.
ـ امـام عـلـى (ع ) : هشدار! هشدار! اى شنونده ! بكوش ! بكوش ! اى بى خبر! هيچ كس مانند شخص آگاه ,تو را آگاه و خبردار نمى كند.
ـ هـلا! اى صـاحبان ديدگان بينا و گوشهاى شنوا و اى برخورداران از تندرستى و مال و متاع !آيا جـاى گـريـزى يا راه نجاتى يا پناهگاهى يا تكيه گاهى يا راه فرارى و يا طريق بازگشتى هست يا نيست ؟
پس , به كجا باز مى گرديد؟
يا كجا مى رويد؟
يا فريب چه چيز را مى خوريد؟
.
ـ باقيمانده ايام عمر خود را دريابيد و جانهاى خود را براى آنها شكيبا سازيد, زيرا اين چندروزه در مقابل روزهاى بسيارى كه در غفلت و رويگردانى از پند و اندرز گذرانيده ايد اندك است .
ـ آيـا شـمـا در جـاهـاى هـمـان كـسـانـى نـيـسـتـيد كه پيش از شما بودند و عمرشان درازتر و آثـارشـان پـاينده تر بود و سپس بى هيچ توشه اى كه آنها را به مقصد رساند و بى هيچ مركبى كه راه رادرنوردد كوچ كردند؟
آيا شنيده ايد كه دنيا خود را فداى آنان كند ؟
و آيا جز گرسنگى توشه اى به آنان داد ؟
آيا چنين دنيايى را بر مى گزينيد؟
.
ـ يـاد مرگها از دلهاى شما رخت بربسته است و آرزوهاى دروغين شما را فرا گرفته است و ازاين رو, دنيا بيش از آخرت بر شما تسلط يافته است .
ـ چـه شـده اسـت كـه بـا دسـت يـافـتـن بـه انـدكـى از دنـيـا شـاد مـى شـويـد و بـراى ازــاب ـ دسـت دادن نعمت فراوان آخرت اندوهگين نمى شويد؟
و اندك چيز دنيا كه از كفتان مى رود, شما را نگران مى سازد چندان كه آثار اين نگرانى در چهره هاى شما آشكار مى شود؟
.
ـ واى بر فرزند آدم كه چه غافل است و گم كرده راه و سرگشته !.
ـ بـعـد از تـلاوت آيـه ((فخر فروشى بر يكديگر شما را به خود مشغول ساخت چندان كه به زيارت گورها رفتيد)), فرمود : چه مقصد بسيار دورى ! و چه زيارت كنندگان غافلى ! و چه افتخاركردن زشت و وحشتناكى !.
ـ آن گوشى كه فرياد را نشنيده است , چگونه صداى آهسته را مى شنود؟
.
ـ اى دريغا بر هر غافلى كه عمرش بر ضد او حجت باشد و روزهاى عمرش , او را به سوى شوربختى كشاند.
ـ اى بـسا غافلى كه پارچه اى مى بافد تا آن را بپوشد, اما كفن او مى شود و خانه اى مى سازد تادر آن بنشيند, اما همان جا قبر او مى شود.
ـ از سـخـنـان نـجـوا آمـيـز خداى تعالى با موسى (ع ) : اگر فرو رفتن در خواب غفلت و پيمودن راه بـدبـخـتـى و پـيروى از شهوات نبود, چگونه عده اى مى توانستند لذت زندگى را بچشند! به خاطرنبودن اين امور در صديقان (و مؤمنان راستين ) است كه آنان بى تابى مى كنند.
ـ هـلا! اى صـاحبان ديدگان بينا و گوشهاى شنوا و اى برخورداران از تندرستى و مال و متاع !آيا جـاى گـريـزى يا راه نجاتى يا پناهگاهى يا تكيه گاهى يا راه فرارى و يا طريق بازگشتى هست يا نيست ؟
پس , به كجا باز مى گرديد؟
يا كجا مى رويد؟
يا فريب چه چيز را مى خوريد؟
.
ـ باقيمانده ايام عمر خود را دريابيد و جانهاى خود را براى آنها شكيبا سازيد, زيرا اين چندروزه در مقابل روزهاى بسيارى كه در غفلت و رويگردانى از پند و اندرز گذرانيده ايد اندك است .
ـ آيـا شـمـا در جـاهـاى هـمـان كـسـانـى نـيـسـتـيد كه پيش از شما بودند و عمرشان درازتر و آثـارشـان پـاينده تر بود و سپس بى هيچ توشه اى كه آنها را به مقصد رساند و بى هيچ مركبى كه راه رادرنوردد كوچ كردند؟
آيا شنيده ايد كه دنيا خود را فداى آنان كند ؟
و آيا جز گرسنگى توشه اى به آنان داد ؟
آيا چنين دنيايى را بر مى گزينيد؟
.
ـ يـاد مرگها از دلهاى شما رخت بربسته است و آرزوهاى دروغين شما را فرا گرفته است و ازاين رو, دنيا بيش از آخرت بر شما تسلط يافته است .
ـ چـه شـده اسـت كـه بـا دسـت يـافـتـن بـه انـدكـى از دنـيـا شـاد مـى شـويـد و بـراى ازــاب ـ دسـت دادن نعمت فراوان آخرت اندوهگين نمى شويد؟
و اندك چيز دنيا كه از كفتان مى رود, شما را نگران مى سازد چندان كه آثار اين نگرانى در چهره هاى شما آشكار مى شود؟
.
ـ واى بر فرزند آدم كه چه غافل است و گم كرده راه و سرگشته !.
ـ بـعـد از تـلاوت آيـه ((فخر فروشى بر يكديگر شما را به خود مشغول ساخت چندان كه به زيارت گورها رفتيد)), فرمود : چه مقصد بسيار دورى ! و چه زيارت كنندگان غافلى ! و چه افتخاركردن زشت و وحشتناكى !.
ـ آن گوشى كه فرياد را نشنيده است , چگونه صداى آهسته را مى شنود؟
.
ـ اى دريغا بر هر غافلى كه عمرش بر ضد او حجت باشد و روزهاى عمرش , او را به سوى شوربختى كشاند.
ـ اى بـسا غافلى كه پارچه اى مى بافد تا آن را بپوشد, اما كفن او مى شود و خانه اى مى سازد تادر آن بنشيند, اما همان جا قبر او مى شود.
ـ از سـخـنـان نـجـوا آمـيـز خداى تعالى با موسى (ع ) : اگر فرو رفتن در خواب غفلت و پيمودن راه بـدبـخـتـى و پـيروى از شهوات نبود, چگونه عده اى مى توانستند لذت زندگى را بچشند! به خاطرنبودن اين امور در صديقان (و مؤمنان راستين ) است كه آنان بى تابى مى كنند.