بیشتر استخوان های بدن با اتصال به استخوان های دیگر عمل می كنند اما برخی از آنها به جای استخوان به تاندون ها یا عضلات متصل هستند كه اصطلاحا به آنها «سزاموئید» می گویند.

كشكك زانو بزرگترین سزاموئید بدن انسان است و دو سزاموئید اصلی دیگر نیز در نزدیكی انگشت شست پا و در كف پا قرار دارد.

به گفته متخصصان ارتوپد، وقتی تاندون های اطراف این استخوان ها تحریك پذیر و ملتهب شوند، حالتی بروز می كند كه سزاموئیدیت نام دارد.

به گزارش سایت اینترنتی هلت دی، آكادمی جراحان ارتوپد آمریكا برای بهبود این عارضه در پاها چندین دستورالعمل را پیشنهاد می كند. نخست اینكه با ادامه فعالیت و فشار روی عضو آسیب دیده پرهیز كنید چون باعث تشدید درد آن می شوید.

برای كنترل درد می توانید از ایبوبروفن یا آسپیرین استفاده كنید، به عضو آسیب دیده استراحت بدهید و یا روی آن كیسه یخ قرار دهید تا التهاب آن تسكین یابد.

همچنین توصیه می شود كه فعالیت های روزانه را آرام تر از سربگیرید و از انداختن وزن و فشار زیاد روی پاها پرهیز كنید.

علاوه بر اینها می توانید نواری را به انگشت شست پا بیاندازید تا اندكی به سمت پایین قرار بگیرد.
 
منبع: خبرگزارى ايسنا

لازم به ذکر است که بیماری دیابت نوع دو که روزگاری فقط بیماری افراد میانسال به بالا بود، اکنون در سنین جوانی نیز مشاهده می شود....

دیابت و بیماری های متابولیک ناشی از چاقی به دلیل شیوع روزافزون چاقی در کشور ما و نیز سایر کشورها در طی سال های اخیر شیوع پیشرونده ای داشته است، طوری که باعث شده همه ی ما کم و بیش در بین آشنایان و اقوام خود مبتلایان به این بیماری مزمن را داشته باشیم. میزان مبتلایان به دیابت را حدود پنج میلیون نفر در کشور تخمین می زنند که بیش از 90 تا 95 درصد از مبتلایان به این بیماری، مبتلایان به دیابت نوع دوم می باشند. در دیابت نوع دو، انسولین (هورمون تنظیم کننده قند خون) حداقل در مراحل اولیه به میزان کافی ترشح می شود، ولی به نوعی، مقاومت در برابر عملکرد طبیعی این هورمون در سطح سلول های بدن وجود دارد که نتیجه آن بالا رفتن سطح قند خون می باشد.

لازم به ذکر است که بیماری دیابت نوع دو که روزگاری فقط بیماری افراد میانسال به بالا بود، اکنون در سنین جوانی نیز مشاهده می شود. علت شیوع دیابت و نیز افزایش ابتلای به این بیماری در سنین جوانی را شیوه زندگی ناسالم اعم از تغذیه، فعالیت بدنی و سایر جنبه های زندگی امروزی ذکر می نمایند.

اگرچه دیابت یک بیماری متابولیک مزمن می باشد که می تواند عوارض فراوانی را در سیستم های مختلف بدن ایجاد نماید، ولی داشتن شیوه زندگی سالم اعم از تغذیه صحیح، فعالیت بدنی و نیز عوامل مختلف دیگر مانند کنترل عوامل روحی و روانی باعث کنترل پیشرفت این بیماری و داشتن زندگی مشابه افراد سالم خواهد شد.

مطالعات متعدد نشان داده اند که تغذیه سالم، تاثیر قابل توجهی در کنترل علائم و نیز جلوگیری از پیشرفت بیماری دیابت نوع دو و نیز بیماری های پیش زمینه آن به ویژه چاقی خواهد داشت.

اما رژیم غذایی مناسب برای افراد مبتلا به دیابت نوع دو، یکی از معضلات اساسی خانواده ها پس از اطلاع از ابتلای یکی از آنها به این بیماری است. در این بین توصیه های ضد و نقیض و یا تجربیات شخصی خیلی از افراد، زمینه ساز ایجاد مشکلات فراوان برای این افراد می شود.

یکی از سوالات اساسی و ابتدایی مبتلایان به دیابت نوع دو این است که:

رژیم غذایی یک فرد مبتلا به دیابت نوع دو تا چه میزان با رژیم غذایی یک فرد سالم باید متفاوت باشد؟

به محض این که شما با یک آزمایش خون و تایید پزشک، متوجه افزایش قند خون خود و ابتلای به دیابت نوع دو می گردید، خود و نیز همه خانواده تان این تصور را پیدا خواهید کرد که دیگر باید از غذاهای لذیذ و یا به نوعی لذت بردن از غذا و رفتن به رستوران تا آخر عمر خداحافظی نمایید. در مراحل اولیه نیز به دلیل ترس از این بیماری سعی می کنید رژیم غذایی سختی را داشته باشید که گاه با حذف کامل برنج، نان و مواد نشاسته ای همراه است. گاهی نیز به دلیل آن که نمی توانید اشتهای خود را پس از شروع خوردن غذا کنترل نمایید، ترجیح می دهید یک وعده غذایی خود را حذف نمایید و یا از نشستن با خانواده بر سر یک سفره پرهیز نمایید.

در مراحل اولیه، شاید رعایت این نوع رژیم غذایی به دلیل ترس از عوارض این بیماری برای شما امکان پذیر باشد و همراه آن کاهش قند خون را ببینید، ولی دیر یا زود از این رژیم غذایی سخت دست خواهید کشید، زیرا از یک طرف بیماری دیابت، یک بیماری مزمن است که شاید تا آخر عمر با شما همراه باشد و از طرف دیگر غذا، یک نیاز طبیعی بدن بوده که محدودیت بیش از حد آن امکان پذیر نمی باشد. تحمل رژیم غذایی سخت وقتی ناممکن تر می شود که شما بدانید خیلی از مبتلایان به دیابت نوع دو به دلیل رژیم غذایی نادرست و علاقه ی وافر به انواع غذاهای ناسالم به این بیماری مبتلا شده اند. لذا اعتصاب غذا و دست کشیدن از مواد غذایی لذیذ، در طولانی مدت امکان پذیر نخواهد بود.

اگر شما دچار افزایش وزن و قند خون بالا باشید، شاید در مراحل اولیه با رعایت رژیم غذایی سخت بهبود مختصری به دست آورید، ولی پس از قطع این نوع رژیم، بلافاصله هم کنترل قند خونتان دچار اشکال خواهد شد و هم وزن تان بیشتر خواهد گشت.

متاسفانه باید گفت تغییرات متناوب رژیم غذایی که با تغییرات مکرر قند خون و وزن همراه می باشد، عوارض جانبی بیشتری نسبت به قند خون و وزن بالا که در یک دوره زمانی ثابت باقی مانده اند، برای سلامتی شما خواهند داشت.

مژده ای که باید به شما بدهم آن است که بر اساس نظر متخصصین دیابت و به ویژه انجمن متخصصین دیابت آمریکا، رژیم غذایی یک فرد دیابتی با یک رژیم غذایی سالم که برای عموم جامعه توصیه می شود تفاوت چندانی نخواهد داشت. به عبارت دیگر اگر شما مبتلا به دیابت نوع دو شده اید ، مجبور نیستید غذای خود را از غذای خانواده جدا کنید و غذای جداگانه، یک نظریه قدیمی است که با رژیم های نوین غذایی مطابقت ندارد.

