.
قرآن .
((شكيبايان و راستگويان و فرمانبرداران و انفاق كنندگان و آمرزش خواهان در سحرگاهان )).
ـ امـام صـادق (ع ), دربـاره آيـه ((و آمـرزش خـواهـان در سـحـرگاهان )), فرمود : يعنى كسانى كه سحرگاه نماز مى گزارند.
ـ دربـاره آيـه ((و در سحرگاهان آمرزش مى طلبند)) : هنگام سحر در نماز وتر هفتاد باراستغفار مى كردند.
ـ كسى كه در هنگام سحر هفتاد مرتبه از خداوند استغفار كند, او از اهل اين آيه است .
ـ هر كس در نماز وتر خود در حالى كه ايستاده است هفتاد مرتبه بگويد : ((استغفر اللّه واتوب اليه )) و اين كار را تا يك سال ادامه دهد, خداوند نام او را در زمره آمرزش خواهان درسحرگاهان بنويسد و آمرزش خداى عزوجل بر او لازم گردد.
ـ پـيامبر خدا(ص ) : خداى تعالى سه بانگ را دوست دارد : بانگ خروس و بانگ قارى قرآن وبانگ كسانى كه در سحرگاهان آمرزش مى طلبند.
ـ لقمان (ع ), در سفارش به فرزند خود, مى فرمايد : فرزندم ! مبادا خروس از تو زرنگتر باشد,هنگام سحر كه تو در خوابى او بر مى خيزد و آمرزش مى طلبد!.
ـ پـيـامـبـر خـدا(ص ) : سه گروهند كه از گزند ابليس و سپاهيان او مصونند : كسانى كه به ياد خداهستند, كسانى كه از خوف خدا گريانند و آمرزش خواهان در سحرگاهان .
ـ روايـت شـده اسـت كه داود(ع ) از جبرئيل درباره بهترين اوقات سؤال كرد و جبرئيل پاسخ داد : نمى دانم , ولى عرش در سحرگاهان مى لرزد.
ـ پـيـامـبر خدا(ص ) : بهترين زمانى كه در آن خداى عزوجل را بخوانيد سحر است و اين آيه راكه سـخـن يـعـقـوب (ع ) است , تلاوت كرد: ((بزودى از پروردگارم براى شما بخشايش مى طلبم )) وفرمود : دعا براى آنها را به وقت سحر واگذار كرد.
ـ در خبرى از امام صادق (ع ) آمده است دعا كردن براى آنان را به سحرگاه شب جمعه موكول كرد .
ـ امـام كـاظـم (ع ) هـرگـاه از ركـعـت آخـر نماز وتر سر بر مى داشت مى فرمود : اين كسى است كـه حـسـنـاتـش نـعمتى است از سوى تو و شكر گزاريش ناچيز است و گناهش بزرگ و چيزى جـزحـمـايـت و رحـمـت تـو نـدارد در كـتـاب خـود كـه بـر پـيـامـبـر مـرسـل خـويـش ـما ــ ـ نـازل كـردى فرمودى :((اندكى ازشب رامى خوابيدند و در سحرگاهان استغفار مى كردند)) خفتنم بـه درازا كـشـيـد و شـب زنـده داريم اندك است و اينك سحر است و من براى گناهم از درگاه تـوآمـرزش مـى طـلـبـم , آمـرزش خواهى كسى كه نه سود و زيانش در اختيار اوست و نه مرگ و نه زندگى و نه رستاخيزش حضرت سپس به سجده مى افتاد.
ـ امـام عـلـى (ع ) : خـداى عزوجل هرگاه اراده مى كند كه به زمينيان عذابى رساند, مى فرمايد : اگـرنـبـودند كسانى كه به واسطه عظمت و شكوه من با يكديگر مهر مى ورزند و مسجدهاى مرا آبادمى سازند و در سحرگاهان آمرزش مى طلبند, هر آينه عذابم را فرو مى فرستادم .
