پايگاه تخصصي اطلاع رساني چهارده معصوم سلام الله

روز دوم محرم - سال 61 هجرى قمرى

حسين بن على عليه السّلام فرمود:چشمان هر كس كه در مصيبتهاى ما قطره اى اشك بريزد، خداوند او را در بهشت جاى مى دهد.احقاق الحق ، ج 5، ص 523

روز دوم محرم - سال 61 هجرى قمرى
ورود امام حسين عليه السلام به سرزمين كربلا .
امام حسين عليه السلام پس از آن كه با دعوت مردم كوفه و نامه هاى فراوان و پى در پى آنان روبرو شد، تصميم به هجرت از مكه به سوى كوفه گرفت .
با اين كه برخى از آشنايان و بزرگان مدينه ، مانند محمد حنفيه ، عبدالله بن عباس ، عبدالله بن جعفر و عبدالله بن عمر، آن حضرت را از سفر به كوفه بر حذر كرده بودند و با دلايلى چند، تلاش كردند كه وى را منصرف كنند، با اين حال امام حسين عليه السلام سفر به كوفه را براى خويش تكليف فرض ‍ كرد و به آن اقدام نمود .
امام حسين عليه السلام در روز ذى حجه سال 60 قمرى به قصد كوفه ، از مكه خارج گرديد. قافله امام حسين عليه السلام پس از رسيدن به سرزمين عراق ، در منزلگاه شراف با سپاه يكهزار نفرى حر بن يزيد رياحى كه از سوى عبيدالله بن زياد براى تعقيب و يا نبرد امام حسين عليه السلام ماءموريت يافته بود، مواجه گرديد و از آن پس ، مسير تاريخ به سوى ديگر كشيده شد .
حر بن يزيد كه در پى نامه هاى روزانه عبيدالله ، امام حسين عليه السلام را كنترل كرده و در مراقبت كامل خويش داشت ، بنا به فرمان عبيدالله بن زياد، آن حضرت را از مسير اصلى به صحراى خشك و غير آباد كشانيد. تا اين كه در روز پنج شنبه ، دوم ماه محرم سال 61 قمرى در سرزمين كربلا، راه را بر امام حسين عليه السلام بست و از ادامه حركت آن حضرت ، ممانعت به عمل آورد. امام حسين عليه السلام همين كه متوجه شد، آن سرزمين ، كربلا است ، دستور داد آن جا خيمه گاه و منزلگاه دايمى خويش قرار دهند. چون آن حضرت پيش از اين از جدش محمد صلى الله عليه و آله و سلم و پدرش ‍ اميرمؤ منان عليه السلام شنيده بود كه محل شهادتش در كربلا است

جمعه 22 آبان 1388

نظرات : 0

ماه محرم در قرآن

حسين بن على عليه السّلام فرمود:من كُشته اشكم . هيچ مؤ منى مرا ياد نمى كند مگر آنكه (بخاطر مصيبتهايم ) گريه مى كند.بحارالانوار، ج 44، ص 279

