کور شوند اونهایی که او را شهید ندونستند

فقط یک بار گریه اش را دیدم.

چشماش پر از اشک می شد، امّا اشکش نمی ریخت; جاری نمی شد
خودش را خیلی نگه می داشت
در بدترین شرایط اشکش جاری نمی شد
فقط یک بار گریه اش را دیدم،
وقتی امام را از دست دادیم...
راوی : همسر شهید صیاد شیرازی

خوشا به حالشون

گـاهـی کـه چـادرم خـاکـی میشـود ...

از طعنــه هــای مــردم شـهــر ...

یاد چفیـه هـایی می افتـم ...

که برای چادری ماندنم ...

خــونـی شدند ...!

شهدا چه عشقی داشتند به امام...رفتند تا حرف امام روی زمین نماند...به ندای امام لبیک گفتند...عاشق امام بودند....اما خیلی از مسئولین امروز فقط از ولایت پذیری قاب کردن عکس امام و رهبری مونده براشون...شهدا حاضر بودند جان خودشون رو برای امام بدند و امام لحظه ای ناراحتی نداشته باشه....اما خیلی ها امروز فقط انگار قراره خون به دل آقا کنند...فقط فکر خود و منافع خود اند...کجا رفت عشق به امام...خامنه ای خمینی دیگر است...امام حاضر را دریابید...شهید وصیت نامه اش تنها یک جمله بود:"نگذارید حرف امام زمین بماند...فقط همین..."یک جمله بود ولی هزاران حرف دارد...آهای مسئولین...خدا نکند امروز از امتحان ولایت پذیری مردود شوید...نکند شرمنده خون شهدا شوید....وای از روزی که با این کم کاری هایتان شرمنده شهدا و امام شهدا شوید....

چه آرامش عجیبی بود...

کمتر جایی حس میشود...

وقتی نزدیک شدم وقتی بار دیگر حسش کردم یاد اون روز افتادم...

"...ای رهبر آزاده آماده ایم آماده.....نسل علی اکبریم فدایی رهبریم...."

راستی چه رابطه ای بین شهدا و بیت رهبریه....؟؟!!

میان شلوغی و همهمه مردم انگار همه سکوت کرده بودند...

انگار فرصتی بود تا کمی با شهدا خلوت کنند...

چه آرامشی...این رو میشد از نگاه هاشون فهمید...