همه ما برای حفظ سلامتی خود باید از غلات سبوس دار، میوه و سبزیجات بیشتر استفاده نماییم و مصرف چربی های اشباع و ترانس را باید به حداقل برسانیم. همان طور که می دانیم نوع چربی خوراکی، تاثیر قابل توجهی در سلامت قلب و سیستم گردش خون خواهد داشت. در توصیه های جدید تغذیه ای، به جای داشتن رژیم غذایی بدون چربی به سمت یک برنامه غذایی متعادل همراه با مصرف متوسط چربی سالم (چربی های غیر اشباع) در حال حرکت هستیم. به همین دلیل توصیه می کنیم اگر جدیدا مبتلا به دیابت نوع دو شده اید و از طرفی دچار چاقی و به ویژه چاقی شکمی هستید، رژیم های غذایی معجزه آسا مانند رژیم های غذایی کم کربوهیدرات را برای خود انتخاب نکنید، زیرا چاقی و بیماری های متابولیک وابسته به آن مانند دیابت، یک روزه ایجاد نشده اند که یک روزه ریشه کن شوند، هر چند که شما به تازگی متوجه ابتلای به آن شده اید.

رژیم های غذایی سخت مانند رژیم های پُر پروتئین و کم کربوهیدرات شاید بتوانند در کوتاه مدت باعث کاهش وزن شما و به تبع آن کاهش قند خون شما گردند، ولی در طولانی مدت در حفظ وزن کاهش یافته و نیز کنترل قند خون شما موفق نخواهند بود.

از آنجا که دیابت یک بیماری مزمن است و شاید تا آخر عمر با شما همراه باشد، پس از ابتلای به دیابت، باید شیوه ای را در تغذیه و روش زندگی خود برگزینید که تا سال ها قابل انجام باشد. دقیقا مانند یک فرد عینکی که پس از ضعیف شدن چشم خود با انتخاب عینک مناسب تا سال های متمادی بدون مشکل به زندگی خود ادامه می دهد، شما نیز می توانید با تغییر شیوه زندگی خود، به تدریج وزن و قند خون خود را کاهش دهید و همچنان آن را در نقطه متعادل نگه دارید.

جالب است بدانید حتی انجام تغییرات کم در عادات غذایی، به ویژه در افرادی که شیوه غذایی کاملا غلطی دارند و در سنین جوانی مبتلا به دیابت نوع دو شده اند، می تواند تغییرات قابل ملاحظه ای را در میزان قند خون و نیز چربی های خون ایجاد نماید. آنچه باید پس از تغییر در رژیم غذایی بدان توجه نمایید آن است که معمولا تغییر سایز به ویژه در مبتلایان به چاقی شکمی، زودتر از سایر تغییرات ایجاد می شود و پس از آن تغییرات قند خون را مشاهده می کنید و پس از آن تغییرات وزنی را. لذا در مورد مقاومتی که بدن شما در مراحل اولیه نسبت به تغییرات وزن نشان می دهد نگران نباشید، زیرا هدف اولیه از داشتن رژیم غذایی در دیابت، کنترل قند خون است و پس از آن، کاهش وزن نیز میسر خواهد شد.

پس به طور خلاصه باید گفت اگر شما مبتلا به دیابت نوع دو هستید، لازم نیست از غذای معمول خود دست بکشید، بلکه با تغییر شیوه غذایی و داشتن عادات غذایی صحیح می توانید سلامتی خود را برگردانید. لذا از اجرای رژیم های غذایی معجزه آسا و سخت پرهیز کنید.

در مراحل اولیه برای پیروی از یک برنامه غذایی سالم، نیاز به دوره های کوتاه مدت مشاوره تغذیه خواهید داشت، ولی این بدان معنا نیست که شما باید همیشه از آن نوع غذاها استفاده نمایید و یا همیشه تحت نظر کامل در انتخاب نوع غذای خود باشید. بلکه شما در آن دوره ها یاد خواهید گرفت که با افزایش اطلاعات تغذیه ای و از آن مهم تر تغییر در رفتارهای خود و ایجاد انگیزه لازم برای ادامه آن رفتارها، شیوه تغذیه سالم را عملی سازید.

در بیمارانی که نمی توانند خود را با یک برنامه غذایی سالم و سازگار با شرایط خانواده تطبیق دهند، استفاده از یک برنامه ی غذایی دقیق که در آن میزان کربوهیدرات ها و به ویژه انواع قندهای ساده به طور کامل محدود شده باشد ( برنامه شمارش کربوهیدرات) کمک کننده خواهد بود. ولی در همین افراد نیز به تدریج می توان رفتارهای غذایی صحیح را که از آزادی عمل بیشتری برخوردار است، تجربه نمود.

برای مشاهده ی وب سایت دکتر حمیدرضا فرشچی می توانید به آدرس اینترنتی www.novindiet.com مراجعه نمایید.
 دکتر حمیدرضا فرشچی -
متخصص تغذیه - فوق تخصص دیابت و چاقی

الفباي پيشگيري از ايدز

HIV مي تواند از طريق ترشحات جنسي، خون يا شير مادر آلوده منتقل شود. در نتيجه پيشگيري از HIV شامل محدوده گسترده اي از فعاليتها شامل جلوگيري از انتقال مادر به كودك، كاهش خطر در معتادان تزريقي و اقدامات پيشگيرانه براي كاركنان بخشهاي بهداشتي - درماني مي شود. در اين قسمت تاكيد بر استراتژيهاي پيشگيري از انتقال جنسي HIV مي باشد كه تحت عنوان ABC (الفباي پيشگيري از ايدز) بحث مي شود.

الفباي پيشگيري از ايدز چيست؟

يكي از مشكلات مبحث الفباي پيشگيري از ايدز، نبود تعريف واضح و روشن از آن است. به نظر مي رسد كه اين شعار براي اولين بار در اواخر 1990 به وسيله دولت Botswana بكار گرفته شد كه در تابلوهاي تبليغاتي در سطح كشور اين جمله نوشته شده بود:

اجتناب از ايدز به راحتي A B C 

Abstain = A (پرهيز)

Be faithful = B (پايبندي)

Condomise = C (استفاده از كاندوم)

آيا اين جمله چيز جديدي بود ؟

در اواخر 1980 به اين موضوع پي برده شد كه افراد مي توانند از طريق مراقبت در فعاليتهاي جنسي در كاهش و يا اجتناب از انتقال HIV نقش داشته باشند. مي توان با اجتناب از هر گونه فعاليت جنسي كه مي تواند منجر به انتقال HIV شود (Abstain) و همچنين كاهش خطر از طريق اجتناب از رابطه جنسي با افراد مشكوك به آلودگي (Be faithful) يا از طريق استفاده صحيح و پيوسته از كاندوم (condomise) از اين خطر جلوگيري كرد.

در حقيقت Botswana چيز جديدي در پيشگيري از ايدز بوجود نياورد و تنها خطرات شناخته شده در كاهش انتقال HIV را كنار هم گذاشت.