ماه محرم ، اگر بااين عنوان در قرآن مجيد نيامده است . و ليكن در قرآن ، آيات چندى است كه دربارهماه هاى حرام و لزوم حرمت آن ها نازل شده است . ماهمحرم نيز از جمله ماه هاى حراماست كه در آيات قرآن كريم به آن ها پرداخته شده است .
در اين جا آيه هايىرا كه درباره ماه هاى حرام وارد شده اند، اشاره كرده و به ترجمه و شرح اجمالى آن ها مىپردازيم :
1- جعل الله الكعبة البيت الحرام قياما للناس و الشهرالحرام و الهدى و ...
خداوند متعال ، كعبهرا كه خانه حرام است و هم چنين ماه حرام و قربانى را براىبرپايى مردم (و معيشت آنان ) قرار داده است
دراين آيه ، خداوند متعال فلسفه حرمت حج و ماه حرام را بيان نموده است و آن ، عبارتاستاز معيشت و امنيت مردم در پناه آن ها و تاثير آن ها بر اصلاح جامعه .
اگرمردم ، حرمت خانه خدا و ماه هاى حرام را نگه نداند و دائم در جنگ ، تجاوز و حرمتشكنىباشند، همانند اقوام و ملل پيشين به نابودى و هلاكت خواهند رسيد و با دست خود،يكديگر را به فنا و فراموشى مى سپارند.
امنيت و آسايش مردمدر ماه هاى حرام و ايام حج ، موجب تقويت روابطاجتماعى و انسانى شده و مردم را به هم دلى و هم سويىسوق مى دهد و آنان را از پراكندگىو خوارى ، به عزت و سربلندى مى رساند.
2- يا ايها الذين آمنوا لا تحلوا شعائر الله و لا الشهرالحرام ...
اى كسانى كه ايمانآورده ايد، شعائر الهى و ماه حرام را بر خود حلال و مباحنسازيد.
اين آيه ، بنا بهنقل برخى از مفسران در روز فتح مكه ، خطاب بهمسلمانان فاتح نازل شدو به آنان فرمان داد كه پس ازپيروزى بر مشركان ، شعائر الهى و ماه هاى حرام راناديده نگيرند و بسان گذشته ،نسبت به آن ها پاى بند و متعهد باشند.
بنابراين ،اگر آنان به مشركانى برسند كه آداب جاهليت را در زيارت خانه خدا انجام مى دهند،نسبتبه آنان عصبانى نشده و آنان را به قتل نرسانند. زيرا در خانه امن الهى و درماهحرام قرار دارند.
3- فسيحوا فى الارض اربعة اشهر و اعلموا انكم غير معجزى الله و ان الله مخزى الكافرين .
چهار ماه (به دور ازجنگ و خون ريزى ) در زمين سير و سياحت كنيد (و مراسم حج خودرا به راحتى به جاى آوريد) و بدانيد كه شماها نمىتوانيد بازدارنده از خواست خداباشيد و به درستى كه خداوند متعال ، كافران را خوارمى كند.
در اين آيه ، خداوندسبحان مردم را در استفاده بهينه از ماه هاى حرام ، از جمله سير و سياحت ، زيارت وانجام مراسم حج فرا خواند و آنان را به اين امرتشويق كرده است و يادآورى نمود كهاگر بدخواهان و كافران بخواهند اين آزادى را ازمردم بگيرند، از سوى خداوند متعالبه خوارى و نابودى مبتلا مى گردند.
4- يسئلونك عن الشهر الحرام قتال فيه ، قل قتال فيه كبير و صد عن سبيل الله و كفر و به و المسجد الحرام و اخراج اهله منه اكبر عند الله ، و الفتنه اكبر من القتل ...
(اى محمد) از تودرباره جنگ در ماه حرام پرسش مى كنند، در پاسخ آنان بگو: جنگ و درگيرى در اين ماه ،( گناهى ) بزرگ و بازدارنده از راه خدا و موجبكفر به (نعمت هاى ) خدا و مسجدالحرام است . (ولى ) اخراج اهالى (مسلمان) اين شهر، در نزد خدا گناهش بزرگتر است و دسيسهكردن مشركان از جهت گناه بزرگتر از قتل است .
اين آيه ، به صراحتتمام حرمت ماه حرام را بيان كرده است و واجبالاحترام بودن آن را به همه انسان ها گوش فرموده است .
از سياق آيه دانستهمى شود كه كافران و مشركان قريش نيز براى ماه هاى حرام ، احترام ويژه اى قائل بوده و جنگ ودرگيرى را در آن ها ناروا مى شمردند.
شاءننزول اين آيه درباره دسته اى از مسلمانان به فرماندهى عبدالله بن جحش اسدى است كهبراىرديابى و تعقيب كاروانى از قريش ، مرتكب كشتن يكى از مشركان در ماه حرامشدند.
ماجرا از اين قراربود كه دو ماه پيش از جنگ بدر، يك دسته هفت نفرى از مسلمانان براى تعقيب كاروانى ازمشركان كه از شام عازم مكه بود، از سوى پيامبر صلىالله عليه و آله و سلم ماءموريتيافتند.
آنان ، كاروان رايافته و پنداشته بودند كه در روزهاى آخر جمادى الآخر بسرمى برند و هنوز ماه رجب كه يكى از ماه هاى حراماست ، فرا نرسيده است .
به همين جهت بامشركان درگير شده و در اين ميان ، يك تن از مشركان به نام عمرو بن حضرمىكشته و دو نفر ديگر به نام هاى حكم بن كيسان و عبدالله بن مغيره ، اسير شدند و يكىاز آنان به نام مغيرة بن عثمان ، از چنگ مسلمانانگريخت و اين خبر ناگوار را بهمشركان مكه رسانيد.
جنگجويان مسلمان ،اسيران و غنايم را به مدينه منتقل كرده و ماجرا را بهعرض پيامبر صلى الله عليه و آله و سلمرسانيدند. پيامبر صلى الله عليه وآله و سلم از كردار آنان ناراحت شد و آنان رانكوهش كرد و فرمود: به خدا سوگندمن شما را امر به جنگ با آنان نكرده بودم .
جنگجويان چونناخرسندى پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم را ديدند، از كرده خودپشيمان شدند.
مشركان ، اين حادثهرا دست آويزى قرار داده و پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم و مسلمانان رامتهم به حرمت شكنى ماه حرام نمودند.
آنان ، پيكىبه نزد رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم در مدينه اعزام كرده و به صورت اعتراض وانتقادبه آن حضرت گفتند: آيا در ماه حرام ، جنگ و نبرد جايز است ؟
در پاسخ آنان، نازل شد و جواب آنان را به روشنى بيان كرد.
خداوند متعال بهآنان پاسخ داد كه جنگ در اين ماه حرام است ولى شمانيز حرمت شكنى كرده و اهالى مكه را به جرم مسلمانىاز خانه و شهرشان كه براى همهبايد محل امن و آسايش باشد، اخراج نموديد. گناه دسيسههاى شما بزرگتر و بيشتر است ازكشته شدن يك نفر مشرك به طور اشتباهى در نبرد بامسلمانان .

