دامهای شیطان

 

احادیث امام صادق (ع): دامهای شیطان | موسسه تحقیقات و نشر معارف اهل البیت  علیهم السلام

 

از آيات قرآن و روايات اهل بيت علیهم السلام استفاده مي شود شيطان‏ كه شب و روز به صورت هاى گوناگون و با چهره‏ هاى فريبنده، زبانى چرب و نرم، سخنانى جذاب و وعده هاى عجيب و غريب در کمین انسان است براى گمراه كردن هر كسى، راهى متناسب با او را بر مي گزينند، اهل مقام و جاه را با تزئين دورنمائى از رياست و حكومت، اهل دنيا را با فرزند و مال و ثروت، اهل دانش را با غرور و شهرت، اهل خدا را از طريق دين و عمل و خلاصه هر كسى را با وضعيت مناسب با خودش مي فريبد.[1]

در روایتی حضرت رضا علیه السلام دام های گوناگون شیطان را بیان می کند. آن حضرت از پدران پاك و بزرگوارش روايت می کند که:

شیطان به نزد همه انبياء از آدم علیه السلام تا مسيح علیه السلام حاضر مى ‏شد و با آنها گفتگو و از ايشان سؤال مى‏ كرد و با هيچ كدام انبياء بيش از يحيى علیه السلام دشمنى و عداوت نداشت، روزى يحيى علیه السلام به او گفت: اى ابامرة، (كنايه از ريشه بدى و بيمار دلى و لقب ابليس) من از تو درخواستى دارم، ابليس گفت: تو گرانقدرتر از آنى كه از من درخواستى داشته باشى و من از آن دريغ بورزم، هر چه مى ‏خواهى بگو.

يحيى علیه السلام گفت: اى ابامرة از تو مى ‏خواهم حيله‏ ها و بندهايى را كه فرزندان آدم را با آن به بند و صيد خود مى ‏كشانى، بر من نشان دهی، شیطان گفت: با نهايت امتنان مى ‏پذيرم و با او فرداى آن روز را وعده داد، فردا صبح يحيى در خانه منتظر او نشست و درب خانه را بر او بست ناگهان او را در هيئتى وحشتناك مشاهده كرد صورت او مانند ميمون و بدنش مانند خوك بود و چشمانش از هم دريده و دندان هايش دراز بود و چانه و ريشى نداشت و چهار دست داشت كه دو دست از سينه ‏اش در آمده و دو دست روى شانه‏ اش قرار داشت و بر روى زانو راه مى‏ رفت و انگشتانش در پشت آن بود و قبايى به تن داشت كه در قسمت وسط با كمربند بسته شده بود و آن كمر داراى خطوطى قرمز و زرد و سبز و ساير رنگها بود و در دست او زنگوله‏ اى بزرگ قرار داشت و بر روى سرش تخم مرغ بزرگى قرار داشت و درون آن تخم قلابى آهنين آويزان بود.


ادامه مطلب
[ جمعه 21 شهریور 1399  ] [ 8:09 AM ] [ زارع-مرادیان ]

روز عشق مبارک...

Image result for ‫ازدواج علی و فاطمه س‬‎

 

یکی از راه های حساب شده براى پیشگیرى از آلودگی هاى جنسى، ازدواج است، که تاثیر به سزایى در پیشگیرى یا مبارزه با این آلودگی ها دارد.

گر چه امروز مساله ازدواج آن قدر در میان آداب و رسوم غلط و حتى خرافات پیچیده شده که به صورت یک جاده صعب العبور یا غیر قابل عبور براى جوانان در آمده است، ولى قطع نظر از این پیرایه ‏ها، ازدواج یک حکم فطرى و هماهنگ قانون آفرینش است که انسان براى بقاء نسل و آرامش جسم و روح و حل مشکلات زندگى احتیاج به ازدواج سالم دارد.

قرآن که هماهنگ با آفرینش گام بر می دارد در این زمینه می فرماید: «وَ أَنْکِحُوا الْأَیامى‏ مِنْکُمْ وَ الصَّالِحِینَ مِنْ عِبادِکُمْ وَ إِمائِکُمْ إِنْ یَکُونُوا فُقَراءَ یُغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلِیمٌ/ مردان و زنان بى همسر را همسر دهید و همچنین غلامان و کنیزان صالح و درستکارتان را، اگر فقیر و تنگدست باشند خداوند آنان را از فضل خود بى نیاز مى‏ سازد، خداوند واسع و آگاه است» (نور/ 32).