پس چرا اين موضوع مورد بحث و مجادله است؟

تعريف ABC كه بوسيله Botswana  ارائه شد بطور خاص مورد بحث و جدل نيست. در شعارهاي فعاليتهاي مبارزاتي عمومي عليه ايدز تلاشي در جهت روشن كردن اينكه كدام بخش از A و B يا C  بايستي مورد تاكيد قرار گيرند  يا چه كساني بايستي مورد توجه بيشتري قرار گيرند٬ نشده بود. ولي از زمان استفاده اين شعار در Botswana انواع ديگري از تعريف ABC خصوصا توسط PEPFAR و UNAIDS (بخش مبارزه با ايدز سازمان ملل) ارائه شد.

تعريف PEPFAR  از ABC :

(PEPFAR = The President's Emergency Plan for AIDS Relief)

PEPFAR استراتژي ABC را از طريق مداخلات جمعيتي خاص  (specific interventions Population)  با تاكيد بر موارد زير دنبال مي كند:.

1-پرهيز براي جوانان شامل به تاخير انداختن تماسهاي جنسي تا زمان ازدواج

در آيه 33 سوره مباركه نور مي‌خوانيم :
«وليستعفف الذين لايجدون نكاحاً حتي يغنيهم الله من فضله»
”و كساني كه امكان ازدواج را نمي‌يابند بايد عفاف پيشه كنند تا خداوند از فضل خود آنها را بي‌نياز سازد.“
 

2-انجام تست HIV و پايبندي به زندگي زناشويي وداشتن  رابطه جنسي تنها با همسر خود 

(Being tested for HIV & Being faithful in marriage and Monogamous Relation ships)  

 3-استفاده صحيح و مداوم از كاندوم براي كساني كه رفتارهاي پرخطر  دارند. افراد با رفتار پر خطر شامل :

a- تن فروشان (روسپي ها)

b- رفتار هاي جنسي در زوجهايي كه در يكي از آنها آلودگی به HIV ثابت شده است.

c- سوء استفاده از مواد (شامل: الکل و مواد مخدر و ...)  (Substance Abusers)

 تعريف PEPFAR شامل ترقيب جوانان به استفاده از كاندوم بطور عام نمي باشد.

تعريف UNAIDS (united Nation AIDS) از ABC  چيست ؟

1-پرهيز يا به تاخير انداختن اولين رابطه جنسي

2-ايمن تر باقي ماندن از طريق پايبندي به يك شريك جنسي يا از طريق كاهش تعداد شركاي جنسي

3- استفاده صحيح و مداوم از كاندوم براي جواناني كه از نظر جنسي فعالند ٬ زوجهايي كه يكي از آنها HIV مثبت است ٬ روسپي ها و شركاي جنسيشان و هر كه تماس جنسي با فردي كه در معرض HIV بوده٬ داشته است.

بنابراين مجادله بر سر اين دو تعريف است٬ خصوصا كه در تعريف PEPFAR تشويقي در جهت استفاده از كاندوم در جوانان نشده است و در تعريف abstinence تاكيد بر پرهيز از تماس جنسي تا زمان ازدواج است.

چرا کشور اوگاندا در الفباي پيشگيري از ايدز  بيش از همه مورد توجه قرار ميگيرد؟

راه ‌های پيشگيری از سرايت HIV چيست؟

به طور خلاصه، اقدامات پيشگيري از HIV را مي‌توان به سه دسته تقسيم كرد

1- پيشگيري از عفونت‌هاي فرصت طلب در افراد آلوده به HIV
2- پيشگيري از عفونت HIV در گروه‌هاي در معرض خطر
3- پيشگيري از عفونت HIV در جمعيت عمومي
 

1- با توجه به اينكه مهمترين پيامد آلودگي به HIV، بروز عفونت‌هاي فرصت طلب مي‌باشد، لذا بايد تا حد امكان از ايجاد اين عفونت‌ها در افراد HIV مثبت جلوگيري كرد. براي اين هدف دو كار مي‌توان انجام داد :

الف- پيشگيري دارويي : در مورد بعضي از عفونت‌هاي فرصت طلب مثل سل، مي‌توان با تجويز داروهايي از بروز آنها در افراد HIV مثبت و مبتلا به ايدز جلوگيري كرد.

ب- واكسيناسيون: با واكسيناسيون افراد HIV مثبت مي‌توان از بروز عفونت‌هايي مثل ذات الريه، ديفتري و كزاز، آنفولانزا و... پيشگيري نمود.
 

2- بعضي از افراد و گروه‌ها مثل معتادين تزريقي، كاركنان بهداشتي درماني، نوزادان متولد شده از مادران HIV مثبت، مبتلايان به عفونت‌هاي آميزشي و افراد با رفتارهاي جنسي پرخطر در معرض خطر بالاي آلودگي به HIV قرار دارند. لذا بايد توجه بيشتري به اين افراد مبذول داشت.
 

الف- زنان HIV مثبت بايد تا حد امكان از باردار شدن خود جلوگيري كنند. لذا توصيه مي‌شود كه در اين افراد از دو روش پيشگيري از بارداري به طور همزمان (Double method) استفاده گردد تا احتمال بارداري به حداقل برسد.
با اين حال اگر خانم HIV مثبت باردار شود با تجويز داروهاي ضد ويروسي در زمان بارداري سعي مي‌شود از انتقال HIV به جنين وي جلوگيري شود. البته تجويز اين داروها در زمان حاملگي همراه با خطراتي مي‌باشد، ضمن آنكه اين داروها بسيار گران و كمياب مي‌باشند. همچنين در نوزدان متولد شده از مادران HIV مثبت مي‌توان از داروهاي ضد ويروسي استفاده كرد.
 

ب- كاركنان بهداشتي درماني يكي از گروهاي در معرض خطر آلودگي به HIV مي باشند. لذا دستورالعمل‌هايي تحت عنوان ”احتياطات استاندارد“ تدوين شده است كه تمامي كاركنان بهداشتي درماني بايد آنها را به كار ببندند تا خطر انتقال HIV در آنها به حداقل برسد.
 

ج- يكي ديگر از گروه‌هاي پرخطر، معتادين تزريقي مي‌باشند كه بدليل استفاده مشترك از سرنگ و سوزن و رفتارهاي پرخطر ديگر، منبع مهم آلودگي به HIV در كشور به شمار مي‌روند. اقدامات پيشگيرانه در اين گروه شامل تشويق و ترغيب معتادين به ترك، تغيير اعتياد تزريقي به روش‌هاي كم خطرتر و در نهايت توزيع سرنگ و سوزن و كاندوم رايگان در بين آنها مي‌باشد. از اين اقدامات بعنوان راهكارهای ”كاهش آسيب“ ياد مي‌شود.
 

د- ابتلا به عفونت‌هاي آميزشي مثل سوزاك، سيفيلس و... خطر انتقال HIV را به دنبال دارد. از طرف ديگر درمان عفونت‌هاي آميزشي خطر احتمال آلودگي به HIV را كم مي‌كند. لذا تشخيص و درمان كامل عفونتهاي آميزشي در مبتلايان به آنها يكي از مهمترين اقدامات پيشگيري از ايدز به شمار مي‌رود.
هـ- افرادي كه رفتارهاي پرخطر به ويژه رفتارهاي پرخطر جنسي دارند لازم است كه تحت مشاوره قرار گيرند تا از خطرات آلودگي به HIV آگاه شوند و در صورت لزوم آزمايشات تشخيصي به طور داوطلبانه از آنها به عمل آيد. مشاوره و آازمايشات داوطلبانه در مراكز مشاوره بيماريهاي رفتاري در سراسر كشور به طور رايگان انجام مي‌شود.
 