جمعه 22 آبان 1388

نظرات : 0

اول محرم:هفته امر به معروف و نهی از منکر

پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله فرمود:فاطمه جان !روز قيامت هر چشمى گريان است ؛ مگر چشمى كه در مصيبت و عزاى حسين گريسته باشد، كه آن چشم در قيامت خندان است و به نعمتهاى بهشتى مژده داده مى شود.بحارالانوار، ج 44، ص 293

ا ول محرم:
هفته امر به معروف و نهى از منكر
امر به معروف و نهى از منكر از بزرگترين فرائض دينى و مهمترين اهداف نهضت مقدس امام حسين عليه السلام است كه ضامن استقرار و تداوم بخش تمامى واجبات و ارزش هاى اسلامى و محو گناه و پليدى در جامعه است . در روايات درباره اهميت آن آمده است : ( تمامى كارهاى نيك حتى جهاد در راه خدا، در برابر امر به معروف و نهى از منكر، همچون قطره اى در برابر دريايى پهناور است .) براى احياى اين دو فريضه بزرگ و بهره مندى جامعه اسلامى از آثار و بركات آنها، و هفته اول محرم ، هفته امر به معروف نهى از منكر نام گرفته است .
امر به معروف و نهى از منكر دو اصلى است در اسلام كه همه چيز را مى خواهد اصلاح كند، يعنى با اين دو اصل مى خواهد تمام قشرهاى مسلمين را اصلاح كند، به همه ماءموريت داده ، به همه ، تمام افراد زير پرچم ماءموريت داده كه بايد وادار كنيد همه را به كارهاى صحيح و جلوگيرى كنيد از كارهاى فاسد .
صحيفه نور جلد 9، ص 195

كوشش كنيد كه احكام اسلام را، هم عمل كنيد و هم وادار كنيد كه ديگران عمل كنند .
صحيفه نور جلد 9، ص 285
همانطورى كه هر شخص و هر فردى موظف است كه خودش را اصلاح كند، موظف است كه ديگران را هم اصلاح كند. اصل امر به معروف و نهى از منكر براى همين است كه جامعه را اصلاح كند .
صحيفه نور جلد 9، ص 285
... اگر چنانچه شخص يا گروهى بخواهند يك جامعه را تباه كنند، يك حكومتى را كه حكومت عدل است ، تباه كنند، با بينات با آنها بايد صحبت كرد، نشنيدند با موازين ، موازين عقلى ، نشنيدند با حديد .
صحيفه نور جلد 15، ص 146
انبياى عظام ، تا آن جا كه توانستند جديت كردند كه ظلم را از اين بشر ظالم بزدايند؛ به موعظه ، به نصيحت ، به امر به معروف ، به نهى از منكر ، بعد از آنكه موعظه نشد، نصيحت نشد، آخر دوا اين است كه داغش كنند، شمشير، آخر دواست .
صحيفه نور جلد 19، ص 20
شما و ما موظفيم كه هم در تمام امورى كه مربوط به دستگاههاى اجرايى است امر به معروف كنيم و اگر اشخاصى پيدا مى شوند كه خلاف مى كنند، معرفى كنيم به مقاماتى كه براى جلوگيرى مهيا هستند .

صحيفه نور جلد 13، ص 245
ماه محرم
محرم از ماههاى حرام است كه جنگ در آن تحريم شده است و در مكتب تشيع ، يادآور حماسه سرخ سالار شهيدان ابا عبدالله الحسين عليه السلام و يارانش ، و خطابه هاى آتشين امام سجاد عليه السلام و حضرت زينب عليهاالسلام در سال 61 هجرى قمرى مى باشد .
اين ماه ، خاطره هاى تلخ بر خاندان پيامبر صلى الله عليه و آله ، ماه عزادارى بر شهيدان كربلا و بالاخره ، ماه پيروزى خون بر شمشير است .
ماه محرم ، ماه حماسه و شجاعت و فداكارى آغاز شد، ماهى كه خون بر شمشير پيروز شد... ماهى كه بايد مشت گره كرده آزادى خواهان و استقلال طلبان و حق گويان بر تانك ها و مسلسل ها و جنود ابليس غلبه كند و كلمه حق ، باطل را محو نمايد .
صحيفه نور جلد 3، ص 225
محرم ماهى است كه عدالت در مقابل ظلم و حق در مقابل باطل قيام كرده و به اثبات رسانده است كه در طول تاريخ ، هميشه حق بر باطل پيروز شده است
صحيفه نور جلد 4، ص 27
محرم و صفر است كه اسلام را زنده نگه داشته است .
صحيفه نور جلد 15، ص 204
بايد محرم و صفر را زنده نگه داريم به ذكر مصائب اهل بيت عليهم السلام با مصائب اهل بيت عليهم السلام زنده مانده است اين مذهب .
صحيفه نور جلد 15، ص 203
بدانيد كه حيات اين ملت به همين روضه خوانى ها، به همين اجتماعات ، به همين دستجات است .
صحيفه نور جلد 15، ص 208
روضه سيدالشهدا براى حفظ سيدالشهداست .
صحيفه نور جلد 8، ص 69
مايك ملتى هستيم كه با همين گريه ها يك قدرت دو هزار و پانصد ساله را از بين برديم .
صحيفه نور جلد 16، ص 207 تا 210
محرم ماه نهضت بزرگ سيد شهيدان و سرور خداست كه با قيام خود در مقابل طاغوت ، تعليم سازندگى و كوبندگى به بشر داد و راه فناى ظالم و شكست ستمكار رابه فدايى دادن و فدايى شدن دانست و اين خود سرلوحه تعليمات اسلام است براى ملتها تا آخر دهر .
صحيفه نور جلد 12، ص 11

