ـ پيامبر خدا(ص ) : هر كس زشتكارى مؤمنى را بپوشاند, چنان است كه دختر زنده به گورشده اى را نجات دهد.
ـ هر كس رسوايى مؤمنى را بپوشاند, چنان است كه دختر زنده به گورى را از گورش نجات دهد.
ـ هـر كـس گـنـاه و كـردار بـد مـؤمـنـى را بپوشاند, اين كار بهتر (و ارزشمندتر) از آن است كه دخترزنده به گور شده اى را نجات دهد.
ـ هر كه از برادر خود گناهى بداند و آن را بپوشاند, خداوند در روز قيامت گناهان او رابپوشاند.
ـ هر كه در دنيا عيب برادر مسلمان خود را بپوشاند, خداوند در روز قيامت بر او عيب پوشى كند.
ـ هـر كـه از بـرادر خود كار زشتى مشاهده كند و آن را پوشيده نگه دارد, خداوند در دنيا وآخرت عيب پوش او باشد.
ـ مـردى بـه پـيامبر خدا(ص ) عرض كرد دوست دارم خداوند عيبهايم را بپوشاند حضرت فرمود : عيبهاى برادرانت را بپوشان , تا خداوند عيبهاى تو را بپوشاند.
ـ در مـدينه مردمانى بودند كه عيبهايى داشتند اما زبان از عيبجويى مردم فرو بستند پس خداوند زبـان مـردم را از عـيبجويى آنان فرو بست در نتيجه , آن عده مردند و مردم از عيبهاى آنان آگاه نـشـدنـد در هـمـيـن شهر مردمانى هم بودند كه عيبى نداشتند, اما درباره عيبهاى مردم سخن مـى گـفـتـنـد پس خداوند در آنان عيبهايى آشكار ساخت كه تا وقتى مردند به آن عيبهاشناخته مى شدند.
ـ امام على (ع ) : گناه و لغزش برادرت را بپوشان , چون آن را در خودت نيز سراغ دارى .

ـ امام باقر(ع ) : مؤمن در برابر مؤمن وظيفه دارد كه هفتاد گناه بزرگ او را بپوشاند.

ـ امـام عـلـى (ع ) : هـر كـس نفس خود را براى عيبهايى كه دارد سرزنش كند, نفسش از بسيارى ازگناهان به لرزه درآيد.
ـ هـر كـه نفس خود را حسابرسى كند, به عيبها و گناهان خويش آگاه شود و گناهان را جبران وعيبها را برطرف سازد.
ـ پيامبر خدا(ص ) : هر كس به جاى خشم گرفتن بر مردم بر نفس خويش خشم گيرد, خداونداو را از وحشت روز قيامت در امان دارد.
ـ امام على (ع ) : پرداختن تو به عيبهاى خودت ننگ و عار را از تو دور مى سازد.

ـ امـام على (ع ) : اگر قصد اصلاح مردم را دارى , از خودت آغاز كن , زيرا پرداختن تو به كاراصلاح ديگران , در حالى كه خودت فاسد هستى , بزرگترين عيب است .

ـ بـزرگـترين (بيشترين ) عيب اين است كه از چيزى خرده گيرى , كه مانند آن در خودت وجود دارد.
ـ يكى از بدترين عيبهاى آدمى , اين است كه عيبهايش بر او پوشيده باشد.
ـ بى خبرى انسان از عيبهايش , از بزرگترين گناهان است .

ـ بدى و شرارت , مجمع همه عيبهاى زشت است .

ـ بـخـل , گـرد آورنـده هـمـه عـيـبـهـاى زشـت است و مهارى است كه انسان را به سوى همه بديهامى كشاند.

