طبیعی ترین شكل خانواده ، این است كه هیچ عاملی جز مرگ نتواند پیوند زناشویی را بگسلد و میان زن و شوهر جدایی بیفكند . كوشش مصلحان جامعه  مخصوصاً پیامبران خدا – این بوده است كه نظام خانواده ، یك نظام مستحكم و پایدار باشد و هیچ عاملی نتواند این كانون سعادت را متلاشی گرداند . به هر حال خانواده ی خوشبخت نشانه هایی دارد كه به چند نمونه ی آن اشاره می كنیم . امید است كه خانواده ی شما نیز برخوردار از این نشانه ها باشد.
1 – در بین اعضای خانواده جمله " به من چه یا به تو چه " رد و بدل نمی شود، چرا كه اعضا به گفتگو و مشورت منطقی اعتقاد دارند و احساس مسئولیت می كنند.
2 – افراد به یكدیگر اعتماد دارند و از این اعتماد سوء استفاده نمی كنند و اعتماد را یكی از پایدارترین ویژگی ازدواج موفق و خانواده موفق می دانند.
3 – تا جایی كه امكان دارد با هم هستند و در مهمانی ها یا كارهای مربوط به خانواده تنها نمی روند. همدلی، همكاری، همفكری، هماهنگی را بقای خانواده خوشبخت می دانند.
4 – با هم اتحاد دارند و در مسائل مختلف ، با گفتگو و مشورت به تفاهم می رسند و سعی می كنند اگر سوء تفاهم به وجود آمد، آن را در درون خود بدون این كه كسی بفهمد حل كنند.
5 – به سلیقه ها و عقاید یكدیگر آگاه بوده و به آن احترام گذاشته و عمل می كنند.
6 – نسبت به هم شرم مسموم ندارند یعنی خواسته های طبیعی خودشان را بدون نگرانی یا خشونت ابراز می كنند.
7 – به حریم یكدیگر احترام گذاشته و از حدود مشخص شده خود فراتر نمی روند.
8 – نگران سلامت روحی و جسمی یكدیگر بوده و از هم مراقبت می كنند . اگر چنانچه مشكلی به وجود آید ، سعی وافر در حل مشكل را دارند.
9 – در بیشتر اوقات لحظات خوشی را كه با یكدیگر بوده اند مرور می كنند؛  دنبال خاطرات تلخ نیستند، دوست دارند همیشه در خوشی، شادی و نشاط زندگی كنند.
10 – برای  فامیل ها و همسایه های خود اهمیت قائل اند و پذیرای فامیل یكدیگر هستند.
11 – از امور مالی یكدیگر خبر دارند و چیزی را از یكدیگر پنهان نمی كنند . صرفه جویی و پس انداز كردن جزء برنامه های اقتصادی خانواده های خوشبخت است.
12 – برای رشد یكدیگر تلاش كرده و زمینه پیشرفت خانواده را فراهم می كنند.
13 – افراد به هم افقی نگاه می كنند نه عمودی . یعنی هیچ كس خود را برتر از دیگری و در مقام قدرت نمی بیند. دیكتاتوری ، زور و قدرت طلبی حاكم نیست.
14 – همه اعضا احساس برنده بودن، موفق بودن، امید داشتن می كنند و خودشان را در زندگی برنده می دانند.
15 – در كنار هم احساس امنیت و آرامش می كنند نه ترس و اضطراب یا تنش و درگیری.
16 – علاقه، عشق، محبت، صفا و  یكدلی خود را هم در رفتار و هم در گفتار به یكدیگر ابراز می كنند.
17 – از یكدیگر انتظار بیجا و توقع نامناسب ندارند.
18 – اگر مشكلی پیش بیاید به راه حل فكر می كنند و به دنبال مقصر و گناهكار نمی گردند. دست به علت یابی و ریشه یابی آن مشكل می زنند و راه حل منطقی ارائه می دهند.
19 هریك از طرفین پیوسته به فكر خوشحال نمودن و راضی نگه داشتن یكدیگر هستند .
20 – زن و شوهر به خاطر همدیگر زندگی می كنند : اول خود بعد دیگران. زندگی آنها به خاطر بچه ها یا ترس از طلاق و حرف مردم نیست.
21 – زن و مرد می توانند هر روز به دنیای اختصاصی یكدیگر نزدیكتر شوند، كار به مسائل خصوصی و زندگی دیگران ندارند.
22 – با درخواست های یكدیگر برخوردهای مثبت و منطقی دارند.
23 – زن و مرد در كنار یكدیگر هستند نه رو در رو و رقیب یكدیگر، بلكه رفیق هم هستند و واكنش منفی از خود نشان نمی دهند.
24 – خانواده های خوشبخت تلاش دارند كه بچه های خوب و خوشبختی نیز به جامعه تحویل دهند