جمعه 22 آبان 1388

نظرات : 0

امام حسین در قرآن

امام صادق علیه السّلام فرمود:اى زراره ! آسمان چهل روز، در سوگ حسین بن على علیه السّلام گریه كرد.جامع احادیث الشیعه ، ج 12، ص 552

ا مام حسین در قرآن فاطر (22)

ازامامصادق علیه السلامدر تفسیر قول خدای تعالی در آیه « واعبدوالله و لا تشرکوابه شیئاً و بالوالدین احساناً و ذی القربی . . .» آمده است که رسول خدا صلی اللهعلیه و آله و سلم و علی بن ابی طالب علیه السلام « والدین » هستند و مراد از « ذویالقربی » حسن و حسین علیهماالسلام هستند .
سوره نساء، آیه 36 .
مالک بن انسازابنعباسنقل کرده است که مراد از« احیاء» در آیه « ما یستوی الاحیاء ولا الاموات » علیوحمزهوجعفروحسنوحسینوفاطمهوخدیجهعلیهم السلام و مراد از « اموات » کفارمکههستند .
سوره فاطر، آیه 22 .
از امام صادق علیه السلام روایت شده است کهوقتی خداوند آیه « فات ذالقربی حقٌه و المسکین » را نازل فرمود، رسول خداگفت: ایجبرئیل، مسکین را شناختم، « ذوالقربی » چه کسانی هستند؟
جبرئیل پاسخ داد: آنهانزدیکان تو هستند. پس پیامبر حسن و حسین و فاطمه را فراخواند و فرمود که پروردگارمبه من فرمان داده است که آنچه از غنایم جنگی به عنوان فیء به من رسیده است به شماببخشم. آن گاه فرمود: منفدکرا به شما بخشیدم .
سوره روم، آیه 38 .
منابع :
بحار الانوار، ج 29، ص 75 ، حدیث 12 تفسیر عیاشی، ج 2، ص 287 .
بحار الانوار، ج 35، ص 396، حدیث 6 مناقب آل ابی طالب، ج 1 ص 565
بحار الانوار، ج 23، ص 269، حدیث 9 تفسیر فرات،ص 31

جمعه 22 آبان 1388

نظرات : 0

ماه محرم در روايات

امام سجّاد عليه السّلام فرمود:هر مؤ منى كه چشمانش براى كشته شدن حسين بن على عليه السّلام و همراهانش اشكبار شود و اشك بر صورتش جارى گردد، خداوند او را در غرفه هاى بهشتى جاى مى دهد.ينابيع الموده ، ص 429

ماه محرم در روايات
درباره ماه محرم ، روايات فراوانى در منابع روايى شيعه و اهل سنت وارد شده اند و اين ماه را از ابعاد گوناگون مورد بررسى قرار داده اند .
اهم موضوعاتى كه در اين روايات به آن ها پرداخته شده است عبارتند از: برخى از رويدادهايى كه در اين ماه واقع شده اند، حرام بودن اين ماه پيش از اسلام و تنفيذ آن از سوى اسلام ، اعمال و عباداتى كه انجام آنها در اين ماه داراى ثواب و پاداش زيادى است . مانند روزه ، نماز، شب زنده دارى ، مناجات و نيايش و سوگوارى براى اباعبدالله الحسين عليه السلام .
پرداختن به تمامى احاديث و روايات مربوطه ، از ظرفيت اين مقوله خارج است و مستقلا تاليف ديگرى را مى طلبد. اما از باب نمونه و تبريك جستن به كلام معصومين عليه السلام چند حديث را در اين جا نقل مى كنيم :
1- عن اميرالمؤ منين عليه السلام فى حديث : ان رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم لما ثقل فى مرضه ، قال : ان السنة اثنى عشر شهرا، منها اربعة حرم .
قال ثم قال بيده : فذلك رجب مفرد، و ذو القعده و ذوالحجة و المحرم ثلاثة متواليات اميرالمؤ منان على عليه السلام فرمود:

آن گاه كه بيمارى پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و سلم سنگين شده بود، آن حضرت فرمود: هر سالى از دوازده ماه تشكيل مى يابد كه چهار ماه از آنها، حرام مى باشد .
آن گاه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم با اشاره به دستان مباركش فرمود: اين چهار ماه حرام عبارتند از: رجب كه منفرد واقع شد و ذى قعده ، ذى حجه و محرم كه پشت سر هم قرار گرفته اند .
2- عن النبى صلى الله عليه و آله و سلم انه قال : تصلى اول ليلة من المحرم ركعتين ، تقراء فى الاولى فاتحة الكتاب و سورة الاءنعام و فى الركعة الثانية فاتحة الكتاب و سورة يس .
پيامبر گرامى اسلام فرمود: در شب اول ماه محرم ، دو ركعت نماز به جاى آورديد و در ركعت اول ، سوره فاتحه و سوره انعام ، و در ركعت دوم سوره فاتحه و ياسين را قرائت كنيد .
3- عن النبى صلى الله عليه و آله و سلم انه قال : ان فى المحرم ليلة شريفة و هى اول ليلة ، من صلى فيها ماءة ركعة الحمد و قل هو الله احد و يسلم آخر كل تشهد، و صام صبيحة اليوم و هو اول يوم من المحرم كان ممن يدوم عليه الخير سنة و لايزال محفوظا من الفتنة الى القابل ، و ان مات ذلك صار الى الجنة ان شاءالله .
پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: در ماه محرم ، شبى شريف است . آن شب ، شب اول اين ماه است . هر كس در اين شب صد ركعت نماز به جاى آورد كه در هر ركعت آن سوره حمد و سوره قل هو الله احد را قرائت كند و در آخر هر تشهدى سلام دهد و روز آن را كه روز اول ماه محرم است ، روزه بگيرد، براى چنين شخصى در تمام سال ، خير و خوبى تداوم مى يابد و تا سال بعد از هر فتنه اى محفوظ خواهد ماند و اگر در اين روز از بين بميرد، ان شاءالله وارد بهشت مى گردد .
4- عن النبى صلى الله عليه و آله و سلم انه قال : من صام يوما من المحرم فله بكل يوم ثلاثون يوما .
پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم فرمود:

