلی ، خرما خیلی خوردی.

آیت الله مجتهدی (ره)ادامه می دهد: مثل بعضی ها که پرتغال می خورند و پوستش را آن طرف می گذارند. حضرت (ص) هم هسته های خرما را پیش امیرالمومنین (ع)گذاشت و فرمود: یاعلی ، خیلی خرما خوردی. امیرالمومنین (ع) هم جواب دادند:یا رسول الله ، کسی خرما زیاد خورده است که خرما را با هسته های آن خورده. چون جلوی پیغمبر (ص) هسته نبود.حضرت (ع) فرمود:خرما کسی خیلی خورده که آن را با هسته هایش خورده است. شوخی می کردند. حتما نباید آدم مثل مربای آلو اخمو باشد.

مرحوم مجتهدی در انتهای این بخش می گوید: یک قدری هم مزاح داشته باشید. اما حرف بیهوده نزنید. حرف لغو نزنید. آبروی کسی را نبرید.

منبع:

 کتاب بدیع الحکمة حکمت ۳۳ از مواعظ آیت الله مجتهدی تهرانی(ره)

انتهای پیام/

هفت بند از ابراز فروتنی در برابر مقام الهی

پنجاه‌و‌سومین سفارش امام سجاد (ع) از ابراز فروتنی در برابر مقام الهی آمده است.

به گزارش خبرنگارحوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ دعای پنجاه‌وسوم صحیفه سجادیه، در ۷ فراز با پرداختن به موضوع ابراز فروتنی در برابر خدا تنظیم شده است.

آموزه‌های دعا

* گنهکاران سرشکسته‌اند.

* با چه جرئتی می‌توان در برابر خدا گستاخی کرد!

* از خدا بخواهیم با بردباری‌اش از نادانی ما درگذرد.

* از خدا بخواهیم آنگاه که پایمان از دنیا بریده می‌شود و یادمان از خاطرها پاک می‌شود، بر ما رحم کند.

* از خدا بخواهیم در روز حَشر، ما را همراه اولیایش و در میان دوستدارانش قرار دهد.

وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي التَّذَلُّلِ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ:

و از دعای آن حضرت (ع) در اظهار فروتنی به درگاه حضرت حق:

رَبِّ أَفْحَمَتْنِي ذُنُوبِي، وَ انْقَطَعَتْ مَقَالَتِي، فَلَا حُجَّةَ لِي، فَأَنَا الْأَسِيرُ بِبَلِيَّتِي، الْمُرْتَهَنُ بِعَمَلِي، الْمُتَرَدِّدُ فِي خَطِيئَتِي، الْمُتَحَيِّرُ عَنْ قَصْدِي، الْمُنْقَطَعُ بِي. 

خداوندا گناهانم مرا از گفتار باز داشته و رشته سخنم از هم گسیخته، پس برای زشتی‌ام حجّتی ندارم، به این جهت اسیر بلیت خود، و گروگان عمل خویش، و سرگردان در خطا، و سرگشته از مقصد و با تمام وجود درمانده‌ام.

قَدْ أَوْقَفْتُ نَفْسِي مَوْقِفَ الْأَذِلَّاءِ الْمُذْنِبِينَ، مَوْقِفَ الْأَشْقِيَاءِ الْمُتَجَرِّينَ عَلَيْكَ، الْمُسْتَخِفِّينَ بِوَعْدِكَ سُبْحَانَكَ! أَيَّ جُرْأَةٍ اجْتَرَأْتُ عَلَيْكَ، وَ أَيَّ تَغْرِيرٍ غَرَّرْتُ بِنَفْسِي! 

خود را در جایگاه ذلیلان گنهکار و موقف تیره‌بختانی که بر تو جرئت کرده‌اند و وعده‌ات را سبک شمرده‌اند نگاه داشته‌ام، پاکی تو، با چه جرئت به نافرمانی‌ات برخاستم! و چگونه خود را به ورطه هلاکت افکندم!

