.

ـ امام كاظم (ع ) : كسى كه از بدى ديدن به خشم نيايد, از خوبى ديدن سپاسگزار نيست .

ـ كـسى كه هرگاه به او بدى شود, ناراحتى در خود نيابد, خوبى كردن به او نيز در نظرش ارزشى ندارد.
ابو حامد غزالى مى نويسد : اين نيرو ـ يعنى نيروى خشم ـ در مرحله اول و ابتدايى به سه گونه در مردم ظهور مى كند : تفريط و افراط و اعتدال .

تـفـريـط عبارت است از فقدان اين نيرو يا ضعف آن و اين خصلتى نكوهيده است و به چنين كسى مى گويند شخص بى حميت از همين رو گفته شده است : كسى كه موجبات خشم او فراهم آيد و بـا ايـن حـال خـشـمـگـيـن نـشـود, خـر اسـت ! بـنـابـرايـن , كـسـى كـه نـيـروى ــرـفــتــوبا غـيـرت وخـشـم رابـكـلى فاقدباشد,شخصى است بسيار ناقص خداوند صحابه را به داشتن خشم و خشونت توصيف كرده و فرموده است : ((با كافران سختگير و خشنند)) فرموده است : ((اى پيامبر! بـا كـافران ومنافقان جهاد كن و بر آنان سخت گير)) سختگيرى و خشونت از آثار نيروى غيرت و خشم است .

افراط آن است كه اين صفت بر وجود شخص چيره گردد, تا جايى كه از قلمرو حاكميت عقل و دين وفرمانبردارى آنها خارج شود.
خـشم پسنديده آن خشمى است كه منتظر اشاره عقل و دين باشد و هر جا كه غيرت اقتضاكند, بر انگيخته شود و هر جا بردبارى پسنديده باشد آرام گيرد و نيروى خشم خود را در حداعتدال نگه دارد.


 نگاشته شده توسط رحمان نجفي در چهارشنبه 21 بهمن 1388  ساعت 12:28 AM نظرات 0 | لينک مطلب


Powered By Rasekhoon.net