خداوند در این آیه به یکى از مهمترین طرق مبارزه با فحشاء که ازدواج ساده و آسان و بى ریا و بى تکلف است، اشاره کرده، مى‏ فرماید: «مردان و زنان بى همسر را همسر دهید» عبارت «أَنْکِحُوا/ آنها را همسر دهید» در این آیه اشاره به این نکته می کند که باید مقدمات ازدواج آنها را فراهم ساخت، از طریق کمکهاى مالى در صورت نیاز، پیدا کردن همسر مناسب، تشویق به مساله ازدواج و بالآخره پا در میانى براى حل مشکلاتى که معمولا در این موارد بدون وساطت دیگران انجام پذیر نیست. در همین باره در حدیثى از امیر مؤمنان على علیه السلام مى‏ خوانیم:

«أَفْضَلُ الشَّفَاعَاتِ أَنْ تَشْفَعَ بَیْنَ اثْنَیْنِ فِی نِکَاحٍ حَتَّى یَجْمَعَ اللَّهُ بَیْنَهُمَا/ بهترین شفاعت آن است که میان دو نفر براى امر ازدواج میانجیگرى کنى، تا این امر به سامان برسد» (کافی چاپ إسلامیه ج‏5 ص 331 باب من سعى فی التزویج).

از آنجا که بسیارى از مردان و زنان براى فرار از زیر بار مسئولیت ازدواج، عذرهایى همچون مساله فقر و نداشتن امکانات مالى را بهانه قرار می دهند، قرآن در ادامه آیه ای که ذکر شد صریحا فرموده که فقر نمى ‏تواند مانع راه ازدواج گردد، بلکه چه بسا ازدواج سبب غنا و بى نیازى مى ‏شود، «إِنْ یَکُونُوا فُقَراءَ یُغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ» از فقر و تنگدستى آنها نگران نباشید و در ازدواجشان بکوشید چرا که اگر فقیر و تنگدست باشند خداوند آنها را از فضل خود بى نیاز مى‏سازد و خداوند قادر بر چنین کارى است.


ادامه مطلب
[ یک شنبه 14 اردیبهشت 1399  ] [ 8:35 PM ] [ زارع-مرادیان ]

آنچه در ماه رمضان باید انجام داد...

آنچه در ماه رمضان باید انجام داد.

 


درخواست توفيق روزه خالصانه (فسئلوا الله ربكم بنيات صادقة ...ان يوفقكم لصيامه)

درخواست توفيق تلاوت قرآن خالصانه(فسئلوا الله ربكم بنيات صادقة...، وتلاوة كتابه).

ياد گرسنگى و تشنگى روز قيامت با گرسنگى و تشنگى خود(اذكروا بجوعكم وعطشكم فيه جوع القيامة و عطشه).

صدقه به تهيدستان و نيازمندان (تصدقوا على فقرائكم ومساكينكم).

احترام به بزرگان (وقرو كباركم).

مهر و محبت به كودكان (ارحموا صغاركم).

انجام صله رحم (صلوا ارحامكم).

حفظ زبان (احفظوا السنتكم).

فرو بستن چشم از حرام (غضوا عما لايحل النظر اليه ابصاركم).

گوش ندادن به حرام (عما لايحل الاستماع اليه اسماعكم).

احسان و اکرام به يتيمان (تحننوا على ايتام الناس يتحنن على ايتاكم).

توبه از گناهان (توبوا الى الله من ذنوبكم).

دعا در هنگام نماز (ارفعوا اليه ايديكم بالدعاء فى اوقات صلواتكم).

استغفار از کارهای زشت (ايها الناس ان انفسكم مرهونة باعمالكم ففكوها باستغفاركم).

سبك کردنبار گناهان با طولانی کردن سجده ها (وظهوركم ثقيلة من اوزاركم فخففوا عنها بطول سجودكم).

افطاری دادن مؤمنان روزه دار (من فطر منكم صائما مؤمنا فى هذا الشهر كان له بذلك عندالله عتق رغبة).

نیکو کردن اخلاق (من حسن منكم فى هذاالشهر خلقه كان له جوازاً على الصراط يوم تزل فيه الاقدام).

آسان گرفتن بر خادم و کارگر(من خفف فى هذاالشهر عما ملكت يمينه خفف الله عليه حسابه).

آزار نرساندن به دیگران (من كف فيه شره كف الله عنه غضبه يوم يلقاه).

خواندن نماز مستحبی (من تطوع فيه بصلاة كتب الله له براءة من النار).

انجام فرائض و واجبات (من ادى فيه فرضا كان له ثواب من ادى سبعين فريضة فيما سواه من الشهور).

صلوات فرستادن فراوان (من اكثر فيه من الصلاة على ثقل الله ميزانه يوم تخف الموازين).

تلاوت قرآن (من تلافيه آية من القرآن كان له مثل اجر من ختم القرآن فى غيره من الشهور).

درخواست بازماندن درهای بهشت (ايها الناس ان ابواب الجنان فى هذا الشهر مفتحة، فسلوا ربكم ان لايغلقها عليكم).

درخواست بسته ماندن درهای جهنم (ابواب النيران مغلقة فسلوا ربكم ان لايفتها عليكم).

