قرآن .
((اى انـسـان ! چه چيز تو را به پروردگار كريمت مغرور (و دلير) كرده است آن كه تو را بيافريد و اعضايت تمام گردانيدو اعتدالت بخشيد و به هر صورتى كه خواست تو را تركيب داد)).
((اى انـسـان ! چه چيز تو را به پروردگار كريمت مغرور (و دلير) كرده است آن كه تو را بيافريد و اعضايت تمام گردانيدو اعتدالت بخشيد و به هر صورتى كه خواست تو را تركيب داد)).
امـام عـلـى (ع ) آيـه ((اى انـسـان ! چـه چـيـز تـو را به پروردگار كريمت مغرور (و دلير) كرده اسـت ))راتـلاوت كـرد و فـرمود : انسانى كه در اين آيه مورد خطاب و سؤال است , هر دليلى براى مغرور شدنش به خدا بياورد دليلش بر باطل است و عذر و بهانه اش از عذر و بهانه هر فريب خورده ديگرى بى پايه تر وجهالت وجود او را سخت فرا گرفته است اى انسان ! چه چيز تو را به گناه كردن دلـير كرده است ؟
چه چيز تو را به پروردگارت مغرور و گستاخ كرده است ؟
چه چيز تو را به نابود كردن نفست خو داده است ؟
.
ـ پـيـامبر خدا(ص ) : خوشا شب خفتن زيركان و روزه خوارى آنان كه از شب زنده دارى نابخردان وسـخـتـكـوشى آنان در عبادت , بى خبرند! ذره اى عبادت شخص پرهيزگار و با يقين بهتر از يك دنياعبادت فريفتگان است .
ـ در زبور آمده است : اى پسر آدم ! چون .
به شما نعمت زبان را روزى كردم و اندام و جوارح در اختيارتان نهادم و مال و ثروت روزيتان كردم , شـمـااز هـمـه اندامها و اعضاى بدن خود در راه معاصى و گناهان كمك گرفتيد, گويى به من مغرور گشته ايد وكيفر مرا به بازى گرفته ايد.
ـ امـام صـادق (ع ) : هـمـانـا خداى تبارك و تعالى مى داند كه بندگان چه خواهند كرد و به سوى چـه سـرنـوشـتى رهسپار خواهند شد از اين رو,وقتى گناه و بدى مى كنند, چون از پيش به آنچه مى كنند آگاه است , كارى به آنها ندارد پس , مبادا رفق و مدارا از سوى كسى كه بيم از دست دادن چيزى را ندارد, تو رابفريبد.
ـ امام على (ع ) : زنهار, زنهار, اى فريب خورده ! به خدا سوگند كه او چنان (گناهان را) پوشانده , كه گويى بخشيده است .
ـ يـكـى از عـوامـل مـصـون مـانـدن از گناهان , اين است كه به خدا مغرور نشويد (و به او طمع بيهوده مبنديد و خود را از عذاب او ايمن مپنداريد).
ـ پـيـامـبر خدا(ص ) : اى پسر مسعود! به خدا مغرور مشو و به پاكى و علم و عمل و نيكى و عبادت خود,فريفته مگرد.
ـ امـام عـلـى (ع ) : پا فشارى كردن بنده در معصيت و آرزوى آمرزش داشتن از خدا, مغرور شدن به خداست .
ـ پـيامبر خدا(ص ) : به خدا مغرور مشويد, زيرا اگر قرار بود خدا چيزى را به حال خود وا گذارد, هرآينه مورچه و خردل و پشه را به حال خود وا مى گذاشت .
ـ امـام عـلـى (ع ) : بـسا كسانى كه با احسان خداوند اندك اندك به عذاب حق نزديك شده اندو به خاطرپوشاندن گناهانشان مغرور و فريفته شده اند و به سبب تعريف و تمجيد (مردمان ) از آنان به فتنه وتباهى افتاده اند!.
چه چيز تو را به پروردگارت مغرور و گستاخ كرده است ؟
چه چيز تو را به نابود كردن نفست خو داده است ؟
.
ـ پـيـامبر خدا(ص ) : خوشا شب خفتن زيركان و روزه خوارى آنان كه از شب زنده دارى نابخردان وسـخـتـكـوشى آنان در عبادت , بى خبرند! ذره اى عبادت شخص پرهيزگار و با يقين بهتر از يك دنياعبادت فريفتگان است .
ـ در زبور آمده است : اى پسر آدم ! چون .
به شما نعمت زبان را روزى كردم و اندام و جوارح در اختيارتان نهادم و مال و ثروت روزيتان كردم , شـمـااز هـمـه اندامها و اعضاى بدن خود در راه معاصى و گناهان كمك گرفتيد, گويى به من مغرور گشته ايد وكيفر مرا به بازى گرفته ايد.
ـ امـام صـادق (ع ) : هـمـانـا خداى تبارك و تعالى مى داند كه بندگان چه خواهند كرد و به سوى چـه سـرنـوشـتى رهسپار خواهند شد از اين رو,وقتى گناه و بدى مى كنند, چون از پيش به آنچه مى كنند آگاه است , كارى به آنها ندارد پس , مبادا رفق و مدارا از سوى كسى كه بيم از دست دادن چيزى را ندارد, تو رابفريبد.
ـ امام على (ع ) : زنهار, زنهار, اى فريب خورده ! به خدا سوگند كه او چنان (گناهان را) پوشانده , كه گويى بخشيده است .
ـ يـكـى از عـوامـل مـصـون مـانـدن از گناهان , اين است كه به خدا مغرور نشويد (و به او طمع بيهوده مبنديد و خود را از عذاب او ايمن مپنداريد).
ـ پـيـامـبر خدا(ص ) : اى پسر مسعود! به خدا مغرور مشو و به پاكى و علم و عمل و نيكى و عبادت خود,فريفته مگرد.
ـ امـام عـلـى (ع ) : پا فشارى كردن بنده در معصيت و آرزوى آمرزش داشتن از خدا, مغرور شدن به خداست .
ـ پـيامبر خدا(ص ) : به خدا مغرور مشويد, زيرا اگر قرار بود خدا چيزى را به حال خود وا گذارد, هرآينه مورچه و خردل و پشه را به حال خود وا مى گذاشت .
ـ امـام عـلـى (ع ) : بـسا كسانى كه با احسان خداوند اندك اندك به عذاب حق نزديك شده اندو به خاطرپوشاندن گناهانشان مغرور و فريفته شده اند و به سبب تعريف و تمجيد (مردمان ) از آنان به فتنه وتباهى افتاده اند!.
