در سرزميني زندگي ميکنم که وقتي کسي مي ميرد ميگويند راحت شد ...!!!
به راستي مگر ما چگونه زندگي ميکنيم که با مرگ راحت ميشويم؟!
* ما امروزه خانه هاي بزرگتر ، اما خانواده هاي کوچکتر داريم ؛
مدارک تحصيلي بالاتر ، اما درک عمومي پائينتر داريم
آگاهي بيشتر ، اما قدرت تشخيص کمتر داريم؛
بدون ملاحظه ايٌام را مي گذرانيم ، خيلي کم مي خنديم ;
خيلي تند رانندگي مي کنيم ، خيلي زود عصباني مي شويم ؛
تا ديروقت بيدار مي مانيم ، خيلي خسته از خواب بر مي خيزيم ؛
خيلي کم مطالعه مي کنيم ؛
خيلي زياد صحبت مي کنيم ، به اندازه ي کافي دوست نداريم و خيلي زياد دروغ مي گوئيم ؛
زندگي ساختن را ياد گرفته ايم اما زندگي کردن را نه ؛
ما ساختمانهاي بلندتر داريم اما طبع کوتاهتر ؛
بيشتر خرج مي کنيم اما کمتر داريم ، بيشتر مي خريم ، اما کمتر لذت مي بريم ؛
ما تا ماه رفته و برگشته ايم اما قادر نيستيم براي ملاقات عزيزي از يک سوي خيابان به آن سو برويم ؛
فضاي بيرون را فتح کرده ايم ،اما فضاي درون را نه ؛
بيشتر برنامه ميريزيم اما کمتر به انجام مي رسانيم؛
عجله کردن را آموخته ايم و نه صبر کردن را
مگر بيشتر از يک بار در زندگى فرصت داریم.؟؟
العبد

به ابوسعید ابوالخیر، گفتند :فلانی شاهکار میکند، چرا که قادر است پرواز کند،
 گفت : این که مهم نیست، مگس هم میپرد.
گفتند :فلانی را چه میگویی؟ که روی آب راه میرود!
گفت: اهمیتی ندارد، تکه ای چوب نیز همین کار میکند،
 گفتتند :پس از نظر تو شاهکار چیست؟
گفت: این که در میان مردم زندگي کنی ولی هیچگاه به کسی زخم زبان نزنی،
دروغ نگویی، کلک نزنی و سوءاستفاده نکنی، این شاهکار است.
ﻻﺯﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ" ﺗﺤﻤﻞ" ﮐﻨﻴﻢ، ﮐﺎﻓﻴﺴﺖ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ"ﻗﻀﺎﻭﺕ " ﻧﮑﻨﻴﻢ .
ﻻﺯﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺮﺍﻱ"ﺷﺎﺩﮐﺮﺩﻥ " ﻳﮏﺩﻳﮕﺮ ﺗﻼﺵ ﮐﻨﻴﻢ، ﮐﺎﻓﻴﺴﺖ ﺑﻬﻢ "ﺁﺯﺍﺭ " ﻧﺮﺳﺎنیم .
ﻻﺯﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍﺍﺻﻼﺡ" ﮐﻨﻴﻢ، ﮐﺎﻓﻴﺴﺖ ﺑﻪ" ﻋﻴﻮﺏ " ﺧﻮﺩ ﺑﻨﮕﺮﻳﻢ .
ﺣﺘﻲ ﻻﺯﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ"ﺩﻭﺳﺖ "ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ، ﻓﻘﻂ ﮐﺎﻓﻴﺴﺖ" ﺩﺷﻤﻦ" ﻫﻢ ﻧﺒﺎﺷﻴﻢ .
ﺁﺭﻱ، ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﺷﺎﺩ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺑﺎ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺯﻳﺴﺘﻦ، شاهکار است.

راست می گویم ولی حرف مرا باور مکن...

خیلی ها بلدند به غریبه که می رسند لبخند بزنند.

اگر راست می گویی وقتی به آن آدمی که تکراری است

می رسی، به پدرت، مادرت، همسرت و بچه هات لبخند بزن،

این نشان می دهد با ادب هستی.

آدمی که ادب نداشته باشد به آدم های تکراری لبخند نمی زند.

فقط برای غریبه ها لبخند می زند و تحویلشان می گیرد.

به تکراری ها که می رسد مثل ماست به آنها نگاه می کند

ادب، فقط احترام گذاشتن به غریبه ها و مردم کوچه و بازار نیست،

مؤدب کسی است که به آدمهای تکراری دور و برش،

لبخند بزند و احترام بگذارد.