کعبه ی اهل ولاست صحن و سرای رضا
شهر خراسان بُوَد کرب و بلای رضا
در صف محشر خدا مشتری اشک اوست 
هر که در اینجا کند گریه برای رضا
کیست پناه همه جز پسر فاطمه؟ 
چیست رضای خدا غیر رضای رضا؟
بر سر دستش برند هدیه برای خدا 
ریزد اگر دُرّ اشک، دیده به پای رضا
زهر جفا ریخت ریخت، شعله به کانون دل
خونِ جگر بود بود، قوت و غذای رضا
نغمه ی قدّوسیان بود به آمین بلند 
حیف که خاموش شد صوت دعای رضا
یاد کند گر دَمی ز آن جگرِ چاک چاک 
خون جگر جوشد از خشت طلای رضا
از در باب الجواد می شنوم دم به دم 
یا ابتای پسر، وا ولدای رضا
بوسه به قبرش زدم، تازه زطوس آمدم 
باز دلم در وطن کرده هوای رضا
گر برود در جنان یا برود در جحیم 
بر لبِ میثم بُوَد مدح و ثنای رضا

شب پایانی ماه صفر شد ‌ ‌ ‌

و رنگ آسمان ها تیره تر شد

كه از زهر ستم  كُل وجود

امام هشتم من شعله ور شد

شهید ظلم و بیداده

به خاك  حجره افتاده

میون غربت جان داده

به قربون كبوترهای سلطانم

غلا م كوی مولای خراسانم

یا رضا جان،رضا جان،رضا جان

صبوی دل به سقا خونه دادم

گدای هر شب باب الجوادم

تو آقایی و آقا زاده هستی

و من هم برده هستم خانه زادم

دل و جون بهرت می بازم

به زُوار تو می نازم

به پایت سر می اندازم

دخیل پنجره فولاد  تو دستم

سگ كوی علی موسی الرضا هستم

یا رضا جان،رضا جان،رضا جان

دل من پر شد از غم های كوفه

میون سینه مملو از لهوفه

اگر گریه كنه ارباب حسینی

براتت  دست آقای رئوفه

من بیچاره ی دیوانه از آقا

فقط آقا فقط یك كربلا می خوام

وای حسین جان،حسین جان،حسین جان

سخت است جدا شدن از شهر خاطره های پیامبر؛

اما تو «رضا» شده ای به رضای الهی؛

غریب آمده ای تا اسلام را از غربت بیرون بیاوری،

تا غریبه ها را آشنا کنی با هم.

کبوتران مسافر را بنگر؛

رنج دوری را به جان می خرند تا نزدیک باشند به تو؛

کسی که تو را دارد، غریب نخواهد شد.

چشم ها در ایوان طلای تو، مثل گمشده ها به اصل خویش،‌

به روزگار وصل خویش بازمی گردند.

سناباد طوس، ‌منزلی شده است تا هر کسی خودش را دوباره بیابد.

 آدمی، غریب است در این دنیا و تو امام غریبانی؛

آدمی مسافر است و تو کاروان سالارِ مسافران عشق؛

با ما بمان تا از رواق های تو، به دروازه های ملکوت برسیم.

ﺯﻣﺴﺘــﺎﻥ ﻧﯿـﺴﺖ
ﺩﻟﺘﻨــگی ﺣَـــــﺮم ﺍﺳﺖ
ﮐﻪ ﻣﯽ ﻟﺮﺯﺍﻧــﺪ
ﭼﻬـــﺎﺭ ﺳﺘـــﻮﻥ ﺩﻟـــــم ﺭﺍ!!!
...........................
ما را نسب به خاک قدوم تو می رسد
یعنی که خاک پای تو هستیم تا ابد...
دلنوشته : دلم می خواهد یک بار دیگر در یکی از رواق هایت بنشینم و زانوهایم را در
بغل بگیرم و آنگاه گوشم را به همهمه ی رضا رضای زائرانت بسپارم!