3- پيشگيري از عفونت HIV در جمعيت عمومي شامل:

 الف) آموزش همگاني در مورد HIV و ايدز و رفتارهاي پرخطر مرتبط با آن و

ب) تأمين سلامت خون و فرآورده‌هاي خوني مي‌شود.

مهمترين موضوع در آموزش رفتارهاي پرخطر، آموزش رفتارهاي جنسي سالم مي‌باشد.
ابتدا بايد ببينيم رفتار جنسي ناسالم و پرخطر چيست؟ رفتار جنسي ناسالم (UnsafeSex) هر گونه تماس جنسي را مي‌گويند كه در آن فرد از سلامت خود يا شريك جنسي خود ‌آگاه نباشد. مشكل از اين جا ناشي مي‌شود كه آگاهي از سلامت خود يا ديگران به راحتي امكانپذير نيست. بعنوان مثال؛ در حدود 90 درصد افراد HIV مثبت از آلوده بودن خودشان اطلاعي ندارند. از طرف ديگر؛ منفي بودن آزمايشات تشخيصي در ابتدای آلودگي با HIV نمي‌تواند دليل سالم بودن فرد باشد زيرا نتيجه اين آزمايشات در اوايل دوره آلودگي معمولاً منفي مي‌باشد. پس چاره چيست؟
براي آگاهي از سلامت افراد بايد به رفتارهاي آنها توجه كرد. اگر فردي از رفتارهاي پرخطر آگاهي داشته باشد بهتر مي‌تواند در خصوص سلامت خود يا شريك جنسي خود قضاوت كند. داشتن رفتارهاي پرخطر احتمال آلودگي به HIV و ساير عفونت‌هاي‌آميزشي را بيشتر مي‌كند.
 

رفتارهاي جنسي پرخطر كدامند؟
رفتارهاي حنسي پرخطر عبارتند از :

• داشتن شركاي جنسي متعدد
• تماس‌هاي جنسي نامعمول (تماس مقعدي و دهاني)
• متوسل شدن به خشونت در زمان تماس جنسي
• مصرف الكل، مواد مخدر و يا روانگردان قبل از برقراري تماس جنسي
• تماس جنسي محافظت نشده ( عدم استفاده از كاندوم)
بنابراين براي پيشگيري از HIV و ايدز در جامعه بايد رفتارهاي جنسي سالم را به افراد به ويژه نوجوانان و جوانان آموزش داد.

 

آيا چيزي مي‌تواند HIV ايجاد كند ؟

 خير؛ HIV خلق نمیشود. بعنوان مثال٬ رابطه جنسي بدون محافظ تنها در صورتي خطرناكست كه يك شريك جنسي با ويروس آلوده باشد. اگر شريك جنسي شما HIV منفي است هر نوع رابطه و فعاليت جنسي بين شما نمي‌تواند سبب آلودگي شما به HIV گردد، بعنوان مثال داشتن رابطه تماس مقعدی  (anal sex) نمي‌تواند HIV خلق كند و يا بعنوان مثال شما بوسيلة masturbation (استمنا) به HIV آلوده نخواهيد شد.

 خطر در تماس های جنسی بيشتر درعدم شناخت کافی سوابق خونی شريک جنسی شماست. در هر صورت برای اطمينان از کاندوم استفاده کنيد. مگر تا زمانی که مطمئن باشيد که هيچ کدام از شما شريک جنسی ديگری ندارد و قبلاً آلوده به ويروس نشده است.

مقاومت در برابر فشارهاي جنسي چيست و چگونه مي توان آن را عملي نمود؟

هنگام مستولي شدن هيجان بر شما امكان دارد تمامي توصيه هاي ما از ياد شما برود متاسفانه شما در اين زمان در معرض فشارهاي جنسي قرار داريد داشتن اطلاعات لازم در مورد راههاي انتقال عفونت HIV كافي نمي باشد.
پرهيز، وفاداري به همسر و روابط جنسي سالم نيز كافي نيست شما بايد از انواع فشارهاي جنسي آگاهي داشته و بتوانيد در برابر آنها مقاومت نماييد ما در اين بخش به توضيح و بررسي فشارهاي جنسي كلامي و فيزيكي خواهيم پرداخت.
 

مقاومت در برابر فشارهاي جنسي فيزيكي

والدين همواره به فرزندان خود به خصوص دختران سفارش مي كنند تا از رفتن به مكانهاي ناشناخته خودداري نمايند.
امكان تجاوزات جنسي در اين مكانها بسيار زياد مي باشد. والدين و جوانان بايد همواره اين نكات را مد نظر داشته باشند.
طبق آمارهاي ارائه شده از سوي دفتر آمار دادگاه جنايات ملي آمريكا در سال 1990 بيش از 70000 مورد تجاوز جنسي در آمريكا گزار شده است. و اين تنها 5/1 تعداد تجاوزات انجام شده مي باشد يعني در سال 1990 نزديك به 350000 تجاوز جنسي در آمريكا به وقوع پيوسته است.

بسياري از تجاوزات جنسي خشونت آميز در مورد دانشجويان دانشگاهي به انجام رسيده است كه تنها 20% آنها توسط افراد غريبه صورت گرفته است . بسياري از اين تجاوزات در قرار ملاقاتهاي گذاشته شده به انجام رسيده است.
 

سالانه در سراسر دنيا هزاران و شايد هم ميليونها دانش آموز و دانشجوي دختر ، قرباني تجاوزات جنسي پسران دانشجو و يا دانش آموز مي شوند بسياري از اين افراد مدعي هستند كه آنها به علت تهديد و فشار فيزيكي مردان مجبور به قبول برقراري ارتباط جنسي شده اند.
روابط جنسي اجباري نمونة واضحي از تجاوز محسوب مي شود و دختران و زنان همواره بايد جوانب احتياط را رعايت نمايند.
زيرا گاهي اوقات هر چند كه يك متجاوز مقصر مي باشد ولي قرباني نيز عاري از گناه نيست.
 

مقاومت در برابر فشارهاي جنسي كلامي

فشارهاي جنسي كلامي ، اغوا نمودن به منظور قبول برقراري ارتباط جنسي توسط جنس مخالف مي باشد و متاسفانه امروزه ما شاهد بسياري از فشارهاي جنسي كلامي و فيزيكي مي باشيم.
 

توجه به نكات زير بسيار مهم ضروري است :
1) از صحبت نمودن با افراد غريبه و نا آشنا بپرهيزيد .
2) از رفتن به مجالسي كه شئون اخلاقي در آنها رعايت نمي شود بپرهيزيد.
3) با همكلاسيهاي و يا دوستاني كه به خوبي آنها را نمي شناسيد قرار ملاقات خصوصي نگذاريد
4) از پوشيدن لباسهاي نامناسب بپرهيزيد
 

- هنگامي مورد تجاوز جنسي قرار گرفتن فرياد بزنيد:  « آتش ».... زيرا عموم مردم در مقابل اين كلمه (آ تش) احساس مسئوليت بيشتري مي نمايند.
- همواره به توصيه والدين و مسئولان مدارس و دانشگاهها توجه نماييد
- اگر چه روابط جنسي بخشي مهمي از زندگي است ولي رعايت عفت اخلاقي از واجبات مي باشد.
 