درخواست مسلط نشدن شیاطین (والشياطين مغلوقة فسلوا ربكم ان لايسلطها عليكم).

خوددارى از حرام هاى خدا (افضل الاعمال فى هذاالشهر الورع عن محارم الله عزوجل).

 

یادداشت: علی کفشگر فرزقی

منبع: برگرفته از خطبه پیامبر(ص) درباره ماه رمضان به نقل از تفسير حكيم، ج‏5، ص: 363

 





[ یک شنبه 30 اردیبهشت 1397  ] [ 5:27 AM ] [ زارع-مرادیان ]

چه احساسی نسبت به رمضان باید داشته باشیم؟

 

 

آدم حسابی ها علاقه مندند هر کاری را به درستی انجام دهند. دوست ندارند اگر اثری خلق کنند ناقص و پرعیب باشد. رمضان هر سال هم، اثری است که ما از خود در عالم هستی به جای می گذاریم و حتی این اثر را در روز قیامت ملاقات خواهیم کرد. رمضان سال بعد هم، اگر به خوبی برگزار شوند جبران کاستی های این 
الف) ناقص بودن اثری که از خود باقی خواهیم گذاشت
خوب می دانید که از دل شوق خوف برمی خیزد و به شوق اشتیاق است که باید از عوامل خوف ترسید و با آن عاقلانه برخورد کرد. نگرانی های ما دلیل خواهند داشت که در این مجال به برخی از عوامل این نگرانی ها اشاره خواهیم کرد.
به رمضان که با این همه حسن و زیبایی ما را مهمان خدا کرده است و خداوند متعال را میزبان ما قرار داده است چه احساسی باید داشته باشیم؟ با آن همه وعده های خوب الهی آیا تنها با شوق و شادی باید به سوی رمضان گام برداریم یا خوف و هراس هم در این میان جایی دارد؟رمضان را نخواهند کرد. هر کدام تابلوی مستقلی خواهند بود. نگرانی از اینکه مبادا این رمضان به خوبی برگزار نشود پیش این جور آدم ها رسم رایجی است و حداقل عاملی است که در کنار شوق، یک نوع نگرانی هم در ایشان ایجاد می نماید.

هر رمضان تابلوی مستقلی خواهد بود.

ب) پایین آمدن سقف پروازی ما (کم بودن اوج آدمیت ما)
دوم اینکه اگر رمضان اوج خوب بودن ماست و ما معمولا در غیر رمضان وضعیتی بهتر از رمضان پیدا نمی کنیم و هر نمره ای در رمضان دریافت کنیم و در غیر رمضان کمتر از آن خواهیم گرفت، اینکه مبادا سقف پروازی ما پایین بیاید و اوج آدمیت ما کم باشد که یقینا با بلند نظری و همت والا منافات دارد. این دومین موردی است که شدیداً عامل نگرانی آدم هایی که بلند همتند و فرومایه نیستند خواهد بود.
ج) نگرانی از رعایت نشدن حرمت رمضان
هر چه رمضان نزد علاقه مندان به خدا، مقدس تر و عزیزتر باشد همان قدر اهمیت رعایت حرمتش و قدردانی از نعمتش عامل نگرانی آنها خواهند بود. البته معلوم است هر یک از این نگرانی ها طعم و مزه خاص خود را دارد و برخی از این نگرانی ها مانند همین مورد اساساً تلخ و تنفرانگیز نیستند و اتفاقا بسیار دلنشین و شیرین هم از آب درمی آیند مانند عاشقی که در مورد نگه داشتن هدیه معشوق خود نگران باشد که مبادا صدمه ای ببیند و به سختی از آن مواظبت می کند.

5affab61a1c44.jpg


ادامه مطلب
[ یک شنبه 30 اردیبهشت 1397  ] [ 5:09 AM ] [ زارع-مرادیان ]

روزه، گرسنگی یا بندگی؟

 

 

 

 روزه، گرسنگی یا بندگی؟

شهوات و نفسانیات نیز همین‌ طور است، اگر سی روز کنترل شوند، آهسته‌ آهسته رام می‌شوند و زیر فرمان عقل و شریعت قرار می‌گیرند. حالا اگر در موقع افطار هوس‌ها را دوباره رها کنی، مثل آن اسب چموشی است که آن را در کنترل خود نیاورده‌ای و لذا دوباره سر جای اولش برمی‌گردد. اگر مقاومتی را که در طول 
بعضی‌ها از اول تا آخر ماه ‌رمضان یک روز هم روزه نمی‌ گیرند، چون در جهت اصلاح تدریجی خود نیستند ، سی منزل باید این اسب چموش را ببری تا إن‌ شاءالله در منزل سی‌ اُم رام بشود.
شاید اسب‌ های چموش را دیده باشید که چقدر سخت است اگر بخواهیم آنها را از جایی به جایی دیگر ببریم. اگر یک لحظه از کنترل آن‌ها غفلت کنید از دستتان در رفته است، باید با یک هوشیاری و کنترلِ دائمی مواظب آن‌ها باشید، اگر یک لحظه غفلت کنید می بینید سرِجای اول برگشته‌اند، و باز باید از اول کار را شروع کنید.
تقویت تقوی

