ـ فالوده اى (حلوايى تهيه شده از آرد و آب و عسل ) خدمت امام على (ع ) آورده در برابر آن حضرت گذاشتند امام (ع ) فرمود : تو خوشبو و خوشرنگ و خوشمزه هستى , اما من خوش ندارم نفسم را به چيزى عادت دهم كه بدان عادت نكرده است .

ـ حـبه عرنى : ظرف فالوده اى خدمت امير المؤمنين (ع ) آورده در برابر آن حضرت نهادندامام (ع ) انـگـشت خود را تا ته ظرف در آن فرو برد و سپس بيرون كشيد و چيزى از آن بر نداشت و انگشت خـود را چشيد, و فرمود : همانا حلال , پاك و نيكوست و اين حرام نيست , اما من خوش ندارم نفس خود را به چيزى عادت دهم كه تاكنون بدان عادت نداده ام اين ظرف را ازجلو من برداريد پس , آن را برداشتند.
ـ امـام بـاقر(ع ) : مقدارى خبيص (حلوايى تهيه شده از آرد و خرما) خدمت امير المؤمنين على بن ابيطالب (ع ) آوردند, حضرت از خوردن آن خوددارى ورزيد عرض كردند : آيا آن را حرام مى دانيد؟
فرمود : نه , اما مى ترسم نفسم به آن علاقه مند شود و به دنبال آن بروم سپس اين آيه را تلاوت كرد : ((شما بهره هاى پاكيزه خود را در زندگى دنيايتان برديد و از آنها بهره مند شديد)).
ـ امـام عـلـى (ع ) مقدارى از خرماى دقل (پست ترين و نامرغوبترين نوع خرما) تناول كرد وسپس روى آن آب نوشيد و دست به شكم خود زد و فرمود : هر كس آتش وارد شكم خود كند,خداوند او را دور گرداند سپس به اين شعر تمثل جست :.
تو اگر خواهش شكم و شرمگاه خود را بر آورى ,.
آن دو به اوج هر آنچه نكوهيده است دست يابند.