ستايش از كسانى كه به جاى عيب ديگران به معايب خود مى پردازند.
ـ پـيـامـبر خدا(ص ) : خوشا به حال آن كس كه عيب خودش , او را از پرداختن به عيبهاى برادران مؤمنش باز دارد.
ـ امام على (ع ) : بهترين مردم كسى است كه عيبهاى خودش , او را از عيبهاى مردم باز دارد.
ـ امـام صـادق (ع ) : سودمندترين چيزها براى آدمى , اين است كه در رسيدگى به عيبهاى خودبر مردم پيشى گيرد (يا پيش از پرداختن به عيوب مردم به عيبهاى خود بپردازد).
ـ هـر گـاه ديـديـد بنده گناهان مردم را مى جويد و گناهان خودش را از ياد برده است , بدانيد كه گرفتار مكر خدا شده است .
ـ امـام عـلـى (ع ) : اى بـنـده خـدا! در خرده گيرى از گناه كسى شتاب مكن , زيرا چه بسا كه او آمـرزيـده شـده باشد و در مورد خويش به گناه كوچكى كه كرده اى ايمن مباش , زيرا شايد كه به سبب آن عذاب شوى پس , هر يك ازشما از ديگرى عيبى بداند, نبايد به خرده گيرى از او بپردازد , زيـرا مى داند كه خود نيز عيبى دارد و بايد شكر اين موهبت كه عيبهايى كه در ديگران هست در او نيست , وى را به خودمشغول دارد (و از عيبجويى ديگران باز ايستد).
ـ پـيـامـبـر خـدا(ص ), در سـفـارش بـه ابـوذر, فـرمود : بايد آنچه از (عيوب ) خود مى دانى تو را ازخـرده گـيـرى بـر مـردم بـاز دارد و از آنـان بـه سـبـب كارهايى كه مانند آنها را خودت انجام مى دهى ,ناراحت نشوى .
ـ بايد آنچه از (عيوب ) خود مى دانى , تو را از (عيبجويى و خرده گيرى بر) مردم باز دارد.
ـ امام على (ع ) : آگاهى تو از عيبهاى خودت , بايد مانع از آن شود كه از مردم عيبجويى كنى .
ـ كسى كه از مردم عيبجويى مى كند, بايد از خودش آغاز كند.
ـ مسيح (ع ) : به عيبهاى مردم چون خواجگان منگريد, بلكه به عيبهايشان چون غلامان نگاه كنيد.
ـ امام على (ع ) : خردمندترين مردم , كسى است كه بيناى عيب خود باشد و كور عيب ديگران .
