مرداد شد و مد شده بارانی چینی
مستانه و سیراب شو با «رانی» چینی
از بس که دگر آدم بیکار نداریم
وارد شده ده کامیون افغانی چینی
در بالش ما ریخته کرک و پر چینی
کرک و پری از ماده های نر چینی
کرک و پر من ریخت در آن خواب که دیدم
قبرس شده یک قطب فروش خر چینی

بر پای تو شلوار گوچی بگ چینی
در دست تو یک دسته گل بی رگ چینی
سگ می شوی آن لحظه که آرام بگیرد
جای تو در آغوش عزیزت، سگ چینی
دربی شد و خوردیم دو شیرینی چینی
از ظرف پدر مادرمان، چینی چینی
ورزش متحول شده باچند روبرتو
با «باجوی» افغانی و «مانچینی» چینی
خورد اگزوز خاور به سر داور چینی
شیرین شده این قصه ی دردآور چینی

می گفت عظیم الشعرا «راکن چینی»
از قافیه و وزن و جناس و بن چینی:
این وزن عروضی جدید است، عزیزان
مفعول و مفاعیل و مفاعیلن چینی
بر سنگ مزارم زده: این شاعر چینی
بوده متخلص به ابوالصابر چینی
هر وقت که مُردم سر خاکم بفرستید
یک دسته عزادار و یا زائر چینی
 

راهی شد و حتی ره او ساخت چین است
باید برود سوی شمال از ره چینی
بر پاکت یک نامه نوشته است به چینی:
عمرا بگذارم دم چین را تو بچینی
ای کاش نبینیم که بر عکس هدفها
امسال حمایت شده سرمایه ی چینی

روزی سه وعده جای غذا غبطه میخورم...
هرشب به حال اهل بکا غبطه میخورم...

من از دعای مادر خود سینه زن شدم..
بر مادرم به وقت دعا غبطه میخورم..

فرق است میان غبطه و بخل و حسد عزیز...
پلکم همیشه تر شده تا غبطه میخورم...

با روضه خوان مجلستان گریه میکنم...
بر ذاکران و سوز صدا غبطه میخورم...

ای پیر غلامهای حسینیه های عشق..
هر دم به موی و روی شما غبطه میخورم...

بر چایی ریز روضه تان وقت ریختن...
بر استکان به قصد شفا غبطه میخورم...

با یاد چای تلخ نجف چای روضه را..
من با نبات و قند نه,با غبطه میخورم..

آنها فدا شدند که ما زندگی کنیم..
من بر رشادت شهدا،غبطه میخورم..

حتی به درد کشته شدن هم نمیخورم...
بر گوسفند نذر عزا،غبطه میخورم..

من روز و شب به کرببلا فکر میکنم..
یعنی همیشه و همه جا،غبطه میخورم..

حال مجاورین حرم هم حکایتی است..
هر شب کنار فاصله ها،غبطه میخورم...

دیدم پیاده های حرم پا برهنه اند..
بر زخم ها و تاول پا،غبطه میخورم..

دارد تمام میشود این ماه اشک و خون..
هر دم به ماه خون خدا،غبطه میخورم..

این اربعین اگر نروم تا به کربلا...
بر زائران کرببلا غبطه میخورم...

مأمور سرشماری:«سلام علیکم.خوبی حاج خانوم؟ تو خونه چند نفرید؟ شناسنامه هاشونو بیار برا سرشماری!»
پیرزن لای در را بیشتر باز می کند. سر و گردنش را بیرون می دهد و سر و ته کوچه را دید می زند.
بعد با چشم پر از اشک میگه:«این خونه رو بزار برا فردا سرشماری کن! میشه؟»
مأمور سرشماری:«مادر آخه چه فرقی داره؟ فردا هم مثل امروز. فردا کم و زیاد می شید؟»
مادر:«آره، شاید شدیم. پسرم 29 ساله رفته جبهه هنوز برنگشته. میگم شاید تا فردا بیاد بشیم دو نفر.»

چن ساله با داغ دلت می سوزی
چن ساله چشماتو به در می دوزی
با چه امیدی پشت در می شینی
می خوای بازم جوون تو ببینی؟!

گشنه که باشی

همیشه آسوده ای

آن صورت ازلی را چه کسی بر این لوح قدیم نقش کرده بود؟
می دیدیم که چشمانش فانی است، اما نگاهش باقی،
می دیدیم که لبانش فانی است، اما کلامش باقی.
چشمانش منزل عنایتی ازلی،
و دهانش معبر فیضی ازلی،
و دستانش... چه بگویم؟
کاش گوش نامحرمان نمی شنید.
(دل نوشته ی شهید آوینی بعد از دیدار با مقام معظم رهبری)

نخست برای ظهور امام صلوات
برای شروع شعر و سلام صلوات
برای ترک گناه بفرست صلوات
برای شناخت راه بفرست صلوات
برای دوستی محمد صلوات
برای عشق آل احمد صلوات
ننشین بیحال بفرست صلوات
بر نابودی دجال بفرست صلوات
در دم دمادم ،بر محمد صلوات
چون باران نم نم بر محمد صلوات
بر عشق بی حد نثارش صلوات
برجلوه یار و رخ نگارش صلوات
بر شیرینی کام بفرست صلوات
برای ظهور امام بفرست صلوات

می گویند ریا کاری
مردم میگویند این سفره دروغ است... ریاست
بگذار بگویند
ریا کردن تو هم زیباست
از استادم شنیده ام بعضی وقت ها ریا کردن ثواب دارد

یادم هست که یه وقتی رسول خادم می خواست از ایران بره آمریکا برای مسابقات کشتی.

بهش گفتند اگه نفر اول دنیا شدی یه سجده شکر کن که ماهواره ها نشون بدن.

گفت آخه ریا میشه گفتن همین ریا ثواب داره، هر ریایی که حرام نیست؛

زنی که برای شوهر آرایش میکنه یعنی ریا ولی همین ریا ثواب داره.

خیلی وقتا ترس ما از ریاکاری مانع میشه چهره ی شهرمون رنگ دین بگیره.

تا حالا تو مترو قرآن دستت گرفتی یا میترسی نگاه ها به تو جلب بشه؟

ایام شهادت لباس سیاه پوشیدی یا میگی ریا میشه؟