ـ امام على (ع ) : هر كه بناحق , بخواهد خشم خود را فرو بنشاند, خداوند به حق طعم خوارى رابه او بچشاند.
ـ پـيـامبر خدا(ص ) : همانا دوزخ را درى است كه از آن وارد نشود مگر كسى كه از طريق معصيت خداى متعال خشم خود را فرو بنشاند.
ـ امـام عـلـى (ع ) : از جـمـلـه احـكـام مـهـم خـداوند در قرآن حكيم كه به واسطه آنها پاداش و كـيـفـرمـى دهـد و بـه سبب آنها خشنود و ناخشنود مى شود, اين است كه چنانچه بنده با يكى از ايـن خـصلتها از دنيا به ديدار پروردگارش برود و از آنها توبه نكرده باشد, هر چند در عبادت خود رابـه زحـمـت انـداخـتـه و عـمـلش را (براى خدا) خالص گردانيده باشد, هيچ سودى نبرد : در عـبـادتـى كـه خدا بر او واجب كرده است برايش شريك قرار دهد, يا با كشتن كسى , خشم خود را فروبنشاند.