ـ پـيامبر خدا(ص ) : آدمى را همين عيب بس كه عيبى را در مردم ببيند و در خود نبيند و مردم را بـه خـاطـر كـارى سرزنش كند كه خود نمى تواند آن را ترك كند و همنشين خويش را باچيزهاى نامربوط و بيهوده بيازارد.
ـ آدمـى را هـمـيـن عـيـب بس كه در او سه خصلت باشد : عيبهاى مردم را ببيند و عيبهاى خود رانـبـيـنـد, چيزى را كه خودش دچار آن است براى مردم شرم آور بداند و همنشينش را با گفتار وكردار بيهوده بيازارد.
ـ امـام باقر(ع ) : آدمى را همين عيب بس كه كور خود و بيناى مردم باشد, يا مردم را از چيزى نهى كند كه خودش نمى تواند از آن دست بردارد و همنشين خود را با چيزهاى بيهوده بيازارد.
ـ امـام عـلـى (ع ) : در كـودنـى آدمـى همين بس , كه عيبهاى مردم را ببيند و عيبهاى خودش بر اوپوشيده باشد.
ـ در نادانى مرد همين بس , كه از مردم بر كارى خرده گيرد كه خودش مانند آن را انجام مى دهد.
ـ در نـادانـى مـرد هـمـيـن بـس , كـه عـيبهاى خود را نداند و از مردم بر كارى خرده گيرد كه خودنمى تواند از آن دست بردارد.

ـ امام على (ع ) : كسى كه عيب خود را ببيند, از پرداختن به عيب ديگران باز ايستد.
ـ هر كه لغزش خود را ببيند, لغزش ديگران در نظرش كوچك آيد.
ـ هر كه عيب خود را ببيند, از پرداختن به عيب ديگران باز ايستد.
ـ دنـبـال عيبهاى مردم نباش , زيرا عيبهايى كه در خودت هست ـ اگر خردمند باشى ـ مانع ازآن مى شود كه از كسى عيبجويى كنى .

ـ هر كه بيناى عيب خود باشد, از هيچ كس عيبجويى نكند.
ـ مـرد را هـمـيـن زيـركـى بـس , كـه عـيـبـهاى خود را بشناسد, در نادانى مرد همين بس , كه عيبهاى خويش را نشناسد.
ـ پـيـامـبر خدا(ص ) : سه خصلت است كه هر كس آنها را داشته باشد يا يكى از آنها در او باشدروز قـيامت در سايه عرش خداى عزوجل باشد, روزى كه هيچ سايه اى جز سايه او نيست :مردى كه از بـرادر مسلمان خود عيبى نگيرد تا آن گاه كه آن عيب را از خودش دور كند, و آدمى هر عيبى كه از خـود بـر طرف سازد عيبى ديگر در نظرش آشكار مى شود آدمى را همين بس كه به رفع معايب خود پردازد و از پرداختن به عيبهاى مردم باز ايستد.

ـ امـام صـادق (ع ) : امـيـر الـمؤمنين على بن ابى طالب (ع ) در روز فطر خطبه ايراد كرد و فرمود :اى مـردم !هـمـانـا ايـن روزشما,روزى است كه در آن نيكوكاران پاداش مى يابند و هرزه كاران زيان مـى بـينندو شباهت بسيارى به روز رستاخيز شما دارد پس , با بيرون آمدن از خانه هايتان به سوى مصلا يتان به ياد آن روزى افتيد كه از گورهايتان به سوى پروردگارتان بيرون مى آييدو از ايستادن در مصلا يتان به ياد آن روزى افتيد كه در پيشگاه پروردگارتان مى ايستيد و از بازگشتن به سوى خانه هايتان آن روزى را ياد آوريد, كه به خانه هاى خوددر بهشت باز مى گرديد!.
اى بـنـدگان خدا! كمترين چيزى كه براى مردان و زنان روزه گير مى باشد, اين است كه در روز آخـرمـاه رمـضـان فرشته اى آنان را ندا مى دهد : بشارت بادا بر شما اى بندگان خدا! كه خداوند گناهان گذشته شما را بخشود پس مواظب باشيد كه از اين پس چه مى كنيد!.

قرآن .

((عيسى بن مريم گفت : بار خدايا! اى پروردگار ما! براى ما مائده اى از آسمان بفرست , تا براى ما و آنـان كـه بـعـد از مـامـى آيـنـد عـيدى و نشانى از تو باشد و ما را روزى ده كه تو بهترين روزى دهندگانى )).
ـ سـويـد بـن غـفـلـه : در يـك روز عـيـد بـر امـيـر الـمـؤمـنـيـن (ع ) وارد شـدم ديدم در برابر آن حـضـرت سـفـره اى اسـت و در آن سـفـره مقدارى نان گندم و يك ظرف فرنى و قاشقى نهاده شـده است عرض كردم : اى امير المؤمنين ! روز عيد و فرنى ؟
حضرت فرمود : اين عيد كسى است كه آمرزيده شده باشد.
ـ امـام عـلـى (ع ) در يـكـى از اعـياد, فرمود همانا اين عيد براى كسى عيد است , كه خداوند روزه ونمازش را پذيرفته باشد و هر روزى كه در آن نافرمانى خدا نكنيم , آن روز عيد است .