مَوْلَايَ ارْحَمْ كَبْوَتِي لِحُرِّ وَجْهِي وَ زَلَّةَ قَدَمِي، وَ عُدْ بِحِلْمِكَ عَلَى جَهْلِي وَ بِإِحْسَانِكَ عَلَى إِسَاءَتِي، فَأَنَا الْمُقِرُّ بِذَنْبِي، الْمُعْتَرِفُ بِخَطِيئَتِي، وَ هَذِهِ يَدِي وَ نَاصِيَتِي، أَسْتَكِينُ بِالْقَوَدِ مِنْ نَفْسِي، ارْحَمْ شَيْبَتِي، وَ نَفَادَ أَيَّامِي، وَ اقْتِرَابَ أَجَلِي وَ ضَعْفِي وَ مَسْكَنَتِي وَ قِلَّةَ حِيلَتِي. 

آقای من، بر من که به رو درافتاده‌ام و بر لغزش من رحمت آور، و در برابر نادانیم با بردباری، و در مقابل بدکرداریم با احسان رفتار کن، زیرا به گناه خود اقرار دارم، و به خطایم اعتراف می‌کنم، این دست و سر من است که برای قصاص از نفس خود آن را به زاری تسلیم کرده‌ام، به پیری و سپری شدن عمر، و نزدیک شدن مرگ، و ضعف و ناتوانی و بینوایی و بیچارگی‌ام رحمت آور.

مَوْلَايَ وَ ارْحَمْنِي إِذَا انْقَطَعَ مِنَ الدُّنْيَا أَثَرِي، وَ امَّحَى مِنَ الْمَخْلُوقِينَ ذِكْرِي، وَ كُنْتُ مِنَ الْمَنْسِيِّينَ كَمَنْ قَدْ نُسِيَ مَوْلَايَ وَ ارْحَمْنِي عِنْدَ تَغَيُّرِ صُورَتِي وَ حَالِي إِذَا بَلِيَ جِسْمِي، وَ تَفَرَّقَتْ أَعْضَائِي، وَ تَقَطَّعَتْ أَوْصَالِي، يَا غَفْلَتِي عَمَّا يُرَادُ بِي. 

مولای من، آنگاه که از من در این دنیا نشان و اثر قطع گردد، و از میان آفریدگان یادم محو شود، و همچون فراموش‌شدگان فراموش گردم، بر من رحم کن. مولای من و وقتی که صورت و حالم دگرگون شود، آنگاه که بدنم بپوسد و اعضایم از هم بپاشند و پیوندهایم بگسلد، بر من ترحم فرما. دریغا بر بی‌خبری من از آنچه مرا در پیش است!

مَوْلَايَ وَ ارْحَمْنِي فِي حَشْرِي وَ نَشْرِي، وَ اجْعَلْ فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ مَعَ أَوْلِيَائِكَ مَوْقِفِي، وَ فِي أَحِبَّائِكَ مَصْدَرِي، وَ فِي جِوَارِكَ مَسْكَنِي، يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ.

مولای من، به وقت بیرون آمدنم از گور و برانگیخته شدنم به من رحم کن، و در آن روز جایگاهم را با اولیائت، و حرکتم را با عاشقانت و مأوایم را در جوارت قرار بده،‌ ای پروردگار جهانیان.

انتهای پیام/

عروس قرآن کدام سوره است ؟

الرحمن و نام دیگرش «آلاء» پنجاه و پنجمین سوره قرآن است كه مكی و 78 آیه دارد.

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوانالرحمن و نام دیگرش «آلاء» پنجاه و پنجمین سوره قرآن است كه مكی  و 78 آیه دارد.

در روایت سوره الرحمن ،عروس قرآن معرفی شده است.

وَ رُوِيَ عَنْ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ ع عَنْ آبَائِهِ عَنْهُ قَالَ لِكُلِّ شَيْ‏ءٍ عَرُوسٌ وَ عَرُوسُ الْقُرْآنِ سُورَةُ الرَّحْمَنِ جَلَّ ذِكْرُهُ 

براى هر چيزى عروسى است ، و عروس قرآن سوره الرحمن است.

علت اینکه سوره مبارکه الرحمان به عروس قرآن تشبیه شده است :

واژه ((عروس )) در زبان فارسى به خصوص ‍ زن اطلاق مى شود، ولى در فرهنگ عرب به مرد و زن هر دو مادام كه در مراسم عروسى هستند اطلاق مى گردد.

