ای راهب کلیسا / کمتر بزن به ناقوس

خاموش کن صدا را / نقاره میزند طوس

آیا مسیح ایران / کم داده مرده را جان؟

بردار جان خود را / با ما بیا به پابوس

آنجا که خادمینش از روی زائرینش

گرد سفر بگیرند با بال ناز طاووس

خورشید آسمان ها در پیش گنبد او

رنگی ندارد آری چیزی شبیه فانوس

رویای ناتمامم ساعات در حرم بود

باقی عمر اما افسوس بود و کابوس

وقتی رسیدی آنجا در آن حریم زیبا

دل من گم شد! اگر پیدا شد/ بسپارید به امانات رضا
و اگر از تپش افتاد دلم/ ببریدش به ملاقات رضا
از رضا خواسته ام بگذارد/که غلامش بشوم
همه گفتند محال است ولی/ دلخوشم من به محالات رضا

خاک حرم رسید ، دوا نیز داده شد

آب حرم رسید، شفا نیز داده شد


ما طور خواستیم مقیم حرم شدیم

ما جلوه خواستیم ، خدا نیز داده شد


اصلا بهانه هاست که ما را می آورد

با دادن بهانه ، بها نیز داده شد


هر جا اگر به خواسته ها لطف می شود

در این حرم نخواسته ها نیز داده شد


از بس کریم بود که درهم خرید و رفت

در ازدحام ، حاجت ما نیز داده شد


اصلا به خواهش کم ما اکتفا نکرد

ما سنگ خواستیم ، طلا نیز داده شد....

گفته ام هر کنار در هر سو
ضامنم هست ضامن آهو...

من نگاهم از دور وصل در پنجره فولاد شماست
می شود فاصله ها کم بشود
این نگاه نزدیک تر بشود....
شاید این دل گره بخورد، نمک گیرتر بشود
دل، دلتنگ شماست ایها الرئوفــــ :(

پی نوشت:
این روزها فقط حــسرت حــرم را میخوریم و میسوزیم....
مگی ما دل نداریم؟؟
ضـامن دلــم میشوی آقا جـان؟؟:(