براي اغوا نمودن شما براي برقراري روابط جنسي ممكن است از كلمات زير استفاده شود:
- اگر قبول نكني٬ ديگر تو را دوست ندارم
- اگر قبول نكني٬ با فرد ديگري دوست خواهم شد
- اگر قبول نكني٬ سرد و بي روح هستي
- اگر قبول نكني٬ حتما داراي عيب و نقصي هستي
- اگر قبول نكني ...
 

نكات مهم در تماسهاي شغلي :

1- انتقال HIV از راه پوست سالم در هيچ مكان يا شرايطي به اثبات نرسيده است .
2- هيچگونه خطر انتقال HIV از راه تماس نزديك با بيماران، مواجهه با قطرات پخش شده در هوا و حتي تماس با سطوح محيطي مشاهده نگرديده است .
3- تقريبا تمام موارد قطعي انتقال HIV مربوط به خون يا ديگر مايعات آلوده به خون بوده و تنها دو مورد انتقال غير اين راه بوده است (يك مورد در اثر مايع جنب خوني وديگري دراثر كشت غليظ شده HIV)
4- تاكنون هيچ مورد انتقال شغلي از راه ترشحات مهبل، مني و شير گزارش نشده است، باوجود اين مسئله ، بايستي درتمام تماسها اصول احتياطات استاندارد را رعايت نمود.
5- تاكنون هيچ مورد انتقال HBV و HIV از راه تنفس دهان به دهان گزارش نشده است ولي براي پيشگيري از انتقال عفونت هرپس سيمپلكس و نايسريامننژيتديس و احتمال تئوريك انتقال HIV و HBV در اين موارد از ماسكهاي مخصوص استفاده شده و بعد از مصرف ضد عفوني گردند.
6-رعايت احتياطات استاندارد در موارد جراحي تا 93% از تماس باخون پيشگيري مي نمايد.
 

تماسهاي شغلي كه مي تواند موجب انتقال HIV شود عبارتند از :
1-آسيبهاي مربوط به تماس جلدي مثل فرورفتن سوزن يا بريدگي توسط سوزن يا اشياء تيز ديگر
2-آ لودگي غشاء هاي مخاطي
3-الودگي پوست غير سالم يا اسيب ديده از طريق خراشيدگي يا درماتيت ها (البته در پوست منافذ غير قابل تشخيص وجود دارد كه گاهي HIV از اين منافذ مي تواند وارد شود)
منابع HIV شامل خون ،مايعات خوني بافت ها و ديگر مايعات بدن نظير مني ، ترشحات واژينال، مايع مغزي-نخاعي٬  مايع سينوويال، پريتونئال پريكارديال و مايع آمنيوتيك كه همه اينها مي توانند موجب انتقال عفونت HIV به ديگران شوند. در خصوص بزاق به طور كلي تماس با بزاق يك فرد آلوده به HIV در صورتي كه خون قابل روئيت در آن وجود نداشته باشد بعنوان يك عامل خطر آفرين براي انتقال HIV مطرح نمي شود تماس با اشك، عرق ادرار و مدفوع غير خوني شخص آلوده نمي تواند به عنوان عامل خطر آفرين انتقال HIV محسوب گردند.
HIV از طريق شير انسان آلوده مي تواند به نوزاد يا كودك منتقل شود. اما تماس با شير انسان بعنوان يك تماس شغلي براي انتقال HIV درنظر گرفته نمي شود مطالعات نشان داده است كه متوسط خطر انتقال HIV توسط سوزن و يا ديگر آسيبهاي جلدي توسط اشياء تيز آلوده به HIV حدود 0.32% است .
(يك عفونت بعد از 2885 تماس از طريق غشاي مخاطي يا پوست آسيب ديده )
 

خطر انتقال بيمارستاني HIV از بيماران آلوده به ساير بيماران :

سوزن هاي آلوده به HIV و استفاده مجدد از آنها در 41 كودك بستري دربيمارستهاي شوروي سابق ، موجب آلودگي آنها گرديده است.
حداقل 9 مورد انتقال HIV از بخشهاي همودياليز از كلمبيا گزارش گرديده است كه به علت استريليزاسيون ناكافي وسايل وسوزنهاي آلوده بوده است وموارد مشابهي از كشورهاي آرژانتين گزارش شده است .
در ضمن انجام تست HIV قبل از عمل جراحي نمي تواند موجب ممانعت از ابتلاي شغلي HIV گردد وتوصيه به انجام آن نمي شود.
اساس پيشگيري اوليه پرسنل پزشكي دررابطه با HIV اين است كه خون تمام افراد مي بايست آلوده فرض شود مگر خلاف آن ثابت شود (رعايت احتياطات استاندارد)

پرسنل پزشكي درصورت فرو رفتن سوزن مشكوك يا آلوده به HIV به دست و …بايد در اسرع وقت به مراكز بهداشت استان و يا شهرستان مراجعه كنند(داروهاي Zidovudine Lamivudine , Indinavir جهت كموپرفيلاكسي توصيه شده اند).
 

درصورت پاشيده شدن خون و مايعات آلوده به HIV به محيط ،مركز كنترل بيماريها (CDC) توصيه مي كند كه :

1- دستكش و درصورت لزوم ساير وسايل محافظ پوشيده شود.
2- با دستگاه كاغذي حوله اي ، خون و مواد ريخته شده در محيط پاك شود .
3-محل با آب و صابون شسته شود.
4-درصورتي كه سطح آلوده صاف باشد با محلول 1:100 (10000 ppm) هيپوكلريت سديم (وايتكس) عفونت زدايي شود و اگر سطح آلوده ناهموار و داراي خلل و فرج باشد با محلول 1:10 (ppm 100000) گندزاديي شود. اگر بيش از 30سي سي خون درمحلي ريخته شود بايستي خون را با حوله كاغذي بپوشانيم وبرروي حوله محلول 1:10هيپوكريت سديم ريخته پس از 10 دقيقه محل را با آب صابون شستشو دهيم و دوباره آنها را با هيپوکلريت سديم گندزدايي نماييم.
 

دندانپزشكان براي كاهش خطر ابتلا و اصابت سوزن بايد كارهاي زير را انجام دهند:

از دستكش استفاده كنند.
پس از تماس با هر بيمار دستكش ها تعويض گردد.
دستكش ها در دست شسته نشوند ويا از آن استفاده مجدد نشود.
بلافاصله پس از درآوردن دستكش ها ، دست ها شسته شوند.
دندانپزشكان جهت جلوگيري از پاشيده شدن خون و ترشحات ، از ماسك ، عينك و يا محافظ صورت استفاده نمايند.
به هيچ وجه نوك سوزن را به طرف خود نگيرند.
سوزن مصرف شده از سرنگ مصرف شده از سرنگ جدانشود، خم نشوند، شكسته و يا دست كاري نگردد.
هرگز درپوش ها ي مصرف شده مجددا بر روي سوزن قرار داده نشود
مي توان از كاتترهاي جديد كه در حرارت بالاسوزن را قطع و خاكستر مي كند استفاده نمود. با اين وجود بايد دانست كه درحال حاضر پيشگيري رفتاري ، مؤثرترين راه براي جلوگيري از گسترش بيشتر عفونت HIV شناخته شده است .