 

قالَ (علیه السلام) : أنَا الَّذى أخْرُجُ بِهذَا السَیْفِ فَأمْلاَالاَْرْضَ عَدْلا وَ قِسْطاً كَما مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً

فرمود: من آن كسى هستم كه در آخر زمان با این شمشیر - ذوالفقار - ظهور و خروج مى كنم و زمین را پر از عدل و داد مى نمایم همان گونه كه پر از ظلم و جور شده است.

 

بحارالانوار: ج 53، ص 179، س 14، و ج 55، ص 41.

 

فنلاند از 179 هزار و 585 جزیره تشكیل شده است.
ـ زنبورها از بوی عرق بدشان می‌آید و به كسی كه به نوعی بدنش بو دهد یا عطر و ادكلن زده باشد حمله می‌كند.
ـ‌ از بین رنگها رنگ سفید برای زنبور عسل آرامش دهنده و رنگ قهوه ای ناراحت كننده است.
ـ انسان با خوردن 20 نیش از زنبور عسل در آن واحد خواهد مرد.
ـ بدن زنبور داران در برابر نیش زنبورها مقاوم می‌شود و اغلب می‌توانند بیش از صد عدد نیش زنبور عسل را تحمل كنند و احساس ناراحتی هم نكنند.
ـ از آنجا كه زنبور عسل بی نظمی را دوست ندارد،‌ اگر جلوی كندوی آنها بایستید و مانع رفت و آمد آنها شوید به شما حمله خواهند كرد.

ـ امام على (ع ) ـ در مناجات خود ـ الهى ! مرا همين عزت و سرفرازى بس كه بنده تو هستم وهمين افتخار بس كه تو خداوندگار من هستى .

ـ بـايـد بـه هـمـتـهـاى والا و پـايـبندى به عهد و پيمانها و كوشش در بخشندگى و بزرگوارى افتخاركرد, نه به استخوانهاى پوسيده و خصلتهاى پست و نكوهيده .

ـ امـام صـادق (ع ) : سه چيز است كه افتخار مؤمن و زيور او در دنيا و آخرت است : نماز آخرشب و چشم نداشتن به آنچه مردم دارند و ولايت و دوستى او نسبت به امام از خاندان محمد(ص ).
ـ دو نفر در حضور امام على (ع ) بر يكديگر فخر فروختند حضرت فرمود : آيا به پيكرهايى پوسيده و روحـهـايـى كـه در آتـشـند به يكديگر فخر مى فروشيد؟
اگر عقل و خرد داشته باشى , ازخوى و خصلتى برخوردارى و اگر با تقوا باشى , كرامت و بزرگوارى دارى و گرنه خر از تو بهتراست و تو از احدى بهتر نيستى .

در نقلى ديگر آمده است : اگر او عقل نداشته باشد تو جايگزينى دارى و اگر او تقوا نداشته باشد تو كرامت دارى و گرنه الاغ از شما دو تن بهتر است و تو از هيچ كس بهتر نيستى .

ـ پيامبر خدا(ص ) : فقر, افتخار من است .

ـ امـام عـلـى (ع ) : پـيامبر خدا(ص ) هرگاه فضيلتى از خود ياد مى كرد, مى فرمود : (قصدم ) فخر وخودستايى نيست .

ـ پيامبر خدا(ص ) : قصدم فخرفروشى نيست اما هنگامى كه به آسمان برده شدم جبرئيل (ع )اذان و اقـامـه گـفـت و هـر يك از جملات آنها را دو بار تكرار كرد و سپس به من گفت : جلوبايست اى محمد! من جلو ايستادم و براى آنان نماز خواندم .