اللهّمَ صَلّ عَلي عَلي بنْ موسَي الرّضا المرتَضي الامامِ التّقي النّقي  و حُجَّّتكَ عَلي مَنْ فَوقَ  
الارْضَ و مَن تَحتَ الثري الصّدّيق الشَّهيد صَلَوةَ كثيرَةً تامَةً زاكيَةً مُتَواصِلةً مُتَواتِرَةً مُتَرادِفَه   كافْضَلِ ما
صَلّيَتَ عَلي اَحَدٍ مِنْ اوْليائِكَ. 
 
                                                              
     خدایا  رحمت فرست بر علی بن موسی الرضا امام با تقوا و پاک و حجت تو بر هر که روی   زمین است و هر که زیر خاک، رحمت بسیار و تمام با برکت و پیوسته و پیاپی و دنبال هم   چنان بهترین رحمتی که بر یکی از اولیائت فرستادی
 
                             

                               
 یک بلیط باز یک حال عجیب

پر شده از رنگ حرم رنگ یک اذن ورود

رنگ یک گنبد زرد هر حیاطی یک حوض پر ز آب کوثر

و وضو بر لب حوض باز هم اذن ورود

یک قدم تا مقصود

در همین حین میان رویا ناگهان بغض مرا می گیرد

گویی انگار مشرف شده ام به خودم می آیم

چند روزی به سفر هست هنوز … 
                          

    پلک خورشید به فرمان تو بر می خیزد / صبح ، از سمت خراسان تو بر می خیزد
         

  نور ، هر صبح می افتد به در خانه ی تو / بعد از گوشه ی چشمان تو برمی خیزد       
 
                             

                              
  بلیط ماندن است مانده روی دستهای من

در این همه مسافر حرم نبود جای من؟

رفیق عازم سفر، فقط «سلام» را ببر

سفارش مریض حضرت امام را ببر     
 

   تو را با نام آهو می شناسند / رضای حضرت هو می شناسند تمام رعیت ملک عظیمت / به نام شاه خوشرو می شناسند . . . ولادت امام رضا(ع) بر شما مبارک   
 

السلام ای حضرت سلطان عشق یا علی موسی الرضا ای جان عشق السلام ای بهر عاشق سرنوشت السلام ای تربتت باغ بهشت — ولادت باسعادت سلطان، امیر و ولی نعمت تمام ایرانیان، حضرت رضا-ع مبارک.                         

 می‌شه کنج حرمت گوشه قلب من باشه؟ / می‌شه قلب منو مثل گنبدت طلا کنی؟ 

  به گوش دل ندا آمد، که یار دلربا آمد ….  

به درد ما دوا آمد، رضا آمد، رضا(ع) آمد  

  خدا داد آنچه را وعده،‌ بشد در ماه ذیقعده …  

  که آمد بهترین بنده، رضا آمد ، رضا آمد

   زائری بارانی ام آقا بدادم میرسی؟ بی پناهم، خسته ام،تنهابدادم میرسی ؟ گر چه آهونیستم اماپراز دلتنگی ام ضامن چشمان آهوهابه دادم میرسی ؟ ازکبوترهاکه میپرسم نشانم میدهند گنبدو گلدسته هایت رابه دادم میرسی ؟ من دخیل التماس رابه چشمت بسته ام هشتمین دردانه زهرابه دادم میرسی  

  آقا مــحــض رضـــای بــغــض چــشــمـانــم؛ اطلبنی     

 ای کاش دلم شبیه گنبد میشد

عالم همگی شبیه مشهد میشد

ای کاش دلم شبیه یک فرش فقط از داخل صحنهای او رد میشد    

       آقاجون منتظر یک نگاهتم...منو دعوت می کنی؟     
 
                                      

برای زیارت از راه دور روی تصاویر زیر کلیک کنید