هر كس يك روز از ماه محرم را روزه بگيرد، براى او در برابر هر روز، سى روز پاداش منظور مى گردد .
5- قال على عليه السلام : ان استطعت ان تحافظ على ليلة الفطر و ليلة النحر و اول من المحرم و ليلة عاشورا و اول ليلة من رجب و ليلة النصف من شعبان ، فافعل و اكثر فيهن من الدعاء و الصلاة و تلاوة القرآن .
حضرت على عليه السلام فرمود: اگر توانايى شب زنده دارى در شب عيد فطر، شب عيد قربان ، شب اول ماه محرم ، شب عاشورا، شب اول رجب و شب نيمه شعبان را دارى ، آن را بجاى آور و در اين شب ها براى زياد كردن دعا، نماز و قرائت قرآن تلاش كن .
6- عن الريان بن شبيب قال : دخلت على الرضا عليه السلام فى اول يوم من المحرم فقال : يا ابن شبيب اصائم ؟ فقلت : لا . فقال : ان هذا اليوم هو اليوم الذى دعا فيه زكريا عليه السلام ربه فقال : رب لى من لدنك ذرية طيبة انك سميع الدعا،
ريان بن شيب گفت : در نخستين روز ماه محرم به محضر امام رضا عليه السلام رسيدم . آن حضرت به من فرمود : اى پسر شبيب ، آيا امروز روزه دارى ؟ گفتم نه !
فرمود: به راستى امروز، روزى است كه حضرت زكريا عليه السلام در نزد پروردگارش دعا كرد و عرضه داشت : پروردگارا از ساحت مقدست به من ذريه اى پاك عنايت كن چه اين كه تو شنونده هر دعايى . پس خداى سبحان دعاى وى را اجابت كرد و به فرشته اى دستور داد كه خبر استجابتش را به زكريا برساند. هنگامى كه زكريا براى اقامه نماز در محراب ايستاده بود، فرشته الهى بر او وارد شد و به او گفت كه پروردگارت ، تو را به يحيى بشارت مى دهد .
پس هر كس ، اين روز را روزه بگيرد و سپس خداى خود را بخواند، خدا نيز او را اجابت نمايد، همانطورى كه زكريا عليه السلام را اجابت فرمود .
7- عن ابى عبدالله عليه السلام قال : من بات عند قبر الحسين عليه السلام ليلة عاشورا لقى الله يوم القيامة ملطخا بدمه و كاءنما قتل معه فى عرصة كربلا .
امام صادق عليه السلام فرمود: هر كسى كه در شب عاشورا در مزار امام حسين عليه السلام بسر ببرد، و اين شب را در آن جا بيتوته كند و به زيارت ، سوگوارى و عبادت بپردازد در قيامت خدا را در حالى ملاقات مى كند كه به خون امام حسين عليه السلام آغشته است و گويا در ركاب آن حضرت در دشت كربلا به شهادت رسيده است .
لازم به يادآورى است كه در روز عاشورا حالت ويژه اى در نزد شيعيان دارد و شايسته است كه همه مسلمانان و حقيقت جويان جهان در اين روز به سوگوارى امام حسين عليه السلام و ياران شهيدش بپردازد. به همين جهت روايات فراوانى وارد شده اند مبنى بر اين كه شيعيان در اين روز، به زندگى شخصى خويش (از قبيل كسب و كار) نپردازند و چون دشمنان اهل بيت عليه السلام به خاطر شهادت امام حسين عليه السلام در اين روز جشن گرفته و روزه مى گرفتند، محبان اهل بيت در غم و اندوه بسر برند و به سوگوارى بپردازند و اين روز را روزه نگيرند و اگر روزه گرفتند، آن را با نوشيدن آبى در بعد از ظهر افطار كنند .

