حاجی از مکه و از زمزم و مشعر چه خبر؟
از مدینه تو بگو شهر منوّر چه خبر؟
چه خبر نزد رسول، آن دو کماکان هستند؟؟
از بقیع، خانه ی اجساد مطهر چه خبر؟؟
رفتی از کوچه خاموش بنی هاشمیان؟؟
از غم کودک نه ساله و مادر چه خبر؟؟
بوی آتش به مشام تو نیامد زآنجا؟؟
تلِّ خاکسترِ جامانده ی از در چه خبر؟؟
میخ در خرّم و خوش بود؟ چه بود احوالش؟
از ردِ خون تنِ دخت پیمبر چه خبر؟؟
زانوی غم به بغل بود حسین و حسنش؟؟
از غم و غصه سلمان و اباذر چه خبر؟؟
صف بیعت شکنان بود در آنجا یا نه؟؟
از غم صف شکنِ خندق و خیبر چه خبر؟
من شنیدم که دو دستش به طنابی بستند
ولشان کن همه را از دل حیدر چه خبر؟؟

وظایف مالی و پرداخت نفقه از طرف مردان: 1. تهیه غذا، در حد متعارف زمان، مکان و موقعیت متناسب زن. 2. تهیه پوشاک، در حد متعارف زمان،‌ مکان و موقعیت متناسب زن. 3. تهیه وسایل آرایشی و تزیینی، در حد متعارف زمان،‌ مکان و موقعیت متناسب زن. 4. تهیه مسکن،‌ در حد متعارف زمان، مکان و موقعیت متناسب زن. 5. تهیه لوازم منزل در حد متناسب زمان،‌ مکان و موقعیت متناسب زن. 6. تهیه خدمتکار، اگر شأن اجتماعی و خانوادگی زن اقتضا دارد و یا اگر مریض است. 7. مداوای بیماری زن، ‌اگر زن مریض شد.

می‌دانید چرا حاضریم پول بیشتری بدهیم اما بسته پستی را سریعتر دریافت کنیم؟ چون وقت طلاست
می‌دانید چرا فست فود می‌شود غذای روزانه؟ چون وقت طلاست
چرا حاضر نیستیم یک مطلب مفید اما طولانی را بخوانیم؟ چون وقت طلاست
کتب مذهبی را غیردرسی دانسته و نمی‌خوانیم، فارغ از آنکه درسِ #زندگی چیز دیگری است، چون وقت طلاست
نماز فرادی را به #جماعت ارجحیت می‌دهیم چون وقت طلاست
پدر از صبح زود می‌رود و اواخر شب، نیمه‌جان برمی‌گردد چون وقت طلاست
مادر حال و حوصله فرزند خود را ندارد چه برسد بازی با او، چون وقت طلاست
آشنایان و فامیل، گرد هم جمع نمی‌شوند چون وقت طلاست
عمرمان در بی‌خبری می‌گذرد چون #وقت طلاست
وقت طلاست چون ما معنی طلا را هنوز نفهمیده‌ایم
چون هنوز نمی‌دانیم #طلا وقتی طلاست که در مقابل خود، چیز ارزشمندی را برایمان به ارمغان بیاورد نه خستگی و بی‌حوصلگی و پول و اضطراب و پیری را ...

....نسیه و وجه دستی داده میشود ٬ به قدر قوه.....

.....در ضلع شرقی مسجد جامع بازار تهران، دکان غذاخوری بود که بالای پیشخوان دکانش نوشته بود؛ نسیه و پول نقد داده میشود، فقط بقدر قوه...

هر وقت کودکانی که برای بردن غذا برای صاحبکارشان می آمدند
لقمه ای چرب و لذیذ از گوشت و کباب و ته دیگ زعفرانی درست میکرد و خود با دستانش بر دهان آنها میگذاشت و میگفت مبادا صاحبکارش به او از این غذا ندهد و او چشمش به این غذا بماند و من شرمنده خدا بشم.....

....این کاسب نمونه حاج میرزا عابد نهاوندی بود معروف به "مرشدچلویی" پیر مردی بلند قامت با چهره ای بسیار نورانی و خوشرو و با محاسنی سفید...
خدا رحمتش کنه...

......چقدر در این زمان٬نیاز داریم به اینطور نمونه ها.....