ـ بـزنـطـى : خـدمـت حـضـرت ابـوالحسن (ع ) رسيدم آن حضرت شروع به صحبت با من كرد و مـن مـى پـرسيدم و ايشان پاسخم را مى دادند, تا آن كه پاس زيادى از شب گذشت چون خواستم بـروم بـه من فرمود : اى احمد! مى روى يا شب را همين جا مى مانى ؟
عرض كردم : فدايت شوم هر چـه شـما بفرماييد اگر دستور دهيد بروم مى روم و اگر امر كنيد بمانم مى مانم فرمود : بمان در اين وقت شب گزمه ها بيرونند و مردم در آرامش و خواب به سر مى برند.
بزنطى مى گويد : حضرت رفت من كه خيال كردم ايشان وارد اندرونى شده اند در پيشگاه خدا به سـجـده افتادم و گفتم : خدا را سپاس , حجت خدا و وارث دانش پيامبران از ميان برادرانم به من انـس گرفت و به من اظهار محبت كرد در حالى كه در سجده و شكرگزارى بودم يكباره متوجه شـدم كـه حـضرت با پايش به سينه من زد من برخاستم حضرت دستم را گرفت و فشرد وسپس فـرمـود : اى احـمـد! امـيـرالـمـؤمـنـيـن (ع ) از صـعـصعة بن صوحان كه بيمار بود عيادت كرد وقـتـى برخاست كه برود, فرمود : اى صعصعه ! مبادا از اين كه من به عيادت تو آمده ام بر برادرانت فخربفروشى , از خدا بترس ابوالحسن (ع ) اين جمله را فرمود و از نزد من رفت .

ـ امـام عـلـى (ع ) هنگامى كه از صعصعه عيادت كرد : اى صعصعه ! مبادا عيادت من از خود رامايه فخر و مباهات بر مردمت قرار دهى صعصعه گفت : نه به خدا اى اميرالمؤمنين , بلكه آن رانعمتى در خور سپاس به حساب مى آورم على (ع ) فرمود اى صعصعه ! تا آن جا كه من مى دانم تومردى كم زحـمـت بوده اى و ياريگر ديگران صعصعه عرض كرد : به خدا قسم شما نيز تا جايى كه مى دانم به كـتـاب خـدا دانـايـى و خدا در دل و سينه تو بزرگ و با عظمت است و نسبت به مؤمنان مهربان و دلسوزى .

قرآن .

((تفاخر به بيشتر داشتن شما را به غفلت انداخت تا جايى كه به ديدن گورها رفتيد)).

ـ پيامبر خدا(ص ) : در روز فتح مكه , فرمود : خداى تبارك و تعالى به وسيله اسلام نخوت جاهليت و نـازش بـه پـدران و خاندانهاى جاهلى را از شما زدود اى مردم ! شما از آدم هستيد وآدم از گل آفريده شد بدانيد كه امروز, بهترين شما نزد خدا و گراميترين شما در پيشگاه اوپرهيزگارترين و فـرمـانبردارترين شما از اوست بدانيد كه عربيت به پدرى نيست كه (شما را)به دنيا مى آورد بلكه عـربـيـت يـك زبان است كه با آن سخن گفته مى شود پس , هر كس در كار وعمل كوتاهى كند, شرافت خانوادگيش او را به خشنودى خدا نرساند.
ـ آنـانـى كـه بـه پـدران مـرده خـود كـه در حـقـيقت زغال جهنمند فخر مى فروشند از اين كار دسـت بـردارنـد و گـرنه در نزد خداى عزوجل پست تراز سرگين غلتانكى هستند كه با بينى خود سـرگـين را مى غلتاند خداوند نخوتها و فخرفروشيهاى خاندانى جاهليت را از شما برده است (در اسلام )يا مؤمن پرهيزگار است و يا نابكار بدبخت مردم فرزندان آدم هستند و آدم از خاكى آفريده شده .

ـ آفت بزرگى خاندان , فخرفروشى است .

ـ آفت بزرگى خاندان , فخرفروشى و خودپسندى است .

ـ امام على (ع ) : نازنده به خود, برتر از نازنده به پدر خود است .

ـ امـام صـادق (ع ) : مردى خدمت پيامبر خدا(ص ) آمد و عرض كرد : اى پيامبر خدا! من فلان پسر فـلان هـسـتم او نه پشت خود را شمرد پيامبر خدا(ص ) به او فرمود : تو دهمين نفر آنان دردوزخ هستى .

ـ امـام عـلـى (ع ), بعد از تلاوت آيه ((تفاخر به بيشتر داشتن شما را به غفلت انداخت تا جايى كه به ديـدن گـورهـا رفـتـيـد)), فـرمـود : آيـا بـه گـورهاى پدرانشان افتخار مى كنند؟
يا به فزونى شـمـارهـلاك شـدگـان (خـود) بـه هم مى نازند؟
از پيكرهايى كه بى جان و متلاشى شده اند و از حـركتهايى كه آرام گرفته اند, بازگشت به اين جهان را چشم دارند حال آن كه آن مردگان مايه عبرت باشندسزاوارتر است تا باعث فخرفروشى .

