خدا کند که جوانان زحقّ جدا نشوند
به صحبت بد و بدخواه مبتلا نشوند
سر عقيده خود پاى فشارند چو کوه
بسان کاه زهر باد جابجا نشوند
روز جوان مبارک

العبد / ورچه

فرزند على حیدر کرار ابوالفضل
و ز حلم و ادب سَرْوَرِ اخیار ابوالفضل
اى ماه بنى هاشم و مصداق فتوت
گشتى پدر فضل به ادوار، ابوالفضل
میلاد حضرت عباس(ع) مبارک باد

سوم شعبان، ولادت فرخنده مهتر جوانان بهشت و آموزگار شهادت، امام حسین (ع) مبارک و خجسته باد.

عید است و جهان روضۀ رضوان حسین است
از عرش الی فرش، گلستان حسین است
بـا گریـۀ شـوق نبـی و حیــدر و زهـرا
چشم همگان بر لب خندان حسین است

تولد امام حسین (ع)

میلاد امام حسین

به روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت (1) دومین فرزند برومند حضرت على و فاطمه، كه درود خدا بر ایشان باد، در خانه‏ ى وحى و ولایت، چشم به جهان گشود.

چون خبر ولادتش به پیامبر گرامى اسلام (ص) رسید، به خانه‏ ى حضرت على و فاطمه (ع) آمد و اسماء (2) را فرمود تا كودكش را بیاورد.اسماء او را در پارچه‏ اى سپید پیچید و خدمت رسول اكرم (ص) برد،آن گرامى به گوش راست او اذان و به گوش چپ او اقامه گفت (3) .

به روزهاى اول یا هفتمین روز ولادت با سعادتش، امین وحى الهى، جبرئیل، فرود آمد و گفت:

سلام خداوند بر تو باد اى رسول خدا، این نوزاد را به نام ‏پسر كوچك هارون‏ «شبیر» (4) كه به عربى‏«حسین‏» خوانده مى‏شود، نام بگذار. (5) چون على (ع) براى تو بسان هارون براى موسى بن عمران است جز آنكه تو خاتم پیغمبران هستى.

و به این ترتیب نام پر عظمت ‏«حسین‏» از جانب پروردگار، براى دومین فرزند فاطمه انتخاب شد.

به روز هفتم ولادتش، فاطمه‏ زهرا كه سلام خداوند بر او باد، گوسفندى را براى فرزندش به عنوان عقیقه (6) كشت، و سر آن حضرت را تراشید و هم وزن موى سر او نقره صدقه داد. (7)

حسین و پیامبر (ص)

از ولادت حسین بن على (ع) كه در سال چهارم هجرت بود تا رحلت رسول الله (ص) كه شش سال و چند ماه بعد اتفاق افتاد، مردم از اظهار محبت و لطفى كه پیامبر راستین اسلام (ص) درباره حسین (ع) ابراز مى‏ داشت، به بزرگوارى و مقام شامخ پیشواى سوم آگاه شدند.

سلمان فارسى مى ‏گوید: دیدم كه رسول خدا (ص) حسین (ع) را بر زانوى خویش نهاده او را مى ‏بوسید و مى‏ فرمود:

تو بزرگوار و پسر بزرگوار و پدر بزرگوارانى، تو امام و پسر امام و پدر امامان هستى، تو حجت‏ خدا و پسر حجت‏خدا و پدر حجت‏هاى خدایى كه نه نفرند و خاتم ایشان، قائم ایشان (امام زمان عج) مى ‏باشد. (8)

انس بن مالك روایت مى ‏كند:

وقتى از پیامبر پرسیدند كدام یك از اهل بیت‏ خود را بیشتر دوست مى ‏دارى، فرمود:حسن و حسین را، (9) بارها رسول گرامى حسن و حسین را به سینه مى ‏فشرد و آنان را مى‏ بویید و مى‏ بوسید. (10)

ابو هریره كه از مزدوران معاویه و از دشمنان خاندان امامت است در عین حال اعتراف مى ‏كند كه:

رسول اكرم (ص) را دیدم كه حسن و حسین (ع) را بر شانه‏ هاى خویش نشانده بود و به سوى ما مى‏ آمد، وقتى به ما رسید فرمود: هر كس این دو فرزندم را دوست‏ بدارد مرا دوست داشته و هر كه با آنان دشمنى ورزد با من دشمنى نموده است. (11)

عالى ‏ترین، صمیمى‏ ترین و گویاترین رابطه‏ ى معنوى و ملكوتى بین پیامبر و حسین را مى‏ توان در این جمله‏ ى رسول گرامى اسلام (ص) خواند كه فرمود:

حسین از من و من از حسینم. (12)

خدایا به حق امام حسین(ع) وبه حق طفل صغیر امام حسین(ع) حضرت علی اصغر(ع) تمام مریضهای شیعه ومخصوصا مادر بنده که الان روی تخت بیمارستانه شفای خیر عنایت بفرما...

آمین یا رب العالمین

اصـغر ای شــهزادۀ نیـکو لـقا

ای دو دست کوچکت، مشکل گشا

ای که نامت اصغر، اما اکبری

گرچه طفلی، لیک عین حیدری

تو به دنیا آمدی، الگو شوی

جرعه نوش ازجام عشق هو شوی

تو به دنیا آمدی، شیدا شوی

تا امیر کشور دلها شوی

تو به دنیا آمدی ای نور عین

تا شوی پروانۀ شمع حسین

تو به دنیا آمدی، دلبر شوی

افسر شش ماهۀ لشگر شوی

ای گران گنجینۀ عشق رباب

ای خجل از ماه رویت، آفتاب

ای لبت سرچشمۀ آب حیات

تا ابد شرمندۀ رویت فرات

لعل لبهایت عجب بوسیدنی ست

خنده های دلنشینت دیدنی ست

رشتۀ قنداقه ات، حبل المتین

چوبه های مهد تو، ارکان دین

مرد در عالم بسی دیدم، علی!

مثل تو مردی ندیدم یا علی!

ای گل خوشرنگ وخوشبوی حسین

آخرین سرباز اردوی حسین

ای تمام عقلها، مجنون تو

ای تمام انبیا، مفتون تو

از غریبی امامت سوختی

درس غیرت را به ما آموختی

کودکی، امّا بلند آوازه ای

در کتاب کربلا شیرازه ای

کربلا پاینده از ایثار توست

امتداد راه محسن، کار توست

عاشقان بهانه جویان وصل‏ند
به یک سیب سرخ هم کربلایی می‏شوند...
چه رنگش رنگ پرچم
و
عطرش شمیم سحرگاهان حرم است...