و از آنجا كه مرد و زن در چنين مراسمى در بهترين و زيباترين حالات و كاملترين احترامات قرار دارند اين واژه به موجودات بسيار زيبا و گرامى اطلاق مى شود.

در این سوره ، تكرار آيه ((فباى آلاء ربكما تكذبان )) آن هم در مقطع هاى كوتاه آهنگ جالب و زيبائى به سوره داده ، و چون با محتواى زيبايش آميخته مى شود و جاذبه خيره كننده اى پيدا مى كند لذا جای تعجب نیست که در روایت عروس قرآن نامیده شود.

پس به دلیل زیبایی های این سوره در الفاظ و به خصوص در معانی و محتوا ، این سوره مبارکه ، عروس قرآن نامیده شده است.

پیامبر اسلام(ص) فرمود: «هر چیزی عروسی دارد و عروس قرآن سوره "الرحمن" است»

 امام کاظم(ع) نیز روایتی به همین مضمون از پدران بزرگوار خود نقل کرده است.

امام صادق علیه السلام فرمودند: از قرائت سوره الرحمن و عمل به آن غافل نباشید زیرا این سوره در دل منافقان استقرار نمی یابد. در روز قیامت خداوند این سوره را به شكل انسانی در بهترین شكل و خوشترین بو وارد می كند تا اینكه در جایگاهی كه نزدیكتر از آن وجود ندارد نزد خداوند می ایستد آنگاه خداوند می فرماید چه كسی در دنیا همواره تو را قرائت می كرد؟

سوره الرحمن در جواب می گوید ای پروردگارم فلان و فلان پس از آن چهره ایشان سفید و نورانی می شود خداوند به این گروه می فرماید هر كس را كه دوست دارید شفاعت كنید آن گاه خداوند می فرماید به بهشت وارد شوید و هرجایی كه دوست دارید سكونت گزینید. 

از حضرت زهرا سلام الله علیها روایت شده است: قرائت كننده سوره الرحمن در ملكوت آسمان ها و زمین ها ساكن در بهشت فردوس خوانده می شود. 

امام صادق علیه السلام فرمودند: اگر سوره الرحمن را بنویسند و همراه كسی كه درد چشم دارد باشد، بهبود می یابد.

لازم به ذکر است که واژه «عروس» اگرچه در زبان فارسى فقط برای دختران به کار می‌رود، ولى در فرهنگ عرب هم به داماد و هم به عروس، البته تا زمانی که در مراسم عروسى حضور داشته باشند، «عروس» گفته می‌شود. 

در توضیح علت توصیف این سوره به عنوان عروس دیدگاه‌های مختلفی بیان شده است:

 به این دلیل که مرد و زن در چنین مراسمى در بهترین و زیباترین حالات و کامل‌ترین احترام‌ها قرار دارند، به آنها عروس گفته می‌شود. از این‌رو؛ به این سوره نیز عروس قرآن گفته شده است؛ یعنی این سوره در بین دیگر سوره‌ها، زیباترین حالت دارد و از جایگاهی ویژه برخوردار است. 

 نام‌گذاری بدان علت است که این سوره با ذکر نعمت‌هاى خداوند مزیّن شده؛ همان‌طور که عروس با انواع زیورها زینت داده می‌شود. 

 هر چند همه قرآن عروس است، ولی حقیقتاً، سوره الرحمن عروس قرآن است؛ زیرا این سوره در آهنگ کلامی از موسیقی زیبا و موزون در تعبیر برخوردار است و هماهنگی خیره‌کننده‌ای دارد؛ به حدی که انگار این آیات به صورت شعر نگاشته شده‌اند. این سوره چنان سرشار از رحمت و نعمت طرب است، که قاری آن دچار اشتیاقی همچون شور و شوق عروس می‌شود.

خلاصه این‌که، زیبایی‌های لفظی و معنایی این سوره، به عنوان دلیل نام‌گذاری این سوره به عروس قرآن، اعلام شده است.

انتهای پیام /