جمعه 22 آبان 1388

نظرات : 0

سبب مرگ و شهادت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها

عن ابى بصیر عن ابى عبدالله علیه السلام قال و كان سبب و فاتها ان قنفذا مولى الرجل لكزها بنعل السیف بامره فاسقطت محسنا و مرضت من ذالك مرضا شدیدا و لم تدع احدا ممن اذاها یدخل علیها. از دلائل الامامه طبرى صفحه 45
از ابوبصیر از حضرت امام صادق علیه الصلوه و السلام روایت شده كه امام صادق كاشف حقایق فرموده است علت و سبب وفات آنحضرت آن بود كه قنفد غلام آن مرد بامر و دستور وى بوسیله غلاف شمشیر ضرباتى زد كه بر اثر آن محسن را سقط نمود و بدین جهت بى سختى مریض گردید و به هیچ كس از آزار كنندگان خود اجازه عیادت نداد.
و قریب به همین مضمون در سبب وفات حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها در كتاب بیت الاحزان صفحه 160 از محدث قمى نقل گردیده است .
آنچه مسلم و محرز است دختر پیغمبر حضرت فاطمه زهرا اطهر باجل خود و مرگ طبیعى وفات ننموده است بكله سبب مرگ آنحضرت همان است كه از لسان امام صادق كاشف حقایق نقل شده است و آن همان اذیتها ئیكه دشمن ستمكار بر آن بزرگوار نموده علت شهادت آن یادگار و اثر والاگهر پیامبر گردیده است عجیب است با اینكه بارها پیغمبر اكرم فرموده فاطمه پاره تن من است و ازار و اذیت او ازار من است و ازار من آزار بخداست اما این مردم منافق و ظالم ابدا رعایت سفارش و گفتار آن بزرگوار را دربار ه دخترش نكردند بكله آنچه توانستند بفاطمه زهرا و عصمت كبرى (ع )ظلم و ستم كردند حق او و شوهرش را غصب نمودند بضرب غلاف شمشیر ضربه بر حضرتش وارد و محسن ششماهه در شكمش را سقط نموده و سیلى بر صورت نازنین انور دختر پیغمبر زده رخساره اش را با ضرب سیلى نیلى و آزرده نمودند و چه بى احترامى و جسارتهاى دیگر كه قلم از شرح آن شرم دارد باید بفاطمه گفت یا فاطمه الزهرا خدا بتو صبر و اجر مرحمت نماید.در زیارتش مى خوانیم (المغصوبته حقها المكسوره ضلعها الممنوعته ارثها المظلوم بعلها المقتول ولدها(
پس از بیان گفتار كه باختصار به آن اشاره شد سبب وفات حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها دانسته گردید و حضرتش در حالى كه جوان بود از دنیا رفت و این بانوى عظمى نخستین شهید در راه اسلام و قرآن و ولایت است .
صلوات و درود بى نهایت ازلا و ابدا و سرمدا بر آن حضرت و پدرش و شوهرش و اولاد اطهارش باد.

جمعه 22 آبان 1388

نظرات : 0

احاديثي گهر بار از امام حسين (ع) سري سوم

حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :

مصيبت‌ و گرفتارى‌ شما از همه‌ مردم‌ بيشتر است‌، زيرا مقام‌ و مسند دانشمندان‌ - اگر
بفهميد ( يا بنابر فرض‌ اين‌ كه‌ لياقت‌ آن‌ را داشته‌ باشيد ) - از دست‌ شما گرفته‌
شده‌ است‌ و اين‌ مصيبتها بدان‌ جهت‌ است‌ كه‌ رتق‌ و فتق‌ امور و اجراى‌ احكام‌ بايد به‌
دست‌ دانشمندان‌ خداشناسى‌ باشد كه‌ بر حلال‌ و حرام‌ خدا امينند. اما اين‌ مقام‌ و
منزلت‌ از شما گرفته‌ شده‌، بدان‌ جهت‌ كه‌ شما از حق‌ كناره‌گيرى‌ كرديد و با وجود
دليلهاى‌ آشكار و واضح‌ در سنت‌ پيغمبر اختلاف‌ كرديد. اگر شما در برابر آزار و
اذيت‌ صبر و مقاومت‌ مى‌كرديد و رنج‌ و سختى‌ را در راه‌ خدا به‌ جان‌ مى‌خريديد، امور
الهى‌ در دست‌ شما قرار مى‌گرفت‌ و منشأ و مرجع‌ آنها شما بوديد. ولى‌ شما ستمكاران‌
را بر مقام‌ خود مسلط كرديد و امور الهى‌ را به‌ دست‌ آنها سپرديد، در حالى‌ كه‌ آنان‌
به‌ شبهات‌ عمل‌ مى‌كنند و شهوترانى‌ را پيشه‌ خود قرار داده‌اند. و آنچه‌ موجب‌ قدرت‌
ستمكاران‌ در اين‌ امور شده‌، فرار شما از مرگ‌ و دلخوشى‌ به‌ اين‌ زندگى‌ ناپايدار
است‌...

حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :

خداوندا، تو آگاهى‌ كه‌ آنچه‌ انجام‌ داديم‌، نه‌ براى‌ رقابت‌ در كسب‌ جاه‌ و مقام‌ بود و
نه‌ براى‌ چيزهاى‌ پوچ‌ و بيهوده‌ دنيا، بلكه‌ براى‌ اين‌ بود كه‌ نشانه‌هاى‌ راه‌ دينت‌ را
ارائه‌ دهيم‌ و (مفاسد را) در شهرهاى‌ تو اصلاح‌ كنيم‌ تا بندگان‌ مظلوم‌ تو در امنيت‌ و
آسايش‌ باشند و به‌ احكام‌ تو عمل‌ كنند.

