پاسخ : دليل قطعى يا متواترى بر شهادت حضرت مهدى (ع) در دست نيست. آرى، كسانى كه قائل به شهادت حضرت شده‏اند به دو دليل تمسّك كرده‏اند:
الف. روايات عام كه دلالت دارد بر اينكه تمام امامان به مرگ غير طبيعى از دنيا خواهند رفت.
از امام حسن (ع) نقل شده كه فرمود: "ما منّا إلّا مسمومٌ أومقتولٌ"؛ "هيچ يك از ما امامان نيست جز آنكه مسموم يا شهيد مى‏شود." ^(۱) 

ب. روايات خاص كه مربوط به شهادت امام زمان (ع) است، كه مطابق روايتى، زنى به نام سعيده از طايفه بنى‏تميم ايشان را به شهادت مى‏رساند، به اين نحو كه از بالاى بام، به هنگامى كه حضرت در حال عبور است، سنگى به سوى ايشان پرتاب مى‏كند وبا آن، حضرت را به شهادت مى‏رساند. ^(۲)

ولى در پاسخ مى‏گوييم:
اولاً: مسأله شهادت حضرت مهدى (ع) با رواياتى كه دلالت بر اصلاح عموم مردم در عصر ظهور دارد سازگارى ندارد.
ثانياً: روايت عام را كه دلالت بر مرگ غير طبيعى عموم اهل بيت: دارد، مى‏توان به مورد امام مهدى (ع) تخصيص زد.
ثالثاً: روايت شهادت حضرت مهدى (ع) به دست زن تميمى از حيث سند تمام نيست.
رابعاً: رواياتى وجود دارد كه حضرت مهدى (ع) به مرگ طبيعى از دنيا رحلت مى‏كنند:
كلينى؛ به سندش از امام صادق (ع) نقل كرده كه فرمود: "...چون معرفت وايمان به حضرتش در دل‏هاى مردم استقرار يافت، مرگ حضرت حجت (ع) فرا مى‏رسد. پس امام حسين (ع) متولّى غسل وكفن وحنوط ودفن ايشان خواهد شد". ^(۳)

زهرى مى‏گويد: "حضرت مهدى (ع) چهارده سال زندگى مى‏كند سپس به مرگ طبيعى از دنيا رحلت مى‏كند". ^(۴) 
ارطاه مى‏گويد: "به من خبر رسيده است كه حضرت مهدى (ع) چهل سال زندگى مى‏كند، سپس به مرگ طبيعى در بستر خود مى‏ميرد". ^(۵)