ـ پـيامبر خدا(ص ) : هر كس در مجلسى بشنود كه از برادرش غيبت مى شود و آن را از او دفع كند, خداوند هزار باب بدى را در دنيا و آخرت از او دفع كند.
ـ هرگاه در حضور كسى از برادر مسلمانش غيبت شود و او بتواند ياريش دهد اما به يارى (ودفاع از) او برنخيزد, خداوند در دنيا و آخرت تنهايش گذارد.
ـ امام باقر(ع ) : كسى كه در حضور او از برادر مؤمنش غيبت شود و او به ياريش برخيزد,خداوند در دنـيـا و آخـرت او را يـارى دهد و كسى كه در حضور او از برادر مؤمنش غيبت شود واو ـ با آن كه مـى تـوانـد ياريش كند ـ به يارى او برنخيزد و از وى دفاع نكند, خداوند او را در دنيا وآخرت پست گرداند.
ـ پـيـامـبـر خـدا(ص ) : هـر كـس در مـجلسى غيبتى راجع به برادر خود بشنود و آن را از او دفع كـنـد,خـداوند عزوجل هزار باب شر و بدى را در دنيا و آخرت از او دفع سازد و اگر غيبت را از او دفع نگرداند و خوشحال هم بشود, گناهش همچون گناه كسى است كه غيبت كرده است .

ـ هر كس در پشت سر برادرش از آبروى او دفاع كند, بر خداست كه او را از آتش برهاند.
ـ كسى كه در حضورش از برادر مسلمان او غيبت شود و با آن كه مى تواند به يارى او برخيزدياريش ندهد, گناهش در دنيا و آخرت دامنگيرش شود.
ـ اگـر در مـيـان جـمـعـى بـودى و از كـسـى غيبت شد, به يارى آن مرد برخيز و آن جمع را از غيبت كردن باز دار و از ميانشان برخيز و برو.