.

آمرزش خواهى .

قرآن .

((و كسانى كه چون كار زشتى كنند يا به خود ستم ورزند, خدا را ياد مى كنند و براى گناهانشان آمرزش مى طلبند)).
((و هـر كـس كـه كـار بـدى كـند يا به خود ستم نمايد, سپس از خدا آمرزش بخواهد, خداوند را آمرزنده و مهربان مى يابد)).
ـ امام صادق (ع ) : يكى از جامعترين دعاها اين است كه بنده استغفار بگويد.
ـ امام على (ع ) : آمرزش خواهى , گناهان را پاك مى كند.
ـ پيامبر خدا(ص ) : درهاى بلاها را با آمرزش خواهى ببنديد.
ـ امام على (ع ) : در شگفتم از كسى كه آمرزش خواهى را دارد و با اين حال نوميد مى شود.
ـ پيامبر خدا(ص ) : بهترين دعا, آمرزش خواهى است .

ـ بهترين عبادت , استغفار كردن است .

ـ امـام رضـا(ع ) : حـكايت استغفار (و ريختن گناهان به سبب آن ) حكايت برگ درخت است كه با تكان خوردن درخت , مى ريزد.
ـ امام على (ع ) : با آمرزش خواهى , خود را معطر كنيد تا بوى گناهان شما را رسوا نكند.
ـ پيامبر خدا(ص ) : خوشا به حال كسى كه در نامه اعمالش , آمرزش خواهى بسيار يافت شود.
ـ آمرزش خواهى در نامه اعمال , مانند نور مى درخشد.
ـ خوشا به حال كسى كه روز قيامت در نامه اعمالش , زير هر گناهى جمله استغفر اللّه يافت شود.
ـ هر كس دوست دارد كه نامه اعمالش او را خوشحال كند, استغفار آن را زياد گرداند.
ـ زيـاد اسـتـغـفـار كنيد, زيرا خداوند عزوجل آمرزش خواهى را به شما ياد نداد, مگر براى اين كه مى خواهد شما را بيامرزد.
ـ خداى متعال , گنهكاران را مى آمرزد مگر كسى را كه خودش نخواهد آمرزيده شود عرض كردند : اى پيامبر خدا! چه كسى خواهان آن است كه آمرزيده نشود؟
فرمود : كسى كه آمرزش نمى طلبد.
ـ امام على (ع ) : بهترين توسل , استغفار است .

ـ حربه گنهكار, آمرزش خواهى است .

ـ هيچ واسطه اى , مؤثرتر از آمرزش خواهى نيست .

ـ پيامبر خدا(ص ) : هر كه غم و اندوهش بسيار شود, استغفار كند.
ـ ابـلـيـس گـفـت : بـه عـزتت سوگند كه تا بندگانت جان در بدن دارند, از گمراه كردنشان دست نمى كشم خداوند فرمود : به عزت و جلالم سوگند, تا زمانى كه از من آمرزش بطلبند, آنان رامى آمرزم .

ـ آيـا شـمـا را بـه دردتـان و داروى دردتـان راهـنـمايى نكنم ؟
بدانيد كه درد شما گناهان است ودارويتان آمرزش خواهى است .

ـ هر دردى , دارويى دارد و داروى گناهان , آمرزش خواهى است .

ـ امام على (ع ) : به هر كس (نعمت ) آمرزش خواهى داده شود از آمرزيده شدن محروم نشود.
ـ نـشايد كه خداوند در سپاسگزارى را به روى بنده اى بگشايد و در افزون شدن نعمت را به رويش بـبـنـدد و در دعـا را بـه روى بـنده اى باز كند و در اجابت را به رويش ببندد و در توبه را به روى بنده اى بگشايد و در آمرزيدن را به رويش ببندد.
ـ بر روى زمين دو عامل ايمن كننده از عذاب خدا وجود داشت كه يكى از آن دو از دست رفت پس آن ديـگـرى را بگيريد و بدان چنگ در زنيد اما آن ايمنى بخشى كه از دست رفت پيامبر خدا(ص ) بود و آن كه باقى است , آمرزش خواهى است خداى متعال مى فرمايد : (( (اى محمد) تا تو در ميان آنان هستى , خدا عذابشان نمى كند و تا زمانى كه آمرزش مى طلبند, خداعذابشان نكند)).
ـ پـيـامبر خدا(ص ) : خداوند دو امان براى امتم بر من نازل فرمود : ((تا تو در ميان آنها هستى خدا عـذابـشان نمى كند و تا زمانى كه آمرزش مى طلبند, خدا آنان را به عذاب نمى رساند)) پس ,چون من رفتم , آمرزش خواهى تا روز قيامت را در ميان شما باقى گذاشتم .



 نگاشته شده توسط رحمان نجفي در چهارشنبه 21 بهمن 1388  ساعت 12:29 AM نظرات 0 | لينک مطلب


Powered By Rasekhoon.net