روایت شده است که هنگامی که درد زایمان، فاطمه زهرا سلام الله علیها را فرا گرفت، خداوند به لعیا، سرپرست حوریان بهشت، وحی کرد که نزد دختر حبیبم، محمد صلی الله علیه و آله، برو و مونس او باش.
لعیا به دنیا فرود آمد و خدمت فاطمه سلام الله علیها رسید. سلام کرد و گفت: «مرحبا بر تو ای دختر رسول خدا. حال و روزت چطور است؟»
فاطمه فرمود: «خوبم.» و از اینکه نمی دانست چه چیزی بر زمین پهن کند که لعیا بر آن بنشیند، خجالت‌زده شد.
در همان حین، حور دیگری از بهشت فرود آمد و فرشی مخمل از بهشت آورد. آن را در منزل فاطمه گسترد و لعیا بر آن نشست. آن گاه لیعیا در به‌دنیا آمدن حسین علیه السلام، فاطمه را کمک کردو با آب بهشتی شستشویش داد و با حوله‌ای بهشتی خشکش کرد و میان دو چشمش را بوسید و به پیامبر عرض کرد:« این مولود بر شما مبارک باد و خدا در دو فرزندت ـ حسن و حسین ـ برکت قرار دهد.»

منابع: شجره طوبی، ص 259، مجلس چهاردهم