(تحف‌ العقول‌، ص‌ 239)

حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :

به‌ درستى‌ كه‌ من‌ بيهوده‌، گردنكش‌، ستمگر و ظ‌الم‌ حركت‌ نكردم‌، بلكه‌ براى‌ اصلاح‌ در
امت‌ جدم‌ محمد (ص‌) حركت‌ كردم‌ و مى‌خواهم‌ امر به‌ معروف‌ و نهى‌ از منكر كنم‌ و به‌
روش‌ جدم‌ محمد (ص‌) و پدرم‌ على‌ بن‌ ابى‌طالب‌ (ع‌) رفتار كنم‌.

(بحار الانوار، ج‌ 44، ص‌ 329)

چهارشنبه 20 آبان 1388

نظرات : 1

فضيلت كربلا بر مكّه

عن الصّادق عليه السلام انّ ارض الكعبة قال مَن مِثلى و قد بنى بيت اللّه على ظهرى ياتينى النّاس من كل فجّ عميق و جعلت حرم اللّه و امنه ، فاوحى اللّه اليها كفّى و قرّى ما فضل ما فضّلت به فيها اعطيت ارض كربلا الّا بمنزلة الّا برّة غمت فى البحر فحملت من مأ البحر و لولا تربة الحسين عليه السلام ما فضّلتك و لولا ما ضمّنة كربلا لما خلقتك و لا خلقت الذّى افتخرت به فقرىّ و استقرّى و كونى دنيا متواضعا ذليلا مهيمنا غير مستنكف و لا مستكبر لارض كربلا والّا مسخنده و هويت بك فى نار جهنّم .
ترجمه : امام صادق عليه السلام فرمودند: مكه سخن گفت به كرامت هاى خداوند تفاخر نمود و گفت : كيست مانند من و حال آنكه خانه خدا روى من بنا شده و مردم از اطراف به جانب من مى آيند، چون مكّه تفاخر نمود وحى شد، كه اى مكّه بجاى خود باش ، نيست فضل خانه كه سبب فضل تو است در جنب فضل كربلا، مگر به مانند سوزنى كه در دريا فرو برند، پس چه اندازه آب از دريا برميدارد،
و اگر خاك كربلا نبود تو را فضيلت نميدادم ، و اگر آن شخص (امام حسين عليه السلام ) كه در آنجا مدفون است نبود نه تو را و نه خانه را خلق مى كردم پس بجاى خود باش و تواضع و خشوع نما، و تكبّر مكن بر كربلا و الّا تو را به جهنّم خواهم انداخت . خصائص الحسينيه ص 327.
و قال على بن الحسين عليه السلام اتّخذ اللّه ارض كربلا حرما قبل ان يتّخذ مكّة حرما باربعة عشرين الف عام و انّها تزهر لاهل الجنّة كالكوكب الدّرى . بحار الانوار ج 10 - تحفة الزّائر
امام سجّاد عليه السلام فرمودند: خداوند زمين كربلا را حرم قرار داد 24 هزار سال قبل از آنكه مكّه را حرم قرار دهد، و آن زمين ميدرخشد براى مردم بهشت مانند ستاره درخشان .
و عن ابى جعفر عليه السلام قال خلق اللّه كربلا قبل ان يخلق الكعبة باربعة عشرين الف عامٍ و قدّسها و بارك عليها فما زالت قبل ان يخلق اللّه الخلق مقدّسة و مباركة و لاتزال كذلك و جعلها اللّه افضل الارض فى الجنّة .
و امام باقر عليه السلام مى فرمايد: خداوند كربلا را خلق كرد 24 هزار سال قبل از آنكه كعبه را خلق نمايد و آن زمين را مقدس نمود و بركت داد و قبل از آن خلق ننموده بود مقدّسى و مباركى مانند آن زمين و خداوند زمين كربلا را در بهشت افضل زمينها قرار داده است . كشكول النور ج 1 ص 14-
هر آنكس عارف حقّ شد بسر شور و نوا دارد