 

احتياطات استاندارد
STANDARD PRDCAUTIONS

( برای كاركنان بهداشتي - درماني )

كليه نمونه هاي خون، مايعات بدن و مواد و ترشحات دفعي (بجز عرق ) پرخطر و آلوده فرض گردد.
شستن صحيح دستها با آب وصابون قبل و بعد از معاينه بيمار٬ كمك كننده است.
قبل از تماس با هر نوع مايع بدن (جزعرق ) دستكش داشته باشيد.
استفاده از گان ،ماسك وپوشش چشم ، درزماني كه خطر پاشيده شدن خون ومايعات ديگر مي رود (هنگام زايمان ، آندوسكوپي ، درناژ يا ساكشن و…) الزامي است.
جهت وسايل چند بار مصرف استريلزاسيون (اتوكلاو.فورو) يا گندزدايي سطح بالا صورت گيرد.
سرنگ وسوزنهاي استفاده شده در سطلهاي مخصوص غير قابل نفوذ انداخته شده (سوزنها شكسته ، خم و سرپوش گذاري نشود) سپس ضد عفوني وبعد به طريق بهداشتي دفع گردد.
ست احياء جهت جلوگيري از تماس دهان با دهان درموارد تنفس مصنوعي در دسترس باشد .
لوازم آلوده به مايعات بدن بيمار به نحوي جمع آوري گردد كه از مواجهه پوست و مخاط با آنها و آلوده شدن لباس و انتقال ميكروارگانيسم ها به ساير بيماران ومحيط جلوگيري بعمل آيد.
تزريقات محدود گردد و حتي الامكان از داروهاي غير ترزيقي استفاده گردد.
پرسنل بهداشتي درماني درصورتي كه داراي زخم باز ، درماتيت و…باشند تا زمان بهبودي كامل خود از مراقبت مستقيم بيماران خودداري نموده وياحتما از دستكش استفاده نمايند.
ايزوله (جداسازي بيمار) از موارد احتياطات استاندارد نيست.(مگر درمواردي كه راه انتقال بيماري هوائي « سل فعال ريوي » و يا موارد خاص مانند آبسه باز باشد و يا بيمار همكاري و رعايت بهداشت را ننمايد كه با نظر كميته عفونت بايستي بيمار ايزوله گردد.)
نيازي به جداسازي ظروف غذاي بيماران نيست و تنها شستشوي عادي با مايع ظرفشويي كافي است .
درصورت ريختن خون و يا ساير مايعات بدن افراد روي سطوح محيطي٬ ابتدا دستكش پوشيده سپس با دستمال قابل جذب محل راتميز نموده و بعد با آب و صابون شسته سپس در محل، هيپوكلريت سديم 1% -ريخته و 10دقيقه بعد تميز نمايد.
تمام مواردي كه مواجهه قابل ملاحظه اي روي داده (فرورفتن سوزن به بدن با احتمال آلودگي) بايستي فوراً گزارش گردد.
نظافت محيط بايستي بطور روتين و معمول انجام شود.
تمام ملحفه هاي كثيف و آلوده بايد در همان محلي كه مورد استفاده قرارگرفته اند در داخل كيسه مخصوص قرار بگيرند.

HIV چيست ؟

 HIV مخفف ""Human Immunodeficiency Virus  به معني "ويروس نقص ايمني انسان" مي‌باشد.  ويروس ، يك ذره زنده خيلي كوچك است كه مي‌تواند تكثير و پخش شود اما براي زندگي نياز به موجود زندة ديگري دارد. وقتي ويروس، سلولي را آلوده كند شروع به تكثير در داخل آن سلول مي‌كند كه در نهايت منجر به آسيب آن سلول مي‌شود.  

انسان مي‌تواند توسط فرد ديگري كه به HIV مبتلا است آلوده شود و او نيز مي‌تواند بقيه افراد را آلوده كند و بر اين اساس HIV منتشر مي‌شود.

به فردي كه به HIV آلوده است HIV)  +HIV مثبت)  اطلاق مي‌شود.

(سيستم ايمني، گروهي ازسلولها و ارگانها هستند كه بدن را در برابر ويروسها و عفونتها محفاظت مي‌كنند.)

چرا HIV خطرناك است ؟

اگر سيستم ايمني بدن به ويروسها حمله مي‌كند و آنها را مي‌كشد پس مشكل چيست ؟

ويروسهاي مختلف به سلولها و بافتهای مختلفي از بدن حمله مي‌كنند. برخي ويروسها به پوست، برخي به دستگاه تنفسی و … حمله مي‌كنند. چيزي كه HIV را اين چنين خطرناك كرده اين است كه HIV به خود سيستم ايمني حمله مي‌كند. سيستم ايمني، گروهي ازسلولها هستند كه بدن را در برابر انواع عفونتها محفاظت مي‌كند و بدون آنها٬ توانايي بدن براي مبارزه با نواع عفونتها تضعيف مي‌شود. لذا وقتی ويروس HIV وارد بدن فردی شود به تدريج قدرت دفاعی بدن وی ضعيف می شود و اين فرد در برابر انواع بيماريها و عفونتها حتی آنهايی که در حالت عادی بيماريزا نيستند آسيب پذير میگردد.

اين روند قابل رؤيت نيست و راهي وجود ندارد تا با نگاه كردن به افراد بگوئيم كه آيا به HIV مبتلا هستند يا خير٬  ولي آزمايش خون مي‌تواند پس از چند ماه از اولين تماس، ويروس را در خون آشكار كند.

افراد آلوده به HIV ممكن است سالها كاملاً سالم بمانند و حتي خودشان ندانند كه آلوده هستند.

ايدز چيست ؟

 ايدز (AIDS) مخفف Acquired Immune Deficiency Syndrome به معني سندرم نقص ايمني اكتسابي مي‌باشد.

وقتی سيستم ايمني آسيب ببيند، نه تنها در برابر ويروس HIV (كه در آغاز به آن صدمه زده) بلكه به نسبت به بقيه عفونتها هم آسيب پذير مي‌شود و ديگر قادر به كشتن ميکربها و ويروسهايي كه قبلاً برايش مشكلي ايجاد نمي‌كردند نيست و لذا با گذشت زمان، افراد آلوده به HIV بيشتر و بيشتر بيمار مي‌شوند و معمولاً سالها پس از آلودگي به يكي از بيماريهاي خاص٬ شديداً مبتلا مي‌شوند و در اين زمان گفته مي‌شود كه آنها به ايدز مبتلا شده‌اند. بنابراين  زماني كه فرد آلوده به ويروس HIV براي اولين بار به يك بيماري جدي مبتلا شود و يا وقتي كه تعداد سلولهاي ايمني باقيمانده در بدن او از حد معيني كمتر شود، مبتلا به بيماری ايدز در نظر گرفته می شود.

ايدز يك مرحله كاملاً جدي است كه بدن، دفاع بسيار كمي در برابر انواع عفونتها دارد. در واقع هر فرد آلوده به ويروس HIV ، الزاما مبتلا به ايدز نمی باشد اما در طول مدت آلودگی خود، می تواند ديگران را آلوده کند.

چه مدت طول مي‌كشد تا HIV به ايدز تبديل شود؟

بدون درمان دارويي، بطور متوسط طي 10 سال آلودگی به ويروس HIV به سمت ايدز پيش مي‌رود که البته اين مدت 10 سال براي فردي است كه تغذيه مناسبی دارد. اما فردي كه در منقطه فقيرنشين است  و بخوبي تغذيه نمي‌شود ممكن است بسيار سريعتر به سمت ايدز و نهايتاً مرگ پيش برود.

