نظر یادت نرود....

کلیک کنید

به ادامه مطلب بروید

صاحب شیعه بیا غیبت بس است
شیعه در دنیا غریب و بی کس است
می رود دنیا به سوی التهاب
شیعه کشتن گوییا دارد ثواب
سینه ها آماج تیغ و تیر شد
کی می آیی مهربانم دیر شد
زخم های شیعه گشته بی شمار
عاشق تو می رود بالای دار
دشمنانت دست در دست همند
وارثان شمر و سعد و ملجم اند
مهربان خیمه نشینی تا به کی
در بیابان بی قرینی تا به کی
ای که دستت می رسد کاری بکن
شیعه ی مظلوم را یاری بکن
زود تر آقا بیا امید نیست
کاممان تلخ است دیگر عید نیست
00000000
سید امیر حسین میر حسینی

اکنون حسین فریاد می زند:

"هل من ناصر ینصرنی؟"

و من درحالی که نمازم قضا شده است می گویم:

لبیک یا حسین! لبیک...

حسین نگاه می کند لبخندی می زند و به سمت دشمن تاخت می کند...

و من باز می گویم: لبیک یا حسین!

حسین شمشیر می خورد من سر پدرم داد می زنم و می گویم:

لبیک یا حسین!

حسین سنگ می خورد، من در مجلس غیبت می گویم: لبیک یا حسین! لبیک...

حسین از اسب به زمین می افتد عرش به لرزه در می آید

و من در پس خنده های مستانه ام فریاد میزنم: لبیک...

حسین رمق ندارد باز فریاد میزند:

هل من ناصر ینصرنی؟

من به دوستم دروغ میگویم و باز فریاد می زنم: لبیک...

دانی که چرا مهر جبین خاک حسین است؟

چون قبله ی دل پیکر صد چاک حسین است

دانی که چرا چوب شود قسمت آتش؟

بی حرمتیش بر لب و دندان حسین است

دانی که چرا آب فراتست گل آلود؟

شرمنده زلعل لب عطشان حسین است

دانی که چرا کعبه ی حق گشته سیه پوش

یعنی که خدا هم عزادار حسین است

من آن نیَم که حلال از حرام نشناسم

شراب با تو حلال است و آب بی تو حرام