ـ امـام عـلـى (ع ) : آدميزاد را چه به فخرفروشى ! (آدميزادى كه ) آغازش نطفه اى است وفرجامش مردارى نه مى تواند خود را روزى دهد و نه مى تواند جلو مرگ خويش را بگيرد.
ـ امـام بـاقـر(ع ) : شـگـفـت از مـتـكـبـر فـخرفروش ! او كه از نطفه اى آفريده شده و آن گاه به مردارى تبديل مى شود و در اين ميان نمى داند با او چه خواهد شد.
ـ امام سجاد(ع ) : شگفتا از متكبر فخرفروش كه ديروز نطفه اى بود و فردا مردارى است !.

قرآن .

((بدانيد كه زندگى دنيا, در حقيقت , بازى و سرگرمى و آرايش و فخرفروشى ميان شماست )).
((همانا خدا هيچ متكبر فخرفروشى را دوست ندارد)).
ـ امام على (ع ) : دو چيز مردم را نابود كرده است : ترس از نادارى و فخرجويى .

ـ فخرفروشى , از بى مقدارى است .

ـ آفت رياست , فخرفروشى است .

ـ حماقتى بزرگتر از فخرفروشى , نيست .

ـ پـيـامـبـر خـدا(ص ) : شـيـطان يك سرمه دارد يك ليسيدنى و يك انفيه سرمه اش پينكى است وليسيدنى اش دروغ و انفيه اش فخرفروشى .

ـ امام على (ع ) : فخرفروشى را كنار بگذار و تكبر را فرو نه و به ياد قبرت باش .

ـ شما را چه به دنيا؟
دنيايى كه كالايش به سرآمدنى است و افتخاراتش بد فرجام .

ـ امـام سـجـاد(ع ) ـ در دعـاى مكارم الاخلاق ـ : خويهاى والا را به من ارزانى دار و ازفخرفروشى مصونم بدار.
ـ امـام عـلـى (ع ) : هـر كـس بـراى فـخـرفـروشـى كـارى كند, خداوند در روز قيامت او را سياه محشورگرداند.
ـ در صفات مؤمن : به خوبيها گوش مى سپارد تا بدانها عمل كند و از خوبيها سخن نمى گويد تابر ديگران فخر فروشد.
ـ پـيـامـبـر خدا(ص ) : خداوند به من وحى فرمود كه فروتن باشيد, تا كسى بر كسى فخر نفروشد وكسى به كسى تجاوز و زورگويى نكند.
ـ امـام عـلـى (ع ), در وصـف شيطان , مى فرمايد : به خلقت خود (از آتش ) بر آدم فخر فروخت وبه خـاطـر مـنـشـا خـود عـلـيـه او عـصبيت به خرج داد سوگند به خدا كه او بر اصل و ريشه شما فخرفروخت و از حسب و نسب شما عيبگويى كرد زنهار, زنهار, به خدا پناه بريد از تكبر وعصبيت و فخرفروشيهاى جاهليت .

ـ از پـسـت تـريـن حالات زمامداران در نزد مردمان نيك , اين است كه گمان رود دوستدار فخرو خودستايى گشته اند و كردارشان بر تكبر حمل شود.
ـ اى مردم ! امواج فتنه ها را با كشتيهاى نجات بشكافيد و از راه مخالفت و ناسازگارى برگرديدو تاجهاى فخرفروشى به يكديگر را, از سر برداريد.

ـ امام على (ع ) : هر كه بدگويى كند, بدگويى شنود و هر كه دشنام دهد جواب شنود.
ـ امـام سـجـاد(ع ) : هـر كه از عيبهايى كه مردم دارند سخن بگويد, مردم عيبهايى را كه ندارد به اونسبت دهند.
ـ امام على (ع ) : هر كه درباره مردم آن گويد كه خوش ندارند, مردم درباره او چيزهايى بگويند كه نمى دانند (و واقعيت ندارد).
ـ پـيـامـبـر خـدا(ص ) : هـرگـاه كـسى از تو چيزى مى داند و آن را به تو نسبت داد, تو آنچه را از اومى دانى به وى نسبت مده (و اظهار مكن ) تا ثواب اين كار از آن تو باشد و گناهش از آن او.