درمان دارويی ضد ويروس مي‌تواند مدت زمان بين آلودگي با HIV و شروع ايدز را طولاني تر كند. داروهاي جديدي بوليد شده‌اند که با مصرف آنها، فرد آلوده به HIV  مي‌تواند مدت زمان طولاني قبل از ايجاد ايدز زندگي كند. اما اين دارو‌ها بسيار گران و کمياب بوده و در بسياري از كشورهاي فقير در دسترس نیست و آلوده شدگان در این کشورها٬ سریعتر به سمت مرگ پيش مي‌روند.

HIV    >> چگونه منتقل مي‌شود؟  <<    

HIV در خون و ترشحات جنسي فرد مبتلا  و نيز شير پستان زن آلوده، يافت مي‌شود.

HIV‌ هنگامي منتقل مي‌شود كه مقدار كافي از اين ترشحات به بدن فردي برسد

راههاي مختلفي كه فرد مي‌تواند به HIV مبتلا گردد عبارتند از:

1 -  رابطه جنسي بدون محافظت با فرد آلوده

رابطه جنسي بدون كاندوم خطرناك است چراکه ويروسي كه در ترشحات جنسي فرد آلوده وجود دارد مي‌تواند بطور مستقيم به بدن شريك جنسي‌اش منتقل گردد. اين موضوع در مورد تماس مقعدی ((anal sex هم صادق است.

(Oral sex)تماس جنسی دهانیخطر كمتري دارند ولي اگر يك شريك جنسي خونريزي لثه يا زخم باز هر چند كوچك در دهانش داشته باشد و كاندوم استفاده نشود HIV مي‌تواند منتقل شود

2 – تماس با خون فرد آلوده

اگر خون به ميزان كافي از فرد آلوده به بدن فرد غير آلوده وارد شود مي‌تواند ويروس را به او منتقل كند.

3- سرايت از مادر حامله آلوده به جنين در داخل رحم و يا از شیرمادر آلوده به كودك
ويروس HIV از مادر آلوده به كودك ممكن است در دوران حاملگی، هنگام وضع حمل يا كمی بعد از زايمان انتقال يابد.

HIV مي‌تواند در شير پستان زن آلوده وجود داشته باشد و به نوزادش منتقل شود اما با وجود داروهاي خاص٬ شانس اين انتقال بسيار كاهش مي‌يابد هر چند در بسياري از كشورهاي در حال پيشرفت و فقير، چنين داروهايي در دسترس نيست.

4 – استفاده از محصولات خوني آلوده

در گذشته بسياري از افراد از طريق انتقال خون و فرآورده‌هاي خوني آلودهHIV مبتلا مي‌شدند در حال حاضر در اكثر نقاط جهان خونهاي اهدايي، آزمايش مي‌شوند و خطري در اين زمينه وجود ندارد.٬ به

5 – داروهاي تزريقي

افرادي كه بصورت غير قانوني داروي تزريقي استفاده مي‌كنند نيز نسبت به عفونت HIV آسيب پذير هستند  (مثل معتادان تزريقي، كه بصورت مخفيانه و غير قانوني عمل كرده و معمولاً سرنگي براي تزريق در دسترس ندارند و از سرنگ مشترك استفاده مي‌كنند.)

افسانة ها وپندارهای غلط درباره HIV :

در اقسا نقاط جهان افسانه‌هاي گوناگوني دربارة HIV و ايدز وجود دارد كه تعدادي از آنها در ذيل آورده شده‌اند.

« داشتن رابطه جنسي با دختر باكره مي‌تواند HIV را شفا دهد!»

اين افسانه در بخشهايي از آفريقا متداول است و كاملاً غلط است اين اسطوره سبب تجاوز به بسياري از دختران جوان و كودكان توسط مردان HIV مثبت شده است كه اغلب آنها را هم آلوده ساخته است.

تجاوز هيچ بيماري را درمان نمي‌كند و اين مسئله يك جنايت جدي در سراسر جهان است.

« HIV مختص مردان همجنس باز، سياهپوستان، افراد جوان و … است ! »

اين افسانه هم غلط است ، اغلب كساني كه به HIV آلوده شوند حتي تصور اينكه ممكن است آنها آلوده شوند را هم نداشتند.  كه البته اشتباه فكر مي‌كردند.

« HIV مي‌تواند از طريق لاتكس كاندوم عبور كند ….»

…. برخي تصور مي‌كنند كه چون ويروس بسيار كوچك است مي‌تواند از طريق سوراخهاي موجود در لاتكس استفاده شده در كاندوم عبور كند لازم به ذكر است اين تصور اشتباه مي‌باشد. لاتكس موجود در كاندوم، HIV را مسدود مي‌كند همانطور كه اسپرم را مسدود مي‌نمايد و مانع از حاملگي مي‌شود.

رابطه جنسي ايمن (safe sex) يعني چه ؟

رابطه جنسي ايمن اشاره به فعاليت جنسي دارد كه سبب انتقال خون يا ترشحات جنسي از يك شريك جنسي به طرف مقابل  نشود. اگر 2 نفر رابطه جنسي ايمن داشته باشند حتي اگر يكي از آنها آلوده باشد، احتمال اينكه فرد ديگر مبتلا شود وجود ندارد از نمونه‌هاي رابطه جنسي ايمن مثلاً :

1- نداشتن رابطه جنسي كه اصطلاحاً پرهيز جنسي (abstinence) ناميده مي‌شود

2- پرهيز جنسي تا زمان ازدواج  و پايبند باقی ماندن نسبت به همسر٬ پس از ازدواج . (كه البته اين روش خوبي براي اجتناب از آلودگي با HIV است به شرطی که همسر آنها هم وفادرا باشند و آنها را آلوده نكند.)

رابطه جنسي ايمن‌تر  (safer sex) يعني چه ؟

رابطه جنسي ايمن‌تر به فعاليتهاي جنسي اطلاق مي‌شود كه ريسك كمي از عفونت با HIV‌ دارند.

رابطه جنسي ايمن‌تر اغلب به معناي استفاده از كاندوم حين رابطه جنسي است.

وقتي كاندوم بطور صحيح استفاده شود بعنوان سد فيزيكي عمل مي‌كند و از انتقال ترشحات آلوده به جريان خون فرد ديگر جلوگيري مي‌‌كند.

آيا بوسيدن خطرناك است ؟

بوسيدن گونهٴ فرد مقابل٬ كه بعنوان بوسيدن متداول اجتماعي شناخته مي‌شود هيچ خطري براي انتقال HIV ندارد. بوسة عميق يا همان بوسه با دهان باز (French kiss) ريسك بسيار پائين در انتقال HIV دارد بخاطر اينكه HIV در بزاق وجود دارد ولي در ميزان كم به تنهائي منجر به عفونت HIV نمي‌شود.

