تا که "علــــــی(ع)" بنده است، قول "انا الحق" خطاست

از سر دیوانــــــگیــــــــست "نــق نــق منصورهــــا"

دشمن داره کار میکنه .. زن ایرانی خودت رووو قوی کن....

"نعره" شود "ناله ها"، رنج شود، گنج ها

خواجه چرا نشنود، ضجّه ی رنجورها؟

"رشته ی" آه فقیر، بر اثر درد و رنج

"مار" شود روی گنج، ای همه گنجورها!

زیاد بفرست

شهدای ما که مثل گل های لاله میمونن ,به ظاهر زمینی اند اما افتخار آسمونند ,

می شدند عازم جبهه همه با شور حسینی ,اون جوانها که بودند علی اکبر خمینی ,

میاد ار خاک شلمچه هنوزم صدای یا رب,گریه های غریبونه ,ناله های نیمه شب ,

حالا از سکوت فکه دلم آتیش میگیره , هرکی از قافله جامونده ,گوشه قفس میمیره ,

حالا مونده برای ما خاطرات سرخ کارون ,

ساحل خسته اروند ,

خاک بی قرار مجنون ,

از طلائیه بخونیم که داره شمیم احساس, اونجایی که داره خاکش عطر خاک کف العباس ,

بیا بپرسیم از دوکوهه عطر عاشقای لاله ,یا از اون شبها که پر بود ,از نوا و اشک وناله ,

پشت خاکریزا می اومد صدای نافله هاشون , آب می شد حتی دل سنگ شبا از سوز صداشون ,

نیمه شب با ناله هاشون می زدن دوباره معبر , پر کشیدن تا خدا از دامن خاکی سنگر ,

رشک اهل آسمون بود به خدا عشق و وفاشون ,

به یاد مشک اباالفضل تشنه لب قمقمه هاشون , یکی یکی پر کشیدن تا خدا , تا آسمونا ,

جون می دادن آروم آروم , رو پای عزیز زهرا ,

یکی با یاد رقیه شده پر آبله پاهاش ,

می گه یا اباالفضل اون که تیر خورده به چشماش ,

یکی غرق خاک و خونه ,

یکی سر به تن نداره ,

یه نفر تشنه لب اما ,

یکی ام کفن نداره ,

تانکها که عبور می کردن از روی اون همه جنازه , زنده می شد پیش چشمام , ماجرای نعل

تازه ,

باغ آرزوی زینب شده یک دشت لاله پرپر ,
وقت که رفت روی نیزه سر پرخون برادر

آقـــا جـــان...
نـیـاز کــه "تــــــــــــــــو "بــاشـــی
تـمـام ِ مــن
مـی شـود " نیازمـنــــدیـهـــــا "...!!

"اللهم عجل لولیک الفرج"

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ﴿۱﴾

الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۲﴾

الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ ﴿۳﴾

مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ ﴿۴﴾

إِيَّاكَ نَعْبُدُ وإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ ﴿۵﴾

اهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِيمَ ﴿۶﴾

صِرَاطَ الَّذِينَ أَنعَمتَ عَلَيهِمْ غَيرِ المَغضُوبِ عَلَيهِمْ وَلاَ الضَّالِّينَ ﴿۷﴾

و 5 تا امن یجیب بخونید .خیلی خیلی ممنونم ازتون..

« أَمَّن یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَكْشِفُ السُّوءَ »

« أَمَّن یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَكْشِفُ السُّوءَ »

« أَمَّن یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَكْشِفُ السُّوءَ »

« أَمَّن یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَكْشِفُ السُّوءَ »

« أَمَّن یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَكْشِفُ السُّوءَ »