ـ امـام حـسـن (ع ) در روز عـيـد فطر بر گروهى گذشت كه سرگرم بازى و خنده بودند بالاى سـرآنـهـا ايـسـتـاد و فـرمود : خداوند ماه رمضان را ميدان مسابقه خلق خود قرار داد, تا به سبب طـاعـت او بـه سوى خشنوديش از يكديگر سبقت گيرند پس , گروهى پيشى گرفتند و كامياب شـدنـد وگـروهـى عقب ماندند و ناكام شدند بسيار بسيار تعجب است از كسى كه در اين روزى كـه نـيـكوكاران پاداش داده مى شوند و هرزه كاران زيان مى برند, در حال خنده و بازى هستند به خـداسـوگـند, اگر پرده كنار رود, خواهند دانست كه نيكوكار به نيكوكارى خود مشغول است و بدكاربه بدكردارى خود حضرت سپس به راه خود ادامه داد و رفت .

ـ پـيـامبر خدا(ص ) : زمانى كه وارد مدينه شدم , اهالى اين شهر را از زمان جاهليت دو روز بودكه طـى آن دو روز به بازى و تفريح مى پرداختند خداوند به جاى آن دو روز دو روز بهتر به شماداد : روز فطر و روز قربان .

ـ پيامبر(ص ) به دختران و همسران خود دستور مى داد, كه در عيد فطر و قربان بيرون بيايند.

ـ امام على (ع ) : بد عادتى است , پرداختن به زياديها.
ـ عادت فرومايگان , اين است كه خوبى را به بدى پاداش مى دهند.
ـ عادت فرومايگان و ناپختگان , آزار دادن مردمان بزرگوار و آزاده است .

ـ عادت فرومايگان , بدگويى و غيبت كردن است .

ـ عادت ناپختگان ناآزموده كار, بريدن ريشه احسان است .

ـ عادت مردمان بد, آزار دادن رفيقان است .

ـ عادت بدان , دشمنى كردن با نيكان است .

ـ عادت منافقان , تغيير دادن خويهاست (و هر لحظه به رنگى در آمدن ).

قرآن .

((آرى , آن گاه كه زمين ريز ريز شود)).
((و زمين و كوهها برداشته و يكباره درهم كوبيده شوند)).
ـ امـام على (ع ) : پس , زمين ريز ريز و هموار شود و براى هدف مورد نظر پهن و گسترده گرددو مـردگـان بـرانـگـيـخـتـه شده , دوان دوان به سوى خدا بشتابند و خلايق دسته دسته , به سوى محشرهجوم آورند.
ـ تا آن گاه كه آن نوشته (مقدرات جهان ) زمانش به سر آيد و كوهها را از جا بركند و پراكنده سازد و از هيبت جلال خدا و ترس از سطوت و شكوه او كوهها بر هم كوفته شود.
ـ امـام بـاقـر(ع ), دربـاره آيه ((آرى , آن گاه كه زمين ريز ريز شود)), فرمود : مراد زلزله (قيامت ) است .

قرآن .

((آن گاه كه زمين لرزانده شود به سخت ترين لرزه هايش )).
((اى مـردم ! از پـروردگارتان بترسيد, كه زلزله قيامت حادثه بزرگى است آن روز كه ببينيدش , هـر شـيـر دهنده اى شيرخواره اش را از ياد ببرد و هر آبستنى بار خود را بر زمين گذارد و مردم را چون مستان بينى حال آن كه مست نيستند,بلكه عذاب خدا شديد است )).
((آن روز كه نخستين نفخه قيامت زمين را بلرزاند و نفخه دوم از پس آن بيايد)).
((آن گاه كه زمين , سخت بلرزد)).
ـ امـام عـلـى (ع ) : بترسيد از روزى كه در آن اعمال وارسى مى شود و لرزش آن روز بسيار است و كودكان در آن روز پير مى شوند.