 آيا چيزي مي‌تواند HIV ايجاد كند ؟

خير؛ HIV منفي است هر نوع رابطه و فعاليت جنسي بين شما نمي‌تواند سبب آلودگي شما به HIV گردد، بعنوان مثال داشتن رابطه تماس مقعدی  (anal sex) نمي‌تواند HIV خلق كند و يا بعنوان مثال شما بوسيلة masturbation (استمنا) به HIV آلوده نخواهيد شد.HIV خلق نمیشود. بعنوان مثال٬ رابطه جنسي بدون محافظ تنها در صورتي خطرناكست كه يك شريك جنسي با ويروس آلوده باشد. اگر شريك جنسي شما

 خطر در تماس های جنسی بيشتر درعدم شناخت کافی سوابق خونی شريک جنسی شماست. در هر صورت برای اطمينان از کاندوم استفاده کنيد. مگر تا زمانی که مطمئن باشيد که هيچ کدام از شما شريک جنسی ديگری ندارد و قبلاً آلوده به ويروس نشده است.

علائم بيماری چگونه ظاهر می شود؟

با کاهش قدرت سيستم دفاعی٬ به مرور زمان بدن آمادهٴ ابتلا به عفونتها و سرطانهايی می شود که به طور معمول در مردم عادی ديده نمی شوند ، اين بيماريها بصورت بيماريهاي ريوی ، اسهالهاي شديد و مزمن ،‌ تبهای طولانی ، کاهش وزن ،‌ اختلالات شخصيتی ،‌ بيماريهاي مغزی و پوستی خود را نشان مي دهند که درنهايت منجر به مرگ فرد مبتلا خواهد شد.
 

علائم آلودگی با HIV بسیار پیچیده است و دارای مراحل چندی است كه الزاماً همه آنها در افراد آلوده مشاهده نمی شود.
این مراحل عبارتند از: ‪
 

مرحله عفونت اوليه HIV : (مرحله اول)

اين مرحله چند هفته طول مي‌كشد و معمولاً با يك حالت شبيه سرماخوردگي كه بلافاصله بعد از عفونت رخ مي‌هد همراه است اين حالت شبيه سرماخوردگي گاهي اوقات تحت عنوان حالت seroconversion  ياد مي‌شود. (علائمی نظیر تب، گلودرد، بزرگی غدد لنفاوی، درد مفاصل و عضلات ، سر درد، ضعف و بی حالی، بی اشتهایی ، تهوع و استفراغ، كاهش وزن، اسهال و گاهی دانه های جلدی و یا تظاهرات عصبی)

در حدود 20% موارد علائم به گونه‌اي است كه فرد به پزشك مراجعه مي‌كند ولي معمولاً تشخيص داده نمي‌شود و حتي اگر تست HIV آنتي بادي در اين موقع انجام شود ممكن است هنوز مثبت نباشد.

طي اين مرحله مقدار زيادي HIV در خون محيطي فرد وجود دارد و سيستم ايمني با توليد پادتن ها (آنتي بادي ها)، و لنفوسيتهاي سلول كش (لنفوسیتهای سيتوتوكسيك) شروع به پاسخ در برابر ويروس مي‌كنند.

از هنگام ورود ویروس ایدز تا مثبت شدن نتیجه آزمایشگاهی كه نشانگر آلودگی فرد است حدود 2 تا 12 هفته و گاهی تا 6 ماه طول می كشد.

درصد فراوانی علایم اصلی مرحله حاد آلودگی اولیه با HIV در جدول زیر آورده شده است:

فراوانی نشانه 80% تب 51% دانه های پوستی (راش) 37% زخمهای دهان 54% درد مفاصل 44% التهاب گلو (فارنژیت) 54% بی اشتهایی 32% کاهش وزن بیشتر از 2.5 کیلوگرم 68% کسالت و بی حالی 49% دردهای عضلانی 46% تب و راش پوستی

تنها راه مطمئن جهت تعيين آلودگي با HIV انجام تست آنتي بادي HIV مي‌باشد و از روي علائم باليني نمي‌توان آلودگي با HV را تعيين كرد.

مرحله بدون علامت باليني (مرحله دوم)

اين مرحله بطور متوسط 10 سال طول مي‌كشد و همانطور كه از نام اين مرحله پيدا است، خالي از هر علامتي است هرچند ممكن است غدد متورم لنفاوي هم وجود داشته باشند (لنفادنوپاتي). سطح HIV در خون محيطي به سطح بسيار پائيني كاهش مي‌يابد ولي بیماری همچنان مسري است و آنتي بادي HIV در خون قابل ارزيابي است.

تحقيقات اخير نشان داده است كه HIV طي اين مرحله غير فعال نيست و در غدد لنفاوي بسيار فعال است. تعداد زيادي از سلولهاي T- helper آلوده شده و مي‌ميرند و ويروس فراواني توليد مي‌شود.

تست آزمايشگاهي جديدي وجود دارد كه مقدار ناچيز HIV كه از غدد لنفاوي آزاد مي‌شود را اندازه مي‌گيرد اين تست HIV-RNA را اندازه مي‌گيرد (RNA ماده ژنتيكي HIV مي‌باشد) این تست را تست بارگيري ويروس (viral load test) مي‌گويند که نقش بسيار مهمي در درمان آلودگی با HIV دارد.

مرحله علامتدار عفونت HIV (مرحله سوم)

با گذشت زمان، سيستم ايمني توان خود را از دست مي‌هد كه به 3 دليل عمده زير است.

1 – بافتها و غدد لنفاوي بدليل سالها فعاليت، آسيب مي‌بينند  

2 –  و HIV جهش پيدا مي‌كند و آلوده كنندگي‌اش تشديد مي‌شود بعبارت ديگر براي تخريب سلولهاي  ،T- helper قويتر و متنوعتر ميشود

3 – بدن توانايي جايگزيني سلولهاي T – helper از دست رفته را ندارد.

با ايجاد نقص در سيستم ايمني، علائم بوجود مي‌آيند که در آغاز بسياري از علائم خفيف هستند. ولي با تحليل سيستم ايمني، علائم تشديد مي‌شوند.

پيشروي از HIV تا AIDS

با آسيب بيشتر سيستم ايمني، بيماري به سمت بدتر شدن پيش مي‌رود تا اينكه تشخيص ايدز مطرح شود. در حال حاضر در انگلستان تشخيص ايدز وقتي تأييد مي‌شود كه فرد HIV مثبت تعداد خاصي از عفونتهاي فرصت طلب يا سرطانها را بروز مي‌دهد اگر چه فرد HIV مثبت مي‌تواند بشدت بيمار باشد ولي تشخيص ايدز نداشته باشد.

آيا درماني وجود دارد؟

متاسفانه مطالعات نشان مي‌دهد كه بسياري از افراد گمان مي‌كنند كه براي ايدز درماني وجود دارد كه منجر مي‌شود كه آنها احساس امنيت داشته و ريسك بيشتري بكنندکه البته آنها در اشتباهند. هنوز هيچ درمان قطعی براي ايدز بوجود نيامده است. تنها درمانهاي دارويي ضد ويروس وجود دارد كه پيشرفت HIV به سمت AIDS را آهسته‌ تر ميكند و در اين حالت فرد چند سال مي‌تواند زندگي سالمي داشته باشد.

-    در برخي موارد، درمان ضد ويروس چس از چند سال تأثير خود را از دست مي‌دهند و در برخي موارد ديگر فرد از AIDS بهبود مي‌يابد ولی با HIV براي دهه‌ها زندگي مي‌كند ولي اين افراد مجبورند كه براي تمام عمر روزانه داروهاي قوي مصرف كنند كه گهگاه با عوارض جانبي ناخوشايند همراه است.

-    هنوز هيچ راهي براي درمان قطعي HIV وجود ندارد و تا اين لحظه تنها راه ايمن باقي ماندن، آلوده نشدن است.