بعضی افراد و در بعضی مواقع وقتی مطلبی از ائمه مینویسند یا نشر میکنند

از این کلمات استفاده میکنند(ع)...(س)...(عج)

این یک نوع بی احترامی است به ائمه...

شما شیعه هستی

دقت کنید

****

اینگونه بنویسید

(علیه السلام)

(سلام الله علیها)

(عج الله)

بسم رب الشهدا والصدیقین

بازهم هم خداراشاکریم که توانستیم به کمک دعای شما دوستان پایگاهی دیگر از شیاطین را فتح کنیم. در این حمله توانستیم یک سرور شیطانی و مستهجن را با بیش از 2300 گیگابایت فایل آلوده فتح کنیم و سایت های آنرا از کار بیندازیم و حدود 7 دیتابیسی که در این سرور وجود داشتن را حذف کنیم / این سرور در آمریکا بود واز آمریکا هم اداره میشد.

بابا رفـت
و سربنـدش
را داد بـه مـن
امـروز اگـر
اسلحـه دستـم نیست
چـادر بـر سـرم کـه هسـت!

به گزارش خبرنگار فارس، مادر شهید «بهروز صبوری» که پیکر فرزندش پس از حدود 32 سال شناسایی شده، در معراج شهدا حاضر شد و به خبرنگاران گفت: امروز در بهشت زهرا(س) و سر مزار پدر بهروز بودم که به من خبر دادند پیکر بهروز شناسایی شده است. ابتدا باور نکردم ولی وقتی گفتند که از معراج شهدا تماس می‌گیرند، باور کردم که دیگر انتظارم به پایان رسیده است.

وی ادامه داد: سال‌ها قبل وقتی که خیلی بی‌تابی می‌کردم، یک شب بهروزم را در خواب دیدم که گفت این قدر بی‌تابی نکن و از من هم نخواه که بیایم. من هم از آن موقع دیگر گریه نکردم و هر موقع که اشکی می‌ریختم تنها برای فرزندان امام حسین(ع) بود.

وی اظهارداشت: امروز که پیکر بهروزم شناسایی شد، دیگر در دنیا آرزویی ندارم. اگرچه مقدار کمی استخوان از پیکر فرزندم باقی است، اما همین به من دلداری می‌دهد و برایم یک دنیا ارزش دارد.

وی عنوان داشت: در خانه‌مان موزه‌ای درست کرده‌ام و عکس‌ها و وسایل پسرم را در آن گذاشته‌ام. الان که دیگر فرزندم مزار دارد، آن موزه را جمع می‌کنم و بر سر مزارش حاضر خواهم شد.

وی در پاسخ به سوالی درباره اینکه چه حرفی با مادران مفقودالاثر دارد؟ گفت: همه ما باید صبر کنیم. آنها هم باید صبر کنند اگرچه بسیار بسیار سخت است.

به گزارش فارس، بازمانده پیکر شهید بهروز صبوری در سال 89 در دانشگاه خلیج فارس بوشهر به عنوان شهید گمنام دفن شده بود و هویت وی پس از انجام بررسی‌ها مشخص شد.

در صورت رضایت ولی شهید، پیکر وی به تهران منتقل خواهد شد.

تیزی شمشیر هم تسلیم ابرو می شود
شیر هم در پای چشمان تو آهو می شود

نیست فرقی بین رب و عبدِ عین رب شده
گاه ذکرم یا رضا و گاه یا هو می شود

مِهر تو در سنگ هم کار خودش را می کند
شیشه در همسایگیِ عطر خوشبو می شود

تو به ما پا می دهی و ما کلیمت می شویم
لال هم در این حرم مرغ سخنگو می شود

دست خالی بودن ما نیست کتمان کردنی
دست ما هر بار سائل می شود، رو می شود

چشم جاری از تمام چشمه ها بالاتر است
آب سقاخانه هم محتاج این جو می شود

این مژه هایم اگر پیش تو باشد بهتر است
لااقل یک گوشه از صحن تو جارو می شود

پنجره پولاد تو آخر شفایم می دهد
باز هم در صحن های تو هیاهو می شود...
علی اکبر لطیفیان