نكو حالان .
ـ بـازنـده كـسـى اسـت كـه عـمـر خـود را بـبـازد و نـكـوحـال كـسـى اسـت كه عمرش را در طاعت پروردگارش بگذراند.
ـ نكو حال نيست , مگر كسى كه هم و غمش (نجات ) نفسش باشد.
ـ بازنده كسى است كه دين خود را ببازد و نكو حال كسى است كه يقينش نيكو باشد.
ـ بازنده كسى است كه دين خود را ببازد و نكوحال , كسى است كه دينش سالم و يقينش نيكوباشد .
ـ بى اعتنايان به دنيا, دلهايشان گريان است هر چند در ظاهر بخندند و اندوهشان سخت است ,هر چـنـد اظـهـار شـادى كـنـنـد و از نـفسهاى خويش بسيار در خشمند, هر چند از آنچه روزيشان شده شادند.
ـ نـديم پادشاه , مانند كسى است كه بر شير سوار باشد : مردم به موقعيت او غبطه مى خورند, امااو خود بهتر مى داند كه در چه جايگاهى است .
ـ چـه بسيار كسانى كه روزى را آغاز كردند, اما آن را به پايان نبردند و چه بسيار كسانى كه درآغاز شب نكو حال بوده , اما در پايان شب گريه كنندگانشان بر آنان گريستند.
ـ دنـيـا سـراى نـيـستى و رنج و دگرگونيها و عبرتهاست از نمونه دگرگونى و ناپايدارى دنيا, ايـن اسـت كـه شـخصى را مى بينى كه تا ديروز مورد ترحم بود و امروز نكوحال است و يا شخصى تـاديروز نكو حال بود و امروز برايش دلسوزى مى شود, اين نيست مگر از آن رو كه نعمتى ازدست رفته و بينوايى و مصيبتى نازل شده است .
ـ در وصـف كـسانى كه غافلگير مرگ شده اند, مى فرمايد و به آنچه همه عمرش راغب وشيفته آن بـود, بـى مـيل و رغبت مى شود و آرزو مى كند كه كاش آن كس كه حسرت او رامى خورد و بر وى حسادت مى ورزيد, اين اموال را گرد آورده بود نه او!.
ـ در نـامـه خـود بـه مـعـاويـه , مـى فـرمايد بترس از روزى كه كسى كه (امروز) پايان كار خويش راپـسـنـديـده كـرده اسـت , در آن روز نـكـو حال مى گردد و كسى كه زمام اختيار خويش را به دست شيطان داده و با او نستيزيده است , پشيمان مى شود.