شما در روزه به یک صعود روحانی نظر دارید منتها از طریق گرسنگی بدن. ولی گاهی ما به‌ جای این‌که در مغرب افطار کنیم، در مغرب روزه خود را خراب می‌ کنیم. فرق است بین افطار کردنِ روزه و خراب‌ کردن آن. افطار کردن؛ یعنی روزه را شکستن. ولی خراب و باطل‌کردن روزه ، یعنی غذاهایی را که در روز نخورده‌ ای در فرصتی که داری، جبران کنی، و در واقع آن مقاومت و کنترل روحانی را که در طی روز در خودت تقویت کردی از دست بدهی.
فرق است بین افطار کردنِ روزه و خراب‌ کردن آن. افطار کردن؛ یعنی روزه را شکستن. ولی خراب و باطل‌کردن روزه ، یعنی ...مهم این است که ما روزه بگیریم، نه این‌که فقط گرسنگی بکشیم، روزه یک نحوه صعود روحانی برای انسان است از دریچة بندگی خداوند، ولی گرسنگی یک عمل بدنی است مثل ورزش که یک عمل بدنی است.یک روز با روزه‌ داری به‌ دست آوردی در هنگام افطار رها کنی از آن روزه چیزی عایدت نشده است.
پس مواظب باشید مقاومت شخصی‌ تان که عبارت است از «تقوی»، در موقع افطار گسسته نشود، چرا که روزه، تقویت قدرت پرهیزکاری است. به‌همین جهت در آخر آیه 183 سوره بقره که مربوط به روزه است، می‌فرماید: «لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ» یعنی شاید بتوانید از طریق روزه متّقی شوید و قدرت پرهیزکاری بیابید.
به آیة روزه نظر کنید که می‌فرماید:

«یا اَیُّهَاالَّذینَ امَنُواکُتِبَ عَلَیْکُمُ‌الصِّیامُ کَماکُتِبَ عَلَی‌الَّذینَ مِنْ قَبْلِکـُم، لَعَلَّکُـمْ تَتَّقُونَ»

یعنی: ای مؤمنان! بر شما روزه را واجب کردیم، همان طور که بر امت‌‌های گذشته واجب نمودیم شاید پرهیزکار شوید، و در نتیجه آن روحیة مقاومت در مقابل هوس‌ها در شخصیت شما رشد پیدا کند.


ملاحظه کرده‌اید؛ گاهی اوقات می‌خواهید کارهای خوب و جدّی انجام دهید ولی نمی‌توانید. چرا؟ چون قدرت پرهیزکاری شما ضعیف است، مدتی که روزه گرفتید کاری را که نمی‌‌‌‌‌‌توانستید‌ انجام دهید و هوس‌‌‌هایتان مانع می‌‌‌ شد، حالا همان کار را می‌‌‌توانید انجام دهید. بعضی مواقع دیده‌ اید که دلتان مرده است، اصلا معنویت در جانتان خشک شده است، با روزه که «حیات قلب» است دوباره دل زنده می‌شود. مولوی چه خوب می‌گوید:

چشم بندِ آن جهان،‌حلق ‌و ‌دهان

این ‌دهـان ‌بربند تا بینی‌عیان
تاهوی ‌تازه‌ است،ایمان ‌تازه ‌نیست
این‌ دهان ‌جزقفل‌ آن دروازه نیست

بیخود نیست که در روایات داریم: 
یعنی: تا هوس در صحنه است ایمان تحرک ندارد ولی اگر دهانت را کنترل کردی، دروازة ایمان بر جانت گشوده می‌شود، چرا که اگر دهان کنترل شد، دریچه‌ ها‌ی غیب آهسته‌ آهسته بر جان انسان باز می‌شود. برای کسانی که جایگاه گرسنگی و کنترل دهان را در عمل شناخته‌اند، گرسنگی بسیار خوشمزه است. اگر کسی مزة گرسنگی را چشید از سیری و پرخوری متنفّر می‌شود.
خداوند از شکم سیر بدش می‌آید. ما کسانی را می‌ شناسیم، از روزی که ریاضتشان را شروع کرده اند تا آخر عمر یک روز سیرنبوده‌ اند.

 

منبع : روزه؛ دریچه‌ ای به عالَم معنا - اصغر طاهرزاده





[ چهارشنبه 26 اردیبهشت 1397  ] [ 10:20 PM ] [ زارع-مرادیان ]