بالم شكسته بود و هوايي نداشتم

ازدست روزگار رهایی نداشتم

بیهوده نیست عاشق گنبد طلا شدن

مشهد اگر نبود که جایی نداشتم

دردم زیاد بود و طبیبی مرا ندید

دردم زیاد بود و دوایی نداشتم

گفتم مگر امام رضا چاره ای کند

ای وای اگر امام رضایی نداشتم

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا (ع)

 هردفعه میام زیارت، دل رو پیشت جا میذارم

 وقت رفتن روی خاکت، با لبام امضا میذارم

 دست خالی رد نمیشم، این دیگه یه اعتقاده

 آخه من اذن دخولم از در باب الجواده

رافت در آستان تو تفسیر می شود

دل با خیال حسن تو تسخیر می شود

صدها هزار نامه آلوده از گناه

با یک نگاه عفو تو تطهیر می شود

پیش از اجل به خانه چشمم قدم گذار

تعجیل کن ! فدات شوم ! دیر می شود

حتی سکوت در حرم تو عبادت است

اینجا نفس به یاد تو تکبیر می شود

اینجا اگر کبوتر دل آید از بهشت

اطراف گندم تو زمین گیر می شود

دیوانه می شود دل عاقل در این حرم

دیوانه ای که عاشق زنجیر می شود

صیاد را به نیم نگهت صید می کنی

آهو به یک ضمانت تو شیر می شود

آقا گداتو پس نزن  اونکه فقط می خواد یه چیز

عمری کبوترت شدم یه بار برام گندم بریز

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا علیه السلام

سلام حضرت زیبا! خدای دلبرها!

سلام حضرت خورشید ماه منظرها

سلام ساقی هشتم، میِ خراسانی

سلام جوشش پیمانه‌ها و ساغرها

هزار وعده‌ی خوبان یکی وفا نکند»

دلم گرفته از این گرگ‌ها، برادرها

دلم هوای حرم کرده یا علی مددی

هوای ذکر پدرها و اشک مادرها

هوای دیدن فوّاره‌های گوهرشاد

زلال آینه‌ها و صفای مرمرها

صدای طبل و نقاره، اذان گلدسته

هوای عطر خوشِ یاس و مشک و عنبرها

نمی‌شود که مرا پیش خود نگه داری؟

کنار گنبد زردت، میان کفترها

برای وصف تو شعری که شعر باشد نیست

سروده‌اند به عشقت اگرچه قیصرها

تا که بر گنبد تو دیده ام از دور افتاد
ناگهان بر دل آلوده ی من شور افتاد
اولین بار که دیدم حرمت را گفتم
ای سلیمان به سرایت گذر مور افتاد

وقتے دلے براے دلے تنگ مے شـود

انگار پـاے عقــربہ ها لنگ مے شـود!


صلــــے اللہ علیکــــ یا علے ابن موسے الرضــا

شهادت امام رضا(علیه السلام) بر محبان و شیعیان و امام زمان(عج) تسلیت باد

مدیریت وبلاگهای مذهبی ورچه*ورچمن*...العبد

مریض آمده اما، شفا نمی‌خواهد
قسم به جان شما، جز شما نمی‌خواهد

برای پیش تو بودن، بهانه‌ای کافی‌ست
بهشت لطف کریمان، بها نمی‌خواهد

دلیل ناله‌ی من، یک نگاه محبوب است
وگرنه درد غلامان، دوا نمی‌خواهد

فقیر آمدم و دلشکسته پرسیدم:
"مگر که شاه خراسان گدا نمی‌خواهد؟"...

دلم به عشق، تو تا آسمان هشتم رفت
نماز در حَرَمت، «اهدنا» نمی‌خواهد

همین قدر که غباری بر آستان باشد
رواست حاجت عاشق، دعا نمی‌خواهد

تو آشنای خدایی، کدام رهگذری
در این جهان غریب، آشنا نمی‌خواهد؟

ببین به گوشه‌ی صحنت پناه آوردم
مگر کبوتر آواره، جا نمی‌خواهد؟

به حکم آنکه «علیک الرفیق، ثم طریق»
دلم بدون رضا (ع)، کربلا نمی‌خواهد

خدا مرا به طواف تو مبتلا کرده‌ست
طواف کعبه بخواهم، خدا نمی‌خواهد

نگفته است، حیا کرده شاعرت آقا
نگفته است، نه اینکه عبا نمی‌خواهد