بــه ســلامـتــی مــــن ...

مـنــی کــه بـغـضـمــو جـلــو هــمــه قـــورت مـیـدم ،

 کــه یــه وقــت گـریــه نـکـنــم ...

مــنـی کـــه تــا مـیـام حـــرف بــزنــم و کـــاری کـنــم سـریـع مـیگـم :

 بـیـخـیــال ...

مــنـی کـــه شـبــا از تـنـهایــی و بـــی رویــا بـــودن ،

بــا هـدفـــون تــو گـوش مـیـخوابــم ...

مــنـی کــــه ایــن روزا تــو دنــیــای مـجـــازی غـــرق شــــدم ...

مــنـی کـــه حــتــی دیـگـــه نــمــیدونــم چـــه مـرگـمــه ،

و چــه ریـخـتــی بـایـــد خــودمــو خـالــی کنـــم ...

مــنـی کـــه نــامــردی رو در حــقـم تـمـوم کـــردن ،

و هــنــوزم دلـــم بـلــد نـیـســت نـبـخـشـتــشون ...

آره رفـــــــــــیــــــــــــــــــــــق ...

بــــــه ســـلامــتـــی مـــن ...

مــنــی کـــه حــال و روزم شــدیــد طــوفــانـیـــه ...

ﺑﻪ ﺷﻠﻮﻏﯽ ﺩﻭﺭﻡ ﻧﮕﺎﻩ ﻧﮑﻦ ﺭﻓﯿﻖ ...

پشتم ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺎﻟﯿﻪ . . .

قــــــرار نیست که هـــمه ی دنیــــا شاعــــر بشوند یا نویســنده!!!!!

ولـــی برای هـــر انســـانی

گاهـــی لازم اســـت

بایســـــتد یک گوشــــه ای

به آســـمان خیـــــره شود

و خیـــــلی خیـــــلی آرام

بی هیـــــــچ واســـــطه ای!

به او بگویــــــد که:

دوســـــــتش دارد…

” خدایا دوستت دارم “