یکی از اساتید تعریف میکرد که
برای دیدن دوستم رفتم دم در خونشون
وقتی در رو زدم پدر دوستم بیرون اومد و با ادب برخورد و پسرش رو صدا زد
با دوستم میخواستیم بریم بازار که پدرش صدا زد و گفت
اومدنی لطف کن برا منم یه فیتیله بخر
من سوال کردم که توی این امکانات فیتیله رو میخوایید چیکار؟
گفتن که بعد برگشت میگم
بعد از برگشت علت خرید فیتیله رو پرسیدم
گفتن که میخوام بذارم فیتیله رو دهنم
اول حرف رو بپزم بعد بیارم بیرون

امام خامنه ای (روحی فداه):

انسان باید بصیرت پیدا کند. این بصیرت به چه معناست؟ یعنی چه بصیرت پیدا کند؟ چه جوری میشود این بصیرت را پیدا کرد؟ این بصیرتی که در حوادث لازم است و در روایات و در کلمات امیرالمؤمنین هم روی آن تکیه و تأکید شده، به معنای این است که انسان در حوادثی که پیرامون او میگذرد و در حوادثی که پیش روی اوست و به او ارتباط پیدا میکند، تدبر کند؛ سعی کند از حوادث به شکل عامیانه و سطحی عبور نکند؛ به تعبیر امیرالمؤمنین، اعتبار کند: رحم اللَّه امرء تفکّر فاعتبر ؛(1) فکر کند و بر اساس این فکر، اعتبار کند. یعنی با تدبر مسائل را بسنجد - و اعتبر فأبصر - با این سنجش، بصیرت پیدا کند. حوادث را درست نگاه کردن، درست سنجیدن، در آنها تدبر کردن، در انسان بصیرت ایجاد میکند؛ یعنی بینائی ایجاد میکند و انسان چشمش به حقیقت باز میشود.

امیرالمؤمنین (علیه الصّلاة و السّلام) در جای دیگر میفرماید: فانّما البصیر من سمع فتفکّر و نظر فأبصر ؛(2) بصیر آن کسی است که بشنود، گوش خود را بر صداها نبندد؛ وقتی شنید، بیندیشد. هر شنیده‌ای را نمیشود به صرف شنیدن رد کرد یا قبول کرد؛ باید اندیشید. البصیر من سمع فتفکّر و نظر فأبصر . نَظَرَ یعنی نگاه کند، چشم خود را نبندد. ایراد کار بسیاری از کسانی که در لغزشگاه‌های بی‌بصیرتی لغزیدند و سرنگون شدند، این است که نگاه نکردند و چشم خودشان را بر یک حقایق واضح بستند. انسان باید نگاه کند؛ وقتی که نگاه کرد، آنگاه خواهد دید. ما خیلی اوقات اصلاً حاضر نیستیم یک چیزهائی را نگاه کنیم. انسان می‌بیند منحرفینی را که اصلاً حاضر نیستند نگاه کنند. آن دشمن عنود را کار نداریم - حالا این را بعداً عرض خواهم کرد؛ و جحدوا بها و استیقنتها انفسهم ظلما و علوّا (3) - بعضی‌ها هستند که انگیزه دارند و با عناد وارد میشوند؛ خوب، دشمن است دیگر؛ بحث بر سر او نیست؛ بحث بر سر من و شماست که توی عرصه هستیم. ما اگر بخواهیم بصیرت پیدا کنیم، باید چشم را باز کنیم؛ باید ببینیم. یک چیزهائی هست که قابل دیدن است. اگر ما از آنها سطحی عبور کنیم، آنها را نبینیم، طبعاً اشتباه میکنیم.

بهشت را همین جا یافتم....
کنار سجاده تو....
و عطر رازقی های دعای بعد از نمازت...
مرا می بری تا انتهای آبی شدن...
باور کردم به راستی که بهشت زیر پای توست

در روزگاری که غیرتها خفته،
ترس در جانها رخنه کرده
و مردهای ریشوی تسبیح به دست، از زبان رهبری حرف می زنند
و از خود فتوا صادر می کنند
مبادا طعنه ها دلسردت کنند
مبادا امر امامت را از یاد ببری
من و تو،هر کداممان مسئولیم
مسئول حفظ ایمانها...
هر وقت این جمله ی شهید خلیلی را با خود زمزمه میکنم
ترس تمام وجودم را می لرزاند:
"من می ترسم از ایمان چیزی نماند."
آمدن روزی که از ایمان چیزی نماند،مبادا
اگر جامعه ای بی ایمان شد،من و تو هم در خطریم...
امر به معروف و نهی از منکرمان فقط برای امروز که
تحت تأثیر شهادت آمری ایجاد شده نباشد...
امر به معروف و نهی از منکر را وظیفه ی خود بدانیم،
همیشه
و
همه جا...


پ ن1:کمر همت ببند که شهادت نزدیک است...
پ ن2:لفظ مردهای ریشوی تسبیح به دست به جمله ی شهید خلیلی در نامه ای که به امام خامنه ای نوشته بودند اشاره دارد.به قول ایشان(یک آقای ریشوی تسبیح به دست...)