ـ پـيامبر خدا(ص ) : آدمى را همين عيب بس كه عيبى را در مردم ببيند و در خود نبيند و مردم را بـه خـاطـر كـارى سرزنش كند كه خود نمى تواند آن را ترك كند و همنشين خويش را باچيزهاى نامربوط و بيهوده بيازارد.
ـ آدمـى را هـمـيـن عـيـب بس كه در او سه خصلت باشد : عيبهاى مردم را ببيند و عيبهاى خود رانـبـيـنـد, چيزى را كه خودش دچار آن است براى مردم شرم آور بداند و همنشينش را با گفتار وكردار بيهوده بيازارد.
ـ امـام باقر(ع ) : آدمى را همين عيب بس كه كور خود و بيناى مردم باشد, يا مردم را از چيزى نهى كند كه خودش نمى تواند از آن دست بردارد و همنشين خود را با چيزهاى بيهوده بيازارد.
ـ امـام عـلـى (ع ) : در كـودنـى آدمـى همين بس , كه عيبهاى مردم را ببيند و عيبهاى خودش بر اوپوشيده باشد.
ـ در نادانى مرد همين بس , كه از مردم بر كارى خرده گيرد كه خودش مانند آن را انجام مى دهد.
ـ در نـادانـى مـرد هـمـيـن بـس , كـه عـيبهاى خود را نداند و از مردم بر كارى خرده گيرد كه خودنمى تواند از آن دست بردارد.
ـ آدمـى را هـمـيـن عـيـب بس كه در او سه خصلت باشد : عيبهاى مردم را ببيند و عيبهاى خود رانـبـيـنـد, چيزى را كه خودش دچار آن است براى مردم شرم آور بداند و همنشينش را با گفتار وكردار بيهوده بيازارد.
ـ امـام باقر(ع ) : آدمى را همين عيب بس كه كور خود و بيناى مردم باشد, يا مردم را از چيزى نهى كند كه خودش نمى تواند از آن دست بردارد و همنشين خود را با چيزهاى بيهوده بيازارد.
ـ امـام عـلـى (ع ) : در كـودنـى آدمـى همين بس , كه عيبهاى مردم را ببيند و عيبهاى خودش بر اوپوشيده باشد.
ـ در نادانى مرد همين بس , كه از مردم بر كارى خرده گيرد كه خودش مانند آن را انجام مى دهد.
ـ در نـادانـى مـرد هـمـيـن بـس , كـه عـيبهاى خود را نداند و از مردم بر كارى خرده گيرد كه خودنمى تواند از آن دست بردارد.