((شكيبايان و راستگويان و فرمانبرداران و انفاق كنندگان و آمرزش خواهان در سحرگاهان )).
ـ امـام صـادق (ع ), دربـاره آيـه ((و آمـرزش خـواهـان در سـحـرگاهان )), فرمود : يعنى كسانى كه سحرگاه نماز مى گزارند.
ـ دربـاره آيـه ((و در سحرگاهان آمرزش مى طلبند)) : هنگام سحر در نماز وتر هفتاد باراستغفار مى كردند.
ـ كسى كه در هنگام سحر هفتاد مرتبه از خداوند استغفار كند, او از اهل اين آيه است .
ـ هر كس در نماز وتر خود در حالى كه ايستاده است هفتاد مرتبه بگويد : ((استغفر اللّه واتوب اليه )) و اين كار را تا يك سال ادامه دهد, خداوند نام او را در زمره آمرزش خواهان درسحرگاهان بنويسد و آمرزش خداى عزوجل بر او لازم گردد.
ـ پـيامبر خدا(ص ) : خداى تعالى سه بانگ را دوست دارد : بانگ خروس و بانگ قارى قرآن وبانگ كسانى كه در سحرگاهان آمرزش مى طلبند.
ـ لقمان (ع ), در سفارش به فرزند خود, مى فرمايد : فرزندم ! مبادا خروس از تو زرنگتر باشد,هنگام سحر كه تو در خوابى او بر مى خيزد و آمرزش مى طلبد!.
ـ پـيـامـبـر خـدا(ص ) : سه گروهند كه از گزند ابليس و سپاهيان او مصونند : كسانى كه به ياد خداهستند, كسانى كه از خوف خدا گريانند و آمرزش خواهان در سحرگاهان .
ـ روايـت شـده اسـت كه داود(ع ) از جبرئيل درباره بهترين اوقات سؤال كرد و جبرئيل پاسخ داد : نمى دانم , ولى عرش در سحرگاهان مى لرزد.
ـ پـيـامـبر خدا(ص ) : بهترين زمانى كه در آن خداى عزوجل را بخوانيد سحر است و اين آيه راكه سـخـن يـعـقـوب (ع ) است , تلاوت كرد: ((بزودى از پروردگارم براى شما بخشايش مى طلبم )) وفرمود : دعا براى آنها را به وقت سحر واگذار كرد.
ـ در خبرى از امام صادق (ع ) آمده است دعا كردن براى آنان را به سحرگاه شب جمعه موكول كرد .
ـ امـام كـاظـم (ع ) هـرگـاه از ركـعـت آخـر نماز وتر سر بر مى داشت مى فرمود : اين كسى است كـه حـسـنـاتـش نـعمتى است از سوى تو و شكر گزاريش ناچيز است و گناهش بزرگ و چيزى جـزحـمـايـت و رحـمـت تـو نـدارد در كـتـاب خـود كـه بـر پـيـامـبـر مـرسـل خـويـش ـما ــ ـ نـازل كـردى فرمودى :((اندكى ازشب رامى خوابيدند و در سحرگاهان استغفار مى كردند)) خفتنم بـه درازا كـشـيـد و شـب زنـده داريم اندك است و اينك سحر است و من براى گناهم از درگاه تـوآمـرزش مـى طـلـبـم , آمـرزش خواهى كسى كه نه سود و زيانش در اختيار اوست و نه مرگ و نه زندگى و نه رستاخيزش حضرت سپس به سجده مى افتاد.
ـ امـام عـلـى (ع ) : خـداى عزوجل هرگاه اراده مى كند كه به زمينيان عذابى رساند, مى فرمايد : اگـرنـبـودند كسانى كه به واسطه عظمت و شكوه من با يكديگر مهر مى ورزند و مسجدهاى مرا آبادمى سازند و در سحرگاهان آمرزش مى طلبند, هر آينه عذابم را فرو مى فرستادم .
