تیتری که همه را با خنده می گریاند
خنده ی خوشحالی
و گریه ی شوق
شاید دور نباشد آن روزی که دوباره این تیتر بر روزنامه های کشور نشانده شود
به امید آن دم
+این عکس رو خودم گرفتم که با تمام ناباوری این روزنامه گیرم اومد

اگر امروز با دست ولایت بیعت نکنی ناچار روزی با پای کفر بیعت خواهی کرد!
این قانون و طبیعت جوانمردی است ...

روایتی به همین مضمون:

عبدالله بن عمر فرزند خلیفه دوم که خارج از شهر بود، در پایان شب به شهر بازمی‌گردد. وی که اجساد بی‌سر آویزان را می‌بیند، وحشت می‌کند و به محل استقرار حجاج می‌رود تا با او بیعت کند. نگهبان می‌گوید حجاج خوابیده و او می‌گوید بگو فرزند خلیفه دوم برای بیعت آمده است

نگهبان به حجاج می‌گوید و حجاج عبدالله را به داخل می‌خواند. سپس به او می‌گوید چرا شب آمدی؟ گفت بیرون شهر بودم. پرسیبد چرا نگذاشتی صبح بیایی؟ عبدالله بن عمر که ترس بر او مستولی شده بود، می‌گوید ترسیدم تا صبح بمیرم و تکلیف شرعی خود را که بیعت با شما است، ادا نکرده باشم. حجاج که فرد زرنگی بوده، می‌گوید تو از اجساد بدون سر ترسیدی و گفتی نکند خودت نیز یکی از آنان شوی. به همین دلیل شبانه آمدی. اکنون من خوابم و نمی‌توانم بنشینم. سپس پای خود را دراز می‌کند و می‌گوید با پایم بیعت کن. فرزند عمر با پای او دست می‌دهد!


منبع:

سیر أعلام النبلاء ۳ : ۲۳۱
و
اصبهانی به نقل از مجمع الزوائد ۷ : ۱۱۷

لعنت خدا بر محمد رضا پهلوی نجس

در مدرسه ی کربلا ، کودکان به چشم خود دیدند که بابا دو بخــــش است:
بخشی در صحـــــرا ، بخشـــی بر بالایٍ نیــــزه ...
اما اینکـــه عمــــو چند بخش است را فقـط بــابـــا می دانــد ...
صلی الله علیک یا ابا عبدالله

خبرنگار خارجی:
اگر هواپیمای اسرائیلی وارد خاک ایران شود

و 10 بـمب خـود را بر روی شــهر شــما بریزد

با چه می خواهید این هواپـیما را منهدم کنید ???

سرلشگر جعفری:
مهم نـــیست هواپیما چند عدد بمب و کجا می ریزد

مـــهـــم اینست که مـــوقع بـــرگشت این هــواپیما

اسرائیلی وجود نخواهد داشت که در آن فـرود بیاید.

ما در سایه رحمت چه کسی هستیم!؟
گفتیم دوست داریم؛ عاشقتیم؛ اما خودت بهتر میدونی که کجای کاریم...
میگیم شیعه(پیرو)...
نه بهتره بگیم همون محب(دوستدار) او...
اما چه کاری انجام دادیم برای خوشحالی او؟!

خودمون قضاوت کنیم در طول روز چقدر اصلا به یادش هستیم
این ذهن و حواس ما در مدت زمان 24ساعت شبانه روز چقدر به ایشون اختصاص داره؟؟

چقدر 1دقیقه 5 دقیقه نه 20دقیقه؟؟؟
به نظر شما چقدر کافیه؟

آیا اینقدری که درگیر نت و ابزارهای ارتباط جمعی هستیم،همونقدر به فکر ایشان هستیم؟

آیا همونقدری که سعی میکنیم با یه پست خوب دیگران رو جذب وب و جذب خودمون کنیم
همونقدر به فکر هستیم که دیگران رو به سمت ایشون جذب کنیم؟!

تیپ میزنیم،عطر میزنیم،خودمون رو خوش قیافه نشون میدیم؛
همون قدر دلمون خوب و صادق هست؟!

جلوی دیگران سعی میکنیم سوتی ندیم،کار اشتباهی نکنیم
آیا ما که مدام در محضر ایشون هستیم؛حواسمون به نیّات و کردار خودمون هست؟!

واقعا ما کجای کاریم؟؟؟؟

شعرطنز میهمان

میـــــهمان در روز اول خـــوش بــــود

روز دوم وصــــله ی ناخــــوش بـــــود

روز ســـــوم گـــــر بمـــــاند وای وای

سهــــم تو از میــــزبانی فُــــــش بود

روز چـــــارم را نگــو زان بدتــــر است

قهــــر و دعـــــوا با لب خامـــــُش بود

ای خــــدا کی مــــی رود مهـــمانمان

عاقــــل از این مـــاجراها هُــــــش بود

هَـــی به زن گفتـــم نگو مــــادر بیـــــا

ماندنــــش بس تلخ و مــردم کُــش بود

خوش بحـــال آن که بــی مادر زن است

روزگارش بر مراد و، شایدم سرخوش بود

کَیــــف کردم زین غــــــزل، ای دوستان

شــــعر من، منــــــطوقه ی خامُش بود

هاشم مالکی

14/10/92

پ ن:

1- این شعر تخیّلی است و شوخی است، لطفاً خیلی جدّی نگیرید(زی زی)

2- بعضی موقع واقعاً مهمان اگر بماند، مثل این است که نَفَس در گلو گیر کرده و خدا خدا می کنی برود.

3- دخالت برخی مهمانان در امور خانه میزبان، مصرف بی رویه آب و گاز و برق و... توسط میهمان و نتوانی به او اعتراض کنی، مصیبتی عظیم است.

4- عکس تزئینی است.