خواب دربان باشي و شفاعت حضرت جواد از او نزد پدر بزرگوارش

قل نمود صديق معظم فخرالواعظين حاج شيخ عباسعلي معروف [1] .   به محقق که مرحوم ميرزا مرتضي شهابي که زمان سابق دربان باشي کشيک سوم آستان قدس رضوي بوده ده شب مجلس روضه‏خواني فراهم نمود.  و والد مرا با حاج شيخ مهدي واعظ و مرا هم به واسطه‏ي پدرم براي منبر رفتن دعوت کرد و سفارش کرد که همه‏ي شما هر شب بايستي متوسل شويد به امام نهم حضرت جوادالائمه عليه و عليهم‏السلام و بايد ذکر مصيبت آن حضرت بشود و من چون تازه کار    [ صفحه 82]   بودم و معلوماتم در منبر کم بود بر من دشوار بود و هر چند گفتند که جهت توسل به امام جواد عليه‏السلام هر شب چيست مي‏گفت اکنون باشد و من در آخر کار به شما خواهم گفت اين بود که ما هر شب توسل به آن بزرگوار مي‏شديم تا ده شب تمام شد  آن گاه شب ديگر ما اهل منبر را براي شام خوردن دعوت نمود آن وقت گفت جهت توسل من در هر ده شب به امام جواد عليه‏السلام اين بود که من در روز کشيک و خدمت خود در صحن مطهر به رسم و عادتي که داشتم با دربانان مشغول جاروب کردن صحن کهنه مي‏شديم و جوي آبي که از صحن مي‏گذشت و دوطرف آن نهر يک پله پائين مردم از زائر و مجاور لب آن آب مي‏نشستند به جهت وضو ساختن يک روز همان قسمي که مشغول جاروب کردن بوديم.  نزديک سقاخانه‏ي اسماعيل طلائي برابر گنبد مطهر ديدم چند نفر از زائرين نشسته‏اند و مشغول خوردن خربزه مي‏باشند و تخم‏هاي خربزه را آن جا ريخته و کثيف کرده‏اند من اوقاتم تلخ شد و گفتم‏اي آقايان اين جا که جاي خربزه خوردن نيست لااقل مي‏بايست پوست‏ها و تخم‏هاي خربزه را در جوي آب بريزيد تا زير پاي کسي نيايد ايشان از سخن من متغير شدند و گفتند مگر اين جا خانه‏ي پدر تست که چنين مي‏گوئي و دستور مي‏دهي من نيز عصباني و متغير شدم و با پاي خود بقيه‏ي خربزه و پوست‏ها و تخم‏ها را ميان جوي آب ريختم.  ايشان برخاستند و رو به حضرت رضا عليه‏السلام نموده گفتند اي امام رضا ما خيال کرديم اين جا خانه‏ي توست که آمديم و اگر مي‏دانستيم خانه‏ي پدر اين مرد است نمي‏آمديم اين سخن را گفتند و رفتند من هم عقب کار خود رفتم و چون شب شد و خوابيدم در عالم خواب ديدم در ايوان طلا جنجال و غوغائي است نزديک رفتم که بفهمم چه خبر است ديدم آقاي بزرگواري وسط ايوان ايستاده است و يک سه پايه‏اي در وسط ايوان گذاشته شده چون آن زمان رسم بود که شخص مقصر را به سه پايه مي‏بستند و شلاق مي‏زدند.  پس آن آقاي بزرگوار فرمود بياوريدش تا اين امر از آن سرور صادر شد مامورين آمدند و مرا گرفتند و نزد سه پايه آوردند و بستند که شلاق بزنند من بسيار متوحش    [ صفحه 83]   شدم و عرض کردم مگر گناه من چيست و چه تقصير کرده‏ام فرمود مگر صحن خانه‏ي پدر تو بود که زائرين مرا ناراحت کردي و با پا خربزه‏ي ايشان را به جوي آب ريختي خانه خانه‏ي من و زوار هم مهمان منند تو چرا چنين کردي از اين فرمايش آن حضرت چنان حال انفعالي به من روي داد که نمي‏توانم بيان کنم و مأمورين تا خواستند مرا بزنند من از ترس و وحشت اين طرف و آن طرف نگاه کردم که شايد آشنائي پيدا شود که واسطه‏ي نجات من گردد در آن حال متوجه شدم که يک آقاي جواني پهلوي آن حضرت ايستاده و ديدم آن جوان حال وحشت مرا که ديده به آقا عرض کرد اي پدر اين مقصر را به من به بخشيد تا اين سخن را گفت مرا آزاد کردند  آن گاه نگاه کردم نه سه پايه‏اي ديدم و نه شلاقي پرسيدم اين جوان که بود گفتند اين آقازاده پسر آن حضرت امام جواد است.  پس من از خواب که بيدار شدم به فکر آن زائرين افتادم و روزش در جستجوي ايشان بر آمدم و به هر زحمتي بود ايشان را پيدا کردم و بسيار عذرخواهي نمودم و هم ايشان را دعوت کردم و پذيرائي نمودم و از خود راضي کردم حال شما آقايان بدانيد که من آزاده شده‏ي حضرت جوادم و از اين جهت بود که ده شب متوسل به آن بزرگوار شدم.  حقير گويد:  و اين ناتوان هم به اين چند بيت در مصيبت آن حضرت توسل مي‏جويم.    کنم چو ياد من از حالت امام جواد شود کباب دل از محنت امام جواد   ز زهر معتصم دون چو گشت زار و ملول‏ نگه نداشت کسي حرمت امام جواد   نه مونسي نه انيسي نه يار و غمخواري‏ که تا دمي کند او رأفت امام جواد   جوان و گوشه‏ي بغداد و شهر پر دشمن‏ فغان ز بي‏کسي و غربت امام جواد   به وقت دادن جان دوستي نبود برش‏ که پرسد از غم و از کربت امام جواد   و بدان که  نجل جليل مرحوم دربان باشي جناب حاج غلامرضا شهابي که خادم کشيک    [ صفحه 84]   اول آستان قدي رضوي است اين قضيه‏ي والد خود را به خط خود براي حقير مروج مرقوم فرموده با يک معجزه و کرامتي که براي خودش روي داده بود مفصلا و مختصرش اين است که پسر سه ساله‏اش در حوض آب افتاده و چون فهميدند و بيرونش آوردند مشرف به مردن بوده و پدر با حال اضطرار توجه به امام هشتم عليه‏السلام نموده و به نظر مرحمت آن حضرت از مردن نجات يافته از اين نحوه کرامات هميشه شب و روز از آن حضرت بروز نموده و مي‏نمايد.  و اين ضعيف در اين جا خدمت حضرت جواد صلوات الله عليه عرض مي‏نمايد که يا جواد الائمه به حق پدر بزرگوارت همان نحوي که درباره‏ي مقصر مذکور شفاعت فرمودي درباره‏ي تقصيرات من نيز نزد خداي رحيم شفاعت فرما تا پروردگار منان مرا به سه پايه‏ي غضب نه بندد و به شلاق نزند و از عذاب و آتش آزاد فرمايد و با شما خانواده محشور سازد.

دوشنبه 2 آذر 1388  نظرات : 0