هر آن دل پر ز ايمان شد هواى كربلا دارد

شنيدى كربلا، امّا نديدى اصل معنا را

هر آنكس ديد آنرا صد هزاران مدّعا دارد

بيا بين از شميم درگهش جانها شود زنده

بهر صبحى به از جنّت نسيم جان فزا دارد

گلستان على در كربلا گشته خزان يكسر

كه بهر ديدنش دلها همه شوق لقادارد

بيا در كربلا بنگر، جلال شاه مظلومان

ببين اين بارگه بى شك تجلّى خدا دارد

با گر آرزو دارى ، تهى كن عقده دل را

نگر آن شه به زوّارش چه سان مهر و وفا دارد

چه گوئيم اى عزيزان از مزار زاده زهرا

كه خاكش برترى بر كعبه و ارض و سماء دارد

داستانهايى از زمين كربلا
ر - يوسفى

چهارشنبه 20 آبان 1388

نظرات : 0

درجات كربلا

زمين كربلا پنج درجه دارد.
درجه اوّل - از آب و خاك است مثل باقى زمين ها و اراضى كه درخت و گياه در آن ميرويد و زراعت ميشود.
درجه دوّم - مقام فيض و رحمت است ، كه از اين خاك مقدّس بواسطه قبول نمودن آن خضوع و انكسار را، در عالم تكليف تكوينى ، بنا به حديث ( و لا من ارض و لا مإ الّا عوقب لترك التواضع ) كه چنان فضيلت و رحمت در آن تربت پاك قرار فرموده اند كه همه عوالم امكان از آن تربت اقدس بهره و فيض ميبرند، بلكه فضائل و مناقب آن زمين مقدّس برترى دارد بر تربت مراقد همه ائمّه اطهار عليه السلام به مرقد انور حضرت محمّد (ص ) زيرا كه چند فضيلت در تربت حضرت سيّد الشّهدأ عليه السلام هست كه در تربت هيچ پيغمبرى و وصّى او نيست و در تربت هاى سائر ائمّه عليه السلام نيز نيست .
درجه سوّم - كربلا محل اندوه و محنت است و هر يك از مقرّبين درگاه الهى و انبياء و اؤ لياء و اوصيّاء در وقت ورود به آن زمين فيض نزديك مى شود مهموم و اندوهگين مى باشند چنانكه حضرت صادق عليه السلام در خصوص زائرين آن مظلوم مى فرمايد: كه زائر بايد تشنه و گرسنه و ژوليده مو و خاك آلوده و گريان و مهموم باشد.
تأ سّيا له و للمستشهدين بكربلا و اهل بيته المظلومين المهمومين .
درجه چهارم - كربلا نعيم جنّات است ، زيرا كه همه بهشت را خداوند متعال از نور مقدّس و منوّر مدفون كربلا، خامس آل عبا عليه السلام خلق نموده است ، و حضرت امام صادق عليه السلام در خصوص ترك كنندگان زيارت آن سرور فرموده است :
مَن تَرَكَ زيارَة الحسين عليه السلام و هو يزعم شيعة فليس هو الشيعة و ان كان من اهل الجنّة هو ضيفان اهل الجنّة .
ترجمه : امام صادق عليه السلام فرمودند: هر كس ترك كند زيارت امام حسين عليه السلام را و در حالى كه خيال كند از شيعيان ماست ، بلكه او شيعه ما نيست و اگر هم وارد بهشت شود، ميهمان اهل بهشت خواهد بود، ( نه صاحب خانه ).
رسول خدا (ص ) مى فرمايد:
اِنّى اَشِمُ رائِحَة الجَنَّة مِن الحسين عليه السلام ،
يعنى ، همانا از حسين عليه السلام بوى بهشت را استشمام مى كنم .
پس بر طالبين بهشت لازم است كه داخل كربلاى ظاهرى شوند و او از باب خاصّه آن كه عبارت از بكاء و اقامه مجالس عزا بشود تا در يوم النّشور به مقام قرب و مصاحبت آن بزرگوار در جناب النّعيم باشد.
درجه پنجم : رضوان اللّه يعنى مكان خوشنودى كه فوق همه نعمتها و راحتها و فيضهاست زيرا كه تربت پاك بنا بخضوع كه در عالم تكوين قبول نمود داراى نور الانوار همه انوار شده و خداوند عالم آن تربت طاهره را كه باعث ضياء و روشنائى همه فرموده و مكان و مقام پيامبران اولوالعزم در بهشت عنبر سرشت در تربت كربلا خواهد شد، و همين خاك كربلا است كه در مقام فخر و مباهات فرياد مى نمايد:
اِنّاارض اللّه المقدّسة المباركة .
من همان زمين مقدّس و مبارك خدا هستم . با اعتقاد پاك دفن شده گان آن خاك از بيم و هراس يوم الحساب آسوده و مطمئن شده و بدون حساب داخل بهشت و ساكن حُسن المأ ب ميشوند.
بلكه بر روايت حضرت صادق عليه السلام حتى هر خر و اشترى كه در كربلا بميرد به بهشت مى رود.

كنز الغرائب - سفينة النّجاة ص 63.
داستانهايى از زمين كربلا
ر - يوسفى

چهارشنبه 20 آبان 1388

نظرات : 0

جوار امام حسين عليه السلام بهتر از بهشت

اگر كسى از گناهان مى ترسد و نمى داند كه آيا توبه اش پذيرفته شده است يا خير؟ رسول خدا (ص ) وعده فرموده است كه زوّار قبر حسين عليه السلام و عزادارانش را تنها نگذارد، در وحشتها و ظلمتها از آنان فرياد رسى بفرمايد.
در صحراى محشر كه هر كس سر گرم خودش مى باشد عدّه اى در جوار امام حسين عليه السلام زير سايه عرش رحمتند، به قدرى از مجالست با امام حسين عليه السلام مأ نوسند و لذّت ميبرند كه وقتى حوريان از بهشت برايشان پيغام مى فرستند كه ما منتظر شمائيم ، چرا نمى آئيد پاسخ مى دهند ما لذّت مجلس امام حسين عليه السلام را به مصاحبت با شما ترجيح ميدهيم .
راستى كه جاى اميدوارى است بقول شيخ شوشترى اگر مقام ما به حدّى نرسيده باشد كه در اوّل محشر نزد امام حسين (ع ) زير سايه عرش باشيم اميدواريم كه در چاله و ظلمتكده جهنّم هم نباشيم پيغمبر ما نجات دهد.

سيدالشهداء ص 245.
داستانهايى از زمين كربلا
ر - يوسفى

چهارشنبه 20 آبان 1388

نظرات : 0